We Need Leaders Who Boldly Champion Inclusion | June Sarpong | TED

Çeviri: Burak Yildiz Gözden geçirme: Yiğit Yıldırım

When we think of our modern-day, successful entrepreneurs

Günümüzün başarılı girişimcilerini ve kurumsal liderlerini düşündüğümüzde,

and corporate leaders,

hepsinin ortak noktası

the thing they all have in common

rekabeti alt etmek,

is they excel at the general cut and thrust of business:

kâr hanesini büyütmek, üstün bir ürün

outsmarting the competition,

ya da hizmet yaratmak dahil olmak üzere

growing the bottom line,

işlerin genel gidişatında

creating a superior product or service.

çok başarılılar.

But to become a business rock star,

Ancak iş dünyasının rock yıldızı olmak için,

that rarefied category of a name we all know and admire,

hepimizin bildiği ve hayranlık duyduğu o değerli isim kategorisine girmek için

you need something else.

başka bir şeye daha ihtiyacınız var.

General good business acumen isn't enough.

Genel olarak iyi bir iş zekası yeterli değil.

The thing the rock stars all have in common

Rock yıldızlarının hepsinin ortak noktası,

is they disrupt business as usual.

alışılagelmiş işleri bozmalarıdır.

They look at things the way they are,

Her şeye olduğu gibi bakarlar ve

and say to themselves, "Nah, that's not it."

kendi kendilerine “Hayır, öyle değil” derler.

Consider how we used to search, and how cumbersome the process was.

Eskiden nasıl arama yaptığımızı ve sürecin

ne kadar zahmetli olduğunu düşünün.

Sergey Brin and Larry Page

Sergey Brin ve Larry Page,

completely transformed the way we find things and each other,

bir şeyleri ve birbirimizi bulma şeklimizi ve hatta bir şeyleri

and even how we buy things.

satın alma şeklimizi tamamen değiştirdi.

And what about coffee?

Peki ya kahve?

For many of us, our morning brew was a rather dull experience,

Howard Schultz, süslü, çeşitli ve sosyal kahve isteyen

until Howard Schultz built Starbucks

bir insan topluluğu için Starbucks’ı kurana kadar,

for a community of people who wanted fancy, varied, social coffee.

çoğumuz için sabah kahvemiz oldukça sıkıcı bir deneyimdi.

And of course, I can’t forget Bill Gates and Steve Jobs:

Tabii ki Bill Gates ve Steve Jobs’u unutamam:

two men who took computers from nerdy labs and into our homes

Bilgisayarları nerdy laboratuvarlarından alıp evlerimize

ve Jobs örneğinde olduğu gibi avuçlarımıza taşıyan iki adam.

and, in the case of Jobs, our palms too.

Now I know what some of you are thinking.

Şimdi bazılarınızın ne düşündüğünü biliyorum.

Don't worry, I will be coming to that in a minute.

Merak etmeyin, birazdan o konuya geleceğim.

So if -- I know what you're thinking.

Eğer, ne düşündüğünüzü biliyorum.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

So if innovators like these can do all this,

Eğer bu gibi yenilikçiler tüm bunları yapabiliyorsa,

then I believe they are up for a new challenge.

o zaman yeni bir meydan okumaya hazır olduklarına inanıyorum.

A challenge that no one in business has fully cracked yet.

İş dünyasında henüz kimsenin tam olarak çözemediği bir zorluk.

So today, I want to talk to you about why I think,

Bugün sizlerle neden kapsayıcılık konusunda bir rock yıldızına

why I feel,

ihtiyacımız olduğunu düşündüğüm

we need a rock star of inclusion.

ve hissettiğim hakkında konuşmak istiyorum.

The diversity and inclusion agenda is one that most of us are sold on.

Çeşitlilik ve kapsayıcılık gündemi çoğumuzun kabul ettiği bir gündem.

We know it boosts creativity and profits and generally makes our lives richer.

Yaratıcılığı ile kârı artırdığını ve genellikle

hayatımızı zenginleştirdiğini biliyoruz.

We've known this for a very long time,

Bunu çok uzun zamandır biliyoruz,

but if we're honest, progress has been slow.

ancak dürüst olmak gerekirse ilerleme yavaş oldu.

Nearly 90 percent of Fortune 500 CEOs are white males.

Fortune 500 CEO’larının yaklaşık yüzde 90′ı beyaz erkeklerden oluşuyor.

And in the UK, where I'm from,

Geldiğim yer olan Birleşik Krallık’ta ise

they account for 90.4 percent of the top 20 roles in FTSE 100 companies.

FTSE 100 şirketlerindeki ilk 20 pozisyonun

yüzde 90,4′ünü beyaz erkekler oluşturuyor.

Now that's the status quo that is ripe for disruption.

İşte bu, yıkım için olgunlaşmış mevcut bir durum.

Disruptors are not afraid of doing the difficult.

Yıkıcılar zor olanı yapmaktan korkmazlar.

They push through discomfort.

Rahatsızlıkların üstesinden gelirler.

When others doubt, they see a better, more exciting, new way --

Diğerleri şüphe duyduğunda, Daha iyi, daha heyecan verici,

a new way that others then emulate,

yeni bir yol görürler, başkalarının da taklit edeceği,

a new way that eventually becomes the norm.

sonunda norm haline gelecek yeni bir yol.

When it comes to diversity and inclusion,

Çeşitlilik ve kapsayıcılık söz konusu olduğunda,

we need bold disruptors who are uncomfortable with the status quo,

mevcut durum kendilerine fayda sağlasa bile,

even if the status quo benefits them --

mevcut durumdan rahatsız olan cesur bozuculara ihtiyaç duyuyoruz.

in fact, especially if the status quo benefits them.

Hatta, özellikle de mevcut durum onlara fayda sağlıyorsa

Now the general thinking about DEI

DEI ile ilgili genel düşünce,

is that we have to get comfortable having uncomfortable conversations.

rahatsız edici konuşmalar yapmak konusunda rahat olmamız gerektiği.

But there's a step before that's often overlooked.

Ancak bunun öncesinde genellikle gözden kaçan bir adım vardır.

Before uncomfortable conversations must come uncomfortable connections.

Rahatsız edici konuşmalardan önce rahatsız edici bağlantılar gelmelidir.

And that's something I know a little about.

Bu konuda biraz bilgim var.

I get paid -- sometimes, anyway.

En azından bazen para alıyorum.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

I get paid to do the two things that most people are uncomfortable doing:

Çoğu insanın yapmaktan rahatsız olduğu iki şeyi yapmak için para alıyorum:

public speaking and talking to strangers.

topluluk önünde konuşma ve yabancılarla konuşma.

Now the thing is, when I was a kid, my report card read "must talk less."

Mesele şu ki, ben çocukken karnemde “daha az konuşmalısın” yazıyordu.

Luckily, I didn't listen.

Neyse ki ben dinlemedim.

So for the past 25 years, I have been working in television --

Yani geçen son 25 yılda, televizyonda ilk programcı olarak,

first as an on-air talent,

zamanında ise DEI’ye

more recently as an executive focusing on DEI.

odaklanan bir yönetici olarak çalışıyorum.

My work as a host has meant

Ev sahibi olarak çalışmak,

that I've had to learn how to build meaningful connections quickly,

çok farklı geçmişlerden gelen her türlü insanla hızlı bir şekilde

with all kinds of people from very different backgrounds.

anlamlı bağlantılar kurmayı öğrenmem gerektiği anlamına geliyordu.

But it hasn't always been easy.

Ancak bu her zaman kolay olmadı.

There are neurological and anthropological reasons

Bize kendimizi hatırlatan insanlara yönelmemizin

why we gravitate towards people that remind us of ourselves.

nörolojik ve antropolojik nedenleri var.

There are unspoken codes of familiarity,

Söylenmemiş aşinalık kodları, kendinizi güvende

codes that make us feel safe.

hissetmemizi sağlayan kodlar vardır.

We see this everywhere: at conferences, lunch halls, parties,

Bunu her yerde görüyoruz: konferanslarda, yemek salonlarında,

even places of worship.

partilerde, hatta ibadet yerlerinde.

Now, there's a palpable feeling you get when you don't connect with someone.

Şimdi, biriyle bağlantı kuramadığınızda hissettiğiniz elle tutulur bir duygu var.

Don’t worry, I connect with you.

Merak etmeyin, sizinle bağlantı kuruyorum.

It's awkward, it's horrible, and you just want it to be over.

Tuhaf, korkunç ve sadece bitmesini istersiniz.

But if you push through to find common ground,

Ancak ortak bir zemin bulmayı zorlarsanız,

even if it's small,

sadece atılım yapmak için

just to get to the breakthrough,

küçük bile olsa,

that's when the magic happens,

işte o zaman sihir gerçekleşir

and something changes in both people.

ve her iki kişide de bir şeyler değişir.

A game-changing moment came for me early on in my career,

Kariyerimin başlarında, isimsiz yüksek profilli bir aktrisle

when I was interviewing a high-profile actress, who shall remain nameless.

röportaj yaparken benim için oyunun kurallarını değiştiren bir an geldi.

She was starring in a movie

O dönemde oldukça tartışmalı

that was considered quite controversial at the time,

kabul edilen bir filmde oynuyordu

and as a result had been subjected to countless insulting interviews.

ve sonuç olarak sayısız hakaret içeren röportaja maruz kalmıştı.

So by the time I got round to her, things were tense.

Bu yüzden ona ulaştığımda işler gergindi.

And to make matters worse,

Daha da kötüsü,

we had absolutely nothing in common to fall back on,

onun yüksek profilli bir aktris, benim ise

with her being a high-profile A-list actress,

gelecek vaat eden bir sunucu olmam nedeniyle,

and me an up-and-coming host.

hiçbir ortak noktamız yoktu.

In that moment, I knew I had two choices.

O anda iki seçeneğim olduğunu biliyordum.

One, to carry on as we were,

Birincisi, olduğumuz gibi

which would have been very uncomfortable for us both,

sürdürmek bu ikimiz için de çok rahatsız edici olurdu

and probably ended in the interview being cut short.

ve muhtemelen görüşmenin kısa kesilmesiyle sonuçlanırdı.

Or two, try and find a breakthrough.

Ya da iki, bir çıkış yolu bulmaya çalışın.

Now this was a well-seasoned actress,

Şimdi bu tecrübeli bir oyuncuydu

and it wasn't a particularly big-budget movie,

ve özellikle büyük bütçeli bir film değildi,

so I knew there had to be a bigger reason

Bu yüzden rolü neden kabul ettiğine dair

as to why she'd accepted the role in the first place.

daha büyük bir neden olması gerektiğini biliyordum.

So I decided to focus on the character, rather than the controversy,

Bu yüzden tartışmalardan ziyade karaktere odaklanmaya karar verdim,

and she immediately opened up.

o da hemen içini döktü.

And we were able to have a deep and thoughtful conversation

İkimiz için de gerçekten keyifli olan derin

that was actually enjoyable for us both,

ve düşünceli bir sohbet yapabildik,

and she even thanked me at the end.

sonunda bana teşekkür bile etti.

I learned so much from that encounter,

Bu karşılaşmadan, rahatsız edici bir bağlantıdan

in terms of what can happen when you don't give up

vazgeçmediğinizde neler olabileceği

on an uncomfortable connection,

ve bunun her iki kişi için de

and how powerful it can be for both people.

ne kadar güçlü olabileceği konusunda çok şey öğrendim.

To this very day, that moment still serves as a template for me

O gün bugündür, kendimi benzer bir durumda bulduğunda

of what to do whenever I find myself in a similar situation.

ne yapmam gerektiği konusunda bana bir şablon görevi görüyor.

Now if we are to move society forward, this is a journey we all have to make.

Eğer toplumu ileriye taşıyacaksak, bu hepimizin yapması gereken bir yolculuk.

However, I believe when it comes to the workplace,

Ancak, işyeri söz konusu olduğunda, en büyük sıçramayı önce

those with the most power and agency must make the biggest leap first.

en fazla güce ve yetkiye sahip olanların yapması gerektiğine inanıyorum.

Let me tell you about John Landgraf,

Size FX’in CEO’su John Landgraf’tan

the CEO of FX.

bahsetmeme izin verin.

In 2015, Variety magazine wrote a scathing article

2015 yılında Variety dergisi, Amerika’da yönetmenler açısından

about the least diverse networks in America,

en az çeşitliliğe sahip kanallar hakkında

in relation to directors.

sert bir makale yazdı.

And at the bottom of what was a pretty bad list

Oldukça kötü olan listenin en sonunda

was FX.

FX vardı.

Out of the 168 episodes that had aired on FX and FXX

FX ve FXX kanallarında 2014-2015 yılları arasında

between 2014 and 2015,

yayınlanan 168 bölümün yüzde 88′i beyaz erkekler,

88 percent were directed by white men,

yüzde 5′i beyaz kadınlar,

five percent by white women,

yüzde 7′si beyaz olmayan erkekler

seven percent by men of color

ve yüzde sıfır’ı beyaz olmayan

and zero percent by women of color.

kadınlar yönetilmişti.

What happened next was interesting.

Bundan sonra olanlar ilginçti.

Instead of doing the usual corporate thing of trying to defend the indefensible,

Landgraf her zamanki kurumsal tavrıyla savunulamaz olanı

rather, Landgraf held up his hand

savunmaya çalışmak yerine elini kaldırıp

and pledged to diverse creatives that he was going to act,

farklı kreatiflere harekete geçeceğine ve bu konuda

and act quickly at that.

hızlı davranacağına dair söz verdi.

So he and his team set about putting together a concrete plan,

Böylece O ve ekibi, müzik videoları, reklamcılık ve tiyatro gibi

which included a significant financial investment in diverse creatives

aktarılabilir becerilerin olduğu sektörlerden farklı yaratıcıları bulmak,

and in their suppliers,

işe almak, beslemek ve geliştirmek için

to find, hire, nurture and develop diverse creatives

farklı yaratıcılara ve tedarikçilerine

from industries where there were transferable skills,

önemli bir finansal yatırım içeren

such as music videos, advertising and theater.

somut bir plan oluşturmaya başladı.

Within a year,

Landgraf bir yıl içinde FX’i

Landgraf had turned FX from being the least diverse network in America

Amerika’nın en az çeşitliliğe sahip kanalı olmaktan çıkarıp en çok çeşitliliğe sahip

to one of the most.

kanallardan biri haline getirdi.

And they had also managed to increase their diverse directing pool

Ayrıca çeşitlilik içeren yönetmen havuzunu da yarıdan biraz

to just over half.

fazlasına çıkarmayı başardılar.

Critical and commercial success would follow,

Bunu “Atlanta” ve “Better Things” gibi

with hits such as "Atlanta" and "Better Things."

hit dizilerle eleştirel ve ticari başarı takip edecekti.

And there would also be an upsurge in paid subscriptions.

Ücretli aboneliklerde de bir artış olacaktı.

All because Landgraf stopped following the crowd

Tüm bunlar Landgraf’ın kalabalığı takip etmeyi bırakıp

and instead decided to disrupt in an inclusive way.

kapsayıcı bir şekilde yıkmaya karar vermesi sayesinde oldu.

I would call that rock-star behavior, just saying.

Ben buna rock yıldızı davranışı derdim, sadece söylüyorum.

(Laughs)

(Gülüşmeler)

Now someone else that I think is already a rock star in more ways than one

Bence halihazırda birden fazla açıdan rock yıldızı olan bir başka kişi de

is Gareth Southgate,

İngiltere erkek

the current England men's team football manager.

futbol takımı teknik direktörü Gareth Southgate.

Now before becoming England manager,

Southgate, İngiltere teknik direktörü

Southgate was a soccer player himself, in the early 1990s and 2000s,

olmadan önce 1990′lı ve 2000′li yılların başında kendisi de bir futbol oyuncusuydu

and witnessed firsthand the racist abuse

ve siyahi meslektaşlarının maruz kaldığı ırkçı tacizlere,

his colleagues of color were subjected to,

maçlar sırasında kendilerine atılan

with monkey chants being screamed at them during matches,

maymun tezahüratlarına ve sahaya atılan

and banana peels thrown onto the pitch.

muz kabuklarına ilk elden tanık oldu.

This searing knowledge would serve Southgate well

Bu keskin bilgi Southgate’e yeni nesil İngiliz oyuncuların

when he became the custodian of the careers

koruyucusu olduğunda

of a new generation of England players.

iyi hizmet edecekti.

He knew he wanted to create a better world for his players,

Oyuncuları için daha iyi bir dünya yaratmak istediğini biliyordu,

so he educated himself on racial injustice,

bu yüzden ırksal adaletsizlik konusunda kendini eğitti.

and then did the same with the whole team,

Sonra aynı şeyi tüm takım için yaptı

by bringing in Owen Eastwood, a New Zealand performance coach

ve Māori felsefesi whakapapa’nın modern yorumu olan

whose modern-day interpretation of the Māori philosophy, whakapapa --

“hepimiz birbirimize bağlıyız, bu yüzden hepimiz aitiz” anlayışını

"we are all connected, therefore we all belong" --

tüm takımın psikolojisine yerleştirecek olan

would become embedded in the psyches of the whole team.

Yeni Zelandalı performans koçu Owen Eastwood’u takımın başına getirdi.

Now, this England squad was like nothing the country had ever seen before.

Şimdi, bu İngiltere kadrosu ülkenin önceden gördüğü hiçbir şeye benzemiyordu.

Vibrant with swagger -- as the young people would say --

Gençlerin deyimiyle, canlı ve havalı,

ethnically diverse and aligned to movements such as BLM.

etnik çeşitliliğe sahip ve BLM gibi hareketlerle uyumlu.

So when American players, led by Colin Kaepernick,

Colin Kaepernick’in başını çektiği Amerikalı oyuncular

decided to take the knee,

diz çökmeye karar verdiğinde,

Southgate’s players did so too, in solidarity.

Southgate’in oyuncuları da dayanışma için diz çöktü.

A public backlash ensued.

Kamuoyunda büyük bir tepki oluştu.

Rather than bow to public pressure,

Southgate, kamuoyu baskısına boyun eğmek yerine

Southgate penned an open letter to the nation,

ulusa açık bir mektup kaleme alarak

saying,

şunları söyledi:

"I have a responsibility to the wider community

“Toplumun geneline karşı sesimi duyurma sorumluluğum var,

to use my voice, and so do the players.

oyunculara karşı da öyle.

It's their duty to continue to interact with the public

Eşitlik, kapsayıcılık ve ırksal adaletsizlik gibi konularda

on matters such as equality, inclusivity and racial injustice,

halkla etkileşime girmeye devam etmek ve seslerinin gücünü kullanarak

while using the power of their voices to help put debates on the table,

tartışmaları masaya yatırmak,

raise awareness and educate."

farkındalık yaratmak ve eğitmek onların görevidir.″

There would soon be another moment of truth.

Kısa süre sonra başka bir gerçek anı daha olacaktı.

When three of his Black players --

Siyah oyuncularından üçü,

Marcus Rashford, Bukayo Saka and Jadon Sancho --

Marcus Rashford, Bukayo Saka ve Jadon Sancho,

missed their penalties in the Euro's finals.

Avrupa finallerinde penaltılarını kaçırdılar.

A barrage of torrid racist abuse would follow.

Ardından şiddetli ırkçı tacizler gelecekti ki.

Again, Southgate stepped up and not only defended his players,

Yine Southgate öne çıktı ve sadece oyuncularını savunmakla kalmadı,

but took the blame, as coach.

aynı zamanda koç olarak suçu da üstlendi.

And the beautiful thing that also happened

Güzel olan bir şey de,

was, because of the education piece that had gone before,

önceden yapılan eğitim çalışmaları nedeniyle,

the whole team rallied around the players,

tüm ekibin oyuncuların etrafında toplanması

seeing an attack on one as an attack on them all.

ve birine yapılan saldırıyı hepsine yapılmış olarak görmesiydi.

The unequivocal solidarity

Gareth Southgate’in

that Gareth Southgate has been able to create within this England team

bu İngiltere takımı içinde yaratmayı başardığı benzersiz dayanışma,

is truly a profile in courage.

gerçekten de bir cesaret örneğidir.

The level of emotional intelligence and understanding

Sergilediği duygusal zeka

that he has displayed

ve anlayış düzeyi,

means that he is now leading one of the most unified sports teams

şu anda modern zamanların en kenetlenmiş spor takımlarından birine

in modern times.

liderlik ettiği anlamına geliyor.

There's no reason this can't be a template for business too.

Bunun iş dünyası için de bir model olmaması için hiçbir neden yok.

There are hierarchies of inclusion that exist in every society,

Her toplumda, en üsttekilerin içeride,

with those at the top on the inside,

en alttakilerin ise dışarıda yer aldığı

and those at the bottom cast outside.

bir kapsayıcılık hiyerarşisi var.

I grew up in London as the daughter of African immigrants,

Afrikalı göçmenlerin kızı olarak Londra’da büyüdüm,

so I know what it feels like to disrupt the world the way it is,

bu yüzden dünyayı olduğu gibi bozmanın ve yarıp geçmenin

and to break through.

nasıl bir his olduğunu biliyorum.

As a working-class Black woman,

İşçi sınıfından siyahi bir kadın olarak,

somehow, I had a different vision for myself

bir noktada kendim hakkında dünyanın benim için

than the one the world had created for me.

yarattığından farklı bir vizyona sahiptim.

Fortunately, we are now starting to see more and more women of color progress.

Neyse ki artık giderek daha fazla sayıda beyaz olmayan kadının

ilerleme kaydettiğini görmeye başladık.

But it shouldn't be on us.

Ama bu bizim üzerimizde olmamalı.

Now I know many of you will have noticed --

Çoğunuzun fark etmiş olduğunu biliyorum

because I saw your faces, I know you did --

çünkü yüzlerinizi gördüm, biliyorum ki

that the list of business leaders that I opened my talk with

başladığım görüşmelerde iş dünyası liderleri listesinin tamamı

were all white men.

beyaz erkeklerden oluşuyordu.

And all white men from mainly affluent backgrounds, at that.

Hepsi de çoğunlukla varlıklı kesimlerden gelen beyaz erkekler.

That isn't a coincidence.

Bu bir tesadüf değil.

No one group has a monopoly on talent or ability,

Hiçbir grup yetenek ya da beceri konusunda tekel sahibi değil,

but as a result of the detrimental impact of imperialism and colonialism,

ancak emperyalizm ve sömürgeciliğin zararlı etkilerinin bir sonucu olarak,

up until very recently, at least from a Western perspective,

çok yakın zamana kadar, en azından Batı perspektifinden bakıldığında,

this group has had a monopoly on access and opportunity.

bu grup erişim ve fırsatlar üzerinde bir tekele sahip olmuştur.

We are heading into some very turbulent times economically,

Ekonomik olarak çok çalkantılı bir döneme doğru giriyoruz

and socially we’re at a crossroads, too.

ve sosyal olarak da bir dönüm noktasındayız.

In the past, difficult times

Geçmişte, zor zamanlar

has often meant that diversity and inclusion

genellikle çeşitlilik ve kapsayıcılığın

have been put on a back burner.

geri plana atılması anlamına geliyordu.

I would argue now is the time for us to dig deeper.

Şimdi daha derine inme zamanı olduğunu iddia ediyorum.

We know inclusion grows the bottom line,

Sonuçta, kapsayıcılığın kârlılığı artırdığını biliyoruz ve bunu

and the leaders who truly understand this will be the ones that not only win,

gerçekten anlayan liderler sadece kazanmakla kalmayacak, aynı zamanda

but win the right way.

doğru şekilde kazanacaklar.

So these innovators, these guys,

Yani bu yenilikçiler, bu adamlar,

these rock stars who have taken on everything

bilgisayarlardan ticarete,

from computing, to commerce, to coffee --

kahveye kadar her şeyi ele alan bu rock yıldızlarının da

wouldn't it be cool to see them disrupt inequity too?

adaletsizliği bozduğunu görmek harika olmaz mıydı?

To look at the world the way it is,

Tıpkı Gareth ve John’un yaptığı gibi

just like Gareth and John did,

dünyaya olduğu gibi bakmak

and say to themselves,

ve kendi kendilerine

"Nah, that's not it."

“Hayır, ondan değil.” demek.

I don't know about you,

Sizi bilmem

but those are the kind of rock stars I want to see.

ama ben bu tür rock yıldızlarını görmek istiyorum.

Thank you.

Teşekkür ederim.

(Cheers and applause)

(Tezahüratlar ve alkış)