Learn English Grammar: The 4 Conditionals

Hello, I'm Gill at www.engvid.com and today's lesson is on the four conditional tenses, okay?

سلام، من گیل در www.engvid.com هستم و درس امروز چهار زمان شرطی است، باشه؟

So, you may already be familiar with this, the zero conditional, first conditional, second

بنابراین، ممکن است قبلاً با این آشنایی داشته باشید ، شرطی صفر، شرطی اول، شرطی دوم

conditional, third conditional okay?

، شرطی سوم خوب است؟

And they all have a slightly different way of being constructed, the way you put them

و همه آنها روشی متفاوت برای ساختن دارند، روشی که آنها

together with different tenses, okay.

را با زمان های مختلف کنار هم می گذارید، بسیار خوب.

So, let's just run through them and, hopefully, as you can see all four on the board together,

بنابراین، اجازه دهید فقط آنها را مرور کنیم و امیدواریم، همانطور که می توانید هر چهار نفر را روی تخته با هم ببینید،

you can see he differences between them.

می توانید تفاوت های او را بین آنها ببینید.

Okay, so let's look at the zero conditional, which is the simplest one, really, and this

بسیار خوب، پس بیایید به شرطی صفر نگاه کنیم، که ساده ترین است، واقعا، و

is for statements which are true in general, they're generally true.

این برای عباراتی است که به طور کلی درست هستند، آنها به طور کلی درست هستند.

So, for example: The TV comes on if you press the button.

به عنوان مثال: اگر دکمه را فشار دهید، تلویزیون روشن می شود.

Press the button, either on the TV or on the remote and the TV comes on.

دکمه را روی تلویزیون یا روی کنترل از راه دور فشار دهید و تلویزیون روشن می شود.

So - and also, the word "if" is used in all of these, all of these conditionals, "if"

بنابراین - و همچنین، کلمه "اگر" در همه اینها استفاده می شود، همه این شرط ها، "اگر

is the sort of pivotal word.

" نوعی کلمه محوری است.

If you do something, then something else will happen.

اگر کاری انجام دهید، اتفاق دیگری رخ خواهد داد.

That sort of thing.

اون جور چیزها.

So, the TV comes on if you press the button, and you can put "if" either in the middle

بنابراین، اگر دکمه را فشار دهید، تلویزیون روشن می شود و می توانید "اگر" را یا در

of the sentence or at the beginning of the sentence.

وسط جمله یا در ابتدای جمله قرار دهید.

So, you could also say "If you press the button, the TV comes on."

بنابراین، می توانید بگویید "اگر دکمه را فشار دهید ، تلویزیون روشن می شود."

It doesn't usually matter which order you put them in.

معمولاً فرقی نمی‌کند که آنها را در چه ترتیبی قرار دهید.

So, here's another example: If you heat water to 100° C, it boils.

بنابراین، مثال دیگری وجود دارد: اگر آب را تا 100 درجه سانتیگراد گرم کنید، می‌جوشد.

The water boils, if you heat water, okay?

آب می جوشد، اگر آب را گرم کنید، خوب است؟

So, these sentences are made up of two clauses, there's the "if" clause and there's the main clause.

بنابراین، این جملات از دو بند تشکیل شده اند ، عبارت "اگر" و بند اصلی وجود دارد.

The main clause there is "the TV comes on" and then the "if" clause, which is also called

عبارت اصلی «تلویزیون روشن می‌شود» است و بعد «اگر» که به آن

a subordinate clause, comes there, "if you press the button".

عبارت فرعی هم گفته می‌شود، «اگر دکمه را فشار دهید» می‌آید.

This one, we start with the "if" clause, "If you heat water to 100° C" and then the main

این یکی، ما با بند "اگر" شروع می کنیم، " اگر آب را تا 100 درجه سانتیگراد گرم کنید" و سپس بند اصلی

clause, "it boils", the water boils, that's the main clause.

، "جوش می آید"، آب می جوشد، این بند اصلی است.

So, the sentences are made up of two clauses joined together with "if" somehow, whether

بنابراین، جملات از دو جمله تشکیل شده اند که به نحوی با "اگر" به یکدیگر متصل شده اند،

it's at the beginning or in the middle, and for both clauses, you use the present simple tense.

چه در ابتدا یا در وسط، و برای هر دو بند از زمان حال ساده استفاده می کنید.

It boils, you heat, you press, the TV comes on.

می جوشد، شما گرم می کنید، فشار می دهید، تلویزیون روشن می شود .

That's all present simple tense for zero conditional, okay?

این همه زمان حال ساده برای صفر شرطی است، خوب؟

So, that's very simple.

بنابراین، این بسیار ساده است.

Things that are true in general.

چیزهایی که به طور کلی درست است.

Right.

درست.

So, let's move onto the first conditional and these are things which are sort of real,

بنابراین، بیایید به اولین شرطی برویم و اینها چیزهایی هستند که به نوعی

real things in real life, things which are possible, things that you feel are possible,

چیزهای واقعی و واقعی در زندگی واقعی هستند، چیزهایی که ممکن است، چیزهایی که شما احساس می کنید ممکن است،

so: If I see her, I will tell her.

بنابراین: اگر او را ببینم، به او خواهم گفت.

If you see your friend, you have something to tell her.

اگر دوستت را دیدی، چیزی برای گفتن داری.

So, if I see her, I will tell her.

پس اگه دیدمش بهش میگم

So again, we have "if" and "I see" is present simple and then "I will", because this is

بنابراین دوباره، "اگر" و "من می بینم" را داریم ساده و سپس "من خواهم کرد"، زیرا این

possible, it's not happening now, it could happen in the future, if I see her maybe later

امکان پذیر است، اکنون اتفاق نمی افتد، ممکن است در آینده اتفاق بیفتد، اگر او را شاید بعداً

today or tomorrow, I will tell her.

امروز یا فردا ببینم، به او خواهم گفت.

So then "will", you're using the future there.

پس "اراده"، شما از آینده در آنجا استفاده می کنید.

So, will + the verb, I will tell her.

بنابراین، will + فعل، به او خواهم گفت.

That's the future.

این آینده است.

Okay.

باشه.

So, it's present simple for the "if" clause and future for the main clause.

بنابراین، برای بند «اگر» حال ساده و برای بند اصلی آینده است.

I will tell her if I see her, you can say it that way around, okay?

من به او می گویم اگر او را دیدم، شما می توانید آن را همینطور بگویید، باشه؟

And then another one: I will go shopping on the way home if I have time.

و بعد یکی دیگر: اگر وقت داشته باشم در راه خانه برای خرید می روم.

Okay, so maybe you're going out to work and then you're coming home from work and if you

خوب، پس شاید شما برای کار بیرون می روید و سپس از سر کار به خانه می آیید و اگر

have - if I have time on the way home from work, I will go shopping.

دارید - اگر در راه خانه از محل کار وقت داشته باشم، می روم خرید.

Okay, so, I will - future, main clause.

خوب، بنابراین، من - آینده، بند اصلی.

If I have time - I have, present simple, okay.

اگر وقت داشته باشم - دارم، ساده ارائه کنم، باشه.

So, that is a kind of intention.

بنابراین، این یک نوع قصد است.

You're saying "Yes, I will do that if I have time".

شما می گویید "بله، اگر وقت داشته باشم این کار را انجام خواهم داد".

So, it's a real situation, it's something that's quite possible.

بنابراین، این یک وضعیت واقعی است، این چیزی است که کاملاً ممکن است.

The first conditional, okay.

اولی مشروط، باشه.

And then we're getting further and further away now with the second conditional to what's

و پس از آن، اکنون با شرط دوم به آنچه

possible, because this second conditional is if it's impossible or unlikely, so if something

ممکن است، بیشتر و بیشتر دور می شویم، زیرا این شرط دوم اگر غیرممکن است یا بعید است، بنابراین اگر

is likely to happen, it will probably happen.

احتمال وقوع چیزی وجود داشته باشد، احتمالاً اتفاق خواهد افتاد.

And if something is unlikely, that's the negative prefix, that's unlikely, so that's not probably

و اگر چیزی بعید است، آن پیشوند منفی است ، بعید است، بنابراین احتمالاً

going to happen.

این اتفاق نخواهد افتاد.

So, it's either impossible or probably not going to happen, unlikely.

بنابراین، یا غیرممکن است یا احتمالاً اتفاق نخواهد افتاد، بعید است.

So, second conditional.

بنابراین، مشروط دوم.

So, let's have a look at the examples here.

بنابراین، بیایید نگاهی به مثال های اینجا بیاندازیم.

So, we still have "if": If I won a lot of money I would buy a big house.

بنابراین، ما هنوز "اگر" را داریم: اگر پول زیادی به دست می آوردم خانه بزرگی می خریدم.

And again, you can turn it round: I would buy a big house if I won a lot of money.

و دوباره، می توانید آن را بچرخانید: اگر پول زیادی به دست می آوردم خانه بزرگی می خریدم.

It doesn't matter which way round you put it, it means the same.

فرقی نمی‌کند که آن را به چه سمتی می‌زنید ، به همان معناست.

And here: If I had his number, I would call him.

و اینجا: اگر شماره اش را داشتم با او تماس می گرفتم .

But it means I don't have his number, so I can't call him.

اما این یعنی من شماره اش را ندارم، پس نمی توانم با او تماس بگیرم.

So, if I had his number, I would call him, but I have no idea what his number is or how

بنابراین، اگر شماره او را داشتم، با او تماس می گرفتم، اما نمی دانم شماره او چیست و چگونه

to get his number, okay.

می توانم شماره اش را بگیرم، باشه.

So, the tenses here are the past simple: if I won, that's the past tense of "to win",

بنابراین، زمان‌ها در اینجا گذشته ساده هستند: اگر من برنده شدم، این زمان گذشته «برنده شدن» است

to win.

.

So, if I won a lot of money, that's the past simple, I would buy, so it's would + the verb,

بنابراین، اگر من مقدار زیادی پول برنده شدم، این گذشته ساده است، من می خریدم، پس این بود + فعل،

would buy a big house, okay?

خانه بزرگ می خریدم، باشه؟

So, the "if" clause has the past simple, the main clause has would + the verb, the base

بنابراین، بند "اگر" دارای گذشته ساده است، بند اصلی دارد will + فعل، فعل پایه

verb, "to buy", okay?

، "خرید"، خوب؟

And then: If I had his number, past simple, "I had", the verb "to have", past tense, "had",

و بعد: اگر شماره اش را داشتم، ماضی ساده، «داشتم»، فعل «داشتن»، زمان گذشته، «داشت»،

so "If I had his number, I would call him."

پس «اگر شماره او را داشتم، با او تماس می گرفتم».

So, would + the base verb "to call", I would call him if I had his number.

بنابراین، would + فعل پایه "to call"، اگر شماره اش را داشتم با او تماس می گرفتم.

It's a bit strange to use the past tense because these are things that could never happen,

استفاده از زمان گذشته کمی عجیب است زیرا اینها چیزهایی هستند که هرگز نمی توانند اتفاق بیفتند

possibly, they might never happen, so it might seem strange to use the past tense for that,

، احتمالاً ممکن است هرگز اتفاق نیفتند، بنابراین ممکن است استفاده از زمان گذشته برای آن عجیب به نظر برسد،

but that's just the way that the grammar works.

اما این روشی است که گرامر کار می کند.

Okay.

باشه.

Right.

درست.

So, we've got further and further away from reality and possibility, and then finally,

بنابراین، ما بیشتر و بیشتر از واقعیت و احتمال دور شده‌ایم، و در نهایت،

with the third conditional, the last one, this is where it's too late to do anything.

با شرط سوم، شرط آخر، اینجاست که برای انجام هر کاری خیلی دیر است.

Something happened in the past.

در گذشته اتفاقی افتاده است.

You could have done something, but you have missed the opportunity and you can't do it now.

شما می توانستید کاری انجام دهید، اما فرصت را از دست داده اید و اکنون نمی توانید آن را انجام دهید.

It's too late.

خیلی دیر شده است.

Too late now.

الان خیلی دیره

Okay.

باشه.

So, let's have a look at the examples: I would have lost weight - if you're on a diet, you're

بنابراین، بیایید به مثال‌ها نگاهی بیندازیم: من وزن کم می‌کردم - اگر رژیم دارید،

trying to lose some weight - I would have lost weight if I hadn't eaten so much.

سعی می‌کنید کمی وزن کم کنید - اگر اینقدر غذا نمی‌خوردم، وزنم را کم می‌کردم.

It's fairly obvious if you keep eating and you're on a diet, you're never going to lose

کاملاً واضح است که اگر به خوردن ادامه دهید و رژیم داشته باشید،

any weight.

هرگز وزن کم نمی کنید.

So, it's an obvious statement but it's the third conditional.

بنابراین، این یک بیانیه آشکار است، اما سومین شرط است.

It's too late now to lose - of course, in the future, you can try again, you can keep

اکنون برای از دست دادن خیلی دیر است - البته، در آینده، می توانید دوباره تلاش کنید، می توانید به تلاش ادامه دهید

trying, but at this point in time, you have not lost weight on your diet because you have

، اما در این مرحله از زمان، در رژیم غذایی خود وزن کم نکرده اید، زیرا به

just been eating a lot.

تازگی زیاد غذا خورده اید.

So, I would have lost weight if I had not eaten so much.

پس اگر اینقدر غذا نمی خوردم لاغر می شدم .

And then this example: If - again - If I had gone to bed earlier, I would have woken up

و سپس این مثال: اگر - دوباره - اگر زودتر به رختخواب می رفتم، به موقع از خواب بیدار می شدم تا

in time to catch the train.

قطار را بگیرم.

Okay, so we've got some quite complex tenses going on there.

خوب، پس ما چند زمان کاملاً پیچیده داریم.

So, let's have a look.

بنابراین، بیایید نگاهی بیندازیم.

So, we've got the past perfect, so with the "if" clause, no, not with the "if" clause,

بنابراین، ما گذشته کامل را داریم، بنابراین با بند "اگر"، نه، نه با بند "اگر"،

yes, the past perfect, yes, "if I had not eaten" is the past perfect, sorry, I get confused

بله، گذشته کامل، بله، "اگر نخورده بودم" گذشته کامل است، متاسفم. من

myself.

خودم گیج میشم

"If I had not eaten", so had + eaten is the past perfect.

«اگر من نخورده بودم»، پس had + eaten گذشته کامل است.

If you say, "I have eaten", that's the present perfect, okay, but this is the past perfect.

اگر بگویید "من خورده ام"، این زمان حال کامل است، خوب، اما این گذشته کامل است.

I had not eaten.

من نخورده بودم.

So, that's the past perfect with the "if" clause, okay.

بنابراین، این گذشته کامل با بند "اگر" است ، بسیار خوب.

And then the other part, the main clause has would have + the past participle, so "I would

و سپس قسمت دیگر، بند اصلی has will have + فعل ماضی، بنابراین "I would

have lost", would have and then lost is the past participle of the verb "to lose", okay.

have lost"، would have و سپس lost فعل "از دست دادن" است، باشه.

Right.

درست.

And then the second example: If I had gone - past perfect, if you say, "I have gone"

و سپس مثال دوم: اگر من رفته بودم - گذشته کامل، اگر بگویید "من رفته ام"

with the V in "have", "I have gone", that's the present perfect.

با V در "دارم"، "من رفته ام"، این زمان حال کامل است.

If you have the past perfect, it's "had gone", had gone, past perfect.

اگر گذشته کامل داشته باشی، «رفته بود»، رفته بود، گذشته کامل است.

"If I had gone to bed earlier, I would have woken up", so "to wake", the verb "to wake",

"اگر زودتر به رختخواب می رفتم، بیدار می شدم"، بنابراین "بیدار شدن"، فعل "بیدار شدن"،

when you wake up in the morning, if the alarm clock goes or if you just wake up naturally,

وقتی صبح از خواب بیدار می شوید، اگر ساعت زنگ دار می رود یا اگر به طور طبیعی بیدار می شوید،

"I would have woken up in time to catch the train".

"به موقع از خواب بیدار می شدم تا به قطار برسم."

So, that's the most complex construction, the third conditional.

بنابراین، این پیچیده ترین ساخت و ساز ، سوم مشروط است.

But this is - it's quite a complex idea as well, that you missed an opportunity.

اما این یک ایده کاملاً پیچیده است که شما یک فرصت را از دست دادید.

If you - if I had gone to bed earlier, I would have had more sleep and it would have been

اگر شما - اگر من زودتر به رختخواب می رفتم، بیشتر می خوابیدم و

easier to wake up and then I could get up and get out and catch the train.

بیدار شدنم راحت تر بود و بعد می توانستم بلند شوم و پیاده شوم و قطار را بگیرم.

Okay.

باشه.

So, I hope that helps to show how these four conditionals work and then in the second part

بنابراین، امیدوارم که به نشان دادن نحوه عملکرد این چهار شرطی کمک کند و سپس در قسمت

of the lesson, I have a little test for you for you to fill in some gaps.

دوم درس، یک تست کوچک برای شما دارم تا برخی از شکاف ها را پر کنید.

Okay, so let's have a look at some sentences with some gaps in them and let's see which

خوب، پس بیایید نگاهی به جملاتی بیندازیم که در آنها شکاف هایی وجود دارد و ببینیم کدام

conditionals fit in those gaps.

شرط ها در آن شکاف ها قرار می گیرند.

So, we have four sentences, there are four conditional tenses, so one of those goes in each.

بنابراین، ما چهار جمله داریم، چهار زمان شرطی وجود دارد، بنابراین یکی از آن ها در هر کدام می آید.

So, let's have a look at the sentences first and then we'll go back over it.

بنابراین، اجازه دهید ابتدا نگاهی به جملات داشته باشیم و سپس به آن بازگردیم.

So, here's the first one: If you didn't smoke - cigarettes - if you didn't smoke, you ________

بنابراین، این اولین مورد است: اگر سیگار نکشیدید - سیگار - اگر سیگار نکشیدید، ________

feel a lot better.

احساس خیلی بهتری دارید.

Okay?

باشه؟

And then the next one: If it's sunny tomorrow we _____ go to the beach.

و بعد بعدی: اگر فردا آفتابی باشد _____ به ساحل می رویم.

Right.

درست.

Next one: If she had gone to university, she _____ _____ found a really good job.

مورد بعدی: اگر او به دانشگاه رفته بود، _____ _____ شغل بسیار خوبی پیدا کرد.

Okay.

باشه.

And then finally: If it snows, travelling _____ more difficult.

و در نهایت: اگر برف ببارد، سفر _____ دشوارتر است.

And a form of the verb "to be" goes in that gap, okay.

و شکلی از فعل "بودن" در آن شکاف می رود ، خوب.

So, let's have a look, then.

پس، بیایید نگاهی بیندازیم.

So, you can probably see immediately they're not in this order.

بنابراین، احتمالاً بلافاصله می توانید ببینید که آنها به این ترتیب نیستند.

I have deliberately put them in a different order so that you don't know which one is

من عمدا آنها را به ترتیب دیگری قرار داده ام تا شما ندانید کدام کدام است

which, okay.

، بسیار خوب.

So, let's have a look.

بنابراین، بیایید نگاهی بیندازیم.

If you didn't smoke, you _____ feel a lot better.

اگر سیگار نمی کشیدید، _____ احساس خیلی بهتری دارید.

So, this is someone who does smoke, and you're giving them advice.

بنابراین، این کسی است که سیگار می کشد، و شما به او توصیه می کنید.

What would it be like if they didn't smoke, okay?

اگر سیگار نمی کشیدند چه شکلی می شد، باشه؟

If you didn't smoke, you - so what's the missing word here, and which conditional is it?

اگر سیگار نمی کشید، شما - پس کلمه غایب در اینجا چیست و کدام مشروط است؟

Okay, so it's "would".

خوب، پس "می شود".

You would feel a lot better.

شما احساس خیلی بهتری خواهید داشت.

So, that's quite a move away from the reality of the situation.

بنابراین، این یک حرکت کاملاً دور از واقعیت وضعیت است.

It's a theoretical idea.

این یک ایده تئوریک است.

It - for someone who does smoke now, if they stop smoking, that's possible, but what are

این - برای کسی که اکنون سیگار می کشد، اگر سیگار را ترک کند، این امکان وجود دارد، اما

the chances of someone stopping smoking?

احتمال اینکه کسی سیگار را ترک کند چقدر است؟

Okay.

باشه.

So, if you didn't smoke you would feel a lot better.

بنابراین، اگر سیگار نمی کشید، احساس بسیار بهتری داشتید.

So, which conditional do you think that is?

بنابراین، به نظر شما کدام مشروط است؟

So, it's the second, that's the second conditional, using did, past tense, past simple, and then

بنابراین، این دومی است، این شرطی دوم است، با استفاده از did، زمان گذشته، گذشته ساده، و

would + a verb, would feel, okay?

سپس will + a verb, will feel, ok?

Right.

درست.

Next one: If it's sunny tomorrow, we _____ go to the beach.

بعدی: اگر فردا آفتابی باشد، _____ به ساحل می رویم.

So tomorrow is in the future, so there's a clue.

بنابراین فردا در آینده است، بنابراین یک سرنخ وجود دارد .

If it's sunny tomorrow, we - what's the future tense, what's the verb you always use with

اگر فردا آفتابی است، ما - زمان آینده چیست، فعل شما همیشه

the future, the auxiliary verb?

با آینده، فعل کمکی چیست؟

We will, okay?

خواهیم کرد، باشه؟

So, the future tense, "we will go the beach if it is" - so present simple there, but it's

بنابراین، زمان آینده، «اگر باشد به ساحل می‌رویم » - خیلی ساده آنجاست، اما

about the future - "If it is sunny tomorrow, we will go to the beach".

مربوط به آینده است - «اگر فردا آفتابی باشد، به ساحل خواهیم رفت».

So, do you remember which?

خب یادت هست کدام؟

It's not two, obviously - which of the remaining ones would you say that is?

بدیهی است که این دو نفر نیست - کدام یک از بقیه را می‌گویید؟

Is it zero, or one, or three?

صفر است یا یک یا سه؟

Okay, so it's one.

خوب، پس یکی است.

It's the first conditional, okay?

این اول مشروط است، خوب؟

Right.

درست.

Moving on.

در حال حرکت

If she had gone to university, she _____ _____ found a really good job.

اگر او به دانشگاه رفته بود، _____ _____ شغل بسیار خوبی پیدا کرد.

So, that's quite a complex construction.

بنابراین، این یک ساختار کاملاً پیچیده است.

If she had gone, so "had gone" is past perfect, okay?

اگر او رفته بود، پس "رفته بود" گذشته کامل است، خوب؟

She _____ _____ - so this means she didn't go to university.

او _____ _____ - پس این یعنی او به دانشگاه نرفت.

So, she probably hasn't found a good job.

بنابراین، او احتمالاً شغل خوبی پیدا نکرده است.

So, does that mean it's too late now?

خب، یعنی الان خیلی دیر شده؟

Is it the one where it's too late?

آیا آن جایی است که خیلی دیر شده است؟

So, if she had gone to university, she - do you remember what to put here?

بنابراین، اگر او به دانشگاه رفته بود، او - یادتان هست چه چیزی را اینجا بگذارید؟

She would have, would have, she would have found a really good job if she had gone to

او اگر به دانشگاه می‌رفت، می‌توانست، می‌کرد، کار واقعاً خوبی پیدا می‌کرد

university.

.

So, in a way, it's never too late to go to university within reason, but it's too late

بنابراین، به نوعی، برای رفتن به دانشگاه در حد معقول هرگز دیر نیست، اما

for her at the moment.

در حال حاضر برای او خیلی دیر است.

So, okay, so that's the most complicated one, the third, the third conditional.

بنابراین، بسیار خوب، پس این پیچیده ترین ، سوم، سوم مشروط است.

So, finally then, the last one, and this is the simplest one: If it snows - snows, present

بنابراین، در نهایت، آخرین مورد، و این ساده ترین است: اگر برف می بارد - برف می بارد، ساده حاضر شوید

simple - travelling ____ more difficult.

- سفر ____ دشوارتر است.

And this is the verb "to be" here, travelling, you're saying travelling ____ more difficult

و این فعل "بودن" در اینجا است، سفر، شما می گویید سفر ____

in the present simple of the verb "to be", travelling is, so travelling is more difficult

در ساده حال فعل "بودن" دشوارتر است، سفر است، بنابراین

if it snows, which is a general, usually true statement.

اگر برف ببارد سفر دشوارتر است، که یک کلی است. معمولاً بیانیه درست است

That is usually the case.

معمولاً همینطور است.

It's generally true.

به طور کلی درست است.

So, we only have one conditional left, the zero, so that's the zero conditional at the

بنابراین، ما فقط یک شرطی باقی مانده است، صفر، بنابراین این صفر شرطی در

end there.

پایان است.

Okay, so I hope that's been a useful overview of the four conditional tenses and clarified

بسیار خوب، پس امیدوارم که مرور مفیدی از چهار زمان شرطی بوده باشد و

how to construct them.

نحوه ساخت آنها را روشن کرده باشد.

So, if you'd like to go the website www.engvid.com, there's a quiz there where you can test

بنابراین، اگر می‌خواهید به وب‌سایت www.engvid.com بروید، یک مسابقه در آنجا وجود دارد که می‌توانید

out your knowledge further, and thank you very much for watching and see you again soon.

دانش خود را بیشتر آزمایش کنید، و از تماشای شما بسیار سپاسگزارم و به زودی دوباره شما را می‌بینم.

Bye for now.

فعلا خداحافظ.