5-Minute English: WHO, WHOM, WHOSE, WHO’S

Today's lesson is on the word "who" and the other forms of that word. "Whom", "whose",

درس امروز در مورد کلمه "چه کسی" و سایر اشکال آن کلمه است. "چه کسی"، "چه کسی"،

and also this one, "who's", okay? So, first of all, "who" is the subject of the sentence,

و همچنین این یکی، "کیست"، باشه؟ پس اولاً «چه کسی» موضوع جمله است،

okay? So, you use it for the subject. So, for example, if you ask the question, "Who

خوب؟ بنابراین، شما از آن برای موضوع استفاده می کنید. بنابراین، برای مثال، اگر شما این سوال را بپرسید: "

is that man? Who is that man?" So, that man is the subject. He is. Who is that man? That's

آن مرد کیست؟ آن مرد کیست؟" بنابراین، آن مرد موضوع است. او هست. آن مرد کیست؟ این

used as the subject, okay?

به عنوان موضوع استفاده می شود، خوب؟

The second one, "whom", this isn't used so much in modern day English, especially in

دومی، "whom"، این در انگلیسی امروزی، به ویژه در

spoken English now. You'd see it more often in writing, in more formal writing. But even

زبان انگلیسی گفتاری، چندان استفاده نمی شود. شما آن را بیشتر در نوشتار، در نوشته های رسمی تر می بینید. اما حتی

in writing, people often put "who" instead of "whom". So, when this is the object of

در نوشتن، مردم اغلب به جای «چه کسی» «کی» را می‌گذارند . بنابراین، وقتی

the sentence, if people are being really correct, they will still put "whom" as the object form,

مفعول جمله این است، اگر افراد واقعاً درست می‌گویند، باز هم «چه کسی» را به عنوان مفعول می‌گذارند،

but people, you know, they don't always do that. If they're writing more informally,

اما مردم، می‌دانید، همیشه این کار را نمی‌کنند. اگر آنها به صورت غیررسمی تر می نویسند،

they will still put "who" if it's the object. So, it's not cut and dried at all. It's not

اگر شیء باشد، باز هم «چه کسی» را می نویسند. پس اصلا بریده و خشک نمی شود.

black and white. Because it sounds very old-fashioned nowadays, very formal, and people will think,

سیاه و سفید نیست. چون این روزها خیلی قدیمی به نظر می رسد ، بسیار رسمی، و مردم فکر می کنند،

"Oh, what a strange person saying 'whom'. Who does he think he is?" You know. It's not...

"اوه، چه آدم عجیبی می گوید "چه کسی". فکر می کند او کیست؟ میدونی. این نیست...

It doesn't give a very nice impression, not very friendly sounding. So, if I... If I said

خیلی حس خوبی نمی دهد، صدای خیلی دوستانه ای ندارد. بنابراین، اگر من... اگر

to someone, "The man whom I met", if I spoke it in conversation, they would think, "Oh,

به کسی می گفتم "مردی که ملاقات کردم"، اگر در گفتگو صحبت می کردم، فکر می کردند "اوه

that's strange", because normally people would either say, "The man who I met", and it sounds

، عجیب است"، زیرا معمولاً مردم یا می گویند: "مردی که من ملاقات کردم، و

okay in conversation, or just, "The man I met". You don't even need to put the word

در مکالمه خوب به نظر می رسد، یا فقط، "مردی که ملاقات کردم". حتی لازم نیست کلمه را وارد کنید

in. "The man I met at the party", that's "the man I met at the party". I wouldn't say...

. "مردی که در مهمانی ملاقات کردم"، این " مردی که در مهمانی ملاقات کردم" است. نمی‌گفتم...

If they said, "Who is that man?", "Oh, that's the man whom I met at the party." People wouldn't

اگر می‌گفتند «آن مرد کیست؟»، «اوه، این مردی است که در مهمانی با او آشنا شدم».

say it like that nowadays. It sounds very odd. Even if it's correct, it's almost too

این روزها مردم اینطور نمی گویند. خیلی عجیب به نظر می رسد . حتی اگر درست باشد، تقریباً بیش از حد

correct. So, "The man I met", "The man who I met", it's okay in conversation.

صحیح است. بنابراین، "مردی که ملاقات کردم"، " مردی که ملاقات کردم"، در گفتگو اشکالی ندارد.

Okay, so then this one, this... We're back to the words that are used a lot more. So,

خوب، پس این یکی، این... ما به کلماتی برگشتیم که بیشتر استفاده می شوند. بنابراین،

"this", spelt like this, is the possessive form, so belonging to, something belonging

«این» که این گونه املا می‌شود، شکل تملک است، پس متعلق به، چیزی متعلق

to somebody. So, you might say you see a car, and you say, "Whose car is that? Who does

به کسی است. بنابراین، ممکن است بگویید یک ماشین می بینید، و بگویید: "این ماشین کی است؟ آن ماشین متعلق به چه کسی است

that car belong to?" And then we've got this one, which also sounds the same, "whose",

؟" و سپس ما این یکی را داریم، که به نظر یکسان است، "whose"،

and this is where a lot of confusion arises, even with native English speakers, because

و اینجاست که سردرگمی زیادی به وجود می آید، حتی در مورد انگلیسی زبانان مادری، زیرا

I often see on social media, for example, people put "whose" with an apostrophe "s"

من اغلب در رسانه های اجتماعی می بینم که برای مثال، مردم می گذارند "whose" " با آپستروف "s" در

when they actually mean "whose" possessive, which is spelt like this with no apostrophe.

حالی که آنها در واقع به معنای مالکیت "که" هستند، که به این صورت بدون آپستروف نوشته می شود.

So, "whose" is a contraction, and it's... It means "who is", okay? "Who is", okay? So

پس «کیست» انقباض است و ... یعنی «کیست»، باشه؟ "کی هست" باشه؟

the apostrophe there represents the missing "i". "Who is", "whose", okay? So, you can

بنابراین آپستروف در آنجا نشان دهنده «i» گمشده است. "کیست"، "کیست"، باشه؟ بنابراین، می توانید

ask the question, "Who's going to the party?", "Who is going to the party?" But you wouldn't

این سوال را بپرسید: "چه کسی به مهمانی می رود؟"، "چه کسی به مهمانی می رود؟" اما شما به طور

say it in full, "Who is going to the party?" because it's not informal enough for spoken

کامل نمی گویید "چه کسی به مهمانی می رود؟" زیرا برای مکالمه انگلیسی به اندازه کافی غیر رسمی نیست

English. So, "Who's going?", "Who's going to the party?" Okay? So that's it, really.

. بنابراین، "چه کسی می رود؟"، "چه کسی به مهمانی می رود؟" باشه؟ پس واقعاً همین است.

So just four forms of the word "who", "whom", "whose", and "whose". Thank you for watching,

بنابراین فقط چهار شکل از کلمه "چه کسی"، "چه کسی"، "چه کسی" و "که". از تماشای شما متشکرم

and hope to see you again soon. Okay. Bye for now.

و امیدوارم به زودی دوباره شما را ببینم . باشه. فعلا خداحافظ.