Climate Progress Isn’t a Sprint — It’s a Marathon | Greg De Temmerman | TED

Translator: Reza Neshat Reviewer: Simin Kazemi

What do long-distance running and our fight against climate change

دویدن مسافت‌های طولانی و مبارزه‌ی ما علیه تغییرات اقلیمی

have in common?

چه چیزی مشترکی دارند؟

What does the fact of running very long distances,

دویدن مسافت‌های بسیار طولانی، از میان کوه‌ها،

across mountains, typically over 20 to 30 hours,

که معمولاً بیش از ۲۰ تا ۳۰ ساعت طول می‌کشد،

have anything to do with climate?

چه ربطی به اقلیم دارد؟

Well, quite a lot, it turns out.

خب، معلوم می‌شود که خیلی چیزها.

They are both very complex and long affairs,

هر دو بسیار پیچیده و طولانی هستند،

and both will mainly require you to deal with setbacks,

و هر دو عمدتاً شما را ملزم می‌کنند که با موانع،

trade-offs and compromises along the way,

مصالحه‌ها و سازش‌ها در طول مسیر برخورد کنید،

if you want to have a chance to see the finish line,

اگر می‌خواهید شانسی برای دیدن خط پایان داشته باشید،

And I should know,

و من باید بدانم،

because not only do I like that sport and I know how it sounds,

زیرا نه تنها این ورزش را دوست دارم و می‌دانم چگونه است،

I also happen to be a physicist

بلکه اتفاقاً یک فیزیک‌دان هم هستم

with a long-standing interest in complex issues like energy, nuclear fusion

با علاقه‌ی طولانی‌مدت به مسائل پیچیده مانند انرژی، همجوشی هسته‌ای

or climate change.

یا تغییرات اقلیمی.

When you prepare for a race and you look at the map,

وقتی برای یک مسابقه آماده می‌شوید و به نقشه نگاه می‌کنید،

this is typically the kind of thing you will see.

معمولاً این نوع چیزها را خواهید دید.

You have to go from start to finish.

باید از نقطه‌ی شروع به پایان بروید.

And what is the shortest distance between two points?

و کوتاه‌ترین فاصله بین دو نقطه چیست؟

A straight line.

یک خط مستقیم.

You can believe me, right? I'm a scientist.

می‌توانید به من اعتماد کنید، درسته؟ من یک دانشمند هستم.

Now in reality, except if you’re a bird, you can’t just go straight.

حالا در واقعیت، مگر اینکه پرنده باشید، نمی‌توانید مستقیم بروید.

You have to follow the path, which will usually meander around.

باید مسیر را دنبال کنید، که معمولاً پیچ و خم دارد.

It's making your path much longer than what it looks like at first sight.

این باعث می‌شود مسیر شما بسیار طولانی‌تر از آنچه باشد که در نگاه اول به نظر می‌رسد.

It starts to sound familiar, right?

آشنا به نظر می‌رسد، نه؟

Now when you look at that,

حالا وقتی به آن نگاه می‌کنید،

you’re actually ignoring all the mountains which might be along the way

در واقع تمام کوه‌هایی را که ممکن است در مسیر باشند و باید از آن‌ها عبور کنید،

and you have to cross.

نادیده می‌گیرید. پس باید بالا و پایین بروید،

So you will have to go up and down, and up and down,

بالا و پایین، بارها و بارها،

many times.

بسیار زیاد.

It will make your journey much longer.

این سفر شما را بسیار طولانی‌تر می‌کند.

But it will also bring a lot of new challenges --

اما همچنین چالش‌های جدیدی به همراه خواهد داشت --

technical terrains, narrow paths, very fast changing conditions.

زمین‌های فنی، مسیرهای باریک، شرایطی که بسیار سریع تغییر می‌کنند.

Because remember, you are at altitude now.

زیرا به یاد داشته باشید، اکنون در ارتفاع هستید.

It will also require you to make choices.

همچنین شما را ملزم می‌کند که انتخاب‌هایی انجام دهید.

"Which jacket do I take? This heavy jacket which is waterproof?

«کدام ژاکت را بردارم؟ این ژاکت سنگین که ضد آب است؟

This light one, which can be much lighter? What shoes?

این سبک‌تر را که می‌تواند بسیار سبک‌تر باشد؟ چه کفش‌هایی؟

Dry conditions, muddy conditions. But then, it's heavier.

شرایط خشک، شرایط گلی. اما سنگین‌تر است.

How much food do I need to take?"

چقدر غذا باید بردارم؟»

Now it might sound like very small details.

حالا ممکن است به نظر جزئیات بسیار کوچکی برسد.

Remember, you will be carrying your backpack with you

به یاد داشته باشید، شما کوله‌پشتی‌تان را با خود حمل خواهید کرد

for the next 30 hours,

so it does matter.

برای ۳۰ ساعت آینده، پس مهم است.

Realize, also, that there is no perfect solution.

همچنین متوجه شوید که هیچ راه‌حل کامل و بی‌نقصی وجود ندارد.

If conditions change quickly, and they can do,

اگر شرایط به سرعت تغییر کنند، و ممکن است اینطور باشد،

your perfect choice might actually prove to be really wrong on the way.

ممکن است انتخاب بی‌نقص شما در طول مسیر واقعاً نادرست از آب درآید.

The only thing you can do is adapt and keep going.

تنها کاری که می‌توانید انجام دهید این است که سازگار شوید و ادامه دهید.

You can't just sit down and just cry, like, "What did I do?"

نمی‌توان فقط نشست و با گریه گفت: «چه کرده‌ام؟»

You have to keep going and adapt and do with what you have.

باید به مسیر ادامه دهید، سازگار شوید و با آنچه در دست دارید پیش بروید.

Winning on the long run requires you to accept overall setbacks and trade-offs,

پیروزی در بلندمدت شما را ملزم می‌کند که موانع کلی و مصالحه‌ها را بپذیرید،

and keep going.

و ادامه دهید.

Our path to solving climate change is actually going to be quite similar.

مسیر ما برای حل تغییرات اقلیمی در واقع کاملاً مشابه خواهد بود.

Climate change is caused

تغییرات اقلیمی ناشی می‌شود

by the accumulation of greenhouse gases inside the atmosphere.

از انباشت گازهای گلخانه‌ای در جو.

To stop climate change, we have to stop emitting.

برای متوقف کردن تغییرات اقلیمی، باید انتشار آن را متوقف کنیم.

We know what to do.

می‌دانیم چه کاری باید انجام دهیم.

Currently, we are emitting about 57 billion tons of greenhouse gases

در حال حاضر، ما حدود ۵۷ میلیارد تن گاز گلخانه‌ای

into the atmosphere,

به جو منتشر می‌کنیم،

mainly because of our use of fossil fuels.

عمدتاً به دلیل استفاده‌ی ما از سوخت‌های فسیلی.

Let me give you a sense of the scale.

اجازه دهید مقیاسی را به شما نشان دهم.

Let's look at the worst fossil fuel, coal.

بیایید به بدترین سوخت فسیلی، زغال‌سنگ، نگاه کنیم.

Last year alone, we burned about nine billion tons of coal.

تنها در سال گذشته، ما حدود ۹ میلیارد تن زغال‌سنگ سوزاندیم.

This is a number which is really hard to grasp, so let me help you.

این عددی است که واقعاً درکش سخت است، پس بگذارید کمکتان کنم.

You have all seen pictures of the Great Pyramid of Giza in Egypt.

همه‌ی شما تصاویری از اهرام بزرگ جیزه در مصر دیده‌اید.

This is about 140 meters high.

ارتفاع آن حدود ۱۴۰ متر است.

In the world,

در جهان،

we burn a volume of coal equivalent to that pyramid every five hours.

ما هر پنج ساعت، حجمی از زغال‌سنگ معادل آن هرم را می‌سوزانیم.

This is gigantic,

این عظیم است،

and this number has to go down to zero as quickly as possible.

و این عدد باید هرچه سریع‌تر به صفر برسد.

What does that mean?

این به چه معناست؟

That means we have to scale and develop a whole new energy system

یعنی باید یک سیستم انرژی کاملاً جدید را توسعه دهیم

as fast as possible.

و هرچه سریع‌تر آن را گسترش دهیم.

So we know where we need to go.

پس می‌دانیم به کجا باید برویم.

We also need to know how fast we need to get there.

همچنین باید بدانیم با چه سرعتی باید به آنجا برسیم.

As fast as possible.

هرچه سریع‌تر.

Really, faster would be better,

واقعاً، سریع‌تر بهتر است،

but probably not possible.

اما احتمالاً ممکن نیست.

We have decades of scientific research

ما دهه‌ها تحقیق علمی داریم

telling us what the consequences of getting there late will be.

که به ما می‌گویند عواقب دیر رسیدن به آنجا چه خواهد بود.

Every tenth of a degree of additional global warming

هر یک‌دهم درجه‌ی گرمایش جهانی بیشتر

is going to significantly increase the amount of human suffering.

به‌طور قابل توجهی میزان رنج انسان‌ها را افزایش خواهد داد.

Turns out we also have most of the solutions we need

معلوم می‌شود که ما بیشتر راه‌حل‌هایی را که نیاز داریم

to divide our emissions by two in the next ten years.

برای نصف کردن انتشارمان در ده سال آینده داریم.

Electric vehicles, solar, wind, heat pumps, insulating our homes.

خودروهای برقی، خورشیدی، بادی، پمپ‌های حرارتی، عایق‌بندی خانه‌هایمان.

Stop eating so much meat, stop cutting forests.

کمتر گوشت خوردن، متوقف کردن قطع جنگل‌ها.

Start. Finish. Pretty simple, right?

شروع. پایان. خیلی ساده، درسته؟

Well, as with trail running,

خب، درست مثل دویدن در مسیر،

the path to get there will be really tortuous,

مسیر رسیدن به آنجا واقعاً پر پیچ و خم خواهد بود،

will be full of challenges and setbacks, and we have to deal with that.

پر از چالش‌ها و موانع، و ما باید با آن‌ها برخورد کنیم.

Let me walk you through a couple of examples to make it clear.

اجازه دهید چند مثال را مرور کنیم تا واضح شود.

من از این استعاره‌ی دویدن استفاده کرده‌ام،

I have been using this running metaphor,

so let's just keep moving and let's look at the transport system.

پس بیایید به حرکت ادامه دهیم و به سیستم حمل و نقل نگاه کنیم.

Road transport accounts for about 12 percent of global emissions.

حمل و نقل جاده‌ای حدود ۱۲ درصد از انتشار جهانی را تشکیل می‌دهد.

Electrifying cars and trucks is a great way to stop using oil

برقی کردن خودروها و کامیون‌ها راهی عالی برای متوقف کردن استفاده از نفت

to move people and stuff around.

برای جابه‌جایی افراد و کالاها است.

And actually, progress in batteries and technologies

و در واقع، پیشرفت در باتری‌ها و فناوری‌ها

به ما اجازه می‌دهد که اکنون خودروهای برقی داشته باشیم

allow us to now have electric vehicles

which are comparable to our petrol cars in terms of range,

که از نظر برد، قابل مقایسه با خودروهای بنزینی ما هستند و به زودی، از نظر هزینه.

and, very soon, in terms of cost.

So, easy solution, right?

پس، راه‌حل آسان، درسته؟

Take all the cars, replace them by similar electric cars.

تمام خودروها را بگیرید، آن‌ها را با خودروهای برقی مشابه جایگزین کنید.

A medium-sized car for a medium-sized car, a pickup for a pickup.

یک خودروی متوسط برای یک خودروی متوسط، یک وانت برای یک وانت.

A drop-in solution, really?

یک راه‌حل مستقیم، واقعاً؟

Job done. We are good.

کار تمام شد. ما خوب هستیم.

Well, there's one more thing, though.

خب، یک چیز دیگر هم وجود دارد.

There are currently 1.4 billion cars in the world.

در حال حاضر، ۱/۴ میلیارد خودرو در جهان وجود دارد.

And this is how many cities look like.

و بیشتر شهرها این گونه به نظر می‌رسند.

Congested, polluted, noisy,

شلوغ، آلوده، پر سر و صدا،

really not nice for pedestrians

واقعاً برای عابران پیاده مناسب نیست

and totally not adapted to climate change.

و کاملاً با تغییرات اقلیمی سازگار نیست.

If the rest of the world was to use cars like Americans and Europeans do,

اگر بقیه‌ی جهان قرار باشد از خودروها مانند آمریکایی‌ها و اروپایی‌ها استفاده کنند،

we would need [many] more cars in the future.

در آینده به خودروهای بیشتری نیاز خواهیم داشت.

Is that desirable?

آیا این مطلوب است؟

More importantly, is that even sustainable?

مهم‌تر از آن، آیا این پایدار است؟

Electric cars are the future of cars, yes.

خودروهای برقی آینده‌ی خودروها هستند، بله.

Are cars the future of sustainable mobility?

آیا خودروها آینده‌ی حمل و نقل پایدار هستند؟

OK, but now we have an alternative solution, right?

خب، اکنون یک راه‌حل جایگزین داریم، درسته؟

بیایید شهرهایمان را متحول کنیم، بیایید آن‌ها را برای عابران پیاده زیبا کنیم.

Let's transform our cities,

let's make them nice for pedestrians.

Let's build them around pedestrians, let's develop public transport --

بیایید آن‌ها را برای عابران پیاده بسازیم، بیایید حمل و نقل عمومی را توسعه دهیم --

trams, metros, buses.

تراموا، مترو، اتوبوس.

Let's make them adapted to climate change.

بیایید آن‌ها را با تغییرات اقلیمی سازگار کنیم.

Yes, this might be the thing to do in the long run,

بله، این ممکن است کاری باشد که در بلندمدت باید انجام دهیم،

but this is going to take a long time,

اما این مدت زیادی طول خواهد کشید،

because we are talking about big infrastructure.

زیرا ما در مورد زیرساخت‌های بزرگ صحبت می‌کنیم.

So here's a bit of a trade-off.

پس اینجا کمی مصالحه وجود دارد.

Reducing emissions in the short term, for electric cars,

کاهش انتشار در کوتاه‌مدت، برای خودروهای برقی،

might not be the thing you want to do in the long term.

ممکن است چیزی نباشد که در بلندمدت بخواهید انجام دهید.

And this is one of those many trade-offs we will see over and over again.

و این یکی از آن مصالحه‌های بسیاری است که بارها و بارها خواهیم دید.

OK, electric car it is, then, in the short term.

خب، پس در کوتاه‌مدت، خودروهای برقی هستند.

What type of car are we talking about?

درباره‌ی چه نوع خودرویی صحبت می‌کنیم؟

Walk around the city,

در شهر قدم بزنید،

and what you see, quite often, are big metallic monsters

و آنچه اغلب می‌بینید، هیولاهای فلزی بزرگ با چهار چرخ است.

with four wheels.

این چیزی است که ما «خودرو» می‌نامیم.

This is what we call "cars."

Cars are actually getting bigger and bigger.

خودروها در واقع بزرگ‌تر و بزرگ‌تر می‌شوند.

Electric vehicles are pushing up the trend.

خودروهای برقی این روند را تشدید می‌کنند.

Let me give you an example which will speak to you.

اجازه دهید مثالی بزنم که برای شما گویا باشد.

The iconic Volkswagen Golf.

فولکس‌واگن گلفِ نمادین.

Between the time it was first released in 1974

بین زمانی که اولین بار در سال ۱۹۷۴ عرضه شد

and its latest version this year,

و آخرین نسخه‌اش امسال،

its weight has almost doubled.

وزنش تقریباً دو برابر شده است.

A Ford F-150, the most popular car in the US, weighs about two tons.

فورد اف-۱۵۰، محبوب‌ترین خودرو در آمریکا، حدود دو تن وزن دارد.

Its electric version -- 2.7 tons.

نسخه‌ی برقی آن -- ۲/۷ تن.

Do you know how much an average human weighs?

می‌دانید یک انسان متوسط چقدر وزن دارد؟

About 62 kilos, so a bit less than I.

حدود ۶۲ کیلوگرم، پس کمی کمتر از من.

Building so many cars comes at a cost.

ساختن این همه خودرو هزینه دارد.

They need metals for their batteries --

آن‌ها برای باتری‌هایشان به فلزات نیاز دارند

copper, lithium, cobalt, nickel.

مس، لیتیوم، کبالت، نیکل.

Those metals need to be mined.

این فلزات باید استخراج شوند.

Mining has a very strong environmental impact.

استخراج تأثیر زیست‌محیطی بسیار شدیدی دارد.

It affects local communities,

بر جوامع محلی تأثیر می‌گذارد،

and in most cases, it doesn’t even benefit the producing countries.

و در بیشتر موارد، حتی به کشورهای تولیدکننده سود نمی‌رساند.

Yet getting those metals

با این حال، به دست آوردن این فلزات

is actually going to help us reduce emissions globally.

در واقع به ما کمک می‌کند تا انتشار جهانی را کاهش دهیم.

And climate change is a global issue.

و تغییرات اقلیمی یک مسئله‌ی جهانی است.

Another one of those trade-offs.

یکی دیگر از آن مصالحه‌ها.

And I'm not saying we should just simply mine our way out of climate change.

و من نمی‌گویم که باید به سادگی با استخراج از تغییرات اقلیمی خارج شویم.

اصلاً.

Not at all.

اول از همه، در آینده به استخراج کمتری نسبت به الان نیاز خواهیم داشت.

First of all, we will actually need less mining in the future than we need now.

Remember those nine billion tons of coal we are burning every year?

آن ۹ میلیارد تن زغال‌سنگی را که هر سال می‌سوزانیم به یاد دارید؟

And we can, and we must, improve mining practices.

و ما می‌توانیم، و باید، روش‌های استخراج را بهبود بخشیم.

We must decrease environmental impact

باید تأثیر زیست‌محیطی را کاهش دهیم

and make sure local communities are benefiting more.

و مطمئن شویم که جوامع محلی بیشتر سود می‌برند.

But still, the more cars we need, the bigger they are,

اما باز هم، هرچه خودروهای بیشتری نیاز داشته باشیم، هرچه بزرگ‌تر باشند،

the more metals we need.

فلزات بیشتری نیاز داریم.

Making it easier for customers to adopt big cars

ساده‌تر کردن پذیرش خودروهای بزرگ برای مشتریان

actually pushes the constraints on the supply chain.

در واقع محدودیت‌ها را بر زنجیره‌ی تأمین تشدید می‌کند.

Here we go again, on our tortuous path across climate change.

باز هم، در مسیر پر پیچ و خم خود در برابر تغییرات اقلیمی هستیم.

This approach is showing some positive effects.

این رویکرد برخی اثرات مثبت را نشان می‌دهد.

Last year in Norway, almost all cars sold were electric or hybrid.

سال گذشته در نروژ، تقریباً تمام خودروهای فروخته‌شده برقی یا هیبریدی بودند.

In 2023, in the world, 18 percent of new cars sold were electric,

در سال ۲۰۲۳، در جهان، ۱۸ درصد از خودروهای جدید فروخته‌شده برقی بودند،

and this number is increasing quite quickly,

و این عدد به سرعت در حال افزایش است،

helped by a lot of enabling policies.

با کمک سیاست‌های تسهیل‌کننده‌ی بسیار.

So we are progressing.

پس ما در حال پیشرفت هستیم.

Yet it will take a long time to transform the system,

با این حال، تحول سیستم مدت زیادی طول خواهد کشید،

because of the numbers of cars we have.

به دلیل تعداد خودروهایی که داریم.

And indeed, if you look around you,

و در واقع، اگر به اطراف خود نگاه کنید،

only two to three percent of cars are electric right now.

تنها دو تا سه درصد از خودروها اکنون برقی هستند.

Those trade-offs will happen across all the systems we can think of.

این مصالحه‌ها در تمام سیستم‌هایی که می‌توانیم فکر کنیم، رخ خواهند داد.

Think about electricity.

به برق فکر کنید.

Are renewables perfect? No, they are not.

آیا انرژی‌های تجدیدپذیر کامل هستند؟ نه، نیستند.

But this is what we can scale the fastest.

اما این چیزی است که می‌توانیم سریع‌ترین گسترش دهیم.

They are getting cheaper and cheaper,

ارزان‌تر و ارزان‌تر می‌شوند،

so we need to accelerate and deploy them even faster.

پس باید شتاب دهیم و آن‌ها را حتی سریع‌تر مستقر کنیم.

We cannot just sit and wait

نمی‌توانیم فقط بنشینیم و منتظر باشیم

for the perfect solution, like nuclear fusion, to happen.

تا راه‌حل عالی، مانند همجوشی هسته‌ای، اتفاق بیفتد.

We don't have the time.

وقت نداریم.

We need to do with what we have and get going as fast as possible.

باید با آنچه داریم کار کنیم و هرچه سریع‌تر حرکت کنیم.

If we make mistakes, we’ll learn along the way, and we’ll adapt.

اگر اشتباه کنیم، در طول مسیر یاد می‌گیریم و سازگار می‌شویم.

As with trail running, it's important to keep our eyes on the prize.

مانند دویدن در مسیر، مهم است که چشممان به جایزه باشد.

Keep moving in the short term, while thinking about the long term.

در کوتاه‌مدت به حرکت ادامه دهیم، در حالی که به بلندمدت فکر می‌کنیم.

When I start a long-distance race, I don't start by saying,

وقتی یک مسابقه‌ی طولانی را شروع می‌کنم، با گفتن این شروع نمی‌کنم،

"Hey, 100 kilometers to go, 99 kilometers to go."

«هی، ۱۰۰ کیلومتر مانده، ۹۹ کیلومتر مانده.»

That would be killing me.

این مرا می‌کشد.

I have a plan.

من یک برنامه دارم.

I start by going to the next checkpoint,

شروع به رفتن به ایستگاه بعدی می‌کنم،

which is, typically, four or five hours away.

که معمولاً چهار یا پنج ساعت دورتر است.

I go there, I refuel, assess how I feel, and then I go to the next one.

به آنجا می‌روم، سوخت‌گیری می‌کنم، ارزیابی می‌کنم که چه حسی دارم،

و سپس به بعدی می‌روم.

I know that I'm getting closer and closer to the finish point.

می‌دانم که به نقطه‌ی پایان نزدیک‌تر و نزدیک‌تر می‌شوم.

I also know that I will have to adapt my pace depending on how I feel.

همچنین می‌دانم که باید سرعت خود را بسته به حسی که دارم تنظیم کنم.

My body might hurt. Believe me, it does hurt a lot.

بدنم ممکن است درد کند. باور کنید، خیلی درد می‌کند.

I might also have to adapt to the conditions which have changed.

ممکن است مجبور باشم با شرایطی که تغییر کرده‌اند سازگار شوم.

So I have to do with all of that.

پس باید با همه‌ی این‌ها کنار بیایم.

I do know that it's pretty rare

می‌دانم که خیلی نادر است

that my perfect plan actually works accordingly.

که برنامه‌ی کامل من واقعاً مطابق برنامه کار کند.

So many cases, I need to adapt.

در بسیاری از موارد، باید سازگار شوم.

You might think it's because you're not too good at it.

ممکن است فکر کنید به این دلیل است که خیلی خوب نیستید.

Yeah, you might have a point.

بله، ممکن است درست بگویید.

I also know the first ten kilometers are going to be much easier

همچنین می‌دانم که ده کیلومتر اول بسیار آسان‌تر خواهد بود

than the last ten kilometers.

از ده کیلومتر آخر.

Same is with our climate journey.

در سفر اقلیمی ما نیز همینطور است.

We might have an idealized path or scenario,

ممکن است یک مسیر یا سناریوی ایدئال داشته باشیم،

but we have to make do with the reality of the situation

اما باید با واقعیت وضعیت

and the scale of the challenge.

و مقیاس چالش کنار بیاییم.

Not accepting this

عدم پذیرش این موضوع

increases our risk of failing at stabilizing the climate.

خطر شکست ما را در تثبیت اقلیم افزایش می‌دهد.

I don't think this is a risk we can take.

فکر نمی‌کنم این ریسکی باشد که بتوانیم بپذیریم.

Now, you might ask, at this point, “OK, [what] would success look like?”

حالا، در این مرحله ممکن است بپرسید، «خب، موفقیت چگونه به نظر می‌رسد؟»

Well, at the end of a long-distance race, you see the finish line,

خب، در پایان یک مسابقه‌ی مسافت طولانی، خط پایان را می‌بینید،

you sprint, or you pretend to sprint.

شتاب می‌گیرید، یا تظاهر به شتاب گرفتن می‌کنید.

You cross the line, you’re happy.

از خط عبور می‌کنید، خوشحال هستید.

You made it. You're proud. Bravo.

موفق شدید. افتخار می‌کنید. آفرین.

All those months of training have paid off.

تمام آن ماه‌های تمرین نتیجه داده است.

سپس متوجه می‌شوید که خسته هستید. به سختی می‌توانید راه بروید.

Then you realize you're exhausted. You can hardly walk.

برای رسیدن به اتاقتان و دوش گرفتن تقلا می‌کنید.

You struggle to get to your room and take a shower.

And the next day,

و روز بعد،

you look like a 90-year-old, trying to get out of bed.

شما مانند یک فرد ۹۰ ساله به نظر می‌رسید که سعی دارد از تخت بیرون بیاید.

Is that how we are going to feel after completing that gigantic transition?

آیا این احساسی است که بعد از اتمام آن تحول عظیم خواهیم داشت؟

Well, I don't know. Let's try and find out.

خب، نمی‌دانم. بیایید امتحان کنیم و بفهمیم.

In the meantime, let's not have perfect be the enemy of the good.

در این میان، نگذاریم کمالگرایی سد راهمان باشد.

We need to get moving quickly

باید به سرعت حرکت کنیم

and accept all the setbacks, challenges and trade-offs along the way.

و تمام موانع، چالش‌ها و مصالحه‌ها را در طول مسیر بپذیریم.

This might be annoying. This might be frustrating.

این ممکن است آزاردهنده باشد. ممکن است ناامیدکننده باشد.

This might be upsetting.

ممکن است ناراحت‌کننده باشد.

I just don't see any other way.

من هیچ راه دیگری نمی‌بینم.

Thank you very much.

بسیار متشکرم.

(Applause)

(تشویق)