Learn English Tenses: FUTURE SIMPLE with “WILL”

Hi, I'm Rebecca.

سلام من ربکا هستم

In this class, you will learn the easiest way to talk about the future in English, and

در این کلاس ساده ترین راه برای صحبت در مورد آینده به زبان انگلیسی و

that is by using the word "will".

آن استفاده از کلمه "will" است.

When we use the word "will", we are, in fact, using the future simple tense.

وقتی از کلمه "اراده" استفاده می کنیم، در واقع از زمان ساده آینده استفاده می کنیم.

This class is part of a series created by www.engvid.com to help you master all of the

این کلاس بخشی از مجموعه‌ای است که توسط www.engvid.com ایجاد شده است تا به شما کمک کند تا بر تمام

English verb tenses step by step so that you can communicate more fluently in English.

زمان‌های افعال انگلیسی گام به گام تسلط پیدا کنید تا بتوانید به زبان انگلیسی روان‌تر ارتباط برقرار کنید.

So, when we talk about the future, what do we mean?

بنابراین، وقتی در مورد آینده صحبت می کنیم، منظورمان چیست؟

We're talking about anything that happens after now.

ما در مورد هر چیزی که بعد از این اتفاق می افتد صحبت می کنیم.

For example, it could be something that happens five minutes now from now or 50 years from

به عنوان مثال، این می تواند چیزی باشد که پنج دقیقه بعد یا 50 سال

now.

بعد اتفاق می افتد.

All of that is the future.

همه اینها آینده است.

And in English, we have many tenses and ways to talk about the future.

و در زبان انگلیسی زمان ها و راه های زیادی برای صحبت در مورد آینده داریم.

Some of them are basic, and some of them are more advanced.

برخی از آنها ابتدایی هستند و برخی از آنها پیشرفته تر هستند.

So, let's start by looking at some basic ways to talk about the future in English.

بنابراین، اجازه دهید با نگاهی به چند روش اساسی برای صحبت در مورد آینده به زبان انگلیسی شروع کنیم.

Alright.

بسیار خوب.

So, three basic ways are by using the phrase "going to", by using the present continuous

بنابراین، سه راه اساسی با استفاده از عبارت "رفتن به"، با استفاده از حال استمراری

for the future, or by using "will", which is what our class today is going to be focusing

برای آینده، یا استفاده از "اراده" است، چیزی که کلاس امروز ما قرار است روی آن تمرکز

on.

کند.

So, how can we think about this?

بنابراین، چگونه می توانیم در مورد این فکر کنیم؟

Let's look up here first.

بیایید ابتدا به اینجا نگاه کنیم.

If you're talking about some formal situation, something more official and formal in business,

اگر در مورد یک موقعیت رسمی، چیزی رسمی تر و رسمی تر در تجارت

in academics, or even in a social situation with someone you don't know very well, for

، تحصیلات، یا حتی در یک موقعیت اجتماعی با کسی صحبت می کنید که خیلی نمی شناسید

example, if it's formal, it's very easy.

، مثلاً اگر رسمی باشد، بسیار آسان است.

Then, all you do is you use "will" to talk about the future, okay?

سپس، تنها کاری که انجام می دهید این است که از "اراده" برای صحبت در مورد آینده استفاده می کنید، خوب؟

That's it.

خودشه.

Now, what if the situation is a little more informal?

حالا اگر وضعیت کمی غیررسمی تر باشد چه؟

Either when you're speaking if when you're writing, same thing here.

چه زمانی که صحبت می کنید و چه زمانی که می نویسید، اینجا هم همینطور است.

In speaking and writing, if it's formal, we're going to use "will", but if it's an informal

در صحبت کردن و نوشتن، اگر رسمی باشد، از "اراده" استفاده می کنیم، اما اگر وضعیت غیررسمی

situation, maybe it's more casual, it's more friendly, it's with people that you know,

است، شاید معمولی تر است ، دوستانه تر است، با افرادی است که می شناسید،

then you have to consider two points: is the thing you're talking about, the action, is

پس باید دو نکته را در نظر بگیرید: آیا چیزی که در مورد آن صحبت می کنید، عمل است،

it something that is planned in advance?

آیا چیزی است که از قبل برنامه ریزی شده است؟

Or is it something unplanned and happening at the moment of speaking?

یا اینکه در لحظه صحبت کردن، چیزی برنامه ریزی نشده و اتفاق می افتد ؟

Let me explain.

بگذار توضیح بدهم.

So, if it's planned, then we would use this phrase "going to", or we would use present

بنابراین، اگر برنامه ریزی شده باشد، از این عبارت "going to" استفاده می کنیم یا از حال استمراری استفاده می کنیم

continuous.

.

For example, we might say "I'm going to meet John tomorrow.", because you have a plan to

به عنوان مثال، ممکن است بگوییم "من فردا با جان ملاقات خواهم کرد."، زیرا شما برای

do that.

این کار برنامه ای دارید.

You may have an appointment to do that.

ممکن است برای این کار قراری داشته باشید.

Or you could say "I'm meeting John tomorrow.".

یا می توانید بگویید "من فردا با جان ملاقات می کنم."

Same thing, okay?

همین موضوع، باشه؟

Same thing.

همین مورد

It's planned in advance, but if it's unplanned, that means what?

از قبل برنامه ریزی شده است، اما اگر برنامه ریزی نشده باشد، یعنی چه؟

What do we mean by unplanned?

منظور ما از برنامه ریزی نشده چیست؟

It just came up.

تازه اومده

Let's suppose you're at a meeting and someone says "Hey, could you meet John tomorrow?",

فرض کنید در یک جلسه هستید و یکی می گوید "هی، می توانی فردا جان را ملاقات کنی؟"

and you say "Okay, I'll meet John tomorrow.".

و شما می گویید "خوب، فردا جان را ملاقات خواهم کرد."

So, you just decided at the moment of speaking, and it's an informal situation because you

بنابراین، شما فقط در لحظه صحبت تصمیم گرفتید، و این یک موقعیت غیررسمی است زیرا

know John.

جان را می شناسید.

So then, we can use "will" and of course, as we already said, if it's a formal situation,

بنابراین، می‌توانیم از «اراده» استفاده کنیم و البته، همانطور که قبلاً گفتیم، اگر وضعیت صوری است،

then we use "will".

از «اراده» استفاده می‌کنیم.

Planned, unplanned, doesn't matter, it's a formal situation, then we would say something

برنامه ریزی شده، برنامه ریزی نشده، مهم نیست، این یک وضعیت رسمی است، سپس می گوییم

like "I will meet Mr. Williams tomorrow.", okay?

"فردا با آقای ویلیامز ملاقات خواهم کرد."، باشه؟

So, this is your basic overview and, of course, we'll be looking at all of this in more detail

بنابراین، این نمای کلی شماست و البته، ما همه اینها را با جزئیات بیشتری بررسی خواهیم کرد

so you really understand it very well and can use it correctly yourself.

تا شما واقعاً آن را به خوبی درک کنید و بتوانید خودتان به درستی از آن استفاده کنید.

Now, let's look at when we can use the future simple tense in real life.

حالا بیایید ببینیم چه زمانی می توانیم از زمان ساده آینده در زندگی واقعی استفاده کنیم.

As you know, we can use it in formal situations.

همانطور که می دانید، ما می توانیم از آن در موقعیت های رسمی استفاده کنیم.

For example: The ceremony will begin at 8:00.

به عنوان مثال: مراسم از ساعت 8:00 آغاز خواهد شد.

Okay, it's an official ceremony, maybe it's an awards ceremony, a graduation ceremony,

بسیار خوب، این یک مراسم رسمی است، شاید یک مراسم اهدای جوایز، یک جشن فارغ التحصیلی،

so it's something formal and official, so we can use it in that context, right?

پس چیزی رسمی و رسمی است، بنابراین ما می توانیم از آن در آن زمینه استفاده کنیم، درست است؟

The ceremony will begin, there's our future.

مراسم آغاز خواهد شد، آینده ما آنجاست.

We can use it in planned events.

ما می توانیم از آن در رویدادهای برنامه ریزی شده استفاده کنیم.

For example, you call to make an appointment and the receptionist says "Okay, the doctor

به عنوان مثال، شما تماس می گیرید تا یک قرار ملاقات بگیرید و مسئول پذیرش می گوید: "بسیار خوب، دکتر

will see you at 3:00.", so this is something that's planned.

شما را ساعت 3:00 می بیند."، بنابراین این چیزی است که برنامه ریزی شده است.

It's an appointment, right?

این یک قرار است، درست است؟

The doctor will see, alright?

دکتر می بیند، باشه؟

Good.

خوب

We can also use it very often to talk about business.

ما همچنین می توانیم اغلب از آن برای صحبت در مورد تجارت استفاده کنیم.

For example: ABC Company will open a new factory, alright?

به عنوان مثال: شرکت ABC یک کارخانه جدید باز می کند، خوب؟

Here we have "will open", so this is like an official announcement.

در اینجا ما "باز خواهد شد" را داریم، بنابراین این مانند یک اعلامیه رسمی است.

It's a little more formal, right?

کمی رسمی تر است، درست است؟

So, we see that, we see "will" being used in its full form.

بنابراین، می بینیم که، می بینیم که "اراده" در شکل کامل خود استفاده می شود.

Next, we can also use it when predicting something about the future.

بعد، ما همچنین می توانیم هنگام پیش بینی چیزی در مورد آینده از آن استفاده کنیم.

For example: Experts say food prices will rise.

به عنوان مثال: کارشناسان می گویند قیمت مواد غذایی افزایش خواهد یافت.

We see here, "will rise".

ما در اینجا می بینیم، "قیام خواهد کرد".

Okay?

باشه؟

They're making a prediction about what might happen in the future.

آنها در مورد اتفاقاتی که ممکن است در آینده رخ دهد، پیش بینی می کنند.

We can also use it, as we saw, for informal situation.

همانطور که دیدیم می توانیم از آن برای موقعیت های غیررسمی نیز استفاده کنیم .

For example: I'll call you later.

به عنوان مثال: بعداً با شما تماس خواهم گرفت.

Now we see that when it's informal we're using that contraction, we'll look at that more

اکنون می بینیم که وقتی غیررسمی است از آن انقباض استفاده می کنیم، در مدت کوتاهی بیشتر به آن نگاه خواهیم کرد

in a short while, but you can notice it here: I'll call you later.

، اما می توانید در اینجا متوجه شوید: بعداً با شما تماس خواهم گرفت.

Same thing in formal, right?

در رسمی هم همینطور، درست است؟

You can also use it for something that's not planned in advance informally.

همچنین می توانید از آن برای چیزی که از قبل به طور غیررسمی برنامه ریزی نشده است استفاده کنید.

For example: Hey, I'll give you a ride to the subway.

به عنوان مثال: هی، من شما را سوار مترو می کنم.

Let's suppose you and your colleague are just stepping out of the office and suddenly it

فرض کنید شما و همکارتان به تازگی از دفتر خارج می شوید و ناگهان

starts pouring rain or there's a big snowstorm and you have a car and your colleague doesn't,

باران شروع به باریدن می کند یا یک طوفان برف بزرگ می آید و شما ماشین دارید و همکارتان ندارد،

so you say "Hey, I'll give", okay?

بنابراین می گویید "هی، من می دهم"، باشه؟

Next, you can use it for ordering food.

در مرحله بعد، می توانید از آن برای سفارش غذا استفاده کنید.

For example, when you order foo din a restaurant, you don't always decide in advance what you're

به عنوان مثال، وقتی غذای رستورانی را سفارش می دهید، همیشه از قبل تصمیم نمی گیرید که چه

going to order, you look at the menu, you see what you feel like, and then you order

چیزی را سفارش دهید، به منو نگاه می کنید، احساس خود را می بینید و سپس چیزی سفارش

something.

می دهید.

So, you're kind of making that decision on the spot.

بنابراین، شما به نوعی آن تصمیم را در محل می گیرید .

So, you might say something like "I'll have a small cheese pizza."

بنابراین، ممکن است چیزی شبیه به "من یک پیتزا پنیر کوچک بخورم" بگویید.

I'll have, okay?

من دارم، باشه؟

So, we can use it, as I said, to talk about like, the immediate future, right away, because

بنابراین، همانطور که گفتم، می‌توانیم فوراً از آن برای صحبت در مورد آینده نزدیک استفاده کنیم، زیرا

you're ordering right now.

شما همین الان سفارش می‌دهید.

You can also use it when you're promising something about the future.

همچنین می توانید زمانی که در مورد آینده چیزی را وعده می دهید از آن استفاده کنید .

For example: I'll return your book tomorrow.

به عنوان مثال: من فردا کتاب شما را برمی گردانم.

Okay?

باشه؟

I'll return.

من برمیگردم

Next, you can use it when you're offering something.

در مرحله بعد، وقتی چیزی را ارائه می دهید، می توانید از آن استفاده کنید.

For example: I'll help you finish the report.

به عنوان مثال: من به شما کمک خواهم کرد تا گزارش را تمام کنید.

I see that you've got a lot of work left.

می بینم که کار زیادی برایت باقی مانده است.

Hey, I'll help you finish the report, okay?

هی، من به شما کمک می کنم گزارش را تمام کنید، باشه؟

I'll help.

من کمک خواهم کرد.

Next, we can also use it lots of times to talk about possibility.

در مرحله بعد، ما همچنین می توانیم بارها از آن برای صحبت در مورد امکان استفاده کنیم.

We're not sure, but it's possible that something will happen or that we will do something.

ما مطمئن نیستیم، اما ممکن است اتفاقی بیفتد یا کاری انجام دهیم.

For example: Maybe I'll take a break and watch a movie tonight.

مثلا: شاید امشب استراحت کنم و فیلم ببینم.

Maybe somebody's been studying very hard or working very hard and they just want to relax,

شاید کسی خیلی سخت درس می‌خواند یا خیلی سخت کار می‌کرد و فقط می‌خواهد استراحت کند،

and they say you know what?

و می‌گوید می‌دانی چیست؟

Maybe I'll take a break.

شاید استراحت کنم.

So, this "maybe" is possibility.

بنابراین، این «شاید» یک امکان است.

Uncertainty about the future, so then also we can use the future simple tense.

عدم قطعیت در مورد آینده، بنابراین می توانیم از زمان ساده آینده نیز استفاده کنیم.

Now, let's look at how we form the future simple tense and I really think you're going

حال، بیایید ببینیم چگونه زمان ساده آینده را تشکیل می دهیم و من واقعاً فکر می کنم که شما

to love this part because it's so easy.

این قسمت را دوست خواهید داشت زیرا بسیار آسان است.

Let's see how it's done.

بیایید ببینیم چگونه انجام می شود.

So, I've divided the board into three for positive sentences, negative sentences, and

بنابراین، من تابلو را به سه جملات مثبت، جملات منفی و

for questions.

برای سوالات تقسیم کردم.

So, the basic structure that you're going to follow for a positive sentence is that

بنابراین، ساختار اساسی که شما برای یک جمله مثبت دنبال می کنید این است

you take the subject, which is I, You, We, They, He, She, It, etc., + will + the verb

که فاعل را بگیرید که عبارتند از I, You, We, They, He, She, It و غیره + will + فعل

in its base form.

در پایه آن فرم.

That's the interesting part.

قسمت جالبش همینه

You don't have to change the verb at all.

اصلا لازم نیست فعل را تغییر دهید.

In many languages, in the future tense, you have to change the entire verb, sometimes

در بسیاری از زبان ها، در زمان آینده، باید کل فعل را تغییر دهید، گاهی اوقات

for every different subject, but in English, no, you don't.

برای هر موضوع مختلف، اما در انگلیسی، نه، این کار را نمی کنید.

This is one of those times when English is actually easier than many other languages.

این یکی از آن مواقعی است که زبان انگلیسی در واقع ساده تر از بسیاری از زبان های دیگر است.

So, let's see how to do it.

بنابراین، بیایید ببینیم چگونه این کار را انجام دهیم.

So, in a positive sentence, we would say "I will work.", alright?

بنابراین، در یک جمله مثبت، می گوییم "من کار خواهم کرد."، خوب؟

This is our base form of the verb and all we're doing is we're taking the subject, we're

این شکل پایه ما از فعل است و تمام کاری که ما انجام می دهیم این است که فاعل را می گیریم،

using "will" before it, and the verb doesn't change.

قبل از آن از "will" استفاده می کنیم و فعل تغییر نمی کند.

You say it after me: I will work.

شما بعد از من می گویید: من کار می کنم.

You will work.

شما کار خواهید کرد.

We will work.

ما کار خواهیم کرد.

They will work.

کار خواهند کرد.

He will work.

او کار خواهد کرد.

She will work.

او کار خواهد کرد.

And, it will work.

و، کار خواهد کرد.

Okay?

باشه؟

That's basically it.

اساساً همین است.

Now, what happens when we make it negative?

حالا وقتی آن را منفی می کنیم چه اتفاقی می افتد؟

It's very simple.

خیلی ساده است.

We're just adding the word "not", okay?

ما فقط کلمه "نه" را اضافه می کنیم، خوب؟

I will not work.

من کار نخواهم کرد.

He will not work.

او کار نخواهد کرد.

They will not work tomorrow.

فردا کار نخواهند کرد.

Okay?

باشه؟

Like that.

مثل اون.

Very simple.

بسیار ساده.

Then, to make a question, we have to change the order.

سپس برای طرح سوال باید ترتیب را تغییر دهیم .

So, we say "Will I work tomorrow?"

بنابراین، ما می گوییم "آیا فردا کار خواهم کرد؟"

I don't know.

من نمی دانم.

Will you work?

آیا کار خواهید کرد؟

Will we work?

آیا ما کار خواهیم کرد؟

Will they work?

آیا آنها کار خواهند کرد؟

Will he work?

آیا او کار خواهد کرد؟

Will she work?

آیا او کار خواهد کرد؟

Will it work tomorrow?

آیا فردا کار می کند؟

Okay?

باشه؟

So, that's the question.

بنابراین، این سوال است.

You're just changing the order, but there are not - there are no other special changes.

شما فقط ترتیب را تغییر می دهید، اما وجود ندارد - هیچ تغییر ویژه دیگری وجود ندارد.

That's basically it, it's really as straightforward and simple as you could wish.

اساساً همین است، واقعاً به همان اندازه که شما می‌خواهید ساده و سرراست است.

Now, here are some other points to keep in mind when we're using this tense.

اکنون، در اینجا چند نکته دیگر وجود دارد که باید هنگام استفاده از این زمان در نظر داشته باشیم.

Very often, we can use some expressions before this.

خیلی اوقات، ما می توانیم قبل از این از برخی عبارات استفاده کنیم.

You don't have to, but you can.

شما مجبور نیستید، اما می توانید.

For example, you could say "I think they will work tomorrow.", or I believe he'll work tomorrow.

برای مثال، می‌توانید بگویید «فکر می‌کنم فردا کار خواهند کرد.»، یا فکر می‌کنم فردا کار خواهد کرد.

I suppose she'll work tomorrow, or I imagine we will work tomorrow.

فکر می کنم او فردا کار می کند، یا فکر می کنم فردا کار خواهیم کرد.

I don't know, I don't think it's a holiday.

نمی دانم، فکر نمی کنم تعطیلات باشد.

I imagine that we will work tomorrow, like that, okay?

من تصور می کنم که ما فردا کار می کنیم، همینطور، باشه؟

Or you could also make it negative.

یا می توانید آن را منفی کنید.

For example: I don't think they will work tomorrow because it's a holiday.

مثلا: فکر نمی کنم فردا کار کنند چون تعطیل است.

Okay?

باشه؟

So, you can do that.

بنابراین، شما می توانید این کار را انجام دهید.

I don't think, I don't believe, and so on.

فکر نمی کنم، باور نمی کنم و غیره.

But again, do you have to use this?

اما باز هم باید از این استفاده کرد؟

No, you don't have to.

نه، شما مجبور نیستید.

You can just use these and that's fine.

شما فقط می توانید از اینها استفاده کنید و این خوب است.

Now, one other point, instead of "will not work", you're going to see that we can also

حال، یک نکته دیگر، به جای "کار نمی کند"، خواهید دید که می توانیم

use some contractions.

از برخی انقباضات نیز استفاده کنیم.

We'll learn more about that soon, but a very common and necessary contraction for "will

ما به زودی در مورد آن بیشتر خواهیم آموخت، اما یک انقباض بسیار رایج و ضروری برای "نمی‌خواهد

not" is "won't".

" "نخواهد" است.

So instead of saying "I will not work.", especially if it's informal, right?

بنابراین به جای گفتن "من کار نمی کنم"، به خصوص اگر غیر رسمی باشد، درست است؟

Then we'll just say, "I won't work.", alright?

سپس ما فقط می گوییم، "من کار نمی کنم."، خوب؟

He won't work tomorrow.

او فردا کار نمی کند.

She won't work.

او کار نخواهد کرد

We'll look at that again very soon.

ما به زودی دوباره به آن نگاه خواهیم کرد.

And, before questions, sometimes we add question words.

و قبل از سوالات، گاهی اوقات کلمات سوالی را اضافه می کنیم .

For example, we could say: Where will they work?

مثلاً می‌توان گفت: کجا کار خواهند کرد؟

When will they work?

کی کار خواهند کرد؟

How long will they work?

تا کی کار خواهند کرد؟

Right?

درست؟

So, if you do that, then just put that word here, like "Where will he work?", okay?

بنابراین، اگر این کار را انجام می‌دهید، آن کلمه را اینجا قرار دهید، مثلاً «او کجا کار خواهد کرد؟»، خوب؟

That's it, alright?

همین، باشه؟

Now, one other question that I get very often when we start learning "will" is "What about

اکنون، یک سوال دیگر که اغلب وقتی شروع به یادگیری "اراده" می کنیم این است که "در مورد

shall?

باید چه؟

I've heard that we can say 'shall' sometimes instead of 'will'."

من شنیده ام که می توانیم گاهی به جای "اراده" بگوییم "باید".

Well, it's like this: usually in sentences, okay, positive or negative, we don't - in

خوب، اینطوری است: معمولاً در جملات، خوب، مثبت یا منفی، ما این کار را نمی کنیم - در

North America, we don't really use "shall" in the sentence instead of "will".

آمریکای شمالی، ما واقعاً از "باید" در جمله به جای "ویل" استفاده نمی کنیم.

We do not usually say "I shall go there.", because it sounds very formal and very official

ما معمولاً نمی گوییم "من به آنجا خواهم رفت."، زیرا بسیار رسمی و بسیار رسمی

and very - a little bit old fashioned.

و بسیار - کمی قدیمی به نظر می رسد.

A little bit like Shakespeare, which is wonderful, but it's not really used, so I would not encourage

کمی شبیه شکسپیر، که فوق العاده است، اما واقعاً استفاده نمی شود، بنابراین من شما را تشویق نمی

you to use it in sentences or in negative sentences.

کنم که از آن در جملات یا جملات منفی استفاده کنید .

What we do sometimes, though, is we use it to create kind of a polite question.

اما کاری که ما گاهی انجام می دهیم این است که از آن برای ایجاد یک سوال مودبانه استفاده می کنیم.

So, we could say, for example, only with "I" or "we", you could ask somebody "Shall I order?"

بنابراین، می‌توانیم بگوییم، برای مثال، فقط با «من» یا «ما»، می‌توانیم از کسی بپرسیم «سفارش بدهم؟»

Shall I order dinner?

شام سفارش بدم؟

It's just like a polite way of asking about something in the future or "Shall I bring

این درست مانند روشی مودبانه برای پرسیدن چیزی در آینده یا "آیا

some dessert when I come to your house?" or "Shall we dance?" or "Shall we begin?", like

وقتی به خانه شما آمدم کمی دسر بیاورم؟" یا "بریم برقصیم؟" یا "آیا شروع کنیم؟"، مانند

"Shall we begin the lesson?"

"آیا درس را شروع کنیم؟"

That's fine.

خوبه.

We do use it in questions like this, very polite questions, but really not anywhere

ما از آن در سؤالاتی مانند این استفاده می کنیم، سؤالات بسیار مؤدبانه، اما واقعاً در هیچ جای

else.

دیگری نه.

And that's basically how it works.

و اساساً اینگونه کار می کند.

Remember that you can also do the same thing with irregular verbs, okay?

به یاد داشته باشید که می توانید همین کار را با افعال بی قاعده نیز انجام دهید، خوب؟

It doesn't matter, because the verb isn't going to change, right?

مهم نیست، چون فعل قرار نیست تغییر کند، درست است؟

So, you could say "I will go", like "go" is an irregular verb, but you don't need to change

بنابراین، می توانید بگویید "من می روم"، مانند "go" یک فعل بی قاعده است، اما اصلاً نیازی به تغییر

it at all, just keep the base form of the verb.

آن نیست، فقط شکل پایه فعل را حفظ کنید.

I will go, I won't go, Will they go?

من می روم، نمی روم، آنها می روند؟

Same thing, alright?

همین موضوع، باشه؟

And that's how you form this tense.

و اینگونه است که این زمان را تشکیل می دهید.

Now, let's look at when and how to use contractions with the future simple tense.

حال بیایید ببینیم چه زمانی و چگونه از انقباضات با زمان ساده آینده استفاده کنیم.

So, first of all, when do we not use them?

بنابراین، اول از همه، چه زمانی از آنها استفاده نمی کنیم؟

We do not use contractions or shortened forms when we're speaking or writing formally.

هنگامی که به طور رسمی صحبت می کنیم یا می نویسیم، از انقباضات یا فرم های کوتاه شده استفاده نمی کنیم.

For example, here, these are formal examples.

به عنوان مثال، در اینجا، اینها نمونه های رسمی هستند.

Dr. Johnson will speak at the conference.

دکتر جانسون در این کنفرانس سخنرانی خواهد کرد.

It's a positive sentence, it's a formal sentence, so we do not and should not shorten it or

این یک جمله مثبت است، این یک جمله رسمی است، بنابراین ما آن را کوتاه نمی کنیم و نباید آن را

contract it.

منقبض کنیم.

And this example: The manager will not complete the reports.

و این مثال: مدیر گزارش ها را تکمیل نمی کند.

Also formal, more official, it's negative but it doesn't matter because it's formal.

همچنین رسمی، رسمی تر، منفی است اما مهم نیست چون رسمی است.

So, when it's formal or academic or needs to be very businesslike, then do not use contractions.

بنابراین، وقتی رسمی یا آکادمیک است یا باید بسیار تجاری باشد، از انقباضات استفاده نکنید.

So, when can we use contractions?

بنابراین، چه زمانی می توانیم از انقباضات استفاده کنیم؟

When we're speaking or writing informally.

وقتی غیررسمی صحبت می کنیم یا می نویسیم.

So, how do we do it?

حالا چطور آن کار را انجام بدهیم؟

So, instead of saying "I will be on time.", we join together the words "I will" and it

بنابراین، به جای گفتن «به موقع می‌رسم»، کلمات «می‌خواهم» را به هم وصل می‌کنیم و

becomes "I'll".

تبدیل به «من» می‌شود.

Say it after me: I'll be on time.

بعد از من بگو: به موقع می رسم.

You'll be on time.

به موقع می آیی

We'll be on time.

به موقع میرسیم

They'll be time.

آنها زمان خواهد بود.

He'll be on time.

او به موقع می آید.

She'll be on time, and It'll be on time.

او به موقع خواهد آمد، و به موقع خواهد بود.

It will, okay?

می شود، باشه؟

It will be on time.

به موقع خواهد بود.

So, all of these are contractions for the subject + will.

پس همه اینها انقباض برای فاعل + اراده است.

Shortened and contracted.

کوتاه و منقبض شده است.

Now, we can do the same thing with the negative form.

حالا می توانیم همین کار را با شکل منفی انجام دهیم .

Instead of saying "I will not", we can say what?

به جای گفتن "نخواهم"، می توانیم بگوییم چه؟

I won't.

من نمی خواهم.

Say it after me: I won't.

بعد از من بگو: نمی کنم.

I won't be on time.

به موقع نمیرسم

Oh, sorry, I won't be late.

اوه ببخشید دیر نمیکنم

I will be on time, but I won't be late.

سر وقت میرسم ولی دیر نمیکنم

You won't be late.

دیر نمی کنی

We won't be late.

ما دیر نمیکنیم

They won't be late.

دیر نخواهند کرد

He won't be late.

او دیر نمی کند.

She won't be late, and It won't be late.

او دیر نمی شود و دیر نمی شود.

It's important that you pronounce this word correctly.

مهم این است که این کلمه را به درستی تلفظ کنید.

Don't say it like the verb "want", it's not "want", it's "won't".

آن را مانند فعل "خواستن" نگویید، "خواستن" نیست، "نخواهم" است.

Say it again: won't.

دوباره بگو: نمی شود.

I won't.

من نمی خواهم.

He won't.

او نمی خواهد.

Alright?

بسیار خوب؟

So, make sure you're pronouncing it correctly in terms of the "o" and also make sure you're

بنابراین، مطمئن شوید که آن را به درستی بر حسب "o" تلفظ می کنید و همچنین مطمئن شوید

saying the "tuh" sound, the "t" sound at the end.

که صدای "توه"، صدای "ت" را در پایان می گویید.

And, of course, you could use these with all kinds of verbs.

و البته، شما می توانید این ها را با انواع افعال استفاده کنید.

Here, we used the verb "be".

در اینجا از فعل «بودن» استفاده کردیم.

I won't be, I will be, but we could say "I'll call you later.", "I'll talk to you later.",

من نخواهم بود، خواهم بود، اما می توانیم بگوییم " بعداً با شما تماس خواهم گرفت"، "بعداً با شما صحبت خواهم کرد"،

"I'll see you later."

"بعداً می بینمت."

These are very common words and expressions that we use every day using contractions.

اینها کلمات و عبارات بسیار رایجی هستند که ما هر روز با استفاده از انقباضات استفاده می کنیم.

Now, let's look at how to give short answers in the future simple tense.

حال بیایید نحوه دادن پاسخ های کوتاه در زمان ساده آینده را بررسی کنیم.

So, when do we give short answers?

بنابراین، چه زمانی پاسخ های کوتاه می دهیم؟

When someone asks a question, we don't have to repeat everything they said, we just answer

وقتی کسی سوالی می پرسد، لازم نیست همه حرف های او را تکرار کنیم، فقط

in short, like this.

به طور خلاصه، اینگونه پاسخ می دهیم.

So, if someone says, "Will he be in Madrid tomorrow?", you could say "Yes, he will.",

بنابراین، اگر کسی بگوید، "آیا او فردا در مادرید خواهد بود؟"، می توانید بگویید "بله، او خواهد بود."

or, if it's formal, "No, he will not.", or informally, "No, he won't.", alright?

، یا اگر رسمی است، "نه، او نخواهد بود."، یا غیررسمی، "نه، او برنده شد." "ت."، باشه؟

So, it's really easy to know how to give this short answer.

بنابراین، دانستن چگونگی دادن این پاسخ کوتاه واقعاً آسان است .

If it's positive, we just take it from the question itself.

اگر مثبت است، فقط آن را از خود سؤال می گیریم.

Yes, he will.

بله، او خواهد شد.

And if it's negative, you're still going to use the negative contraction: No, he won't,

و اگر منفی باشد، باز هم از انقباض منفی استفاده می کنید: نه، نمی کند،

or No, he will not, only if it's formal, okay?

یا نه، نمی کند، فقط اگر رسمی باشد، خوب؟

Let's look at another example: Will the flight arrive on time?

بیایید به مثال دیگری نگاه کنیم: آیا پرواز به موقع می رسد؟

So, you could say what?

بنابراین، شما می توانید بگویید چه؟

"Yes, it will", or "No, it won't".

"بله، خواهد شد"، یا "نه، آن را نمی خواهد".

Now, what's important to notice here is that when it's positive, we cannot use any contraction.

حال، آنچه در اینجا مهم است این است که وقتی مثبت است، نمی‌توانیم از هیچ انقباضی استفاده کنیم.

And the same here, in any example, whenever it's a positive answer, then no contraction.

و اینجا هم همینطور، در هر مثالی، هر گاه جواب مثبت باشد، انقباض ندارد.

If it's a negative answer, yes, you can contract it.

اگر پاسخ منفی است، بله، می توانید آن را منعقد کنید.

You can shorten it.

می توانید آن را کوتاه کنید.

Okay?

باشه؟

Let's look at the last example: Will you invite a lot of people to your party?

بیایید به آخرین مثال نگاه کنیم: آیا افراد زیادی را به مهمانی خود دعوت خواهید کرد؟

So, you could say "Yes, I will", or "No, I won't."

بنابراین، می‌توانید بگویید «بله، خواهم کرد» یا «نه، نمی‌کنم».

Again, no contraction is possible for the positive answer.

باز هم هیچ انقباضی برای پاسخ مثبت امکان پذیر نیست .

And look, for most of these, you can also take the subject from the question itself,

و ببینید، برای اکثر این موارد، می توانید موضوع را از خود سؤال نیز بگیرید،

right?

درست است؟

Will he be?

آیا او خواهد بود؟

Yes, he will.

بله، او خواهد شد.

Will the flight arrive?

آیا پرواز می رسد؟

Yes, it will.

بله، خواهد شد.

The only time you need to change the subject is if they ask about you, because you can't

تنها زمانی که باید موضوع را تغییر دهید این است که درباره شما بپرسند، زیرا نمی توانید

say "Yes, you".

بگویید "بله، شما".

They're asking about you, so they say, "Will you invite a lot of people?" and you say "Yes,

آنها در مورد شما می پرسند، بنابراین می گویند: "آیا شما افراد زیادی را دعوت خواهید کرد؟" و شما می گویید "بله،

I will" or "No, I won't".

خواهم کرد" یا "نه، نمی خواهم".

Now, let's practice what you've learned.

حالا بیایید آنچه را که یاد گرفته اید تمرین کنیم.

We'll make some positive sentences, some negative ones, and then some questions.

چند جمله مثبت، چند جمله منفی و سپس چند سوال می سازیم.

Okay?

باشه؟

Let's get started.

بیایید شروع کنیم.

Number one: I _____________ (give) you the recipe.

شماره یک: من _____________ (به شما دستور غذا را می دهم) .

So, how would we express that in the future simple tense?

بنابراین، چگونه آن را در زمان ساده آینده بیان کنیم؟

I - what do we put?

من - چی بذاریم؟

Will give you the recipe, okay?

دستور غذا را به شما می دهم، باشه؟

I told you, it's really simple.

من به شما گفتم، واقعاً ساده است.

We don't have to change the verb, we're just basically adding what?

ما مجبور نیستیم فعل را تغییر دهیم، ما اساساً چه چیزی را اضافه می کنیم؟

Will.

اراده.

So, number two: Don't worry, you ___________ (pass) the exam.

بنابراین، شماره دو: نگران نباشید، شما ___________ (گذراندن) امتحان.

What will it be?

چه خواهد بود؟

Don't worry, you will pass the exam.

نگران نباش امتحانت رو قبول میشی

Okay?

باشه؟

That's it, that's all.

همین و بس.

Number three: The bank ___________ (close) at 5:00.

شماره سه: بانک ___________ (بسته) ساعت 5:00.

The bank will close at 5:00.

ساعت 5:00 بانک تعطیل می شود.

Alright?

بسیار خوب؟

Great.

عالی.

So, that was positive, okay?

پس مثبت بود، باشه؟

We were making positive sentences.

داشتیم جملات مثبت می ساختیم.

Now, let's take these verbs and let's make this entire sentence negative.

حالا بیایید این افعال را بگیریم و کل این جمله را منفی کنیم.

The store __________ (deliver) on Sunday.

فروشگاه __________ (تحویل) در روز یکشنبه.

And let's use a contraction.

و از انقباض استفاده کنیم.

The store - what do we say?

فروشگاه - چه می گوییم؟

Won't deliver on Sunday.

یکشنبه تحویل نمیده

We could have also said "The store will not deliver on Sunday.", but basically, the verb

همچنین می‌توانستیم بگوییم "فروشگاه یکشنبه تحویل نمی‌دهد."، اما اساساً فعل ثابت

stays the same.

می‌ماند.

Next, number five: He ____________ (be) home until 11:00.

بعد، شماره پنج: او ____________ تا ساعت 11:00 در خانه باشد.

What would it be?

چی میتونه باشه؟

He - let's use the contraction again - he won't be home until 11:00.

او - دوباره از انقباض استفاده کنیم - تا ساعت 11 در خانه نیست.

Alright?

بسیار خوب؟

Good.

خوب

We could also say what?

ما هم می توانیم بگوییم چه؟

He will not be home until 11:00.

او تا ساعت 11 در خانه نخواهد بود.

Alright, number six: I _________ (have) time tomorrow.

خوب، شماره شش: فردا _________ (وقت دارم)

Make it negative.

آن را منفی کنید.

I - use the contraction - I won't have time tomorrow.

من - از انقباض استفاده کن - فردا وقت ندارم .

Or, I will not have time tomorrow.

یا فردا وقت ندارم

Okay, wonderful.

باشه، فوق العاده

You're doing great.

تو داری عالی انجامش میدی.

Now, let's make some questions.

حالا بیایید چند سوال مطرح کنیم.

________ they ________ (make) an announcement?

________ آنها ________ (اعلام می کنند)؟

Remember with the questions, we have to change the order.

به یاد داشته باشید با سوالات، ما باید ترتیب را تغییر دهیم .

So, which word do we use first?

بنابراین، ابتدا از کدام کلمه استفاده می کنیم؟

We say what?

میگیم چی؟

Will they make an announcement?

آیا اعلامیه خواهند داد؟

Will they make, not they will make, but will they make, alright?

آیا می سازند، نمی سازند، اما درست می کنند؟

That's how we form the question.

اینطوری سوال را شکل می دهیم.

Number eight: _______ she _______ (get) the job?

شماره هشت: _______ او _______ (دریافت) شغل؟

How do we make the question?

چگونه سوال را مطرح کنیم؟

Will she get the job?

آیا او کار را خواهد گرفت؟

Alright?

بسیار خوب؟

Excellent.

عالی

And the last one is actually the title of a famous song.

و آخرین مورد در واقع عنوان یک آهنگ معروف است.

Let's see if you can figure it out.

بیایید ببینیم آیا می توانید آن را کشف کنید.

_______ you still _____ (love) me tomorrow?

_______ تو هنوز فردا _____ (دوستم داری)؟

So, what will it be?

پس چه خواهد بود؟

Will you still love me tomorrow?

فردا هم مرا دوست خواهی داشت؟

Alright?

بسیار خوب؟

So, there you go.

بنابراین، شما بروید.

You've practiced positive sentences, negative sentences, and questions.

شما جملات مثبت ، جملات منفی و سوالات را تمرین کرده اید.

Great work.

کار عالی

Now, let's look at some common mistakes to be careful of when using the future simple

حال، بیایید به برخی از اشتباهات رایج نگاه کنیم که باید هنگام استفاده از زمان ساده آینده مراقب آنها باشیم

tense.

.

So, the first one is with the word "will" itself.

پس اولی با خود کلمه «اراده» است.

Let's read the sentence and you can help me correct it.

بیایید جمله را بخوانیم و می توانید به من کمک کنید تا آن را اصلاح کنم.

This person wanted to talk about the future, but they wrote "They meet you at the hotel.".

این شخص می خواست در مورد آینده صحبت کند، اما آنها نوشتند "آنها شما را در هتل ملاقات می کنند."

So, what's wrong there?

خب، چه اشکالی دارد؟

The "will" was missing.

«وصیت» گم شده بود.

Where does it belong?

به کجا تعلق دارد؟

They will meet you at the hotel.

آنها شما را در هتل ملاقات خواهند کرد.

Okay?

باشه؟

So, don't forget to write "will", alright?

بنابراین، فراموش نکنید که "اراده" بنویسید، خوب؟

That's the first point.

این اولین نکته است.

Second, sometimes mistakes are made in the contraction.

دوم اینکه گاهی اوقات اشتباهاتی در انقباض رخ می دهد.

Let's look at this one: Well be home soon.

بیایید به این یکی نگاه کنیم: خیلی زود به خانه بیایید.

Right now, if I were just to read it, it would read like that.

در حال حاضر، اگر من فقط آن را بخوانم، اینطور می خواند.

Well be home soon.

خب زود برگرد خونه

But it should be - because this person wanted to say, "We will be home soon", but they wanted

اما باید باشد - چون این شخص می خواست بگوید "به زودی به خانه می رسیم" اما آنها می

to use the contraction, so what's wrong there?

خواستند از انقباض استفاده کنند، پس چه اشکالی دارد؟

Right now, it doesn't look like a contraction, so we need to add the apostrophe: We'll be

در حال حاضر، شبیه انقباض نیست، بنابراین باید آپستروف را اضافه کنیم: به

home soon.

زودی به خانه خواهیم رسید.

So, make sure you spell it correctly, the contraction, and also pronounce it correctly.

بنابراین، مطمئن شوید که آن را به درستی نوشته اید، انقباض، و همچنین آن را به درستی تلفظ کنید.

We'll be home soon, okay?

به زودی به خانه می رسیم، باشه؟

Very nice.

بسیار خوب.

The next one is, again, a spelling mistake.

مورد بعدی باز هم اشتباه املایی است.

It's possible, okay?

ممکن است، باشه؟

So, this student wrote "The kids want to go to sleep.", but that's not what the person

بنابراین، این دانش‌آموز نوشت: «بچه‌ها می‌خواهند بخوابند.»، اما این چیزی نیست که آن

was trying to say.

شخص می‌خواست بگوید.

They wanted to say, "The kids will not go to sleep" and they want to use the contraction,

می خواستند بگویند «بچه ها نمی خوابند» و می خواهند از انقباض استفاده کنند،

but they didn't use the right word.

اما کلمه درستی به کار نبردند.

The word is not "want", it should be what?

کلمه "خواستن" نیست، باید چه باشد؟

Won't.

نمی خواهد.

So, if you're using the contraction, make sure you don't say "want", say "won't", and

بنابراین، اگر از انقباض استفاده می‌کنید، مطمئن شوید که «می‌خواهم»، «نمی‌خواهم» بگویید، و

then make sure it's spelled correctly as well.

سپس مطمئن شوید که املای آن نیز درست است.

Alright.

بسیار خوب.

Now, here's another point.

حالا نکته دیگری وجود دارد.

We didn't cover this point before, but it's really important and you'll get it.

ما قبلاً این نکته را پوشش ندادیم، اما واقعاً مهم است و شما آن را دریافت خواهید کرد.

It's not hard to understand.

درک آن سخت نیست.

It's also a common mistake because in many languages, it is possible to write like this,

همچنین این یک اشتباه رایج است زیرا در بسیاری از زبان ها امکان نوشتن این گونه وجود دارد،

but in English, it's not possible to do this.

اما در انگلیسی این کار امکان پذیر نیست.

So here, we're talking about conditional sentences.

بنابراین در اینجا، ما در مورد جملات شرطی صحبت می کنیم.

Type one conditional sentences, okay, if you're looking it up in a grammar book, you can check

یک جمله شرطی تایپ کنید، بسیار خوب، اگر آن را در یک کتاب دستور زبان جستجو می کنید، می توانید تعدادی دیگر را بررسی کنید

some more.

.

So, what happens in these kind of sentences, we're talking about real possible situations

بنابراین، در این نوع جملات چه اتفاقی می افتد، ما در مورد موقعیت های واقعی ممکن

in the future, alright?

در آینده صحبت می کنیم، خوب؟

And the sentence often has two parts.

و جمله اغلب دارای دو قسمت است.

Let's read it first with the mistake: If I will visit Greece, I will call you.

بیایید ابتدا آن را با این اشتباه بخوانیم: اگر به یونان سفر کنم، با شما تماس خواهم گرفت.

Now, in many languages, both parts of these sentences, both clauses, can be in the future

اکنون در بسیاری از زبان ها، هر دو بخش این جمله ها، هر دو بند، می توانند در زمان آینده باشند

tense.

.

The "if" clause + the main clause.

بند "اگر" + بند اصلی.

But in English, no.

اما در انگلیسی نه.

I'm sorry, we can't do that.

متاسفم، ما نمی توانیم این کار را انجام دهیم.

So, in the "if" clause, the "if" part of the sentence, we cannot use "will".

بنابراین، در بند «اگر»، قسمت «اگر» جمله، نمی توانیم از «ویل» استفاده کنیم.

We have to use just present simple.

ما باید از just present simple استفاده کنیم.

So, the correct version of this sentence would be "If I visit Greece, I will call you.",

بنابراین، نسخه صحیح این جمله این خواهد بود که "اگر از یونان بازدید کنم، با شما تماس خواهم گرفت."،

okay?

باشه؟

Now, what am I saying?

حالا من چی میگم

I'm saying you have to change the "if" part of the sentence, not the first part of the

من می گویم شما باید قسمت "اگر" جمله را تغییر دهید، نه قسمت اول

sentence or the second part of the sentence, just wherever the "if" clause is.

جمله یا قسمت دوم جمله را، فقط هر جا که بند "اگر" باشد.

For example, if I switch the sentence around, I could say "I will call you if I will visit

برای مثال، اگر جمله را عوض کنم، می‌توانم بگویم «اگر از یونان بازدید کنم با شما تماس خواهم

Greece."

گرفت».

That's also wrong.

این هم اشتباه است.

This time, the sentence started with the main clause "I will call you", that's fine, but

این بار جمله با بند اصلی "با تو تماس خواهم گرفت" شروع شد، خوب است، اما

in the "if" clause, the "if" part of the sentence, again, we cannot use that "will".

در بند "اگر"، قسمت "اگر" جمله ، باز هم نمی توانیم از آن "اراده" استفاده کنیم.

We cannot use future in the "if" part of the sentence or the conditional part of the sentence,

ما نمی توانیم در قسمت "اگر" جمله یا قسمت شرطی جمله از آینده استفاده کنیم،

alright?

درست است؟

So, remember that because it's quite possible that, in your language, it is completely correct

بنابراین، به یاد داشته باشید که زیرا این کاملاً ممکن است که در زبان شما،

to do it the way it was on the board, but in English, it's not.

انجام آن به روشی که در صفحه بود کاملاً صحیح است، اما در انگلیسی، اینطور نیست.

Now, what's also important to remember that it's not only with the word "if", it's any

در حال حاضر، آنچه همچنین مهم است به یاد داشته باشید که تنها با کلمه "اگر" نیست، بلکه هر

kind of word that creates a condition.

نوع کلمه ای است که شرطی را ایجاد می کند.

For example: when.

به عنوان مثال: وقتی.

When I visit Greece, I will call you.

وقتی به یونان سفر کنم، با شما تماس خواهم گرفت.

As soon as I visit Greece, I will call you.

به محض بازدید از یونان، با شما تماس خواهم گرفت.

All of these are conditional words.

همه اینها کلمات شرطی هستند.

Or, Before I visit Greece, I will call you.

یا، قبل از بازدید از یونان، با شما تماس خواهم گرفت.

Or, After I visit Greece, I will call you, okay?

یا، بعد از بازدید از یونان، با شما تماس خواهم گرفت، باشه؟

And again, remember the order doesn't matter, what matters is if it is a conditional sentence,

و دوباره یادت باشه ترتیب مهم نیست، مهم اینه که جمله شرطی

alright?

باشه، باشه؟

So, these are some of the most common mistakes and be careful of them when you are speaking

بنابراین، اینها برخی از رایج ترین اشتباهات هستند و هنگام صحبت

and writing with the future simple tense.

و نوشتن با زمان ساده آینده مراقب آنها باشید.

To review, you know the future simple tense when you know when to use it and how to use

برای مرور، زمان ساده آینده را وقتی می دانید که چه زمانی از آن استفاده کنید و چگونه از

it, all of which you have been learning during this class.

آن استفاده کنید، که همه آنها را در طول این کلاس یاد گرفته اید، می دانید .

So, by now, you should be able to make what?

بنابراین، تا به حال، شما باید بتوانید چه چیزی را بسازید؟

A positive sentence, a negative sentence, a question, easily and comfortably in English.

یک جمله مثبت، یک جمله منفی، یک سوال، به راحتی و راحت به زبان انگلیسی.

Let's look at the last example.

بیایید به آخرین مثال نگاه کنیم.

Let's say someone has gone to the supermarket and then you say, "He will return soon."

فرض کنید شخصی به سوپرمارکت رفته است و سپس شما می گویید "او به زودی برمی گردد."

Our positive sentence.

جمله مثبت ما

Or, "He will not return soon.

یا «او به این زودی برنمی‌گردد.

He has a lot of shopping to do", or we can contract that and say, "He won't return soon."

خریدهای زیادی برای انجام دادن دارد» یا می‌توانیم آن را قرارداد کنیم و بگوییم: «او به این زودی برنمی‌گردد».

Or we can make a question: "Will he return soon?" or "When will he return?"

یا می توانیم یک سوال بپرسیم: "آیا او به زودی برمی گردد؟" یا "چه زمانی برمی گردد؟"

"What time will he return?".

"ساعت چند برمی گردد؟"

When you can form these kinds of sentences and questions easily and comfortably, you've

وقتی بتوانید این نوع جملات و سؤالات را راحت و راحت بسازید،

got it, okay?

متوجه شدید، باشه؟

So, remember, if you feel comfortable with this and you feel you've understood everything,

بنابراین، به یاد داشته باشید، اگر با این احساس راحتی می کنید و احساس می کنید همه چیز را فهمیده اید،

then that's fine.

خوب است.

If you need a little more practice, go back, watch the lesson again, pay attention to any

اگر به کمی تمرین بیشتر نیاز دارید، به عقب برگردید ، دوباره درس را تماشا کنید، به هر

parts you need to review, and try to make some sentences about your life, about what's

قسمتی که باید مرور کنید توجه کنید و سعی کنید جملاتی در مورد زندگی خود، درباره آنچه

going on around you.

در اطرافتان می گذرد بنویسید.

What will you do tomorrow?

شما فردا چیکار میکنی؟

Okay?

باشه؟

Write about that, talk about it, use it to describe things happening around you.

در مورد آن بنویسید، در مورد آن صحبت کنید، از آن برای توصیف چیزهایی که در اطراف شما اتفاق می افتد استفاده کنید.

When you're ready, you can go on to the next tense in this series, which is actually also

وقتی آماده شدید، می توانید به زمان بعدی این سریال بروید، که در واقع

about the future, remember I told you we can also use "going to" and the present continuous

مربوط به آینده است، یادتان است به شما گفتم می توانیم از "رفتن به" و حال استمراری

for the future?

برای آینده نیز استفاده کنیم؟

That's the next class in this series.

این کلاس بعدی در این سری است.

How to use the future for informal communication, alright?

چگونه از آینده برای ارتباطات غیررسمی استفاده کنیم، خوب است؟

And, if you'd like a little more practice on this one, the future simple with "will",

و، اگر می‌خواهید کمی بیشتر در این مورد تمرین کنید، آینده ساده با "اراده"،

you can go to www.engvid.com to do a quiz there, alright?

می‌توانید به www.engvid.com بروید تا یک مسابقه در آنجا انجام دهید، درست است؟

So, thanks very much for watching, and all the best with your English.

بنابراین، از تماشای شما بسیار سپاسگزارم، و بهترین ها را با انگلیسی شما.