Learn Declarative and Reply Questions in English - How to Ask English Questions

Hello students, welcome back. “I  like cheese. You like cheese?”  

سلام دانش آموزان، خوش آمدید. "من پنیر دوست دارم. پنیر دوست داری؟»

Today’s English lesson is about declarative  questions and reply questions in English.  

درس انگلیسی امروز درباره سؤالات توضیحی و سؤالات پاسخ به زبان انگلیسی است.

First, let’s start with declarative questions  in English. What are declarative questions?  

ابتدا، اجازه دهید با سؤالات توضیحی به زبان انگلیسی شروع کنیم. سوالات اعلامی چیست؟

Declarative questions are yes / no questions that  has the form of a declarative sentence with rising  

سؤالات اعلامی سؤالات بله / خیر هستند که به شکل یک جمله اظهاری با

intonation at the end. Ok, ok, don’t worry, I’ll  explain. Declarative questions can be used when  

لحن افزایشی در پایان هستند. باشه، باشه، نگران نباش، توضیح میدم.

the speaker thinks he / she knows or understands  something but want to make sure or express  

وقتی گوینده فکر می‌کند چیزی را می‌داند یا می‌فهمد، اما می‌خواهد مطمئن شود یا

surprise about something. Remember declarative  questions have rising intonation at the end. 

درباره چیزی ابراز تعجب کند، می‌توان از سؤالات توضیحی استفاده کرد. به یاد داشته باشید که سؤالات توضیحی در پایان دارای آهنگ فزاینده هستند.

Here’s an example of a declarative  statement: I like cheese. A simple statement.  

در اینجا نمونه‌ای از بیانیه اعلامی آمده است: من پنیر را دوست دارم. یک بیانیه ساده

If I want to make a declarative question,  I simply make that statement a question:  

اگر بخواهم یک سوال توضیحی مطرح کنم،  من به سادگی آن عبارت را یک سؤال می کنم

You like cheese? As you can see, I turned the  statement “I like cheese,” into a declarative  

:   پنیر دوست داری؟ همانطور که می بینید، من عبارت "من پنیر را دوست دارم" را به یک

question; “you like cheese?” Now obviously  you can’t see the question mark when someone  

سوال توضیحی تبدیل کردم. "پنیر دوست داری؟" اکنون واضح است که وقتی کسی صحبت می‌کند نمی‌توانید علامت سؤال را ببینید

is speaking, so you have to listen for the rising  intonation at the end. Listen, “you like cheese?”  

، بنابراین باید در پایان به صدای بلندتر گوش کنید. گوش کن، "پنیر دوست داری؟"

“You like cheese?” The intonation rises at the end  which signals that it’s a declarative question.  

"پنیر دوست داری؟" لحن در انتها بالا می‌رود که نشان می‌دهد سؤالی توضیحی است.

Remember we can use declarative questions to  show that we understand something or to express  

به خاطر داشته باشید که می‌توانیم از سؤالات توضیحی برای نشان دادن اینکه چیزی را می‌فهمیم یا برای ابراز

surprise. Let’s see some examples: This is your house? (I guess this is your house,  

شگفتی استفاده کنیم. بیایید چند نمونه ببینیم: این خانه شماست؟ (حدس می‌زنم این خانه شما باشد،

but I want to be sure) Here’s another example: 

اما می‌خواهم مطمئن باشم) مثال دیگری در اینجا آمده است:

A: We’re going to Thailand for vacation. B: You’re going to Thailand? 

A: ما برای تعطیلات به تایلند می‌رویم. ب: به تایلند می روی؟

Next, let’s learn about reply questions. First, short reply questions.  

در مرحله بعد، بیایید در مورد پاسخ سوالات بیاموزیم. ابتدا سوالات پاسخ کوتاه

Often, we answer a question by asking for  more information. Questions of this kind  

اغلب، با درخواست اطلاعات بیشتر، به سؤالی پاسخ می‌دهیم . سؤال‌هایی از این

have a very simple structure in informal  speaking - often just a question word (who,  

دست ساختار بسیار ساده‌ای در گفتار غیررسمی دارند - اغلب فقط یک کلمه سؤالی (چه کسی،

what, when, where, why, how), or short  phrase beginning with a question word.  

چی، کی، کجا، چرا، چگونه) یا عبارت کوتاهی که با کلمه سؤالی شروع می‌شود.

Remember these short reply questions are used  in informal speaking. Here are some examples. 

به یاد داشته باشید که این سؤالات پاسخ کوتاه در سخنرانی غیررسمی استفاده می‌شوند. در اینجا چند نمونه آورده شده است.

A: My mother is coming to visit. B: When? 

ج: مادرم برای ملاقات می آید. ب: چه زمانی؟

A: I’m going out to dinner. B: Who with? 

پاسخ: من برای شام بیرون می روم. ب: با کی؟

A: My friend wants to talk to you. B: What about? 

پاسخ: دوست من می خواهد با شما صحبت کند. ب: در مورد چی؟

A: The trains aren’t running today. B: Why not? 

پاسخ: قطارها امروز حرکت نمی کنند. ب: چرا که نه؟

Another type of reply questions is echo  questions. Echo questions seek to confirm  

نوع دیگری از سؤالات پاسخ، سؤالات اکو است . پرسش‌های اکو

or clarify a speaker’s  statement, by repeating it back  

با تکرار آن

as a question. With these questions  rising intonation is common. For example:

به‌عنوان یک سؤال، به‌دنبال تأیید یا شفاف‌سازی بیانیه‌ی سخنران هستند. با این سؤالات، لحن فزاینده رایج است. مثلاً:

A: My brother is getting married. B: He’s getting married? 

الف: برادرم در حال ازدواج است. ب: او ازدواج می کند؟

You can question one part of a sentence,  by repeating the rest of the sentence,  

می‌توانید یک قسمت از جمله را با تکرار بقیه جمله

and putting a stressed question word  for the part you are asking about. 

و قرار دادن یک کلمه سؤالی با تأکید برای قسمتی که درباره آن سؤال می‌کنید سؤال کنید.

A: Take a look at that. B: Take a look at what? 

پاسخ: به آن نگاه کنید. ب: به چی نگاه کن؟

A: I am going to Miami for vacation. B: You’re going where? 

پاسخ: من برای تعطیلات به میامی می روم. ب: کجا میری؟

A: I lost my wallet. B: You lost your what? 

ج: کیف پولم را گم کردم. ب: چیو از دست دادی؟

You can see we can replace the part of  the sentence we have a question about  

می‌توانید ببینید که می‌توانیم بخشی از جمله‌ای را که درباره آن سؤال داریم

with a stressed question word. “You did what?” If we want to question a verb, or the part of a  

با یک کلمه سؤالی تأکید شده جایگزین کنیم. "تو چیکار کردی؟" اگر می‌خواهیم یک فعل یا بخشی از

sentence beginning with a verb, use “do what.” A: I ate the whole chicken. 

جمله را که با فعل شروع می‌شود سؤال کنیم، از «do what» استفاده کنیم. ج: من مرغ را کامل خوردم.

B: You did what? A: She exercised for  

ب: چیکار کردی؟ پاسخ: او

six hours yesterday. B: She did what? 

دیروز شش ساعت ورزش کرد. ب: اون چیکار کرد؟

Now let’s learn about attention signals. Attention  signals are short questions used in conversations  

حالا بیایید در مورد سیگنال های توجه بیاموزیم. سیگنال‌های توجه سؤالات کوتاهی هستند که در مکالمات استفاده می‌شوند

to show that the listener is interested and paying  attention. Some common attention signals are: “Oh,  

تا نشان دهند که شنونده علاقه‌مند است و به آن توجه می‌کند. برخی از علائم توجه رایج عبارتند از: "اوه،

yes?” And “Really?” Here’s an example: A: It was a great party. 

بله؟" و "واقعا؟" این یک مثال است: A: یک مهمانی عالی بود.

B: Was it? A: Yes, it was so much fun. 

ب: بود؟ پاسخ: بله، خیلی جالب بود.

Attention signal questions do not  ask for information instead they  

سؤالات سیگنال توجه، اطلاعاتی را درخواست نمی‌کنند، بلکه

show that the listener is reacting to what  has been said. Here are some more examples. 

نشان می‌دهند که شنونده به آنچه گفته شده واکنش نشان می‌دهد . اینجا مثال های بیشتری است.

A: We had a great vacation. B: Did you? 

پاسخ: تعطیلات خوبی داشتیم. ب: آیا شما؟

A: Yes, we went to Bangkok Thailand. A: I feel sick. 

پاسخ: بله، ما به بانکوک تایلند رفتیم. ج: احساس بیماری می کنم.

B: Do you? You should see a doctor. A: I watched a movie last night. 

ب: شما؟ تو باید پیش یک دکتر بروی. ج: دیشب فیلمی دیدم.

B: Really? A: Yes, the new James Bond movie. 

ب: واقعا؟ پاسخ: بله، فیلم جدید جیمز باند.

Now you know a little about declarative  questions and reply questions in English.  

اکنون کمی درباره سؤالات توضیحی و سؤالات پاسخ به زبان انگلیسی می دانید.

Learn more English by clicking one of the videos  on the screen. I’ll see you in the next video.

با کلیک کردن روی یکی از ویدیوها روی صفحه، انگلیسی بیشتر بیاموزید. در ویدیوی بعدی شما را می بینم.