PRESENT SIMPLE TENSE – Part 1 – Where to Use Simple Present – Basic English Grammar

Do you know where to use the present simple tense

آیا می دانید زمان حال ساده را

and how to use it correctly?

کجا و چگونه به درستی استفاده کنید؟

In this lesson, I’m going to teach you the four main uses of this tense,

در این درس، چهار کاربرد اصلی این زمان

and how to avoid common mistakes that many people

و نحوه جلوگیری از اشتباهات رایجی که بسیاری از افراد با آن مرتکب می شوند

make with it.

را به شما آموزش می دهم.

So let’s start.

پس بیایید شروع کنیم.

Welcome to my series of lessons on the tenses.

به مجموعه درس های من در مورد زمان ها خوش آمدید.

Before we start, as always, if you have any questions

قبل از شروع، مثل همیشه، اگر اصلاً سؤالی دارید

at all, just ask me in the comments section below,

، فقط در قسمت نظرات زیر از من بپرسید و من در

and I will talk to you there.

آنجا با شما صحبت خواهم کرد.

OK, in this lesson, I will teach you the four main uses

خوب، در این درس، چهار کاربرد

of the present simple tense – that is, to talk about

اصلی زمان حال ساده را به شما آموزش می‌دهم – یعنی صحبت در مورد

habits and routines, permanent situations, facts

عادت‌ها و روال‌ها، موقعیت‌های دائمی، حقایق

about the world, and finally, the very important –

در مورد جهان، و در نهایت، بسیار مهم –

talking about states with state verbs.

صحبت کردن در مورد حالت‌های دارای حالت. افعال

And there’s a quiz at the end to check your understanding.

و در پایان یک مسابقه برای بررسی درک شما وجود دارد.

Alright well first – what is the present simple tense?

خوب اول - زمان حال ساده چیست؟

Well, quite simply, it’s the most basic tense in English

خب، خیلی ساده، این ابتدایی ترین زمان در زبان انگلیسی است

and it’s the first tense that you will learn in any

و اولین زمانی است که در هر

English course that you take.

دوره انگلیسی که می گذرانید، یاد خواهید گرفت.

It’s very easy: you just take a subject and you add a verb.

این بسیار آسان است: شما فقط یک موضوع را انتخاب می کنید و یک فعل اضافه می کنید.

A subject is a word like I – You – We – They – He

موضوع کلمه ای است مانند I – You – We – They – He

– She – It – or a name like Mike or Emma.

– She – It – یا نامی مانند Mike یا Emma.

Let’s take ‘I’ for now.

فعلاً «من» را در نظر بگیریم.

And let’s add a verb – say ‘drink.’

و بیایید یک فعل اضافه کنیم - بگویید «نوشیدن».

Let’s complete this sentence so it sounds meaningful – “I

بیایید این جمله را کامل کنیم تا معنی‌دار به نظر برسد - «هر

drink tea every morning.”

روز صبح چای می‌نوشم».

And there you have the present simple tense.

و در آنجا شما زمان حال ساده را دارید.

Now, what does that sentence mean?

حالا این جمله یعنی چی؟

Well, when I say “I drink tea every morning” you know that

خوب، وقتی می‌گویم «من هر روز صبح چای می‌نوشم»، می‌دانید که

I do the action regularly.

این عمل را به طور منظم انجام می‌دهم.

Now you see a timeline on the screen.

اکنون یک جدول زمانی را روی صفحه می بینید.

Let’s say this side is the past, over on that side is

بیایید بگوییم این طرف گذشته است، آن

the future, and in the middle is right now.

طرف آینده است، و وسط همین الان است.

So you know that I drink tea on Sunday, Monday, Tuesday,

پس می دانید که من در روزهای یکشنبه، دوشنبه، سه شنبه،

Wednesday, Thursday, Friday, Saturday and so on.

چهارشنبه، پنجشنبه، جمعه، شنبه و غیره چای می نوشم.

You can see that it repeats.

می بینید که تکرار می شود.

So this is a habit.

پس این یک عادت است.

And this sentence shows us the first use of the present

و این جمله اولین استفاده از زمان حال ساده را به ما نشان می دهد

simple tense – that is to talk about habits and routines,

- یعنی صحبت در مورد عادات و کارهای روزمره،

things that we do regularly or repeatedly.

کارهایی که به طور منظم یا مکرر انجام می دهیم.

Now it would be wrong to say “I’m drinking tea every

حالا اشتباه است که بگوییم "من هر

morning” – because this is a habit, and for habits you

روز صبح چای می‌نوشم" - زیرا این یک عادت است و برای عادت

must use the present simple tense.

باید از زمان حال ساده استفاده کرد.

Alright, here are some more examples: “Mike visits his

خوب، در اینجا چند نمونه دیگر وجود دارد: "مایک

parents on weekends.”

آخر هفته ها به دیدار والدینش می رود."

Again, this is something that Mike does regularly – every weekend.

باز هم، این کاری است که مایک به طور منظم انجام می دهد - هر آخر هفته.

In our next example, “Emma usually has dinner at eight thirty.”

در مثال بعدی ما، «اما معمولاً ساعت هشت و نیم شام می‌خورد».

Meaning that it’s part of her routine to eat dinner at

به این معنی که خوردن شام در ساعت

eight thirty every day.

هشت و نیم هر روز بخشی از برنامه روتین اوست.

In both of these sentences, you should NOT use the continuous form – remember that.

در هر دوی این جملات، نباید از شکل پیوسته استفاده کنید - این را به خاطر بسپارید.

OK, I want you to notice one other thing in these examples.

خوب، من می خواهم به یک چیز دیگر در این مثال ها توجه کنید.

You can see how frequently or how often the action happens

می‌توانید ببینید که این عمل چقدر یا چند بار اتفاق می‌افتد

– every day, on weekends etc.

- هر روز، آخر هفته‌ها و غیره.

When we talk about habits or routines, we normally use these kinds of

وقتی در مورد عادت‌ها یا روال‌ها صحبت می‌کنیم، معمولاً از این نوع

expressions.

عبارات استفاده می‌کنیم.

The word ‘every’, for example, is very common – in phrases

به عنوان مثال، کلمه "هر" بسیار رایج است - در عباراتی

like every morning, afternoon, every day, week, month etc.

مانند هر صبح، بعد از ظهر، هر روز، هفته، ماه و غیره.

I said “I drink tea every morning.”

گفتم "من هر روز صبح چای می‌نوشم."

Another example is “They go to Mexico on vacation every year.”

مثال دیگر این است که "آنها هر سال برای تعطیلات به مکزیک می روند."

You can also use prepositions like ‘on’ or ‘in’.

شما همچنین می توانید از حروف اضافه مانند "روی" یا "در" استفاده کنید.

As in “Mike visits his parents on weekends.”

همانطور که در "مایک در تعطیلات آخر هفته با والدینش ملاقات می کند."

or “Dennis goes fishing on Fridays.”

یا "دنیس جمعه ها برای ماهیگیری می رود."

And then there are expressions like once a week, three times

و سپس عباراتی مانند یک بار در هفته، سه

a year etc.

بار در سال و غیره وجود دارد.

For example, “We visit the dentist twice a year for

به عنوان مثال، "ما دو بار در سال برای معاینه به دندانپزشک مراجعه می کنیم

a checkup.”

."

Apart from these expressions, we also use what are called

جدای از این عبارات، ما همچنین از مواردی استفاده می‌کنیم که

‘frequency adverbs’.

«قید بسامد» نامیده می‌شود.

If you remember, one of our examples was “Emma usually has dinner at eight thirty.”

اگر به خاطر داشته باشید، یکی از مثال‌های ما این بود که «اما معمولاً ساعت هشت و نیم شام می‌خورد».

The word ‘usually’ is a frequency adverb.

کلمه "معمولا" یک قید بسامد است.

There are many others like this – if you do something all the time, that is

بسیاری دیگر مانند این وجود دارند - اگر همیشه کاری را انجام می دهید،

one hundred percent of the time, then you can use ‘always’.

صد در صد مواقع، می توانید از "همیشه" استفاده کنید.

For example, “Meena always walks to work.”

به عنوان مثال، "Meena همیشه پیاده به محل کار می رود."

That means she never takes the bus or she never drives

این بدان معناست که او هرگز سوار اتوبوس نمی شود یا هرگز با ماشین

to work.

به محل کار نمی رود.

But hey, there’s another frequency adverb there

اما هی، قید بسامد دیگری در آنجا وجود دارد

– ‘never’.

- "هرگز".

And that means that something happens zero percent of the time.

و این بدان معناست که چیزی در صفر درصد مواقع اتفاق می افتد .

It does not happen at all.

اصلا این اتفاق نمی افتد.

Then there are other adverbs in the middle – you see

سپس قیدهای دیگری در وسط وجود دارد - می بینید

that some of these are positive like ‘usually’ or ‘often’,

که برخی از آنها مثبت هستند مانند "معمولا" یا "اغلب"،

some are more neutral like ‘sometimes’ – when I say

برخی خنثی تر هستند مانند "گاهی" - وقتی می گویم

“Alejandro sometimes plays video games.”

"الخاندرو گاهی اوقات بازی های ویدئویی انجام می دهد."

It’s like 50-50.

50-50 میشه

And then there are frequency adverbs that are

و سپس قیدهای فرکانسی وجود دارند که

negative like ‘rarely ’ – “I rarely watch TV” for instance

منفی هستند مانند "به ندرت" - به عنوان مثال "من به ندرت تلویزیون تماشا می کنم"

– meaning I watch very, very little TV.

- به این معنی که من خیلی خیلی کم تلویزیون تماشا می کنم.

So remember these frequency expressions and adverbs,

بنابراین این عبارات بسامدی و قیدها را

and also remember: when we talk about habits or routines,

به خاطر بسپارید، و همچنین به یاد داشته باشید: وقتی در مورد عادات یا روال‌ها صحبت

we don’t use continuous or –ing forms.

می‌کنیم، از فرم‌های پیوسته یا – استفاده نمی‌کنیم.

Alright, now let’s talk about the next use of the present

خوب، حالا بیایید در مورد کاربرد بعدی زمان حال ساده صحبت کنیم

simple tense.

.

The second use of the present simple is to talk about

دومین استفاده از حال ساده، صحبت در مورد

permanent situations.

موقعیت های دائمی است.

What do I mean by that?

منظور من از آن چیست؟

Well, I have a brother and “My brother lives in Arizona.”

خوب، من یک برادر دارم و "برادرم در آریزونا زندگی می کند."

When I say that he lives in Arizona, is that a vacation?

وقتی می گویم او در آریزونا زندگی می کند ، آیا این یک تعطیلات است؟

No.

نه.

Is that temporary – just for a week for so?

آیا این موقتی است - فقط برای یک هفته؟

No.

It means that my brother lives there permanently.

نه. یعنی برادرم به طور دائم آنجا زندگی می کند.

You can see this on the timeline.

شما می توانید این را در جدول زمانی مشاهده کنید.

Maybe he started living there at some point in the past but

شاید او در گذشته زندگی را در آنجا شروع کرد، اما

it’s his home now.

اکنون خانه اوست.

So here, we’re talking about something that is not going to change – so we say

بنابراین در اینجا، ما در مورد چیزی صحبت می کنیم که تغییر نمی کند - بنابراین می

that it’s permanent.

گوییم که دائمی است.

A common mistake is to say “My brother is living in Arizona.”

یک اشتباه رایج این است که بگویید "برادرم در آریزونا زندگی می کند."

If you use an –ing or continuous form, then that makes the situation

اگر از فرم -ing یا پیوسته استفاده می کنید، این وضعیت را

temporary.

موقتی می کند.

For example, I could say, “My brother is living with me for a few

به عنوان مثال، می توانم بگویم: "برادرم چند ماهی است که با من زندگی می

months.”

کند."

When you hear that, it sounds like it’s not permanent.

وقتی آن را می شنوید، به نظر می رسد که دائمی نیست.

It’s temporary.

موقتی است

But when you want to talk about a permanent situation, remember to always use

اما وقتی می خواهید در مورد یک موقعیت دائمی صحبت کنید ، به یاد داشته باشید که همیشه از

the present simple and NOT the continuous tense.

زمان حال ساده استفاده کنید نه از زمان استمراری.

Here’s another example: “Olga speaks Spanish.”

در اینجا مثال دیگری وجود دارد: "اولگا اسپانیایی صحبت می کند."

Obviously, this is not going to change – Olga is not going to forget Spanish, so again,

بدیهی است که این تغییر نمی کند - اولگا اسپانیایی را فراموش نمی کند، بنابراین دوباره،

this is a permanent situation.

این یک وضعیت دائمی است.

And talking about myself, I can say, “I work as a teacher.”

و وقتی در مورد خودم صحبت می کنم، می توانم بگویم: "من به عنوان معلم کار می کنم."

It’s wrong to say “I’m working as a teacher.”

این اشتباه است که بگوییم "من به عنوان معلم کار می کنم ."

– if I say that, then it means my job is temporary,

- اگر این را بگویم، به این معنی است که کار من موقتی است،

maybe just for a couple or months or so.

شاید فقط برای چند ماه یا بیشتر.

But my job is a long term job, so I use the present simple tense.

اما شغل من یک شغل طولانی مدت است، بنابراین از زمان حال ساده استفاده می کنم .

OK, let’s now move on to the third use of the

خوب، بیایید اکنون به سومین کاربرد

present simple, and that is talking about facts.

ساده فعلی برویم، و آن صحبت در مورد حقایق است.

What are facts?

حقایق چیست؟

Well, facts are truths – that is, they are statements about the world

خوب، حقایق حقایق هستند - یعنی اظهاراتی درباره جهان

that are true.

هستند که درست هستند.

For example, “The capital of Canada is Ottawa.”

به عنوان مثال، "پایتخت کانادا اتاوا است."

Yes, it’s pronounced Ottawa – au-ta-wa.

بله، اوتاوا تلفظ می شود - au-ta-wa.

This is a fact about the world.

این یک واقعیت در مورد جهان است.

Here are some more examples: “Water boils at a hundred degrees Celsius.”

در اینجا چند نمونه دیگر وجود دارد: "آب در صد درجه سانتیگراد می جوشد."

“Birds fly.”

"پرنده ها پرواز می کنند."

“Two plus two equals four.”

"دو به علاوه دو برابر است با چهار."

These are all true statements – remember, when we spoke about permanent situations like

اینها همه اظهارات واقعی هستند - به یاد داشته باشید، وقتی در مورد موقعیت های دائمی مانند

“My brother lives in Arizona” I said those situations

"برادرم در آریزونا زندگی می کند" صحبت کردیم، گفتم که این موقعیت

are not going to change.

ها تغییر نمی کند.

Well, these sentences on the screen are also permanent situations

خوب، این جملات روی صفحه نیز موقعیت‌های دائمی هستند

(in fact, these are really permanent situations because they have always been true and

(در واقع، این موقعیت‌ها واقعاً دائمی هستند زیرا همیشه صادق بوده‌اند و

they’re never going to change).

هرگز تغییر نمی‌کنند).

The only difference is that these are not personal

تنها تفاوت این است که اینها

situations – they talk about the world.

موقعیت های شخصی نیستند - آنها در مورد جهان صحبت می کنند.

With these as well, we don’t use continuous forms –

با اینها نیز، ما از فرم های استمراری استفاده نمی کنیم -

only the present simple tense.

فقط از زمان حال ساده.

Alright, let’s now turn to the last topic in our lesson –

خوب، بیایید اکنون به آخرین مبحث درس خود بپردازیم -

that is, talking about states using state verbs.

یعنی صحبت در مورد حالت ها با استفاده از افعال حالت.

In the beginning I said that this use of the present simple is very important.

در ابتدا گفتم که این استفاده از حال ساده بسیار مهم است.

It’s very important because this is an area where learners of

این بسیار مهم است زیرا این زمینه ای است که زبان آموزان

English make a lot of mistakes.

انگلیسی در آن اشتباهات زیادی مرتکب می شوند.

But what are states?

اما ایالت ها چیست؟

Well, take this example – “I want ice cream.”

خوب، این مثال را در نظر بگیرید - "من بستنی می خواهم."

Unfortunately, there isn’t any ice cream in my studio, but the important

متأسفانه در استودیوی من هیچ بستنی وجود ندارد، اما

point is that I cannot say “I am wanting ice cream.”

نکته مهم این است که نمی توانم بگویم «بستنی می خواهم».

But why is that?

اما چرا اینطور است؟

Now if you remember, I said “I drink tea every morning.”

حالا اگه یادتون باشه گفتم هر روز صبح چای میخورم.

That’s a habit.

این یک عادت است

But… if I had tea now, I could say “I’m drinking tea.” because it’s happening

اما اگر الان چای می خوردم، می توانستم بگویم "چایی می خورم." زیرا

now.

اکنون در حال وقوع است

In the same way, “I want ice cream now.”

به همین ترتیب، "الان بستنی می خواهم."

– it’s not a habit, it’s not a permanent

- این یک عادت نیست، یک

situation – it’s right now, but still I cannot say

موقعیت دائمی نیست - همین الان است، اما هنوز نمی توانم بگویم

“I’m wanting ice cream.”

"من بستنی می خواهم."

“I’m drinking tea” is OK, but “I’m wanting ice cream”

«من چای می‌خورم» خوب است، اما «من بستنی می‌خواهم

is not.

» خوب نیست.

Well, to understand why that is, you need to

خوب، برای درک دلیل این امر،

know the difference between activities and states.

باید تفاوت بین فعالیت ها و حالت ها را بدانید.

An activity is something that we do physically –

یک فعالیت چیزی است که ما به صورت فیزیکی انجام می دهیم -

it’s an action.

این یک عمل است.

The verb ‘drink’ is a real physical action –

فعل "نوشیدن" یک عمل فیزیکی واقعی است

it starts when I start drinking, it happens continuously

- با شروع نوشیدن شروع می شود، به طور مداوم اتفاق می افتد

(I keep drinking and drinking the tea) and then

(به نوشیدن و نوشیدن چای ادامه می دهم) و سپس

it finishes.

تمام می شود.

With this type of verb, you can use both simple and continuous forms.

با این نوع فعل می توانید از دو فرم ساده و استمراری استفاده کنید.

But the verb ‘want’ is not like that.

اما فعل "خواستن" اینطور نیست.

You don’t start and finish wanting.

شما با خواستن شروع و تمام نمی کنید.

And you cannot do it continuously because it’s

و شما نمی توانید آن را به طور مداوم انجام دهید زیرا این

not an action – so we say that it’s a state.

یک عمل نیست - بنابراین ما می گوییم که این یک حالت است.

We don’t normally use state verbs in –ing forms –

ما معمولاً از افعال حالت در فرم های –ing

we use them in the present simple tense.

استفاده نمی کنیم - ما از آنها در زمان حال ساده استفاده می کنیم.

We just saw that the verb ‘want’ is a state verb –

ما فقط دیدیم که فعل "خواستن" یک فعل حالت است -

in the same way, other verbs that express wants and likes are also state verbs.

به همین ترتیب، سایر افعالی که خواسته ها و دوست داشتن ها را بیان می کنند نیز فعل حالت هستند.

You might say, for example, “Susan loves to sing.” or

مثلاً ممکن است بگویید «سوزان عاشق آواز خواندن است». یا

“I hate crowded places.”

"من از مکان های شلوغ متنفرم."

Since these verbs are state verbs, it’s very important to remember

از آنجایی که این افعال افعال حالت هستند، بسیار مهم است که به یاد داشته باشید

that we don’t use –ing forms with these.

که ما از فرم های –ing با آنها استفاده نمی کنیم.

Verbs of thought and opinion are state verbs as well –

افعال فکر و نظر نیز افعال حالتی هستند -

you can think of these as ‘mental verbs’ – verbs that

می توانید آنها را به عنوان "افعال ذهنی" در نظر بگیرید - افعالی که

express the state of the mind.

وضعیت ذهن را بیان می کنند.

For example, “Do you remember me?”

به عنوان مثال، "من را به یاد می آورید؟"

or “I think Ben is really smart.”

یا "من فکر می کنم بن واقعا باهوش است."

Similarly, we have verbs of the senses – see, hear, smell, taste etc.

به طور مشابه، ما افعال حواس داریم - دیدن، شنیدن، بو کردن، چشیدن و غیره.

For example, “Your perfume smells really nice.”

به عنوان مثال، "عطر شما واقعا بوی خوبی دارد."

or “This pizza tastes awful.”

یا "این پیتزا مزه افتضاحی دارد."

Then we have appearance verbs.

سپس افعال ظاهری داریم.

As in these sentences: “That house seems to be empty.”

مانند این جملات: "به نظر می رسد آن خانه خالی است."

and “Naomi looks really beautiful in that dress.”

و "نائومی در آن لباس واقعا زیبا به نظر می رسد."

Verbs of possession or relation are also state verbs.

افعال تملک یا رابطه نیز افعال حالتی هستند.

And this is an area where mistakes are very common.

و این منطقه ای است که اشتباهات در آن بسیار رایج است.

For example, “I have two children.”

به عنوان مثال، "من دو فرزند دارم."

The present simple tense should be used here because

در اینجا باید از زمان حال ساده استفاده شود زیرا

this shows the relationship between me and my children.

این رابطه بین من و فرزندانم را نشان می دهد .

So I cannot say “I’m having two children.”

بنابراین نمی توانم بگویم "من دو فرزند دارم."

– it’s a common mistake.

- این یک اشتباه رایج است.

Another example is “The Mitchells (that means the Mitchell

مثال دیگر این است که "میچل ها (یعنی خانواده میچل

family) have a swimming pool at home.”

) یک استخر در خانه دارند."

Remember: don’t say “are having”.

به یاد داشته باشید: نگویید "دارند".

Alright, and finally, there are many other state verbs –

بسیار خوب، و در نهایت، بسیاری از افعال حالت دیگر وجود دارد - اکنون برخی از افعال

you see some of the common ones on the screen now.

رایج را روی صفحه می بینید .

It’s a good idea for you to memorize as many state verbs

بهتر

as you can, so that you don’t make mistakes with them.

است تا جایی که می توانید افعال حالت را حفظ کنید تا با آنها اشتباه نکنید.

Now, a quick note: sometimes, you will see state verbs

حالا، یک نکته سریع: گاهی اوقات، افعال حالتی را می بینید

used in –ing forms.

که در فرم های –ing استفاده می شوند.

For example, McDonalds uses “I’m lovin’ it” as their slogan.

برای مثال، مک‌دونالدز از «من آن را دوست دارم» به عنوان شعار خود استفاده می‌کند.

This usage is informal, and in most situations, when you see a state

این کاربرد غیررسمی است و در بیشتر موقعیت‌ها، وقتی یک فعل حالت را

verb in –ing form, it is informal use.

به شکل –ing می‌بینید، استفاده غیررسمی است.

In a different lesson, I will teach you where you can use continuous

در یک درس دیگر، به شما یاد خواهم داد که کجا می توانید از

forms of state verbs correctly, but for now, as

فرم های استمراری افعال حالت به درستی استفاده کنید، اما در حال حاضر، به عنوان

a general rule, just remember – always use state verbs in

یک قانون کلی، فقط به یاد داشته باشید - همیشه از افعال حالت در

the present simple tense.

زمان حال ساده استفاده کنید.

OK, let’s now do a quick recap of what we learned in

خوب، بیایید اکنون یک خلاصه نویسی سریع از آنچه در

this lesson.

این درس آموختیم انجام دهیم.

In this lesson, we learned four uses of the present simple:

در این درس، چهار کاربرد حال ساده را یاد گرفتیم

the first is to talk about habits and routines –

: اولین مورد صحبت کردن در مورد عادات و روال‌ها -

we looked at some common frequency expressions (like every morning, on Fridays etc.) and

ما به برخی از عبارات بسامد رایج (مانند هر صبح، جمعه‌ها و غیره) و

adverbs (like always, sometimes, never and so on).

قیدها (مثل همیشه، گاهی اوقات، هرگز و به زودی).

Then, we talked about permanent situations –

سپس، در مورد موقعیت‌های دائمی صحبت کردیم -

that is, situations that don’t change.

یعنی موقعیت‌هایی که تغییر نمی‌کنند.

Then we turned to talking about facts – that is,

سپس به صحبت در مورد حقایق پرداختیم - یعنی

statements about the world that are true.

اظهاراتی درباره جهان که درست هستند.

And finally, we discussed states with state verbs.

و در نهایت حالت ها را با افعال حالت مورد بحث قرار دادیم.

Remember that state verbs are verbs which are not actions.

به یاد داشته باشید که افعال حالت افعالی هستند که عمل نیستند.

They don’t happen continuously and they don’t finish.

پیوسته اتفاق نمی‌افتند و تمام نمی‌شوند.

With these, we normally don’t use –ing forms.

با اینها، ما معمولاً از فرم‌های –ing استفاده نمی‌کنیم .

Alright, if you’re ready, it’s now time for a test

بسیار خوب، اگر آماده هستید، اکنون زمان آزمایش است

to see if you can use the present simple tense correctly.

تا ببینید آیا می توانید زمان حال ساده را به درستی استفاده کنید.

On the screen, there are ten sentences.

روی صفحه، ده جمله وجود دارد.

Some of them are correct and some are wrong.

برخی از آنها صحیح و برخی نادرست هستند.

For each sentence, I want you say if it is correct or not.

برای هر جمله می خواهم بگویم درست است یا نه.

If a sentence is wrong, change it to the correct form.

اگر جمله ای اشتباه است، آن را به شکل صحیح تغییر دهید .

The four uses of the present simple are listed on the screen,

چهار کاربرد این ساده روی صفحه نمایش داده شده است،

so you can look at them and decide your answers.

بنابراین می توانید به آنها نگاه کنید و پاسخ خود را تعیین کنید.

Pause the video now if you want, think about your answers,

اگر می‌خواهید اکنون ویدیو را مکث کنید، به پاسخ‌های خود فکر کنید،

then play the video again and check.

سپس دوباره ویدیو را پخش کنید و بررسی کنید.

Alright let’s look the answers.

خوب بیایید به پاسخ ها نگاه کنیم.

Number one is wrong – it should be “I have two brothers” because

شماره یک اشتباه است - باید "من دو برادر دارم" باشد زیرا

this is a state – the verb ‘have’ shows relation here.

این یک حالت است - فعل "داشتن" در اینجا رابطه را نشان می دهد.

That’s why we use the present simple.

به همین دلیل است که از حال ساده استفاده می کنیم.

Number two is correct.

شماره دو صحیح است.

It’s a permanent situation.

این یک وضعیت دائمی است

So no –ing form.

بنابراین بدون فرم.

Number three is wrong – it should be “I always get up at 7.”

شماره سه اشتباه است - باید این باشد که "من همیشه ساعت 7 بیدار می شوم."

Because this sentence talks about a routine – it’s my habit

زیرا این جمله در مورد یک روتین صحبت می کند - عادت من

to get up at 7.

این است که در ساعت 7 بیدار شوم.

Number four is also wrong.

شماره چهار نیز اشتباه است.

But here, using the present simple tense is the mistake.

اما در اینجا، استفاده از زمان حال ساده اشتباه است.

It should be “We’re reading.”

باید «ما در حال خواندن» باشد.

You should not use the present simple here because this is not

شما نباید از حال ساده در اینجا استفاده کنید زیرا این یک

a habit, it’s not permanent situation, it’s not

عادت نیست، وضعیت دائمی نیست،

a fact about the world, and it’s not a state – it’s

واقعیتی در مورد جهان نیست، و یک حالت نیست -

an action – reading – and it’s happening now.

یک عمل است - خواندن - و اکنون در حال وقوع است.

That’s why we use the continuous tense.

به همین دلیل است که از زمان استمراری استفاده می کنیم.

Number five is correct . That’s because this is a

عدد پنج صحیح است. به این دلیل که این یک

temporary situation, not a permanent situation.

وضعیت موقتی است، نه یک وضعیت دائمی.

See the difference between this sentence and number

تفاوت بین این جمله و شماره

two – “Tanya works as a nurse.”

دو را ببینید - "تانیا به عنوان یک پرستار کار می کند."

Sentence number two expresses a situation which is not going to

جمله شماره دو وضعیتی را بیان می کند که قرار نیست

change – it’s permanent.

تغییر کند - دائمی است.

But in number five, we’re saying that Jason is working on an important report today,

اما در شماره پنج، می‌گوییم که جیسون امروز روی گزارش مهمی کار می‌کند،

so that means it is temporary – it’s just today.

به این معنی که موقتی است - فقط امروز.

For that reason, we use the continuous form.

به همین دلیل از فرم پیوسته استفاده می کنیم.

Number six is wrong – “I don’t understand” is the

شماره شش اشتباه است - «نمی‌فهمم»

correct form.

شکل صحیحی است.

Because ‘understand’ is a state verb.

زیرا "درک" یک فعل حالت است.

It’s a verb that express a mental state.

این یک فعل است که حالت ذهنی را بیان می کند.

Number seven is wrong as well – it should be

شماره هفت نیز اشتباه است - باید این باشد:

“Do you think it’s raining outside?”

"فکر می کنی بیرون باران می بارد؟"

Because this question is about something happening now, at this moment.

زیرا این سوال در مورد چیزی است که اکنون، در این لحظه اتفاق می افتد.

So the present simple tense should not be used here.

بنابراین زمان حال ساده نباید در اینجا استفاده شود.

Number eight is correct.

عدد هشت صحیح است.

It talks about habit or routine.

در مورد عادت یا روال صحبت می کند.

Number nine is wrong – “My grandparents live in India” is the

شماره نه اشتباه است - "پدربزرگ و مادربزرگ من در هند زندگی می کنند"

right answer.

پاسخ درست است.

Because this is a permanent situation.

چون این وضعیت دائمی است.

And finally, number ten is also wrong – it should be

و در نهایت، عدد ده نیز اشتباه است - باید

“The word huge means very big.”

"کلمه عظیم به معنای بسیار بزرگ" باشد.

Because this is a fact.

زیرا این یک واقعیت است.

So you cannot use the continuous form here –

بنابراین نمی توانید از فرم پیوسته در اینجا استفاده کنید

you need to use the present simple.

- باید از حال ساده استفاده کنید.

OK, how many of these did you get right?

خوب، چند تا از اینها را درست فهمیدید؟

Let me know in the comments section below.

در بخش نظرات زیر به من اطلاع دهید.

Subscribe to this channel by clicking the subscribe button.

با کلیک بر روی دکمه عضویت در این کانال عضو شوید.

I hope you enjoyed this lesson and I will see you in next lesson.

امیدوارم از این درس لذت برده باشید و در درس بعدی شما را ببینم.