Real Conversation: Wanted to 🗣

Wanted to.

خواست.

'Wanted to' 

"Wanted to"

by far the most common pronunciation of this is,

تا حد زیادی رایج‌ترین تلفظ این است،

you drop the T in 'wanted' 

شما T را در "خواسته" می‌اندازید،

it becomes 'wanted', that's very common. 

تبدیل به "خواسته" می‌شود، این بسیار رایج است.

When it's followed by 'to', you actually drop the whole word 'to' 

وقتی با «to» دنبال می‌شود، در واقع کل کلمه «to» را رها می‌کنید

and just put the schwa on the end of the word --

و فقط schwa را در انتهای کلمه قرار می‌دهید --

Wanted to. 

Wanted to.

So we have the W consonant, I use 'uh' as in butter, 

بنابراین ما صامت W را داریم، من از «uh» مانند کره استفاده می‌کنم،

but you could use 'ah' and father, n. Then we have no T, 

اما می‌توانید از «ah» و پدر، n استفاده کنید. سپس ما T نداریم،

so we go right into the Ed ending,

بنابراین مستقیماً به انتهای Ed می‌رویم،

in this case it's two sounds not just one sound, 

در این مورد دو صدا هستند نه فقط یک صدا،

it's IH as in sit, D. The rule is if the sound before is T or D, 

IH مانند نشستن، D. قانون این است که اگر صدای قبل T یا D باشد،

ED becomes an extra syllable -- Ed, ed, ed. 

ED تبدیل به یک صدا اضافی می‌شود. هجا -- Ed, ed, ed.

Even if we drop the T, we still do that. So 'wanted to' and then the schwa -- 

حتی اگر T را رها کنیم، باز هم این کار را انجام می دهیم. بنابراین "خواستم" و سپس شوا --

wanted to, wanted to, wanted to swim, 

خواستم، می خواستم، می خواستم شنا کنم،

I wanted to swim.

می خواستم شنا کنم.