English Tenses: I do & I am doing - All uses | English Grammar Lesson | B1-Intermediate

Welcome everyone to this presentation where  I'm going to answer a question I get from a  

به همه به این ارائه خوش آمدید، جایی که من به سؤالی که از  افراد زیادی می‌گیرم پاسخ می‌دهم

lot of people. So, let me share my screen here  and this is the question I get. The question is:  

. بنابراین، اجازه دهید صفحه نمایش خود را در اینجا به اشتراک بگذارم و این سؤالی است که برای من پیش می آید. سوال این است: آیا

Can we use the present tense to speak about the  past? Now, let's start by reviewing when we use  

می‌توانیم از زمان حال برای صحبت در مورد گذشته استفاده کنیم؟ اکنون، اجازه دهید قبل از اینکه به زمان گذشته نگاه کنیم، زمانی که از

the present tense actually for present and future  before we look at it for the past tense. Right,  

زمان حال در واقع برای حال و آینده استفاده می‌کنیم، شروع می‌کنیم . درست است،

so if I just now take you to the first slide.  Obviously, the present simple tense, which is I  

پس اگر همین الان شما را به اسلاید اول ببرم. بدیهی است که زمان حال ساده، که من

do, he does its main use is to speak about present  facts habits, and regular actions. So we've got  

انجام می‌دهم، استفاده اصلی از آن صحبت کردن در مورد عادات واقعیات فعلی و اعمال منظم است. بنابراین ما

some examples here: I work in a law firm. We don't  live in a flat. Facts! She always takes the train  

چند مثال در اینجا داریم: من در یک شرکت حقوقی کار می کنم. ما در یک آپارتمان زندگی نمی‌کنیم. حقایق! او همیشه با قطار به سر

to work. Again a fact. He doesn't play tennis  every weekend. Talking about a regular habit  

کار می رود. باز هم یک واقعیت او هر آخر هفته تنیس بازی نمی‌کند. صحبت کردن در مورد یک عادت

or action. So, I think that's pretty clear for  everyone. Present continuous - I am doing, he is  

یا عمل معمولی. بنابراین، فکر می‌کنم این برای همه کاملاً واضح است . حال استمراری - من انجام می دهم، او

doing. Naturally, its main use is in the present  frame, and its actions currently in progress. For  

انجام می دهد. به طور طبیعی، استفاده اصلی آن در چارچوب فعلی است و اقدامات آن در حال حاضر در حال انجام است. به عنوان

example: I am currently working from home. Or: He  isn't playing tennis now. Now, another question  

مثال: من در حال حاضر از خانه کار می کنم. یا: او اکنون تنیس بازی نمی کند. اکنون، سؤال دیگری همچنان

keeps coming up. So, I'm going to answer it now,  and that's about the word 'always'. As some of  

مطرح می‌شود. بنابراین، اکنون به آن پاسخ خواهم داد، و این در مورد کلمه "همیشه" است. همانطور که برخی از

you have written saying that you sometimes see  this word 'always' used with the present simple  

شما نوشته‌اید که می‌بینید گاهی اوقات این کلمه "همیشه" با

tense and sometimes with the present continuous  tense. How come? Because 'always' is an adverb of  

زمان حال ساده و گاهی اوقات با زمان حال استمراری استفاده می‌شود. چطور؟ زیرا "همیشه" قید

frequency, and the rule says that we must use  adverbs of frequency always with the present  

فراوانی است، و قانون می گوید که باید از قیدهای فراوانی همیشه با

simple tense. So naturally, if we use it with the  present simple tense, it's about an action that  

زمان حال ساده استفاده کنیم. بنابراین، به طور طبیعی، اگر آن را با زمان حال ساده استفاده کنیم، در مورد عملی است که

happens always. Every time. It's a fact. Like:  I always make the same mistake. But when we use  

همیشه اتفاق می افتد. هر زمان. این یه حقیقته. مانند: من همیشه همین اشتباه را می کنم. اما وقتی از

this word (only this word), 'always', this adverb  not other adverbs of frequency, but just this one  

این کلمه (فقط این کلمه)، «همیشه» استفاده می‌کنیم، این قید را نه دیگر قیدهای فراوانی، بلکه فقط این قید را

with present continuous, it's about an action that  doesn't happen every time but happens too often,  

با حال استمراری به کار می‌بریم، درباره عملی است که هر بار اتفاق نمی‌افتد، اما اغلب اتفاق می‌افتد،   و

and is usually a little annoying. You're  not happy with this happening so often. And  

معمولا کمی آزار دهنده است شما از این که اغلب این اتفاق می افتد راضی نیستید. و

then you will come up or come across sentences  like: I'm always making the same mistake. So,  

سپس با جملاتی مانند: من همیشه همان اشتباه را انجام می‌دهید یا برخورد می‌کنید. بنابراین، به

note the notice the difference between the neutral  factual intonation of: I always make the same  

تفاوت بین لحن واقعی خنثی توجه کنید : من همیشه همان

mistake. And the more emotive emotional way of  saying: I'm always making the same mistake. So,  

اشتباه را انجام می‌دهم. و روش احساسی‌تر برای گفتن: من همیشه همین اشتباه را انجام می‌دهم. بنابراین،

that's an important thing to remember so that you  don't get confused when you see 'always' with the  

این نکته مهمی است که باید به خاطر بسپارید تا وقتی «همیشه» را با

present continuous. Before we go to the past of  course, we need to look at the use of these two  

حال استمراری می‌بینید، گیج نشوید. البته قبل از رفتن به گذشته، باید به استفاده از این دو

tenses (present continuous and present simple)  for future. And as we have revised recently,  

زمان (حال استمراری و حال ساده) برای آینده نگاه کنیم. و همانطور که اخیراً تجدید نظر کرده‌ایم، حالت

the present continuous is for future arrangements.  Something that you have arranged. You have a  

مستمر برای ترتیبات آینده است. چیزی که شما ترتیب داده اید. شما یک

booking for. An appointment. A real fixed  arrangement. And that's something like: I'm taking  

رزرو برای. یک قرار ملاقات. یک ترتیب ثابت واقعی . و این چیزی شبیه به این است:

the train to Paris this evening. Now within this  context, if you speak about the scheduled event,  

امروز عصر با قطار به پاریس می روم. اکنون در این زمینه، اگر درباره رویداد برنامه‌ریزی‌شده صحبت می‌کنید، از

then we use the present simple: My train leaves  at 7:15. So, that's all about the common uses of  

حالت ساده فعلی استفاده می‌کنیم: قطار من ساعت ۷:۱۵ حرکت می‌کند . بنابراین، همه چیز در مورد استفاده‌های رایج

the I do and I'm doing forms (tenses) for present  and future. That was a revision. So, when do we  

the I do و I'm doing forms (زمان‌ها) برای حال و آینده است. این یک تجدید نظر بود. بنابراین، چه زمانی از

use this for the past events? That may be a little  new for you, and sometimes you may hear it. It's  

این برای رویدادهای گذشته استفاده کنیم؟ این ممکن است برای شما کمی جدید باشد، و گاهی اوقات ممکن است آن را بشنوید. این

not very common, not like the other two situations  we've looked at. It's called narrative or historic  

خیلی رایج نیست، مانند دو موقعیت دیگری که بررسی کردیم نیست. به آن روایی یا تاریخی

present, and we use the present tenses (simple and  continuous) instead of past simple and continuous  

حال می‌گویند، و ما از زمان حال (ساده و استمراری) به جای گذشته ساده و پیوسته  استفاده می‌کنیم

to bring the story, whatever happened in the past,  to life. To make it sound more exciting, more  

تا داستان را، هر آنچه در گذشته اتفاق افتاده، زنده کنیم. برای اینکه آن را هیجان‌انگیزتر و

engaging. You would have noticed this in jokes.  It's very common when you're telling a joke to  

جذاب‌تر کنید. حتما در جوک ها متوجه این موضوع شده بودید. زمانی که جوک می‌گویید،

use this present tense narrative present. Instead  of saying: A man went into a bar and asked for a  

استفاده از این روایت زمان حال بسیار رایج است. به جای گفتن: مردی به یک بار رفت و آبجو خواست

beer. The barman was serving him when suddenly.  So, using the past tense is quite neutral. We  

. بارمن در حال خدمت به او بود که ناگهان. بنابراین، استفاده از زمان گذشته کاملاً خنثی است. ما از

use the present instead of past simple, present  simple: A man goes into a bar and asks for a beer,  

زمان حال به جای گذشته ساده استفاده می‌کنیم، اکنون ساده: مردی به یک بار می‌رود و آبجو می‌خواهد،

and the barman is serving him when suddenly.  So the past continuous changes to present  

و بارمن به طور ناگهانی از او سرو می‌کند. بنابراین گذشته استمراری به حال

continuous. This is the most common use. You  may also sometimes hear or read about historical  

پیوسته تغییر می‌کند. این رایج ترین استفاده است. ممکن است گاهی اوقات

events in this tense. Instead of saying: The  French Revolution began and lasted. You can you  

رویدادهای تاریخی را با این زمان بشنوید یا بخوانید. به جای اینکه بگوییم: انقلاب فرانسه آغاز شد و ادامه یافت. می‌توانید

can say, or you might hear or read: The French  Revolution begins in 1789 and lasts until 1794.

بگویید، یا ممکن است بشنوید یا بخوانید: انقلاب فرانسه در سال 1789 آغاز شد و تا سال 1794 ادامه دارد.

Now, you can use this tense yourself  if you want in describing, in relating,  

اکنون، اگر بخواهید می‌توانید از این زمان برای توصیف، ارتباط،

or sharing your own personal events. But make  sure that this is a really extraordinary, strange,  

یا اشتراک‌گذاری رویدادهای شخصی خود استفاده کنید. اما مطمئن شوید که این یک رویداد واقعاً خارق‌العاده، عجیب

and interesting event. Don't go using the present  simple tense or present continuous tense talking  

و جالب است. از زمان حال ساده یا زمان حال استمراری

about the past in general. Please absolutely  must avoid that because you confuse people. So,  

به طور کلی درباره گذشته صحبت نکنید. لطفاً حتماً باید از آن اجتناب کنید زیرا مردم را گیج می کنید. بنابراین،

I wouldn't overdo this tense personally in my  own speech. But, if you hear someone else use it,  

من شخصاً در سخنرانی خودم در این زمان زیاده روی نمی کنم . اما، اگر شنیدید که شخص دیگری از آن استفاده می‌کند،

then you know they are dramatising their personal  event. So for example, you can hear or say:  

می‌دانید که در حال نمایش رویداد شخصی خود است . بنابراین، برای مثال، می‌توانید بشنوید یا بگویید:   اتفاقی که

You won't believe what happened on Wednesday.  I arrive at work at 9 as usual, and I see Simon  

چهارشنبه افتاد را باور نخواهید کرد. طبق معمول ساعت 9 به محل کار می رسم و سیمون را می بینم که

standing in the car park. He is screaming at  the top of his voice and kicking his car. So,  

در پارکینگ ایستاده است. او با صدای بلند جیغ می‌زند و به ماشینش لگد می‌زند. بنابراین،

you're bringing this extraordinary interesting  event to the present tense to make it more  

شما این رویداد جالب  فوق‌العاده را به زمان حال می‌آورید تا آن را

engaging for your listener. Right, that's the  revision of when we use these two forms 'I do'  

برای شنونده‌تان جذاب‌تر کنید. درست است، این بازبینی زمانی است که از این دو شکل «من انجام می‌دهم»

and 'I'm doing' for the present, mainly. For the  future, quite commonly, and very occasionally,  

و «من انجام می‌دهم» در حال حاضر، عمدتاً استفاده می‌کنیم. برای آینده، معمولاً، و بسیار گهگاه،

for the past. I hope you've enjoyed  this lesson. For more on this topic,  

برای گذشته. امیدوارم از این درس لذت برده باشید . برای اطلاعات بیشتر در مورد این موضوع،

click here. Remember to also check  out my complete online course,  

اینجا را کلیک کنید. فراموش نکنید که دوره آنلاین کامل من را نیز بررسی کنید،

and don't don't forget to like and subscribe.  Thank you for watching, and happy studies!

و فراموش نکنید که لایک کنید و مشترک شوید. از تماشای شما متشکرم، و مطالعه مبارک!