Learn CONTINUOUS TENSES in English the EASY way!

Quack, quack. Hi, my name's Ronnie, and I'm going to go over some grammar with you.

صدای اردک. سلام، اسم من رونی است، و من قصد دارم با شما کمی گرامر را بررسی کنم.

Do you hate grammar as much as I do? Oh, it's so confusing. I really, really, really love

آیا شما هم مثل من از گرامر متنفرید؟ اوه، خیلی گیج کننده است. من واقعاً، واقعاً، واقعاً عاشق

teaching, but I really hate grammar. But I want to make it easy for you, so I found a

تدریس هستم، اما واقعاً از گرامر متنفرم. اما من می خواهم کار را برای شما آسان کنم، بنابراین یک

new trick. Yes! Check this out. Tricks by Ronnie. Ronnie's turning tricks. [Laughs]

ترفند جدید پیدا کردم. آره! اینو ببین. ترفندهای رونی ترفندهای چرخشی رونی [می‌خندد]

We're going to do a little review to help you always get this continuous or progressive

ما یک بررسی کوچک انجام می‌دهیم تا به شما کمک کنیم همیشه این ضایعه زمان استمراری یا پیشرونده را

tense malarkey down pat. There is one method or one trick that's really cool. Ready?

پایین بیاورید. یک روش یا یک ترفند وجود دارد که واقعاً جالب است. آماده؟

Meow. The answer is verb+ing. So, I want you to remember one thing from this lesson. In

میو. پاسخ فعل +ing است. بنابراین، من می خواهم یک نکته را از این درس به خاطر بسپارید. در

English, as soon as you have something that's continuous or progressive, which is exactly

زبان انگلیسی به محض اینکه چیزی پیوسته یا پیشرونده داشته باشید که

the same... Sometimes your textbook will say "continuous", some textbooks or some people

دقیقاً به همین صورت است ... گاهی اوقات کتاب درسی شما می گوید "continuous" ، برخی از کتاب های درسی یا برخی افراد

will say "progressive". It's exactly the same. But what you have to know and the cool trick

می گوید "progressive". دقیقا همینطوره اما چیزی که باید بدانید و ترفند جالب

is that as soon as you have continuous or progressive, all this means is somewhere in

این است که به محض اینکه شما مستمر یا پیشرونده هستید، تمام این معنی در جایی

the magic of the sentence there's going to be verb+ing. Cool. So, present continuous,

در جادوی جمله است که فعل + ing وجود دارد. سرد. بنابراین، حال استمراری،

past continuous, future continuous, somewhere in these sentences, you're going to have a

گذشته استمراری، آینده استمراری، در جایی از این جملات، شما یک

verb+ing. The more you study grammar, you get into past perfect continuous. Oh.

فعل + ing خواهید داشت. هر چه گرامر را بیشتر مطالعه کنید، به گذشته کامل استمراری وارد می شوید. اوه

Present perfect continuous. Don't worry about those right now, but just remember that whatever

حال کامل استمراری. در حال حاضر نگران این موارد نباشید، اما فقط به یاد داشته باشید که هر

you have in progressive or continuous is going to have verbing somewhere in the sentence.

چیزی که به صورت پیش رونده یا پیوسته دارید، در جایی از جمله فعل خواهد داشت.

So let's just go through the easy parts. We're going to start, as we should, with the present

بنابراین اجازه دهید فقط قسمت های آسان را مرور کنیم. همانطور که باید با زمان حال شروع

tense. So present continuous or present progressive is the subject, plus, in this sentence, because

می کنیم. بنابراین حال استمراری یا حال پیشرونده فاعل است، به علاوه، در این جمله، چون

it's present tense, we're going to have the present tense of the verb "to be". So: "is",

زمان حال است، زمان حال فعل «بودن» را خواهیم داشت. پس: «هست»،

"am", "are" makes this present, "is", "am", "are". Negative: "isn't", "am not", or "aren't".

«ام»، «هست» این حال را می سازد، «هست»، «ام»، «هست». منفی: «نیست»، «نیستم»، یا «نیستم».

Plus your continuous verbing. So, present continuous is subject plus "is", "am", "are",

به علاوه فعل مداوم شما. بنابراین، حال استمراری فاعل به اضافه "is"، "am"، "are"

and your magic verbing. Cool. As an example... [Makes noises] I am watching you. Or you are

و فعل جادویی شما است. سرد. به عنوان مثال ... [صدا می کند] من شما را تماشا می کنم. یا داری

watching me, aren't you? Yeah, you're watching me, but I'm watching you. "I am watching"

نگاهم می کنی، نه؟ آره تو منو نگاه میکنی ولی من تو رو نگاه میکنم "من تو را تماشا می کنم

you. "She is learning.", "They are listening." So, this is our example of "am", "is", "are",

". "او در حال یادگیری است."، "آنها گوش می دهند." بنابراین، این مثال ما از "am"، "is"، "are"،

plus verbing. Negative example: "He isn't sleeping." Are you sleeping? Wake up. Come

به علاوه فعل است. مثال منفی: "او نمی خوابد." آيا شما خواب هستيد؟ بیدار شو بیا دیگه

on. He isn't sleeping. You're not sleeping. Good. When we use this grammar, we have subject

. او خواب نیست تو خواب نیستی خوب وقتی از این دستور زبان استفاده می کنیم، فاعل

plus the verb "to be", plus our magic verbing. We use present continuous for actions that

به اضافه فعل «بودن» به اضافه فعل جادویی داریم. ما از حال استمراری برای اقداماتی استفاده می‌کنیم

are only happening right now at the moment. You cannot use this at any other point. You

که فقط در حال حاضر در حال انجام هستند. شما نمی توانید از این در هیچ نقطه دیگری استفاده کنید. شما

cannot say: "Yesterday, I am eating." Oh, Ronnie confused. Yesterday, yesterday, yesterday,

نمی توانید بگویید: "دیروز، من دارم غذا می خورم." اوه، رونی گیج شد. دیروز، دیروز، دیروز،

yesterday. Ah, haha: "was eating" is good because this is past continuous.

دیروز. آه، هههه: "داشتم" خوب است، زیرا این گذشته استمراری است.

So this is where, and probably the first and only time in your life, grammar's going to

بنابراین اینجا جایی است که و احتمالاً اولین و تنها بار در زندگی شما، دستور زبان

make sense. If present continuous or present progressive is the verb "to be" plus verbing,

معنا پیدا خواهد کرد. اگر حال استمراری یا حال پیشرونده فعل «بودن» به اضافه فعل باشد

the only thing that we're going to change to make it past is we're going to change the

، تنها چیزی که می‌خواهیم آن را به گذشته تغییر دهیم این است که

verb "to be" into the past tense, which is "was" or "were". So to change it from present

فعل «بودن» را به زمان گذشته تغییر می‌دهیم. "بود" یا "بود". بنابراین برای تغییر آن از حال

continuous to past continuous, you're just changing "to be" verb. And then, of course,

استمراری به گذشته استمراری، فقط فعل «بودن» را تغییر می دهید. و سپس، البته،

you're going to add the verbing, because this is our magic. For example: "He was walking..."

شما می خواهید فعل را اضافه کنید، زیرا این جادوی ما است. مثلاً: «او در حال راه رفتن بود...»

He was walking down the street. Usually, when we use past continuous or past progressive,

در خیابان راه می رفت. معمولاً وقتی از گذشته استمراری یا گذشته پیشرونده

we use it for telling a story.

استفاده می کنیم، از آن برای روایت داستان استفاده می کنیم.

So, if you want to tell your friend about something really

بنابراین، اگر می خواهید به دوست خود در مورد یک

crazy that happened yesterday: "We were talking, and all of a sudden, a giant panda bear came

اتفاق واقعاً دیوانه کننده که دیروز رخ داده است بگویید: "ما داشتیم صحبت می کردیم و ناگهان یک خرس پاندا غول پیکر بیرون آمد

out and gave us a kiss." Yeah, good story, buddy. "I wasn't talking to him..." This is

و ما را بوسید." آره داستان خوبیه رفیق "من با او صحبت نمی کردم..." این

an example of the negative. So, you can use "was", "wasn't", "were", or "weren't". Remember:

یک نمونه منفی است. بنابراین، می‌توانید از «بود»، «نبود»، «بود» یا «نبود» استفاده کنید. به یاد داشته باشید:

"He was", "We were", "I wasn't". Be careful with your subject and your verb agreement.

"او بود"، "ما بودیم"، "من نبودم". مراقب فاعل و توافق فعل خود باشید.

This is really important in all of the grammar.

این واقعاً در تمام گرامر مهم است.

So, present perfect is present of "to be" plus verbing. Past perfect is "was", "were",

بنابراین، حال کامل موجود از "بودن" به اضافه فعل است. گذشته کامل «بود»، «بود»،

plus verbing. Oh, cool. So what do you think future continuous would be, or future progressive?

به اضافه فعل است. اوه چقدر باحال. بنابراین به نظر شما آینده پیوسته چه خواهد بود یا آینده مترقی؟

We're going to have the subject, plus "will be", or if it's negative, we're going to use

ما موضوع را به اضافه "will be" خواهیم داشت، یا اگر منفی است، از

"won't be", then the magic, the point is you're going to have verbing. With this one also,

"نخواهد بود" استفاده می کنیم، سپس جادو، نکته این است که شما فعل خواهید داشت. با این یکی نیز

it's very important that we put in a time marker. So, we use future continuous or future

، بسیار مهم است که ما یک نشانگر زمان قرار دهیم . بنابراین، ما از آینده پیوسته یا

progressive to talk about some plans in the future, and it's very important that we include

پیشرونده آینده برای صحبت در مورد برخی از برنامه‌های آینده استفاده می‌کنیم، و بسیار مهم است که

when the action happened or that there's a time marker. So: "We will be eating pizza

زمانی که عمل اتفاق افتاده است یا اینکه یک نشانگر زمانی وجود دارد را نیز لحاظ کنیم. بنابراین: "

at 9 tonight." Delicious. Ronnie loves pizza. Do you want to buy me some pizza? Hungry.

امشب ساعت 9 پیتزا می خوریم." خوشمزه - لذیذ. رونی عاشق پیتزا است. میخوای برام پیتزا بخری؟ گرسنه.

Mm, I like Hawaiian; I like the pineapple and the ham, or the bacon. What's your favourite

مم، من هاوایی را دوست دارم. من آناناس و ژامبون یا بیکن را دوست دارم. پیتزای مورد علاقه شما

kind of pizza? Will you be eating pizza tonight? Oh: "He won't be leaving on Monday." So, we

چیست؟ آیا امشب پیتزا می خورید؟ اوه: "او دوشنبه نمی رود." بنابراین،

have the subject. In this one, we have the future simple hiding here: "will" or "won't".

ما موضوع را داریم. در این یکی، ما آینده ساده ای را داریم که در اینجا پنهان شده است: "خواهد" یا "نخواهد".

Oh, hey, there's our verbing and our "be" verb. So, the only thing that changes here

اوه، هی، فعل ما و فعل "بودن" ما وجود دارد . بنابراین، تنها چیزی که در اینجا تغییر می‌کند این

is we've added the modal of "will" or "won't", and we've got "be" plus verb+ing. Again, it's

است که ما مدال "will" یا "won't" را اضافه کرده‌ایم و "be" به اضافه فعل +ing را داریم. باز هم،

really important to never change the "be". You cannot say: "She will am going". You can

واقعاً مهم است که هرگز «بودن» را تغییر ندهید. شما نمی توانید بگویید: "او خواهد رفت". شما

never change the "be" verb, here. The thing that agrees with the subject is going to be

هرگز نمی توانید فعل "be" را در اینجا تغییر دهید. چیزی که با موضوع موافق است

the modal "will". So: "We will be eating", "He won't be leaving".

«اراده» وجهی است. پس: «ما می خوریم»، «او نمی رود».

This is the trick: As soon as you see something that's continuous or progressive, you always

این ترفند است: به محض اینکه چیزی را مشاهده کردید که پیوسته یا پیشرونده است، همیشه

have to put a verb+ing somewhere in the sentence. Present is the present of the verb "to be"

باید یک فعل + ing را در جایی از جمله قرار دهید. حال فعل «بودن»

plus verbing, past is "was" or "were" plus verbing, and the future

به اضافه فعل، گذشته «بود» یا «بودند» به اضافه فعل و

is "will" or "won't be" plus verbing.

آینده «خواهد» یا «نخواهد شد» به اضافه فعل است.

What will you be doing on your vacation when you come to Toronto? Do you want to meet me?

وقتی به تورنتو بیایید در تعطیلات خود چه خواهید کرد؟ میخواهیی که من رو ببینی؟

I've got some information coming up for you on how you can hang out with me

من اطلاعاتی در اختیار شما دارم که چگونه می توانید با من

in the great city of Toronto.

در شهر بزرگ تورنتو وقت گذرانی کنید.

Till then, adios.

تا اون موقع، adios.