Parts of Speech: Adverbs, Prepositions, Interjections - English Grammar (3/3)

Hi everyone. It's Jennifer. Are you ready to finish our look at the parts of speech in English?

سلام به همه. جنیفر است. آیا آماده اید تا نگاه ما به بخش های گفتار به زبان انگلیسی را به پایان برسانید؟

Let's review what we've talked about so far. As we look at each part of speech, we identify two things:

بیایید آنچه را که تاکنون در مورد آن صحبت کرده ایم مرور کنیم. همانطور که به هر بخش از گفتار نگاه می کنیم، دو چیز را شناسایی می کنیم:

function and placement. We look at what a word does and where it goes in a sentence.

عملکرد و مکان. ما نگاه می کنیم که یک کلمه چه کاری انجام می دهد و در یک جمله کجا می رود.

We looked at nouns as subjects, objects, and complements.

ما به اسم ها به عنوان فاعل، مفعول و متمم نگاه می کردیم.

Statements the word order is subject + verb.

بیانیه ها ترتیب کلمه فاعل + فعل است.

My family traveled.

خانواده من سفر کردند.

Objects can follow a verb or a preposition. We visited national and state parks.

اشیا می توانند از فعل یا حرف اضافه پیروی کنند. از پارک های ملی و دولتی بازدید کردیم.

Complements follow linking verbs.

مکمل ها از افعال پیوند دهنده پیروی می کنند.

First on our stop was Mount Rushmore.

اولین ایستگاه ما کوه راشمور بود.

We know that pronouns can replace nouns and function the same way in a sentence.

می دانیم که ضمایر می توانند جایگزین اسم ها شوند و در یک جمله به همان شکل عمل کنند.

Do you know the four presidents on Mount Rushmore? Can you name them?

آیا چهار رئیس جمهور در کوه راشمور را می شناسید؟ می توانید نام آنها را بفرمایید؟

Determiners help us specify what or who we're talking about.

تعیین کننده ها به ما کمک می کنند تا مشخص کنیم در مورد چه چیزی یا چه کسی صحبت می کنیم.

Determiners go before a noun or before a pronoun as in: a monument,

تعیین‌کننده‌ها قبل از اسم یا قبل از ضمیر می‌روند، مانند: بنای یادبود،

the presidents,

رئیس‌جمهور،

the one on the left.

آن که در سمت چپ است.

Verbs express an action or a state.

افعال بیانگر یک عمل یا یک حالت هستند.

Verbs usually follow a subject, but in a question, we invert the word order or switch them.

افعال معمولاً از یک موضوع پیروی می کنند، اما در یک سؤال، ترتیب کلمات را معکوس می کنیم یا آنها را تغییر می دهیم.

Usually it's a helping verb that comes first. For example: Do you know Mount Rushmore?

معمولاً این یک فعل کمکی است که اول می آید. به عنوان مثال: آیا کوه راشمور را می شناسید؟

Some verbs are transitive and take an object as in: We visited South Dakota.

برخی از افعال متعدی هستند و مفعول می گیرند مانند: ما از داکوتای جنوبی بازدید کردیم.

Some verbs are linking verbs and they link a complement to a subject, as in: Mount Rushmore was beautiful.

برخی از افعال افعال پیوند دهنده هستند و مکملی را به یک موضوع پیوند می دهند، مانند: کوه راشمور زیبا بود.

Beautiful is an example of an adjective. Adjectives describe nouns and pronouns, meaning people or things.

زیبا مثالی از صفت است. صفت ها اسم ها و ضمایر را به معنای افراد یا چیزها توصیف می کنند.

Adjectives can appear before a noun or after a linking verb.

صفت ها می توانند قبل از یک اسم یا بعد از یک فعل پیوند دهنده ظاهر شوند.

We saw lots of big buffalo.

ما تعداد زیادی گاومیش بزرگ دیدیم.

The prairie dogs were cute.

سگ های دشتی ناز بودند.

Remember the order in a noun phrase:

ترتیب یک عبارت اسمی را به خاطر بسپارید:

determiner, adjective, and then noun.

تعیین کننده، صفت و سپس اسم.

Adjectives follow determiners and never go before as in: lots of big buffalo,

صفت‌ها از تعیین‌کننده‌ها پیروی می‌کنند و هرگز پیش از این نمی‌آیند: بسیاری از گاومیش‌های بزرگ،

those cute prairie dogs.

آن سگ‌های بامزه چمنزار.

Conjunctions are words that join. We can build phrases,

حروف ربط کلماتی هستند که به هم می پیوندند. ما می توانیم عبارات،

lists, and longer sentences with the help of conjunctions.

لیست ها و جملات طولانی تر را با کمک حروف ربط بسازیم.

In Part 3, we'll now look at the remaining parts of speech:

در قسمت 3، اکنون به بخش‌های باقی‌مانده گفتار نگاه می‌کنیم:

adverbs, prepositions, and interjections.

قیدها، حروف اضافه، و الفاظ.

Adverbs can modify or give more information about verbs, adjectives, and other adverbs.

قیدها می توانند تغییر دهند یا اطلاعات بیشتری در مورد افعال، صفت ها و سایر قیدها ارائه دهند.

Adverbs are often single words like "suddenly," but they can also be a phrase like "of course."

قیدها اغلب تنها کلماتی مانند "ناگهان" هستند، اما می توانند عبارتی مانند "البته" نیز باشند.

Adverbs answer the basic questions how where, and when?

قیدها به سؤالات اساسی چگونه کجا و چه وقت پاسخ می دهند؟

Adverbs can also perform bigger jobs and modify a clause or a whole sentence

قیدها همچنین می‌توانند کارهای بزرگ‌تری را انجام دهند و یک بند یا یک جمله کامل را تغییر دهند

Because adverbs can modify different

زیرا قیدها می‌توانند

elements in a sentence,

عناصر مختلف یک جمله را تغییر دهند، جای

it's no surprise that adverbs can have different positions within a sentence.

تعجب نیست که قیدها می‌توانند موقعیت‌های مختلفی در یک جمله داشته باشند.

They can appear at the beginning, in the middle, or at the end.

آنها می توانند در ابتدا، وسط یا در پایان ظاهر شوند.

If an adverb modifies a single word, it generally sticks close to that word with little or no separation.

اگر قید یک کلمه را تغییر دهد، معمولاً با جدایی کم یا بدون جدایی به آن کلمه نزدیک می شود.

In terms of word order, you'll see these common combinations:

از نظر ترتیب کلمات، این ترکیبات رایج را خواهید دید:

verb + adverb

فعل +

adverb + adjective

قید قید + صفت

With a smaller number of adverbs, you'll see the combination adjective + adverb.

با تعداد کمتری از قیدها، ترکیب صفت + قید را خواهید دید.

Other combinations are adverb + adverb and

ترکیبات دیگر قید + قید و

adverb + a clause.

قید + یک بند هستند.

How can you recognize adverbs? Remember I said you can't always tell the part of speech by looking at a word.

چگونه می توانید قیدها را تشخیص دهید؟ به یاد داشته باشید که گفتم شما همیشه نمی توانید با نگاه کردن به یک کلمه قسمت صحبت را تشخیص دهید.

It's true that many adverbs end in -ly. These adverbs usually answer the question HOW?

درست است که بسیاری از قیدها به -ly ختم می شوند. این قیدها معمولاً به سؤال چگونه پاسخ می دهند؟

How do you run? Quickly. How do they talk? Excitedly.

چگونه می دوید؟ به سرعت. چگونه صحبت می کنند؟ با هیجان

So in many cases, we can form adverbs by adding the suffix -ly to an adjective.

بنابراین در بسیاری از موارد، می‌توانیم با افزودن پسوند -ly به یک صفت، قید بسازیم.

But some adjectives end in -ly.

اما برخی از صفت ها به -ly ختم می شوند.

So don't make the mistake of thinking that all words that end in -ly are adverbs.

بنابراین این اشتباه را نکنید که فکر کنید تمام کلماتی که به -ly ختم می شوند قید هستند.

If I talk about friendly people and lovely landscapes, I'm describing people and landscapes with adjectives.

اگر در مورد مردم دوستانه و مناظر دوست داشتنی صحبت می کنم، مردم و مناظر را با صفت توصیف می کنم.

Some adjectives and adverbs share the same form. "Fast" and "slow" are two examples.

برخی از صفت ها و قیدها شکل یکسانی دارند. «سریع» و «آهسته» دو نمونه هستند.

Here's another example: high.

در اینجا یک مثال دیگر وجود دارد: بالا.

Devils Tower is really high.

برج شیاطین واقعاً بلند است.

Hikers can climb high in the Badlands.

کوهنوردان می توانند در Badlands از ارتفاعات بالا بروند.

Note that in informal American English, we also use the words "real" and "good" as adverbs.

توجه داشته باشید که در انگلیسی غیررسمی آمریکایی، ما از کلمات "real" و "good" نیز به عنوان قید استفاده می کنیم.

Grammar books may say that's wrong, but you'll hear these uses in everyday conversation.

ممکن است کتاب‌های گرامر بگویند که این اشتباه است، اما این کاربردها را در مکالمات روزمره خواهید شنید.

So what kinds of adverbs are there?

پس چه نوع قیدهایی وجود دارد؟

There isn't always agreement on groupings or names.

همیشه بر سر گروه بندی ها یا نام ها توافق وجود ندارد.

Some sources list four types of adverbs: manner, place, time, and degree.

برخی منابع چهار نوع قید را ذکر می کنند: شیوه، مکان، زمان و درجه.

Others add a fifth type because they distinguish between time and frequency.

برخی دیگر نوع پنجم را اضافه می کنند زیرا بین زمان و فرکانس تمایز قائل می شوند.

I'm going to list seven types of adverbs. I could go up to eight, nine, or even ten.

من هفت نوع قید را لیست می کنم. می توانستم تا هشت، نه یا حتی ده بروم.

I agree with the approach of combining types of adverbs when it's logical

من با رویکرد ترکیب انواع قیدها موافقم وقتی منطقی است

There's a lot of terminology,

اصطلاحات زیادی وجود دارد،

but remember our main goal is to understand function and syntax.

اما به یاد داشته باشید که هدف اصلی ما درک عملکرد و نحو است.

Knowing how to use all of these adverbs is more important than remembering the exact names.

دانستن نحوه استفاده از همه این قیدها مهمتر از به خاطر سپردن نامهای دقیق است.

But we need to use the terminology now to talk about how language fits together

اما اکنون باید از اصطلاحات استفاده کنیم تا در مورد اینکه چگونه زبان با هم تناسب دارد صحبت کنیم

Here's our list of the seven types of adverbs.

در اینجا لیست هفت نوع قید ما آمده است.

First, circumstance adverbs, which include adverbs of manner,

اول قیدهای شرایطی که شامل قید نحوه،

adverbs of place, and adverbs of time.

قید مکان و قید زمان می شود.

Next, we have adverbs of degree. Then additive and restrictive adverbs.

بعد، قید درجه داریم. سپس قیدهای افزایشی و محدود کننده.

Viewpoint and comment adverbs.

قید دیدگاه و نظر.

And finally, linking adverbs, which are also called conjunctive adverbs.

و در نهایت قیدهای پیوند دهنده که به آنها قید ربط نیز می گویند.

Let's go through these seven types of adverbs.

بیایید این هفت نوع قید را مرور کنیم.

The first three types of adverbs fall into a larger group called circumstance adverbs because they all give

سه نوع اول قیدها در گروه بزرگتری به نام قیدهای شرایطی قرار می گیرند زیرا همه آنها

information about the circumstances of an action: how, where, when.

اطلاعاتی در مورد شرایط یک عمل می دهند: چگونه، کجا، چه زمانی.

In other words, adverbs of manner,

به عبارت دیگر، قید نحوه،

adverbs of place, and adverbs of time.

قید مکان و قید زمان.

Adverbs of manner often end in -ly:

قیدهای manner اغلب به -ly ختم می شوند:

happily, suddenly.

شادی، ناگهان.

Adverbs of place include: here, there, and far. They give information about position,

قید مکان عبارتند از: اینجا، آنجا و دور. آنها اطلاعاتی در مورد موقعیت،

direction, and distance.

جهت و فاصله می دهند.

Adverbs of time include: now, then, today, often, never.

قیدهای زمان عبارتند از: اکنون، آنگاه، امروز، اغلب، هرگز.

Adverbs of time can give information about frequency and duration.

قید زمان می تواند اطلاعاتی در مورد فراوانی و مدت زمان بدهد.

Let's talk about syntax for circumstance adverbs.

بیایید در مورد نحو قیدهای شرایطی صحبت کنیم.

Adverbs of manner usually follow a verb, but other positions are possible.

قیدهای manner معمولاً از یک فعل پیروی می کنند، اما موقعیت های دیگر ممکن است.

If we have adverbs of place and time together, then place usually goes before time as in: we got there early.

اگر قید مکان و زمان با هم داشته باشیم، مکان معمولاً قبل از زمان پیش می‌رود مانند: ما زود به آنجا رسیدیم.

Place and time adverbs usually go at the end.

قید مکان و زمان معمولاً در انتها قرار می گیرند.

But you'll also see initial positions, especially in fiction and informal writing.

اما موقعیت های اولیه را نیز خواهید دید، به خصوص در داستان نویسی و نویسندگی غیررسمی.

I think adverbs of time and frequency are closely related, so I'm putting them together in one group.

من فکر می کنم قیدهای زمان و فرکانس ارتباط نزدیکی با هم دارند، بنابراین آنها را در یک گروه قرار می دهم. در

Here's a quick note on the syntax for adverbs of frequency.

اینجا یک یادداشت سریع در مورد نحو برای قیدهای فرکانس وجود دارد.

Adverbs of frequency can have an initial, middle, or final position in a sentence,

قیدهای فراوانی می توانند در یک جمله دارای موقعیت اولیه، وسط یا پایانی باشند،

This happens both in speaking and in writing.

این امر هم در گفتار و هم در نوشتن اتفاق می افتد.

Adverbs of frequency follow the verb BE:

قیدهای فراوانی از فعل BE پیروی می کنند:

I was never there. I'm occasionally away on business.

هرگز آنجا نبودم. من گهگاه برای کسب و کار دور هستم.

Recall that certain adverbs of time are used with particular verb forms.

به یاد بیاورید که قیدهای خاصی از زمان با اشکال فعل خاصی استفاده می شوند.

Circumstance adverbs are often but not always single words, and simple adverbs often have comparative and superlative

قیدهای شرایطی اغلب اما نه همیشه تک کلمات هستند و قیدهای ساده اغلب

forms just like descriptive adjectives.

مانند صفت های توصیفی دارای اشکال مقایسه ای و فوق العاده هستند.

We use the suffixes -er and -est with those short adverbs that look like adjectives, and then we can use MORE or LESS

ما از پسوند -er و -est با قیدهای کوتاهی که شبیه صفت هستند استفاده می کنیم و سپس می توانیم از MORE یا LESS

MOST or LEAST with those longer adverbs that end in -ly.

MOST یا LEAST با آن قیدهای طولانی تر که به -ly ختم می شوند استفاده کنیم.

Some but not all adverbs of place and time can have comparative forms.

برخی اما نه همه قیدهای مکان و زمان می توانند اشکال مقایسه ای داشته باشند.

Consider these examples.

این نمونه ها را در نظر بگیرید.

So after manner, place, and time, we could look at our fourth type of adverb: adverbs of degree.

بنابراین پس از شیوه، مکان و زمان، می‌توانیم به نوع چهارم قید خود نگاه کنیم: قید درجه.

These adverbs answer the question how much? Or to what extent?

این قیدها به این سوال پاسخ می دهند که چقدر؟ یا تا چه حد؟

Adverbs of degree help us talk about how strong or how weak equality is.

قید درجه به ما کمک می کند در مورد اینکه برابری چقدر قوی یا ضعیف است صحبت کنیم.

When we start talking about degrees, we get into amplifiers and diminishers,

وقتی شروع به صحبت در مورد درجه می کنیم، وارد تقویت کننده ها و کاهش دهنده ها

or intensifiers and downtoners.

یا تقویت کننده ها و کاهش دهنده ها می شویم.

Those are just fancy names for adverbs that help us increase or decrease the strength of a word.

اینها فقط اسامی فانتزی برای قیدها هستند که به ما کمک می کنند قدرت یک کلمه را افزایش یا کاهش دهیم.

Adverbs of degree go before adjectives or other adverbs.

قیدهای درجه قبل از صفت یا سایر قیدها قرار می گیرند.

Here are some common amplifiers.

در اینجا برخی از تقویت کننده های رایج آورده شده است.

And these are common diminishers:

و اینها کاهش دهنده های رایج هستند:

Now for our fifth type: additive in restrictive adverbs. They help us add or restrict information.

حالا برای نوع پنجم ما: افزودنی در قیدهای محدودکننده. آنها به ما کمک می کنند اطلاعات را اضافه یا محدود کنیم.

Additive adverbs can have different positions. Can you find them? Look.

قیدهای اضافه می توانند موقعیت های مختلفی داشته باشند. آیا می توانید آنها را پیدا کنید؟ نگاه کن

Here they are.

اینجا اند.

Only, just, and especially are examples of restrictive adverbs, which can focus our

فقط، فقط، و مخصوصاً نمونه هایی از قیدهای مقید هستند که می توانند

attention on different parts of a sentence. For that reason, these are also called focus adverbs.

توجه ما را به قسمت های مختلف جمله معطوف کنند. به همین دلیل، به آنها قید تمرکز نیز می گویند.

These focus adverbs go before the noun (or other word) they modify.

این قیدهای تمرکز قبل از اسم (یا کلمه دیگری) که تغییر می دهند قرار می گیرند.

As our sixth type, we have viewpoint and comment adverbs, which can help us express things like certainty,

به عنوان ششمین نوع ما، قید دیدگاه و نظر داریم که می تواند به ما کمک کند مواردی مانند اطمینان،

opinion, and attitude.

نظر و نگرش را بیان کنیم.

Some call these stance adverbs because they can show a person's position on a matter.

برخی به این قید موضعی می گویند زیرا می توانند موضع شخص را در مورد یک موضوع نشان دهند.

What you need to know is that viewpoint and comment adverbs modify a whole idea,

آنچه شما باید بدانید این است که قید دیدگاه و نظر یک ایده کامل را تغییر می‌دهند،

meaning a clause, a sentence. For that reason, they're also known as sentence adverbs.

یعنی یک بند، یک جمله. به همین دلیل، آنها به عنوان قید جمله نیز شناخته می شوند.

Viewpoint and comment adverbs often have an initial position. If we write them, then we follow them with a comma.

قید دیدگاه و نظر اغلب دارای موقعیت اولیه هستند. اگر آنها را بنویسیم، آنها را با کاما دنبال می کنیم.

Viewpoint and comment adverbs are common in speaking.

قید دیدگاه و نظر در صحبت کردن رایج است.

They're often added in or even added on. For that reason, they can have a middle and final position in a sentence.

آنها اغلب به آنها اضافه یا حتی اضافه می شوند. به همین دلیل می توانند در یک جمله جایگاه وسط و پایانی داشته باشند.

If you'd like practice with intonation patterns for introductory phrases

اگر می‌خواهید با الگوهای لحنی برای عبارات مقدماتی

or words and phrases that interrupt the flow of a sentence or that we tag on, check out my playlist on intonation.

یا کلمات و عباراتی که جریان یک جمله را قطع می‌کنند یا آن‌ها را تگ می‌کنیم تمرین کنید، فهرست پخش من را در مورد لحن‌گذاری بررسی کنید.

I'll put that link in the video description.

من آن لینک را در توضیحات ویدیو قرار خواهم داد. در

Here are some other common viewpoint and comment adverbs.

اینجا برخی دیگر از قیدهای دیدگاه و نظر رایج وجود دارد.

Last but not least we have our seventh type of adverb: linking adverbs.

آخرین اما نه کم اهمیت، ما هفتمین نوع قید خود را داریم: قیدهای پیوند دهنده.

They connect ideas and for that reason they go by other names:

آنها ایده ها را به هم متصل می کنند و به همین دلیل با نام های دیگری استفاده می شوند: قیدهای

conjunctive adverbs,

ربط،

transition words, and even sentence connectors.

کلمات انتقالی، و حتی رابط های جمله.

Linking adverbs connect two complete ideas. Their position in a sentence varies, and the punctuation

قیدهای پیوند دهنده دو ایده کامل را به هم متصل می کنند. موقعیت آنها در جمله متفاوت است و علائم نگارشی

also varies. Take a look.

نیز متفاوت است. نگاهی بیاندازید. در

Here's a list of common linking adverbs. Note this isn't a complete list.

اینجا لیستی از قیدهای پیوند دهنده رایج است. توجه داشته باشید که این یک لیست کامل نیست.

Okay. Now is a very good time to move on to the next part of speech:

باشه. اکنون زمان بسیار خوبی برای رفتن به بخش بعدی گفتار است:

prepositions. And that's because you'll see some similarities between prepositions and adverbs.

حروف اضافه. و این به این دلیل است که شما شباهت هایی بین حروف اضافه و قیدها خواهید دید.

Prepositions are usually short words like at, to, with, from.

حروف اضافه معمولاً کلمات کوتاهی مانند در، به، با، از هستند.

There are more complex prepositions, for example, in front of, due to.

حروف اضافه پیچیده تری وجود دارد، به عنوان مثال، در مقابل، به دلیل.

Prepositions must have an object, which is a noun or anything that behaves like a noun.

حروف اضافه باید یک مفعول داشته باشند که یک اسم یا هر چیزی است که مانند یک اسم عمل می کند.

So a preposition + a noun makes a prepositional phrase.

پس حرف اضافه + اسم یک عبارت اضافه می سازد.

Prepositional phrases generally function two different ways: as adjectives and as adverbs.

عبارات اضافه به طور کلی به دو صورت متفاوت عمل می کنند: به عنوان صفت و به عنوان قید.

When used like adjectives, prepositional phrases answer the question which one?

هنگامی که مانند صفت استفاده می شود، عبارات اضافه به این سوال پاسخ می دهند که کدام یک؟

When prepositional phrases behave like adjectives, they follow the noun they modify.

وقتی عبارات اضافه مانند صفت رفتار می کنند، از اسمی که تغییر می دهند پیروی می کنند.

When prepositional phrases function like adverbs, they answer the questions how where, when, and why?

وقتی عبارات اضافه مانند قید عمل می کنند، به این سؤالات پاسخ می دهند که چگونه کجا، چه زمانی و چرا؟

When prepositional phrases behave like adverbs, they often go at the end of the sentence as adverbials.

وقتی عبارات اضافه مانند قید رفتار می کنند، اغلب در انتهای جمله به عنوان قید می روند.

As you may know, sentences can have more than one adverbial.

همانطور که می دانید جملات می توانند بیش از یک قید داشته باشند.

We can talk more specifically about prepositions of time,

ما می‌توانیم به طور خاص در مورد حروف اضافه زمان،

reason, location, but I think it's simpler just to remember that prepositional phrases

دلیل، مکان صحبت کنیم، اما من فکر می‌کنم ساده‌تر است که فقط به یاد داشته باشیم که عبارات اضافه

function either as adjectives or adverbs.

یا به عنوان صفت یا قید عمل می‌کنند.

Prepositions and their objects can help describe or identify people and things, and these prepositional phrases can also give more

حروف اضافه و اشیاء آنها می توانند به توصیف یا شناسایی افراد و اشیا کمک کنند، و این عبارات اضافه می توانند

information about how, when, where, and why things happen.

اطلاعات بیشتری در مورد چگونگی، زمان، مکان و چرایی وقوع چیزها ارائه دهند.

What's probably the trickiest thing about prepositions is remembering the common combinations

چیزی که احتمالاً پیچیده ترین چیز در مورد حروف اضافه است، به خاطر سپردن ترکیبات رایج

they have with verbs, nouns, and adjectives. I cover a lot of these

آنها با افعال، اسم ها و صفت ها است. من بسیاری از این

collocations in my playlist on prepositions. I'll put the link in the video description.

collocations را در لیست پخش خود در مورد حروف اضافه پوشش می دهم. لینک را در توضیحات ویدیو می گذارم.

For now, here's a quick check see if you know these collocations with prepositions.

در حال حاضر، این یک بررسی سریع است که ببینید آیا این ترکیب‌ها را با حروف اضافه می‌شناسید یا خیر.

Guess what? We're ready to talk about the final part of speech: interjections. Yay!

حدس بزن چی شده؟ ما آماده ایم تا در مورد بخش پایانی گفتار صحبت کنیم: تداخل. آری

I just gave you your first example. Yay! is something that we say when we're excited and happy.

من فقط اولین مثال شما را زدم. آری چیزی است که وقتی هیجان زده و خوشحال هستیم می گوییم. الفاظ

Interjections our short words - things that we say when we feel a strong emotion like surprise, anger, and happiness.

کلمات کوتاه ما - چیزهایی که وقتی احساس قوی می کنیم مانند تعجب، عصبانیت و شادی می گوییم.

Interjections are mostly spoken,

تداخل ها بیشتر گفته می شوند،

but if we write them we often follow them with an exclamation point to express that strong sudden emotion.

اما اگر آنها را بنویسیم، اغلب آنها را با علامت تعجب دنبال می کنیم تا آن احساس ناگهانی قوی را بیان کنیم.

I have a lesson on interjections. I'll include the link in the video description.

من یک درس در مورد استیضاح دارم. لینک را در توضیحات ویدیو قرار خواهم داد.

For now, let's look at a short list of interjections.

در حال حاضر، بیایید به لیست کوتاهی از حروف الفاظ نگاه کنیم.

Okay. Now let's see if you can use some of those interjections appropriately.

باشه. حال بیایید ببینیم که آیا می‌توانید از برخی از آن الفاظ به درستی استفاده کنید.

Before we end, I want to explain something interesting about the parts of speech.

قبل از اینکه به پایان برسیم، می‌خواهم در مورد بخش‌های سخنرانی چیز جالبی را توضیح دهم.

Do you know that we can separate them into open and closed word classes?

آیا می دانید که ما می توانیم آنها را به کلاس های کلمه باز و بسته تقسیم کنیم؟

I'll explain via little game. Listen.

من از طریق بازی کوچک توضیح خواهم داد. گوش کنید.

Okay. Question one. Back in the 1980s, my classmates and I would use the word "psyched," for example:

باشه. سوال یک. در دهه 1980، من و همکلاسی هایم از کلمه "روانی" استفاده می کردیم، به عنوان مثال: آیا

Are you psyched about tonight's game? Yeah? I'm totally psyched.

در مورد بازی امشب روان هستید؟ آره؟ من کاملا روانم به

What do you think "psyched" meant back then?

نظر شما «روانی» در آن زمان به چه معنا بود؟

Well, to someone of my generation "psyched" means "excited."

خوب، برای یکی از نسل من "روانی" به معنای "هیجان زده" است.

What part of speech is it?

چه بخشی از گفتار است؟

An adjective. It's a participial adjective: psyched, excited.

یک صفت. این یک صفت مشارکتی است: روان، هیجان زده.

But guess what? My kids told me that no one uses "psyched" today.

اما حدس بزنید چی؟ بچه هایم به من گفتند که امروز هیچ کس از "روانی" استفاده نمی کند.

Question two. In my hometown of Pittsburgh, Pennsylvania,

سوال دو در زادگاه من، پیتسبورگ، پنسیلوانیا،

we sometimes tell children to red up, as in red up the room.

گاهی اوقات به بچه ها می گوییم که قرمز شوند، مانند رنگ قرمز در اتاق.

That's because the room is messy.

دلیلش این است که اتاق به هم ریخته است.

So what do you think "red up" means?

پس به نظر شما «قرمز تا» به چه معناست؟

To clean up. Right?

برای تمیز کردن. درست؟

What part of speech is "red up"?

کدام بخش از گفتار "قرمز تا" است؟

A verb or a phrasal verb: red up, clean up, tidy up, but outside of western, Pennsylvania, no one says "red up."

یک فعل یا یک فعل عبارتی: قرمز کردن، تمیز کردن، مرتب کردن، اما در خارج از غرب، پنسیلوانیا، هیچ کس "قرمز کردن" نمی گوید.

Question three. Well, the other day my son was in a silly mood.

سوال سه. خوب، روز قبل پسرم حال احمقانه ای داشت.

And he was talking about how good he was at a game or how good he could be at a game.

و او در مورد اینکه چقدر در یک بازی خوب است یا چقدر می تواند در یک بازی خوب باشد صحبت می کرد.

And I jokingly criticized and said, "Enough of the me fest!"

و من به شوخی انتقاد کردم و گفتم جشنواره من بس است!

I don't think I ever heard "me-fest" before. I don't know why I made it up.

فکر نمی‌کنم تا به حال "من فستیوال" را شنیده باشم. نمیدونم چرا درستش کردم

It just came out. But how was I using it?

تازه اومد بیرون. اما من چگونه از آن استفاده می کردم؟

Well, I was imagining like this festival where he was celebrating himself: "Enough of the me-fest."

خب، داشتم تصور می‌کردم مثل این جشنواره که او خودش را جشن می‌گرفت: «فستیوال من بس است».

Festival, fest, enough of the me-fest.

جشنواره، فستیوال، جشنواره من بس است.

How was I using the made-up word "me-fest"?

چگونه از کلمه ساختگی "me-fest" استفاده می کردم؟

Well, it was like a little festival where he was celebrating himself.

خوب، مثل یک جشنواره کوچک بود که در آن خودش را جشن می گرفت.

So me-fest, fest, festival. What part of speech?

بنابراین من-فستیوال، فستیوال، جشنواره. کدام بخش از گفتار؟

Noun, and I was using it like a noun. compound noun. or noun phrase: a me-fest.

اسم، و من از آن مانند یک اسم استفاده می کردم. اسم مرکب. یا عبارت اسمی: جشن من.

You won't find that in the dictionary. It just came out of my mind.

شما آن را در فرهنگ لغت پیدا نخواهید کرد. تازه از ذهنم خارج شد

Question 4. Here's a word I heard my kids use the other day: laggy. They complained about a video being laggy.

سوال 4. این کلمه ای است که روز گذشته شنیدم که بچه هایم استفاده کردند: لگی. آنها از تاخیر یک ویدیو شکایت کردند.

Do you understand the meaning?

آیا معنی را درک می کنید؟

If there's a lag in a video, it's slow. So "lag" is a verb. What's "laggy"?

اگر در یک ویدیو تاخیر وجود داشته باشد، سرعت آن کند است. پس «لگ» یک فعل است. "لگی" چیست؟

An adjective.

یک صفت.

You might actually see "laggy" in a dictionary, but it would be listed as an informal adjective, I think.

شما ممکن است در واقع "laggy" را در یک فرهنگ لغت ببینید، اما فکر می کنم به عنوان یک صفت غیررسمی فهرست شده است.

So nouns, verbs,

بنابراین اسم ها، افعال،

adjectives, and adverbs are open word classes. New words can be added and sometimes words fall out of use.

صفت ها و قیدها کلاس های کلمه باز هستند. می توان کلمات جدیدی اضافه کرد و گاهی اوقات کلمات از کاربرد خارج می شوند.

Some slang never makes it into a dictionary, but there are cases when a popular word or a new meaning of a word

برخی از اصطلاحات عامیانه هرگز آن را به یک فرهنگ لغت تبدیل نمی کنند، اما مواردی وجود دارد که یک کلمه رایج یا معنای جدیدی از یک کلمه

becomes officially recognized.

به طور رسمی شناخته می شود.

The other parts of speech are considered closed word classes because new words are not added easily or relatively often.

بخش‌های دیگر گفتار کلاس‌های کلمه بسته در نظر گرفته می‌شوند، زیرا کلمات جدید به راحتی یا نسبتاً اغلب اضافه نمی‌شوند.

In past centuries, English speakers used THOU and THEE to refer to "you."

در قرن های گذشته، انگلیسی زبانان از THOU و THEE برای اشاره به "شما" استفاده می کردند.

Today we only have the subject and object pronouns "you."

امروزه فقط ضمایر فاعل و مفعول «تو» را داریم.

We'll end our review here.

ما بررسی خود را در اینجا به پایان خواهیم رساند.

I hope you found it useful to go over all the parts of speech in English. If you know someone who could also

امیدوارم مرور تمام بخش های گفتار به زبان انگلیسی برای شما مفید بوده باشد. اگر کسی را می شناسید که می تواند

benefit from this three-part lesson, please share the links.

از این درس سه قسمتی نیز بهره مند شود، لطفا لینک ها را به اشتراک بگذارید.

As always, thanks for watching and happy studies.

مثل همیشه، از تماشای شما و مطالعات شاد متشکریم.

Become a sponsor of English with Jennifer.

با جنیفر اسپانسر زبان انگلیسی شوید.

You'll get a special badge, bonus posts, on-screen credit, and a monthly live stream.

نشان ویژه، پست‌های جایزه، اعتبار روی صفحه و پخش مستقیم ماهانه دریافت خواهید کرد.

Click on the link or look in the video description for more information.

برای اطلاعات بیشتر روی لینک کلیک کنید یا به توضیحات ویدیو نگاه کنید.

Note that sponsorships are not available in every country at this time.

توجه داشته باشید که در حال حاضر حمایت مالی در هر کشوری در دسترس نیست.

I'd like to say a very special thank you to my current sponsors. Hopefully, more of you will join us for the next live stream.

من می خواهم تشکر ویژه ای از حامیان مالی فعلی خود داشته باشم. امیدواریم تعداد بیشتری از شما برای پخش زنده بعدی به ما بپیوندید.

Join me on my YouTube community tab for special posts each week

در برگه انجمن YouTube من برای پست های ویژه هر هفته

If you haven't already, please subscribe to my channel.

به من بپیوندید.

That way, you'll get notification of every new video I upload to YouTube.

به این ترتیب، هر ویدیوی جدیدی را که در YouTube آپلود می کنم، اعلان دریافت خواهید کرد.