Learn English Tenses: PRESENT CONTINUOUS (PRESENT PROGRESSIVE)

Hi, I'm Rebecca, and welcome to this class on the present continuous tense, which is

سلام من ربکا هستم و به این کلاس در زمان حال استمراری که به

also called the present progressive tense. Now, this class is part of the engVid series

آن زمان حال پیش رونده نیز می گویند خوش آمدید. اکنون، این کلاس بخشی از سری

on English verb tenses. So, the present continuous tense is a basic tense. It's usually one of

engVid در زمان های فعل انگلیسی است. پس زمان حال استمراری یک زمان پایه است. معمولاً یکی

the first tenses that you start to learn when you start studying English. However, it doesn't

از اولین زمان هایی است که با شروع مطالعه انگلیسی شروع به یادگیری می کنید. با این حال،

exist in every language, and it might not exist in your language. So, it's possible

در هر زبانی وجود ندارد و ممکن است در زبان شما وجود نداشته باشد. بنابراین، ممکن

to make mistakes very easily and it's a basic tense, so we really don't want to make those

است خیلی راحت اشتباه کنیم و این یک زمان ابتدایی است ، بنابراین ما واقعاً نمی خواهیم

kind of mistakes. So, just stay with me. We're going to go through it step by step. I'll

چنین اشتباهاتی را مرتکب شویم. پس فقط با من بمون ما قدم به قدم آن را طی می کنیم. من

show you exactly how to use it, we'll do lots of practice together, and you will understand

دقیقاً نحوه استفاده از آن را به شما نشان خواهم داد، تمرین های زیادی را با هم انجام خواهیم داد، و شما آن را درک خواهید کرد

and be able to use it. So, are you ready? Let's start.

و می توانید از آن استفاده کنید. پس آماده ای؟ بیا شروع کنیم.

So, there are two basic tenses, first, to start to talk about the present. They are

بنابراین، دو زمان اساسی وجود دارد، اول، برای شروع صحبت در مورد حال. آنها

the present simple and the present continuous, okay? We know it has two names, I'm just going

زمان حال ساده و حال استمراری هستند، خوب؟ ما می دانیم که دو نام دارد، من

to use one name. So, what's the difference? Let's look at some examples in each of these

فقط از یک نام استفاده می کنم. بنابراین، تفاوت چیست؟ بیایید به چند مثال در هر یک از این

tenses. So, in the present simple, I would say "I work". In the present continuous, I

زمان ها نگاه کنیم. بنابراین، در زمان حال ساده، می گویم "من کار می کنم". در حال استمراری

would say "I am working". So, what is the difference between these two? "I am working"

می گویم «کار می کنم». بنابراین، تفاوت بین این دو چیست؟ "من کار می کنم"

talks about something that's happening right now. For example, I am teaching. You are watching.

در مورد چیزی صحبت می کند که در حال حاضر اتفاق می افتد . مثلا در حال تدریس هستم. شما در حال تماشا هستید.

You are listening. Or, it can also talk about something temporary, like you're watching

داری گوش میدی یا، همچنین می تواند در مورد چیزی موقتی صحبت کند، مانند اینکه شما در حال تماشای

this lesson this moment, but also for a short time. Short is a general idea, okay? So, it

این درس در این لحظه هستید، اما همچنین برای مدت کوتاهی. کوتاه یک ایده کلی است، خوب؟ بنابراین،

could be something that's happening now, or something temporary.

ممکن است چیزی باشد که اکنون در حال وقوع است یا چیزی موقتی.

However, we use "I work" in present simple to talk about things that are true in general.

با این حال، ما از "من کار می کنم" در زمان حال ساده برای صحبت در مورد چیزهایی که به طور کلی درست هستند استفاده می کنیم.

I work in this company, but I'm working now. Or, I work in this company, but I'm not working

من در این شرکت کار می کنم اما الان کار می کنم. یا، من در این شرکت کار می کنم، اما الان کار نمی کنم

now. I'm having lunch. See the difference, okay? We also use present simple to talk about

. من دارم ناهار میخورم تفاوت را ببینید، باشه؟ ما همچنین برای صحبت در مورد

things that are more permanent, like your job, right? You don't change your job usually

چیزهایی که دائمی تر هستند، مانند شغل شما، از present simple استفاده می کنیم، درست است؟ شما معمولا هر روز شغل خود را تغییر نمی دهید

every day. It's more or less permanent; where you work, where you live. This is more permanent

. کم و بیش دائمی است. جایی که کار می کنی، کجا زندگی می کنی این دائمی‌تر

and general, present simple, and this is more temporary and now. So, that's the basic overview

و کلی‌تر است، حال ساده‌تر است، و این موقتی‌تر و اکنون است. بنابراین، این نمای کلی

and the basic idea. And, how do we actually form this tense? We form it by using the subject

و ایده اصلی است. و در واقع چگونه این زمان را تشکیل می دهیم؟ ما آن را با استفاده از فاعل

like I, you, we, they, he, she, it, plus the verb "to be", plus the verb, plus -ing. Let's

مانند I, you, we, they, he, she, it به اضافه فعل «بودن» به اضافه فعل به اضافه -ing شکل می دهیم. بیایید به

look at an example: "I am working". So, we have the subject and the verb "to be" and

یک مثال نگاه کنیم: "من کار می کنم". پس فاعل و فعل «بودن» و

each form of the verb "to be". I am working, You are working, We are working, They are

هر صورت از فعل «بودن» را داریم. من کار می کنم، تو کار می کنی، ما داریم کار می کنیم، آنها

working, He is working, She is working, It's working, okay? Like the computer, the air

کار می کنند، او کار می کند، او کار می کند، کار می کند، باشه؟ مثل کامپیوتر، کولر گازی

conditioner, whatever, okay? So, that's the basic overview of this tense.

، هرچیزی، باشه؟ بنابراین، این نمای کلی این زمان است.

Now, let's look at when we use the present continuous tense. So, as we saw earlier, we

حالا بیایید ببینیم چه زمانی از زمان حال استمراری استفاده می کنیم. بنابراین، همانطور که قبلا دیدیم،

can definitely use it to talk about something that's happening right now. For example, "The

قطعاً می‌توانیم از آن برای صحبت در مورد چیزی که در حال حاضر در حال وقوع است استفاده کنیم. مثلاً «

baby is sleeping", don't make noise, okay? Or for example, "Oh, it's raining outside",

بچه خواب است»، سر و صدا نکن، باشه؟ یا به عنوان مثال، "اوه، بیرون باران می بارد"،

alright? So those are examples of something happening right now. We can also use this

خوب؟ بنابراین اینها نمونه هایی از چیزی هستند که در حال حاضر اتفاق می افتد. ما همچنین می توانیم از این

tense to talk about something that's happening around now. For example, "He is writing a

زمان برای صحبت در مورد چیزی که اکنون در اطراف اتفاق می افتد استفاده کنیم . مثلاً «او در حال نوشتن

book". So, he might not be writing it this minute, but he's writing it around now. We

کتاب است». بنابراین، او ممکن است این لحظه آن را ننویسد، اما اکنون در حال نوشتن آن است. ما

don't know how long it'll take, but it's happening around this time. So, we can use it in that

نمی دانیم چقدر طول می کشد، اما در این زمان اتفاق می افتد . بنابراین، ما می توانیم آن را در آن زمینه استفاده کنیم

context. For example, we could also say "He's working on a project". Maybe the project is

. مثلاً می‌توانیم بگوییم «او در حال کار روی یک پروژه است». شاید این پروژه

going to take one week and maybe it'll take one year, or ten years, we don't know, but

یک هفته طول بکشد و شاید یک سال یا ده سال طول بکشد، ما نمی دانیم، اما

it's happening around now, okay?

در حال حاضر در حال انجام است، خوب؟

Next, we can also use it to talk about something temporary. Not something that happens all

بعد، ما همچنین می توانیم از آن برای صحبت در مورد چیزی موقتی استفاده کنیم. نه چیزی که همیشه اتفاق

the time, but something temporary. For example, that book, right? We don't know, maybe it's

می افتد، بلکه چیزی موقتی است. مثلا اون کتاب درسته؟ نمی دانیم، شاید

going to take him three years to write the book, but in his mind, it's not something

نوشتن این کتاب سه سال طول بکشد ، اما در ذهن او این چیزی

that's going to last forever. It's something temporary, okay? So, this is more about how

نیست که برای همیشه بماند. این چیزی موقتی است، خوب؟ بنابراین، این بیشتر در مورد نحوه

you look at what is happening. Or, this example, something temporary, "We are staying at hotel".

نگاه شما به آنچه اتفاق می افتد است. یا، این مثال، چیزی موقتی، "ما در هتل اقامت داریم".

We live in our home, that's permanent, but right now, while we're in this city, while

ما در خانه خودمان زندگی می کنیم، این خانه دائمی است، اما در حال حاضر، در حالی که در این شهر هستیم، در حالی

we're travelling, we are staying at a hotel. That's something temporary. Okay?

که در حال سفر هستیم، در یک هتل اقامت داریم. این چیزی موقتی است. باشه؟

Next, we can also use it to talk about a trend. A trend is something that's changing, okay?

در مرحله بعد، ما همچنین می توانیم از آن برای صحبت در مورد یک روند استفاده کنیم. روند چیزی است که در حال تغییر است، خوب؟

Something that's developing. For example, "The prices of homes are increasing". Let's

چیزی که در حال توسعه است. به عنوان مثال "قیمت خانه ها در حال افزایش است".

say the prices were here, and now the prices are going up, so we can say the prices are

فرض کنید قیمت ها اینجا بود و حالا قیمت ها در حال افزایش است، بنابراین می توان گفت که قیمت ها در

increasing. Some sort of changes that are happening. And we can also talk about a trend

حال افزایش است. نوعی تغییرات در حال وقوع است. و همچنین می‌توانیم در مورد یک روند

in terms of something that's popular. Often, we talk about things - fashion trends, for

از نظر چیزی که محبوب است صحبت کنیم. اغلب، ما در مورد چیزهایی صحبت می کنیم - مثلاً روند مد

example, right? People are wearing a certain color. People are wearing bright colors this

، درست است؟ مردم رنگ خاصی می پوشند .

summer, or people are wearing certain kinds of shoes. So, we can talk about trends using

مردم تابستان امسال رنگ‌های روشن می‌پوشند یا برخی از انواع کفش‌ها را می‌پوشند. بنابراین، می توانیم در مورد روندها با استفاده از

this present continuous tense, alright?

زمان حال استمراری صحبت کنیم، خوب؟

So, those are the basic ways in which we use this tense, but I just want to let you know

بنابراین، این‌ها راه‌های اصلی استفاده از این زمان هستند، اما من فقط می‌خواهم به شما اطلاع

that there are also two slightly more advanced ways in which we can use this tense. So, let's

دهم که دو روش کمی پیشرفته‌تر نیز وجود دارد که می‌توانیم از این زمان استفاده کنیم. بنابراین،

look at what they are. The first one is to talk about some kind of repeated action, but

بیایید ببینیم آنها چه هستند. اولین مورد صحبت در مورد نوعی عمل تکراری است،

it's usually something negative. So, we're using it to kind of - when we want to complain

اما معمولاً چیزی منفی است. بنابراین، زمانی که می‌خواهیم از چیزی شکایت کنیم، از آن استفاده می‌کنیم

about something. For example, if you say, "They're always making noise", that's a negative

. مثلاً اگر بگویید «همیشه دارند سر و صدا می‌کنند»، این یک نکته منفی است

remark, right? So, we can use "always" in this context with the present continuous tense.

، درست است؟ بنابراین، می توانیم از "همیشه" در این زمینه با زمان حال استمراری استفاده کنیم.

Usually, we use words like always, never, sometimes, frequently, and so on, to talk

معمولاً برای صحبت در مورد حال ساده از کلماتی مانند همیشه، هرگز، گاهی اوقات، مکرر و غیره استفاده می کنیم

about present simple. Something that's true in general. For example, "They always help

. چیزی که به طور کلی درست است. به عنوان مثال، "آنها همیشه به ما کمک می

us", or just to talk about facts. But when you're talking about something negative, then

کنند" یا فقط برای صحبت در مورد حقایق. اما وقتی در مورد چیزی منفی صحبت می کنید،

very often we can use this present continuous tense, but that's a slightly more advanced

اغلب اوقات ما می توانیم از این زمان حال استمراری استفاده کنیم ، اما این روش کمی پیشرفته

way to use it, so don't worry about it too much, but you might hear people using it that

تر برای استفاده از آن است، بنابراین زیاد نگران آن نباشید ، اما ممکن است از افرادی بشنوید که از آن استفاده می کنند.

way.

مسیر.

And, another point, I know that I said this is called the present continuous, and it talks

و نکته دیگر، می دانم که گفتم به این می گویند حال استمراری، و در

about the present, not the past, not the future, the present, however, sometimes we can actually

مورد حال صحبت می کند، نه گذشته، نه آینده ، حال، با این حال، گاهی اوقات می توانیم در واقع

use it to talk about the future, but only in a special way. So, let's look at what that

از آن برای صحبت در مورد آینده استفاده کنیم، اما فقط به روشی خاص بنابراین، بیایید ببینیم آن

is. If I say, "She's flying to Mexico next week.", now, if I didn't say "next week",

چیست. اگر من بگویم "او هفته آینده به مکزیک پرواز می کند ."، حالا اگر نگفتم "هفته آینده"،

if I only said, "She's flying to Mexico", what does it mean? It's happening right now.

اگر فقط بگویم "او به مکزیک پرواز می کند" یعنی چه؟ در حال حاضر اتفاق می افتد.

So, when I want to use this tense to talk about the future, I have to say something

بنابراین، وقتی می خواهم از این زمان برای صحبت در مورد آینده استفاده کنم، باید چیزی

like this. I have to say next week, tomorrow, next summer, next year, I have to give it

شبیه به این بگویم. باید بگویم هفته بعد، فردا ، تابستان آینده، سال آینده، باید

some kind of time in the future and then you can use present continuous for the future

یک جورهایی در آینده به آن زمان بدهم و سپس شما می توانید

in a slightly more advanced way, okay? So, those are the basic ways in which we use this

به روشی کمی پیشرفته تر از حال استمراری برای آینده استفاده کنید، باشه؟ بنابراین، اینها راه‌های اصلی استفاده از این

tense.

زمان هستند.

Now, let's look at when not to use the present continuous tense. So, first of all, everything

حال بیایید ببینیم چه زمانی از زمان حال استمراری استفاده نکنیم . بنابراین، اول از همه، همه چیز

here, all these examples, these are all wrong, okay? And we're going to understand why. So,

اینجا، همه این مثال ها، همه اینها اشتباه است، خوب؟ و ما خواهیم فهمید که چرا. بنابراین،

we cannot use the present continuous tense to talk about any permanent actions or activities.

ما نمی توانیم از زمان حال استمراری برای صحبت در مورد هر عمل یا فعالیت دائمی استفاده کنیم.

For example, for most people, where they live, where they work, these are more or less permanent.

به عنوان مثال، برای اکثر مردم، جایی که زندگی می کنند، جایی که کار می کنند، اینها کم و بیش دائمی هستند.

They don't change every day. They're not temporary, right? So, if I live in Canada all the time,

آنها هر روز تغییر نمی کنند. آنها موقتی نیستند، درست است؟ بنابراین، اگر من همیشه در کانادا زندگی

then it would be wrong to say, "I am living in Canada". That would only be okay if it

می کنم، اشتباه است که بگوییم "من در کانادا زندگی می کنم ". فقط اگر چیزی موقتی باشد مشکلی ندارد

was something temporary. Similarly, if I work at ABC company, and that's my permanent job,

. به همین ترتیب، اگر من در شرکت ABC کار کنم و این شغل دائمی من است،

it would be wrong to say, "I am working at ABC Company". I would need to say, "I work

اشتباه است که بگوییم "من در شرکت ABC کار می کنم ". من باید بگویم، "من

at ABC Company". That would be a difference tense, the present simple tense. And similarly

در شرکت ABC کار می کنم". این یک زمان تفاوت است ، زمان حال ساده. و به طور مشابه

here, if I live in Canada, I need to say "I live in Canada" and not "I am living", because

در اینجا، اگر من در کانادا زندگی می کنم، باید بگویم "من در کانادا زندگی می کنم" و نه "من زندگی می کنم"، زیرا

that would be temporary. So, that's the most common kind of mistake that people make, so

این امر موقتی است. بنابراین، این رایج ترین نوع اشتباهی است که مردم مرتکب می شوند، پس

be really careful of that.

واقعا مراقب آن باشید.

Similarly, we have stative verbs. This is another area that you have to be really careful

به همین ترتیب، افعال ثابت داریم. این یکی دیگر از زمینه هایی است که باید واقعا مراقب آن

about. Why? Because in English, there are two kinds of verbs: action verbs and what

باشید. چرا؟ زیرا در زبان انگلیسی دو نوع افعال وجود دارد: افعال عمل

are called stative verbs. So, action verbs are your normal verbs that you know most of

و افعال ثابت. بنابراین، افعال عمل افعال عادی شما هستند که بیشتر اوقات می دانید

the time like work, run, play, jump, okay? And stative verbs describe a state, or a condition.

مانند کار، دویدن، بازی، پریدن، خوب؟ و افعال ثابت یک حالت یا یک حالت را توصیف می کنند.

It could be a mental state. It could be an emotional state, okay? And with this tense,

این می تواند یک وضعیت روانی باشد. ممکن است یک حالت احساسی باشد، خوب؟ و با این زمان

we cannot use stative verbs, and in fact, in any continuous tense in English, you cannot

نمی توانیم از افعال ثابت استفاده کنیم و در واقع در هر زمان استمراری در زبان انگلیسی نمی توان

use stative verbs. Let me give you some examples of stative verbs. For example, it would be

از افعال ثابت استفاده کرد. اجازه دهید چند نمونه از افعال ثابت را برای شما بیان کنم . به عنوان مثال،

wrong to say, "I am understanding English". No. You cannot say that, because "understand"

اشتباه است که بگوییم "من انگلیسی را می فهمم". نه. شما نمی توانید این را بگویید، زیرا "فهمیدن

is a stative verb, to do with your mind, so it's wrong to say that, okay? This is all

" یک فعل ثابت است، برای انجام دادن با ذهن خود، بنابراین گفتن آن اشتباه است، خوب؟ این همه

wrong, okay. It would be wrong to say, "We are liking this show". Liking is wrong because

اشتباه است، خوب این اشتباه است که بگوییم " ما این نمایش را دوست داریم". دوست داشتن اشتباه است زیرا

"like" is a stative verb. So, we would need to say, "We like this show". "I understand

"مانند" یک فعل ثابت است. بنابراین، باید بگوییم: "ما این نمایش را دوست داریم". "من

English", okay? Similarly, here, when you talk about verbs that refer to what you own,

انگلیسی می فهمم"، باشه؟ به همین ترتیب، در اینجا، وقتی در مورد افعالی صحبت می‌کنید که به آنچه دارید،

what you possess, what you have, we cannot use those verbs in the stative form with this

آنچه دارید، آنچه دارید، اشاره می‌کنند، نمی‌توانیم آن افعال را در حالت ثابت با این

tense. So, it would be wrong to say, "They are having a car". You would need to say,

زمان استفاده کنیم. بنابراین، اشتباه است که بگوییم: " آنها ماشین دارند". شما باید بگویید:

"They have a car". Similarly, again, there's a long list of stative verbs, but the verb

"آنها ماشین دارند". به طور مشابه، دوباره فهرست طولانی از افعال ثابت وجود دارد، اما فعل

"need" and the verb "want" are very common verbs which are usually stative verbs and

"نیاز" و فعل "خواستن" افعال بسیار رایجی هستند که معمولاً افعال ثابت هستند و

therefore you can't use them in this tense. So, it would be wrong to say, "Are you needing

بنابراین نمی توانید آنها را در این زمان استفاده کنید. بنابراین، گفتن "آیا به کمک نیاز دارید

help?". You would need to say, "Do you need help?", okay? So, whether you have learned

؟" اشتباه است. شما باید بگویید، "آیا به کمک نیاز دارید ؟"، خوب؟ بنابراین، حال ساده را یاد گرفته اید

the present simple or not, don't worry right now, just understand that with the present

یا نه، فعلا نگران نباشید ، فقط درک کنید که با حال

continuous, you cannot use stative verbs, so everything here is wrong.

استمراری نمی توانید از افعال ثابت استفاده کنید، بنابراین همه چیز در اینجا اشتباه است.

Now, let's look at how we form the present continuous tense. Let's start by looking at

حال بیایید ببینیم چگونه زمان حال استمراری را تشکیل می دهیم. بیایید با نگاهی به

a sample sentence. "I am working". So, we saw that there are three parts: I, which is

یک جمله نمونه شروع کنیم. "من کار می کنم". پس دیدیم که سه قسمت است: من

the subject, am, in this case, which is a form of the verb "to be", then we have the

که فاعل است، هستم، در این صورت که صیغه ای از فعل «بودن» است، سپس

verb "work", right, and then we have "-ing", alright? So, in order to use this tense correctly,

فعل «کار» را داریم، درست و بعد داریم. "-ing"، باشه؟ بنابراین، برای استفاده صحیح از این زمان

you need to know two things: you need to be sure that you know the verb "to be" perfectly,

، باید دو چیز را بدانید: باید مطمئن شوید که فعل "to" را کاملاً

and then you need to know how to add the verb + ing and any changes you need to make in

می دانید و سپس باید بدانید که چگونه فعل + ing را اضافه کنید و هر تغییری که انجام می دهید. نیاز به ساختن در

spelling. So, what I've done is I've divided this lesson. First; into just looking into

املا بنابراین، کاری که من انجام داده ام این است که این درس را تقسیم کرده ام. اولین؛ فقط به دنبال

the verb "to be" to make sure that you're using it correctly, because if you have mistakes

فعل «بودن» باشید تا مطمئن شوید که آن را به درستی استفاده می کنید، زیرا اگر

in the verb "to be", this central part, then you will make mistakes in this tense. But

در فعل «بودن»، این بخش مرکزی، اشتباهاتی داشته باشید، در این زمان اشتباه خواهید کرد. اما

if you've got it right, then you'll be absolutely fine. So, let's just take a minute to review

اگر شما آن را به درستی دریافت کرده باشید، آنگاه کاملاً خوب خواهید بود . بنابراین، بیایید فقط یک دقیقه وقت بگذاریم

the verb "to be", alright? And then we'll move on to the next part.

تا فعل "بودن" را مرور کنیم، خوب؟ و سپس به قسمت بعدی می رویم.

So, in a positive sentence, it would be I am. You are. We are. They are. He is. She

بنابراین، در یک جمله مثبت، من هستم. شما هستید. ما هستیم. آن ها هستند. او هست. او

is. It is. Now, when we say the verb "to be", the verb "to be" is one of the most common

است. این است. حالا وقتی فعل «بودن» را می گوییم ، فعل «بودن» یکی از رایج ترین

verbs, but it is used in two ways. One is by itself. For example, I can say "I am a

افعال است، اما به دو صورت به کار می رود. یکی خودش است. برای مثال، می‌توانم بگویم «من

teacher.", or we can also use the verb "to be" as a helping verb, as it's being used

معلم هستم.»، یا می‌توانیم از فعل « بودن» به عنوان فعل کمکی استفاده کنیم، همانطور که

in this tense. Then, I could say "I am teaching". Now, the verb "to be" became a helping verb,

در این زمان استفاده می‌شود. سپس، می توانم بگویم "در حال تدریس هستم". حالا فعل "بودن" تبدیل به فعل کمکی شد،

but one way or the other, whether I'm using the verb "to be" by itself or I'm using it

اما به هر حال، چه من از فعل "بودن" به تنهایی استفاده کنم یا

in this context, then I still need to know exactly how to use the verb "to be". So now,

در این زمینه استفاده کنم، پس هنوز باید دقیقا بدانم. نحوه استفاده از فعل "بودن". خب حالا

let's look at the negative. I am not. You are not. We are not. They are not. What do

بیایید به موارد منفی نگاه کنیم. من نیستم. تو نیستی. ما نیستیم. آنها نیستند. چه چیزی

you notice? We're just adding "not", right? Let's do it a little bit more. He is not.

را متوجه می شوید؟ ما فقط "نه" را اضافه می کنیم، درست است؟ بیایید کمی بیشتر این کار را انجام دهیم. او نمی باشد.

She is not. It is not. Okay? Right now, don't worry about this last part. We're going to

او نیست. این نیست. باشه؟ در حال حاضر، نگران این قسمت آخر نباشید. ما به

add that soon, okay? Let's just get this part right, the verb "to be", alright?

زودی آن را اضافه خواهیم کرد، خوب؟ بیایید فقط این قسمت را درست بگیریم، فعل "بودن"، خوب؟

Next, let's look at when we have the verb "to be" in a question or in our tense. So,

در مرحله بعد، بیایید ببینیم که چه زمانی فعل "بودن" را در یک سوال یا در زمان خود داریم. خب،

what do we do? Instead of saying "I am", we say "Am I?". If you had the verb after that,

چه کار کنیم؟ به جای گفتن "من هستم"، می گوییم "آیا من؟". اگر بعد از آن فعل

you'd say, "Am I working?" and so on, but we'll look at that in a minute. Right now,

داشتید، می‌گفتید «آیا کار می‌کنم؟» و غیره، اما ما در یک دقیقه به آن نگاه خواهیم کرد. در حال حاضر،

just master this part. It's a critical part of understanding and using this tense correctly.

فقط به این بخش مسلط شوید. این بخش مهمی از درک و استفاده صحیح از این زمان است.

Are you? Are we? Are they? Right? The same at the bottom here: Is he? Is she? Is it?

شما هستید؟ ما هستیم؟ هستند آنها؟ درست؟ همان پایین اینجا: آیا او؟ آیا او؟ آیا این است؟

Alright? So, make sure that you can use the verb "to be" so that you can use the present

بسیار خوب؟ بنابراین، مطمئن شوید که می توانید از فعل "بودن" استفاده کنید تا بتوانید از زمان حال

continuous tense correctly.

استمراری به درستی استفاده کنید.

Now, let's look at how we form the full present continuous tense. You already know the verb

حال بیایید ببینیم چگونه زمان حال استمراری کامل را تشکیل می دهیم . شما قبلاً فعل

"to be", now we'll say a positive sentence, a negative sentence, and a question. So you

"بودن" را می شناسید، اکنون یک جمله مثبت، یک جمله منفی و یک سوال می گوییم. بنابراین می

can repeat after me, it will be very good practice to also hear the correct form. I

توانید بعد از من تکرار کنید، تمرین بسیار خوبی خواهد بود که فرم صحیح را نیز بشنوید. من دارم

am working. You are working. We are working. They are working. He is working. She is working.

کار میکنم تو داری کار می کنی. ما در حال کار هستیم. دارن کار میکنن. او در حال کار. او در حال کار است.

It is working. Okay, got that? Good. For the negative, it's very easy, you just add "not"

کار میکند. باشه، فهمیدی؟ خوب برای منفی، بسیار آسان است، شما فقط "not" را

before the verb, plus the -ing, so "not working", right? You are not working. He is not working.

قبل از فعل اضافه کنید، به اضافه -ing، بنابراین "not working" درست است؟ شما کار نمی کنید. او کار نمی کند.

They are not working. Like that, okay? It's very simple, just take this and add "not working".

آنها کار نمی کنند. مثل اون، باشه؟ این بسیار ساده است، فقط این را بگیرید و "کار نمی کند" را اضافه کنید.

Now, for the question, we have to reverse the order. So, instead of saying "I am", we

حال، برای سوال، باید ترتیب را برعکس کنیم. بنابراین، به جای گفتن "من هستم"، می

say "Am I?", right? Just like with the verb "to be", same thing, that's why I told you

گوییم "آیا من؟"، درست است؟ درست مثل فعل «بودن»، همین موضوع، به همین دلیل به شما گفتم

the verb "to be" is so important, it's part of this tense. So, repeat after me, the questions:

فعل «بودن» خیلی مهم است، بخشی از این زمان است. بنابراین، بعد از من، این سؤالات را تکرار کنید:

Am I working today? Are you working? Are we working? Are they working? Is he working?

آیا امروز کار می کنم؟ آیا شما کار می کنید؟ آیا ما کار می کنیم؟ آیا آنها کار می کنند؟ آیا او کار می کند؟

Is she working? Is it working? So, that's your basic question form. Now remember, you

آیا او کار می کند؟ آیا این کار می کند؟ بنابراین، این فرم سوال اصلی شماست. حالا به یاد داشته باشید،

can always add a question word before that. For example, you could say "When are you working?".

همیشه می توانید قبل از آن یک کلمه سوال اضافه کنید. به عنوان مثال، می توانید بگویید "چه زمانی کار می کنی؟".

Where are you working? How long are you working? But what's important - what's important if

کجا کار میکنی؟ چند وقته کار میکنی؟ اما آنچه مهم است - آنچه مهم است اگر

you do that is to keep this same order. Keep your question order. Don't turn it back into

این کار را انجام دهید حفظ همین نظم است. ترتیب سوالات خود را حفظ کنید آن را به

a sentence. Just add the question word, like when, or how long, or why, or something like

یک جمله تبدیل نکنید. فقط کلمه سوال را اضافه کنید، مثلا کی، یا چقدر، یا چرا، یا چیزی شبیه به

that, and keep this structure. When are you working? Where are you working? Why are you

آن، و این ساختار را حفظ کنید. کی کار میکنی؟ کجا کار میکنی؟ چرا

working? And so on, okay? And that's how you form the present continuous tense.

کار میکنی؟ و غیره، باشه؟ و اینگونه است که زمان حال استمراری را تشکیل می دهید.

Now, let's look at how we use contractions in the present continuous tense. So, in English,

حال بیایید ببینیم که چگونه از انقباضات در زمان حال استمراری استفاده می کنیم. بنابراین در زبان انگلیسی

sometimes, instead of saying, for example, "I am learning", we shorten it or contract

گاهی به جای اینکه مثلاً بگوییم «در حال یادگیری هستم» آن را کوتاه کرده یا منقبض می

it and say, "I'm learning". So, why do we do that? Usually, it's faster, it's easier,

کنیم و می گوییم «در حال یادگیری هستم». بنابراین، چرا ما این کار را انجام می دهیم؟ معمولاً سریع‌تر، آسان‌تر است

and we use it a lot in informal conversation and also in informal writing. We do not usually

و در مکالمه غیررسمی و همچنین در نوشتن غیررسمی از آن بسیار استفاده می‌کنیم. ما معمولاً

use contractions like these in formal business writing or in academic writing, but we use

از انقباضاتی مانند اینها در نوشتن تجاری رسمی یا در نوشتارهای آکادمیک استفاده نمی کنیم، اما

them a lot on an everyday basis. So, let's see how to spell them and how to pronounce

به طور روزمره از آنها استفاده می کنیم. بنابراین، بیایید ببینیم چگونه آنها را املا و چگونه آنها را تلفظ

them.

کنیم.

So, I am becomes I'm. What happened here? We took away the A and put an apostrophe where

بنابراین، من هستم، من هستم. اینجا چه اتفاقی افتاد؟ الف را برداشتیم و در جایی

we took away the letter and we joined those two words. I'm. You are becomes you're. We

که حرف را برداشتیم یک آپستروف گذاشتیم و آن دو کلمه را به هم وصل کردیم. من هستم. تو هستی تبدیل به تو می شوی

are becomes we're. They are becomes they're. He is becomes he's. She is -- she's. And it

ما تبدیل به ما می شویم. آنها تبدیل به آنها می شوند. او تبدیل به او می شود. او است -- او است. و این

is -- it's. Okay? Alright, so let's say a sentence, a really short sentence, with these

است -- این است. باشه؟ خوب، پس بیایید یک جمله بگوییم، یک جمله واقعاً کوتاه، با این

contractions, so you can learn how to say them easily and naturally. I'm learning. You're

انقباضات، تا بتوانید یاد بگیرید که چگونه آنها را به راحتی و به طور طبیعی بیان کنید. دارم یاد میگیرم شما در حال

learning. We're learning. They're learning. He's learning. She's learning. It's learning.

یادگیری هستید. ما در حال یادگیری هستیم دارن یاد میگیرن داره یاد میگیره داره یاد میگیره این در حال یادگیری است.

Okay? Good.

باشه؟ خوب

Now, we can do the same thing when it's negative. So, instead of saying "I am not", we can shorten

حالا، وقتی منفی است، می توانیم همین کار را انجام دهیم. بنابراین، به جای گفتن «من نیستم»، می‌توانیم

it in one way only, we can say "I'm not". So basically, we just took the "I'm" and added

آن را تنها به یک شکل کوتاه کنیم، می‌توانیم بگوییم «من نیستم». بنابراین اساسا، ما فقط "من" را گرفتیم و

"not", alright? So, we just got rid of this and then we joined these two, okay? Sorry,

"نه" را اضافه کردیم، خوب؟ بنابراین، ما فقط از شر این خلاص شدیم و سپس به این دو پیوستیم، باشه؟ با عرض پوزش،

we didn't join them, but we used them, one after the other, okay? I'm not. So, let's

ما به آنها ملحق نشدیم، اما آنها را یکی پس از دیگری استفاده کردیم، باشه؟ من نیستم. بنابراین، بیایید

say a sentence: I'm not watching. Are you watching TV? No, you can put it off, I'm not

یک جمله بگوییم: من تماشا نمی کنم. داری تلویزیون میبینی؟ نه، می توانید آن را به تعویق بیندازید، من تماشا نمی کنم

watching, okay? Next: You are not becomes what? There are two possibilities here. First,

، باشه؟ بعدی: تو نیستی چی میشه؟ در اینجا دو احتمال وجود دارد. اول،

let's just add "not". So, "you are not" can become you're not, we're not, they're not.

بیایید فقط "نه" را اضافه کنیم. بنابراین، "تو نیستی" می تواند تبدیل شود به تو نیستی، ما نیستیم، آنها نیستند.

Or, "You are not" can be contracted in a different way. Here, we're just going to take away the

یا اینکه «تو نیستی» را می توان به روش دیگری قرارداد . در اینجا، ما فقط

O here and put an apostrophe and combine these two. What we did here is we took this one

O را در اینجا حذف می کنیم و یک آپاستروف قرار می دهیم و این دو را با هم ترکیب می کنیم . کاری که ما اینجا انجام دادیم این بود که این یکی

and we got rid of this letter and combined this one. So, let's look at it for a second.

را گرفتیم و از شر این نامه خلاص شدیم و این یکی را ترکیب کردیم. بنابراین، بیایید یک لحظه به آن نگاه کنیم.

"You are not here" became "You're not". We contracted these two words. "You are not here",

"تو اینجا نیستی" شد "تو نیستی". ما این دو کلمه را قراردادیم. "تو اینجا نیستی"

we got rid of the o and we joined these two words: are not. So, the other possibility

از o خلاص شدیم و این دو کلمه را به هم پیوستیم : نیستیم. بنابراین، احتمال دیگر

is "You aren't". Say it after me: You aren't watching. We aren't watching. They aren't

"تو نیستی" است. بعد از من بگو: تو نگاه نمی کنی . ما تماشا نمی کنیم آنها

watching. Okay? Very good. The same here - "He is not" can become "He's not", right? We got

تماشا نمی کنند باشه؟ خیلی خوب. در اینجا هم همینطور - " او نیست" می تواند تبدیل به "او نیست" شود، درست است؟ ما از

rid of this one. She's not, It's not. Or, we can get rid of the o here and join this

شر این یکی خلاص شدیم. او نیست، این نیست. یا، می‌توانیم از شر O در اینجا خلاص شویم و به این بپیوندیم

and we can say "He isn't", She isn't watching. It isn't watching. So that's how we spell

و می‌توانیم بگوییم "او نیست"، او تماشا نمی‌کند. تماشا نمی کند بنابراین انقباضات را اینگونه می نویسیم

and pronounce the contractions.

و تلفظ می کنیم.

Now, let's look at some spelling changes we need to make to the verb when we're using

حال، اجازه دهید به برخی از تغییرات املایی که باید در زمان استفاده از زمان حال استمراری در فعل ایجاد کنیم، نگاهی بیاندازیم

the present continuous tense. So, with all of the verbs, you need to add "-ing". And

. بنابراین، با تمام افعال، باید "-ing" را اضافه کنید. و

to most of the verbs, that's all you need to do. You just need to add "ing". For example,

برای اکثر افعال، این تنها کاری است که باید انجام دهید. شما فقط باید "ing" را اضافه کنید. مثلا

eat becomes eating. Walk - walking, right? All we did was add that "ing", but with some

خوردن تبدیل به خوردن می شود. راه رفتن - راه رفتن، درست است؟ تنها کاری که انجام دادیم این بود که "ing" را اضافه کردیم، اما با برخی از

verbs you need to make a few small other changes. For verbs ending in E, we need to drop the

افعال باید چند تغییر کوچک دیگر ایجاد کنید. برای افعالی که به E ختم می شوند، باید E را رها کرده

E and then add "ing". For example, use becomes using, so we dropped or cancelled this E and

و سپس "ing" را اضافه کنیم. به عنوان مثال، استفاده به استفاده تبدیل می شود ، بنابراین ما این E را حذف یا لغو کردیم و

added ing. Take becomes taking. Again, we dropped or cancelled the e, alright? Good.

ing را اضافه کردیم. گرفتن تبدیل به گرفتن می شود. باز هم، e را حذف کردیم یا لغو کردیم، خوب؟ خوب

For verbs ending in "ie", we need to drop the ie and add y and then add the ing. For

برای افعالی که به "ie" ختم می شوند، باید ie را رها کرده و y را اضافه کنیم و سپس ing را اضافه کنیم. به

example, lie, right, l-i-e, cancel ie, add y, then ing. Lying. Tie becomes tying, okay?

عنوان مثال، دروغ، راست، l-i-e، لغو یعنی، y را اضافه کنید، سپس ing. دروغ گویی. کراوات تبدیل به گره می شود، باشه؟

That's it!

خودشه!

Now, for some verbs, ending in a C-V-C pattern, we have to double the last letter. What does

حالا برای برخی از افعال که به الگوی C-V-C ختم می شوند، باید حرف آخر را دو برابر کنیم.

that C-V-C? C stands for consonant, V for vowel, and C again for consonant. A vowel

آن C-V-C چیست؟ C مخفف صامت، V برای مصوت و C دوباره به معنای همخوان است. واکه

in English is A,E,I,O or U and a consonant is any other letter. So, what you do is look

در انگلیسی A،E،I،O یا U است و صامت هر حرف دیگری است. بنابراین، کاری که شما انجام می دهید این است

at the verb, alright, you look at the verb from the end, it will be easier, and if it

که به فعل نگاه کنید، خوب، شما از آخر به فعل نگاه کنید ، این کار آسان تر خواهد بود، و اگر

follows that pattern, right, C, a p is a consonant, an a is a vowel, and then the l is a consonant,

از آن الگو پیروی کند، راست، C، a ص صامت است، a یک مصوت است، و پس l یک صامت است،

so if it follows that pattern, C-V-C, then double that last letter. Now, there are some

بنابراین اگر از آن الگو پیروی می کند، C-V-C، سپس آن حرف آخر را دو برابر کنید. حال،

special circumstances, it doesn't always apply, but it often applies. There are patterns in

شرایط خاصی وجود دارد، همیشه صدق نمی کند، اما اغلب اعمال می شود. در املای انگلیسی الگوهایی وجود دارد

English spelling and sometimes there are exceptions. So, in this case, clap becomes clapping. Sit

و گاهی استثنائاتی نیز وجود دارد. پس در این صورت کف زدن تبدیل به کف زدن می شود. نشستن

becomes sitting. Okay? And those are the major spelling changes you need to make.

تبدیل به نشستن می شود. باشه؟ و اینها تغییرات عمده املایی هستند که باید انجام دهید.

Now, let's look at how to give short answers in the present continuous tense. So, in English,

حال بیایید نحوه دادن پاسخ های کوتاه در زمان حال استمراری را بررسی کنیم. بنابراین، در زبان انگلیسی،

if someone asks you a question and your basic answer is "Yes" or "No", we don't usually

اگر کسی از شما سوالی بپرسد و پاسخ اصلی شما "بله" یا "خیر" باشد، معمولا

just say "Yes" or "No". We usually say a little bit more than that. But, at the same time,

فقط "بله" یا "نه" نمی گوییم. ما معمولاً کمی بیشتر از آن می گوییم. اما، در عین حال،

we don't have to repeat everything they asked us in the question in our answer. So, what

ما مجبور نیستیم هر آنچه را که در سؤال از ما پرسیدند، در پاسخمان تکرار کنیم. بنابراین، کاری که

we do is something like this. If someone says, "Is he working late?" you could simply say

ما انجام می دهیم چیزی شبیه به این است. اگر کسی بگوید "آیا تا دیروقت کار می کند؟" شما می توانید به سادگی بگویید

"Yes, he is", or "No, he isn't." And how do you know what to say here? You just take it

"بله، او هست" یا "نه، او نیست." و از کجا می دانید اینجا چه بگویید؟ شما فقط آن را

from here, right? So, is he? Yes, he is. Or, no, he isn't. Alright, so, what's important

از اینجا ببرید، درست است؟ بنابراین، او؟ بله، او است. یا، نه، او نیست. بسیار خوب، بنابراین، آنچه مهم

to notice is that in the positive answer, you cannot use any contraction. You cannot

است توجه کنید این است که در پاسخ مثبت، نمی توانید از هیچ انقباضی استفاده کنید. شما نمی توانید

shorten it and say "Yes, he's". No, that's wrong. But in the negative, you can definitely

آن را کوتاه کنید و بگویید "بله، او". نه، این اشتباه است. اما از نظر منفی، قطعاً می

use the contraction. You can say "No, he is not", it's not wrong, but usually we'll just

توانید از انقباض استفاده کنید. شما می توانید بگویید "نه، او نیست"، اشتباه نیست، اما معمولا ما فقط

use the contraction. The same thing here: "Are they going to the meeting?" So, we could

از انقباض استفاده می کنیم. همان چیزی که اینجاست: "آیا به جلسه می روند؟" بنابراین، می توانیم

say what? Yes, they are, or no, they aren't, okay? So, you're basically taking your answer

بگوییم چه؟ بله، هستند، یا نه، نیستند، باشه؟ بنابراین، شما اساساً سرنخ‌های پاسخ خود

clues from the question itself. And again, no contraction possible in the positive answer.

را از خود سؤال می‌گیرید. و باز هم هیچ انقباضی در جواب مثبت امکان پذیر نیست.

Here's another one. "Are you studying?" So here, it's going to be a little bit different.

اینم یکی دیگه "داری درس میخونی؟" بنابراین در اینجا، کمی متفاوت خواهد بود.

Why? Because they're asking, "Are you" and they're - you have to answer with "I", right?

چرا؟ چون آنها می پرسند، "آیا" و آنها - شما باید با "من" پاسخ دهید، درست است؟

So here, you cannot use it, but you will simply say "Yes I am" or "No, I'm not". Got it? You

بنابراین در اینجا، شما نمی توانید از آن استفاده کنید، اما به سادگی می گویید "بله هستم" یا "نه، من نیستم". فهمیدم؟ شما

can't take it from there, but you can still just give a short answer. You don't have to

نمی توانید آن را از آنجا بگیرید، اما هنوز هم می توانید فقط یک پاسخ کوتاه بدهید. لازم نیست

say "Yes, I am studying", "No, I am not studying", just say "Yes, I am", "No, I'm not". In fact,

بگویید «بله، من درس می‌خوانم»، «نه، درس نمی‌خوانم»، فقط بگویید «بله، هستم»، «نه، من نیستم». در واقع،

it's a good thing to just know this phrase, alright? Yes, I am. No, I'm not. So, for example,

دانستن این عبارت چیز خوبی است، خوب؟ بله من هستم. نه من نیستم. بنابراین، برای مثال،

if I ask you "Are you learning the present continuous tense?" "Yes, I am." "Are you making

اگر از شما بپرسم "آیا در حال یادگیری زمان حال استمراری هستید؟" "بله من هستم." "آیا

progress in your English?" "Yes, I am". "Are you feeling happy?" I hope you're saying "Yes,

در زبان انگلیسی خود پیشرفت می کنید؟" "بله من هستم". " آیا احساس خوشبختی می کنی؟" من امیدوارم که شما بگویید "بله،

I am."

من هستم."

Now, let's practice what you've been learning. So, we have some positive sentences we're

حالا بیایید آنچه را که یاد گرفته اید تمرین کنیم. بنابراین، ما جملات مثبتی داریم که

going to work with, some negative ones, and some questions. So, first, we'll take a sentence

قرار است با آنها کار کنیم، تعدادی منفی و چند سوال. بنابراین، ابتدا یک جمله را می گیریم

which is in present simple and we're going to change it to present continuous, okay?

که در حال ساده است و آن را به حال استمراری تغییر می دهیم، خوب است؟

Number 1 -- "I go" becomes what? "I am going." Or "I'm going." Alright? You can also contract

شماره 1 - "من می روم" چه چیزی می شود؟ "من دارم می روم." یا "من می روم." بسیار خوب؟ همچنین می توانید

it or shorten it. "We wait". Let's use the contracted form and turn it into the present

آن را منقبض یا کوتاه کنید. "ما منتظریم". بیایید از شکل قراردادی استفاده کنیم و آن را به شکل فعلی

continuous form. "We wait" becomes what? "We're waiting", right? We're waiting. We are waiting.

پیوسته تبدیل کنیم. "ما صبر می کنیم" چه می شود؟ "ما منتظریم"، درست است؟ ما منتظریم ما منتظر هستیم.

We're waiting. Good. "They play" - again, let's use the contraction just so you can

ما منتظریم خوب "آنها بازی می کنند" - دوباره، بیایید از انقباض استفاده کنیم تا بتوانید

practice the spelling, also where to put that apostrophe and so on and pay attention to

املا را تمرین کنید، همچنین آن آپاستروف و غیره را کجا قرار دهید و به آن توجه

it. "They play." becomes "They're playing.", okay? Very nice. Alright.

کنید. "بازی میکنند." می شود "آنها بازی می کنند."، خوب؟ بسیار خوب. بسیار خوب.

Now, we have a sentence that's already in present continuous. What we want to do is

اکنون، یک جمله داریم که در حال حاضر استمراری است. کاری که می خواهیم انجام دهیم این

to change it to the negative form in present continuous. "She's calling." How can we make

است که آن را به صورت منفی در حال استمراری تغییر دهیم. "اون داره زنگ میزنه." چگونه می توانیم آن را

that negative? There are two ways. She's calling - make it negative - She's not calling, this

منفی کنیم؟ دو راه وجود دارد. او زنگ می‌زند - آن را منفی کنید - او تماس نمی‌گیرد،

is one way, and the other way - She isn't calling, right? Those were the two ways that

این یک طرف است و از طرف دیگر - او تماس نمی‌گیرد، درست است؟ این دو راهی بود که

we learned. She's not calling. She isn't calling. Alright? Very good. "We're cooking". Make

ما یاد گرفتیم. اون زنگ نمیزنه اون زنگ نمیزنه بسیار خوب؟ خیلی خوب. "ما در حال آشپزی هستیم".

it negative. First, the easy way, you can always just use the easy way too, if you're

آن را منفی کنید. اول، راه آسان، شما همیشه می توانید از راه آسان نیز استفاده کنید، اگر

unsure - We're not cooking. I call this one the easy way, because you just need to add

مطمئن نیستید - ما آشپزی نمی کنیم. من این روش را راه آسان می نامم، زیرا شما فقط باید

"not" and it's 100% right. It's not like that one is better than this one, no, everything

"not" را اضافه کنید و 100٪ درست است. اینطور نیست که یکی از این یکی بهتر باشد، نه، همه چیز

is equally correct. We're not cooking, or what's the other way though? We aren't cooking.

به همان اندازه درست است. ما آشپزی نمی کنیم، یا راه دیگری چیست؟ ما آشپزی نمی کنیم

Okay? So again, pay attention to the spelling there. Next, number 6 - "I'm reading". Make

باشه؟ پس باز هم به املای اونجا دقت کنید. بعد، شماره 6 - "در حال خواندن هستم".

it negative. What will it become? I'm not reading, and in this case, that's the only

آن را منفی کنید. چه خواهد شد؟ من نمی خوانم و در این مورد، این تنها

form that we can make it negative. Alright.

شکلی است که می توانیم آن را منفی کنیم. بسیار خوب.

Now, the questions. So, right now, it's just a sentence. Let's see how we can make it into

حالا سوالات بنابراین، در حال حاضر، این فقط یک جمله است. بیایید ببینیم چگونه می توانیم آن را به

a question. "They are buying a new car." Make it a question, it's really easy. Got it? Yes,

یک سوال تبدیل کنیم. آنها در حال خرید یک ماشین جدید هستند. یک سوال مطرح کنید، واقعاً آسان است. فهمیدم؟ بله،

just move these around. Are they buying a new car? And of course, the first word will

فقط اینها را جابجا کنید. آیا آنها یک ماشین جدید می خرند؟ و البته کلمه اول با حروف بزرگ نوشته می

be capitalized, and the second word will not. "She is doing her homework." Make it a question,

شود و کلمه دوم نه. "او در حال انجام تکالیف خود است." یک سوال مطرح کنید،

what is it? The same thing. Is she doing her homework? Good. And if you're writing it,

آن چیست؟ همین موضوع. آیا او تکالیف خود را انجام می دهد ؟ خوب و اگر آن را می نویسید

again, it would be capital for the first letter and then not capital after that. "We are leaving

، باز هم برای حرف اول بزرگ است و بعد از آن بزرگ نیست. "

at 8:00." Make it a question - same thing. Are we leaving at 8:00? And of course, at

ساعت 8:00 حرکت می کنیم." آن را یک سوال - همان چیزی است. ساعت 8:00 حرکت می کنیم؟ و البته

the end of each of these, we would have a question mark if you're writing it down. So,

در پایان هر یک از اینها، اگر آن را بنویسید، علامت سوال خواهیم داشت.

how did you do? Hope everything is going well, and I'm sure it is. Let's look at a little

خب چکار کردی؟ امیدوارم همه چیز خوب پیش برود و مطمئنم که همینطور است. بیایید

bit more.

کمی بیشتر نگاه کنیم.

Now, let's look at some common mistakes that are made with the present continuous tense,

حالا بیایید به برخی از اشتباهات رایجی که در زمان حال استمراری انجام می شود نگاهی بیندازیم

and you can help me correct them. The first kind of mistake - sometimes the verb "to be"

و می توانید به من کمک کنید تا آنها را اصلاح کنم. اولین نوع اشتباه - گاهی اوقات فعل "بودن"

is missing. For example, "My brother watching the news". So, what did that student need

وجود ندارد. مثلاً «برادرم در حال تماشای اخبار». خب، آن دانشجو باید

to say? What did that person want to say? What's missing? The verb "to be"? So, we have

چه می گفت؟ آن شخص چه می خواست بگوید؟ چه چیزی کم است؟ فعل "بودن"؟ بنابراین،

to say "My brother is watching the news", okay? Remember, we have the subject, the verb

باید بگوییم "برادرم در حال تماشای اخبار است"، باشه؟ به یاد داشته باشید، ما فاعل، فعل

"to be", and then the verb + ing. Sometimes, the same thing can happen but in a negative

"to" و سپس فعل + ing را داریم. گاهی ممکن است همان اتفاق بیفتد اما در یک

sentence. For example, this person wrote "John not helping". How can we correct that? "John"

جمله منفی. به عنوان مثال، این شخص نوشته است "جان کمک نمی کند". چگونه می توانیم آن را اصلاح کنیم؟ "جان"

- the easy way to correct it is to say "John is not helping" or you can always contract

- راه آسان برای اصلاح آن این است که بگویید " جان کمک نمی کند" یا همیشه می توانید

it and say "John's not helping". Okay? Or we can say "John isn't helping". Alright.

آن را منقبض کنید و بگویید "جان کمک نمی کند". باشه؟ یا می توانیم بگوییم "جان کمک نمی کند". بسیار خوب.

Sometimes, the verb "to be" is missing in a question. Instead of saying "She going?",

گاهی اوقات، فعل «بودن» در یک سؤال غایب است . به جای گفتن "او می رود؟"،

what's wrong there? What should we be saying? We should be saying "Is she going?". Is she

چه اشکالی دارد؟ چه باید بگوییم؟ ما باید بگوییم "آیا او می رود؟". آیا او می

going, right? Again, we needed that verb "to be". We can't have this tense without the

رود، درست است؟ باز هم به آن فعل « بودن» نیاز داشتیم. ما نمی توانیم این زمان را بدون

verb "to be", right? That's why we looked at it so many times, so make sure that you

فعل "بودن" داشته باشیم، درست است؟ به همین دلیل بارها به آن نگاه کردیم، پس مطمئن شوید که

don't forget it. Next, sometimes the verb "to be" is there, but it's incorrect. There's

آن را فراموش نکنید. بعد، گاهی اوقات فعل "بودن" وجود دارد، اما نادرست است.

an incorrect form of it being used. For example, this person wrote "Bob and Maria is driving

شکل نادرستی از آن استفاده می شود. به عنوان مثال، این شخص نوشته است "باب و ماریا در حال رانندگی به

home". That's not right. They have the verb "to be" but it's not in the right form because

خانه هستند". درست نیست. آنها فعل "بودن" را دارند اما به شکل درستی نیست زیرا

"Bob and Maria" is like "they", right, so it should be "Bob and Maria are driving home",

"باب و ماریا" مانند "آنها" است، درست است، بنابراین باید "باب و ماریا در حال رانندگی به خانه هستند" باشد،

okay? And here, this person wrote "He ain't studying." Now, "ain't" is actually slang.

باشه؟ و در اینجا، این شخص نوشته است "او در حال مطالعه نیست." در حال حاضر، "n't" در واقع عامیانه است.

You might hear it a lot in songs or in music or in movies, okay, but in academic English,

ممکن است آن را در آهنگ‌ها یا موسیقی یا فیلم‌ها زیاد بشنوید، خوب، اما در زبان انگلیسی آکادمیک،

in correct grammar, it's not acceptable, so if you're doing an exam or if you're writing

در گرامر صحیح، قابل قبول نیست، بنابراین اگر در حال امتحان هستید

a paper for university or if you're trying to impress a client, it's probably not such

یا برای دانشگاه مقاله می‌نویسید یا اگر شما در حال تلاش برای تحت تاثیر قرار دادن مشتری هستید، احتمالاً

a good idea to use it. Instead of that, you should use the correct version which is what?

استفاده از آن ایده خوبی نیست. به جای آن، باید از نسخه صحیح استفاده کنید که چیست؟

"He isn't studying", okay? That doesn't mean you can never use slang, you can certainly

"او درس نمی خواند"، باشه؟ این بدان معنا نیست که شما هرگز نمی توانید از زبان عامیانه استفاده کنید، مطمئناً می

use slang with your friends or casually whenever you want to, but just be aware - what is slang,

توانید از زبان عامیانه با دوستان خود یا هر زمان که بخواهید استفاده کنید، اما فقط حواستان باشد - چه چیزی عامیانه است

and what is not slang.

و چه چیزی عامیانه نیست.

Next, sometimes the verb, the main verb, not the verb "to be", but the verb in the sentence

بعد، گاهی اوقات فعل، فعل اصلی، نه فعل «بودن»، بلکه فعل در جمله

is used incorrectly. For example, this person wrote "She is do her homework". How can we

به اشتباه استفاده می شود. به عنوان مثال، این شخص نوشته است "او تکالیف خود را انجام می دهد". چگونه می توانیم آن را

fix that? "She is doing her homework". And this one wrote "The game is start now". It

رفع کنیم؟ "او در حال انجام تکالیف خود است". و این یکی نوشت "بازی هم اکنون شروع شده است".

should be "The game is starting now", okay? There we go, good. See, I'm sure you can find

باید "بازی اکنون شروع می شود" باشد، خوب؟ ما برویم، خوب است. ببینید، من مطمئن هستم که شما اکنون می توانید

these now yourself, right? And that's the way. Now you've learned, you know the rules,

اینها را خودتان پیدا کنید، درست است؟ و این راه است. حالا شما یاد گرفته اید، قوانین را می دانید،

you're able to apply the words, whether you're reading something or whether you're looking

می توانید کلمات را به کار ببرید، چه در حال خواندن چیزی باشید، چه به

at something or whether you're writing it yourself or whether you're speaking, it will

چیزی نگاه کنید، چه خودتان آن را بنویسید، چه در حال صحبت کردن،

come out right.

درست بیرون خواهد آمد

Next, sometimes mistakes are made in spelling. For example, there are several mistakes here.

بعد، گاهی اوقات اشتباهاتی در املاء وجود دارد. به عنوان مثال، در اینجا چندین اشتباه وجود دارد.

"She's lieing" but this should be what? Not lie, lying. This was one of those verbs also,

"او دروغ می گوید" اما این باید چه باشد؟ نه دروغ، دروغ گفتن این یکی از آن افعال نیز بود،

"She's siting", but it's consonant, vowel, consonant, so we need to double the last letter,

"او می نشیند"، اما صامت، مصوت، صامت است، بنابراین باید حرف آخر را دو برابر کنیم،

sitting, and here, "writeing", ends with an E, the verb "write", so we need to get rid

نشستن، و در اینجا، "نوشتن" با E ختم می شود ، فعل "نوشتن". پس باید از شر

of that E, okay? So be careful of those spelling changes that we talked about. Also, here's

E خلاص شویم، خوب؟ بنابراین مراقب تغییرات املایی که در مورد آنها صحبت کردیم باشید. همچنین، در اینجا

a spelling mistake. This person wrote "Were going to the mall." That's what they wanted

یک اشتباه املایی وجود دارد. این شخص نوشته بود " داشتیم به مرکز خرید می رفتیم." این چیزی است که آنها می

to say, but what's missing here? The apostrophe, good. So, that goes right here, okay? Instead

خواستند بگویند، اما اینجا چه چیزی کم است؟ آپستروف، خوب است. بنابراین، این دقیقاً به اینجا می رسد، خوب؟ به

of "We are" it became "We're". "We're going to the mall". Okay?

جای "ما هستیم" تبدیل به "ما هستیم". "ما به مرکز خرید می رویم". باشه؟

Next, sometimes people forget, and they use a stative verb anyway in this tense and they

بعد، گاهی اوقات افراد فراموش می‌کنند و به هر حال در این زمان از یک فعل ثابت استفاده می‌کنند و

might say something like "I am needing some water.", but can we say that? No. In correct

ممکن است چیزی شبیه «من به مقداری آب نیاز دارم» بگویند ، اما آیا می‌توانیم این را بگوییم؟

English, you cannot say that, because "need" is one of those stated verbs. So, you'd need

خیر. در انگلیسی صحیح، نمی توانید این را بگویید، زیرا "نیاز " یکی از آن افعال بیان شده است. بنابراین، شما باید آن

to change that and just say "I need some water". The same here, "I'm wanting to visit Hawaii".

را تغییر دهید و فقط بگویید "من به مقداری آب نیاز دارم". همین جا، "من می خواهم از هاوایی بازدید کنم".

No, "want" is another stated verb, so we just say, "I want to visit Hawaii", okay? And last

نه، "خواستن" یکی دیگر از فعل های بیان شده است، بنابراین ما فقط می گوییم، "می خواهم از هاوایی بازدید کنم"، خوب؟ و آخر

of all, remember what I told you, what we talked about earlier, that we don't and should

از همه، آنچه را که به شما گفتم، آنچه قبلاً در مورد آن صحبت کردیم، به خاطر بیاورید که ما

not be using this tense to talk about permanent situations. So, for example, somebody asked

از این زمان برای صحبت در مورد موقعیت های دائمی استفاده نمی کنیم و نباید استفاده کنیم . بنابراین، برای مثال، شخصی از این شخص پرسید:

this person "What does your company do?" and he said, "We are manufacturing cars." But

"شرکت شما چه کار می کند؟" و او گفت: "ما در حال تولید ماشین هستیم." اما

that's not right, because it's not something they do just temporarily, it takes a lot of

این درست نیست، زیرا این کاری نیست که آنها فقط موقتاً انجام دهند،

work and organization to do this work, so it should be not "We are manufacturing cars.",

برای انجام این کار به کار و سازماندهی زیادی نیاز است، بنابراین نباید "ما در حال تولید خودرو هستیم" باشد،

but just "We manufacture cars.", okay? So, in that case, using the present continuous

بلکه فقط باید "ما ماشین تولید می کنیم" باشد، بسیار خوب. ? بنابراین، در آن صورت استفاده از زمان حال استمراری

tense would be incorrect. You just needed there - the other present simple tense. So,

نادرست است. شما فقط به آنجا نیاز داشتید - زمان حال ساده دیگر. بنابراین،

these are some of the common mistakes, and I think you see that once you know the rules,

اینها برخی از اشتباهات رایج هستند، و من فکر می کنم می بینید که وقتی قوانین را بدانید

the rules actually make it easier for you. They free you to speak and communicate more

، قوانین در واقع کار را برای شما آسان می کند. آنها شما را به صحبت کردن و برقراری ارتباط صحیح تر آزاد می کنند

correctly.

.

So, we've covered a lot in this class. Let's review now, just one last time. You know this

بنابراین، ما در این کلاس موارد زیادی را پوشش داده ایم. بیایید اکنون، فقط برای آخرین بار، مرور کنیم.

tense when you can make, what? A positive sentence, a negative sentence, and a question.

وقتی بتونی این زمان رو میدونی چی؟ یک جمله مثبت، یک جمله منفی و یک سوال.

For example: "David is making coffee." A positive. "David is not making coffee." A negative sentence.

به عنوان مثال: "دیوید قهوه درست می کند." آ مثبت. "دیوید قهوه درست نمی کند." یک جمله منفی

"Is David making coffee?" A question, or to add question words to that, for example, "When

"دیوید قهوه درست می کند؟" یک سوال یا برای اضافه کردن کلمات سوال به آن مثلا "

is David making coffee?" "Why is David making coffee?", and so on. Okay? So, what can you

دیوید کی قهوه درست می کند؟" "چرا دیوید قهوه درست می کند؟" و غیره. باشه؟ بنابراین، از اینجا چه کاری می توانید

do from here? To practice this tense, try to think of examples in your own life. Talk

انجام دهید؟ برای تمرین این زمان سعی کنید به مثال هایی در زندگی خود فکر کنید. در حالی که روزتان

to yourself as you're going through your day. What are you doing at that moment? I'm waking

را سپری می کنید با خودتان صحبت کنید. در آن لحظه چه کار می کنید؟ دارم

up, I'm brushing my teeth, I'm taking a shower, I'm having breakfast, there are so many things

بیدار میشم، مسواک میزنم، دوش میگیرم، صبحونه میخورم، خیلی چیزا هست

that you can say as you're walking around. You don't have to say them aloud, you can

که میتونی در حین راه رفتن بگی. لازم نیست آنها را با صدای بلند بگویید، همچنین می توانید

also say them in your mind, okay, but try to use the tense that you've learned so well

آنها را در ذهن خود بگویید، بسیار خوب، اما سعی کنید از زمانی که در حال حاضر خیلی خوب یاد گرفته اید استفاده کنید

right now, okay?

، باشه؟

Now, when you feel that you know this tense, then you can go on to the next lesson in this

حالا وقتی احساس کردید که این زمان را می دانید ، می توانید به درس بعدی این

series, because this is a series of the verb tenses. Next, after that, you can also practice

مجموعه بروید، زیرا این یک سری از زمان های فعل است. در مرحله بعد، پس از آن، در

a little bit more, if you wish, by taking a quiz on www.engvid.com . Thanks very much

صورت تمایل می توانید با شرکت در یک آزمون در www.engvid.com، کمی بیشتر تمرین کنید. از تماشای شما بسیار متشکرم

for watching, and all the best with your English.

، و بهترین ها را با انگلیسی شما.