Easy English story | Learn English Through Story | Improve your English | English Stories

my name is mark i am 30 years old a  photographer and well just an ordinary

اسم من مارک است. من 30 سال دارم، یک عکاس و خب، یک

guy you could say i've had an interesting  life especially when it comes to

آدم معمولی هستم. می‌توان گفت زندگی جالبی داشته‌ام، مخصوصاً در مورد

women i've always tried to do  my best with them kind patient

زنان. همیشه سعی کرده‌ام بهترین کار را با آنها انجام دهم. مهربان، صبور،

romantic i've listened supported and loved  deeply but somehow i never understood them  

رمانتیک. به حرف‌هایشان گوش داده‌ام، از آنها حمایت کرده‌ام و عمیقاً دوستشان داشته‌ام، اما به نوعی هرگز آنها را درک نکرده‌ام.

my first girlfriend emma was  the sweetest girl i had ever

اولین دوست دخترم، اما، شیرین‌ترین دختری بود که تا به حال

met we were in high school and i  thought we were perfect together

دیده بودم. ما در دبیرستان بودیم و فکر می‌کردم با هم عالی هستیم.

i used to bring her flowers every friday after

هر جمعه بعد از مدرسه برایش گل می‌بردم.

school once i saved up for weeks to buy  her a bracelet she mentioned liking she  

یک هفته بعد از مدرسه برایش گل خریدم. او گفت که از دستبند خوشش آمده است.

smiled when i gave it to her but later  she said "mark you don't have to try so

وقتی دستبند را به او دادم لبخند زد، اما بعداً گفت: "مارک، لازم نیست خیلی تلاش کنی،

hard i just want you to be  yourself." that confused me

فقط می‌خواهم خودت باشی." چیزی که من را گیج می‌کرد،

wasn't this what girls wanted romance  thoughtfulness i didn't know how to try less

این چیزی نبود که دخترها می‌خواستند، عاشقانه، با ملاحظه بودن، من نمی‌دانستم چطور کمتر تلاش کنم،

hard so i kept doing what i  thought was right but a few months

بنابراین به انجام کاری که فکر می‌کردم درست است ادامه دادم، اما چند ماه

later she broke up with me saying "i need  something different." what did that even

بعد او با من به هم زد و گفت "من به چیز متفاوتی نیاز دارم". اصلاً چه

mean years passed and i met sophia  during college she was smart funny and

معنی داشت که سال‌ها گذشت و من در دوران دانشگاه با سوفیا آشنا شدم. او باهوش، بامزه و

ambitious i admired her drive she told me  she liked men who were strong and independent

جاه‌طلب بود. من پشتکارش را تحسین می‌کردم. او به من گفت که از مردان قوی و مستقل خوشش می‌آید،

so i focused on my work and didn't cling  to her i thought i was giving her a

بنابراین من روی کارم تمرکز کردم و به او نچسبیدم. فکر کردم دارم به او

space but one evening she said "mark you're too  distant i need someone who makes me feel wanted

فضا می‌دهم، اما یک شب گفت: "مارک، تو خیلی دوری، من به کسی نیاز دارم که باعث شود احساس کنم مورد توجه هستم." من

i was stunned i thought i was doing exactly  what she wanted but again i had failed to

شوکه شدم. فکر کردم دقیقاً همان کاری را می‌کنم که او می‌خواست، اما باز هم نتوانستم به

understand as a photographer i meet many  people and relationships often start

عنوان یک عکاس بفهمم که من با افراد زیادی ملاقات می‌کنم و روابط اغلب به طور

naturally i met anna at a wedding i was shooting  she was a guest and we clicked immediately

طبیعی شروع می‌شوند. من آنا را در یک عروسی ملاقات کردم، من در حال عکاسی بودم. او مهمان بود و ما فوراً با هم آشنا شدیم.

she loved art and shared my passion  for capturing beauty through a

او عاشق هنر بود و اشتیاق من برای ثبت زیبایی از طریق

lens our dates were magical visiting museums  

لنز را با او به اشتراک گذاشت. قرارهای ما جادویی بود. از موزه‌ها بازدید می‌کردیم،

taking long walks and even  doing photo shoots together

پیاده‌روی‌های طولانی می‌کردیم و حتی

for the first time i thought "this is  it i've found someone who understands

برای اولین بار با هم عکاسی می‌کردیم. با خودم فکر کردم "همین است، من کسی را پیدا کرده‌ام که

me." but one day she said "mark i feel like  you're more in love with your camera than with me

مرا درک می‌کند." اما یک روز او گفت: "مارک، احساس می‌کنم تو بیشتر عاشق دوربینت هستی تا من،

that heart photography was my life my  passion i thought she appreciated that about

عکاسی از قلب زندگی من بود، اشتیاق من بود. فکر کردم او از این بابت از

me i didn't know how to balance my  love for my work with my love for her

من قدردانی می‌کند. نمی‌دانستم چگونه عشقم را به کارم متعادل کنم. با عشقی که به او داشتم،

by the time i turned 30 i had been  through more relationships than i cared to

تا وقتی که سی ساله شدم، روابط زیادی را پشت سر گذاشته بودم، آنقدر که حتی

admit each one left me with more questions  than answers i've been told i'm too nice too

اعتراف هم نمی‌کردم که هر کدام از آنها سوالات بیشتری نسبت به پاسخ‌ها برایم به جا گذاشته بودند، به من گفته شده بود که خیلی خوب هستم، خیلی سرم

busy too boring too complicated it seems like  no matter what i do i'm always missing the mark

شلوغ است، خیلی خسته‌کننده است، خیلی پیچیده است، انگار هر کاری می‌کنم، همیشه هدف را گم می‌کنم،

i wish i could say i've learned something by  now but the truth is i still don't understand

کاش می‌توانستم بگویم که تا الان چیزی یاد گرفته‌ام، اما حقیقت این است که من هنوز

women every relationship feels  like a puzzle with missing pieces

زن‌ها را نمی‌فهمم، هر رابطه‌ای مثل یک پازل با تکه‌های گمشده است، آیا

am i the problem or am i just picking the wrong

مشکل من هستم یا فقط افراد اشتباهی را انتخاب می‌کنم،

people one day after yet another breakup  i found myself sitting alone in my

یک روز پس از یک جدایی دیگر، خودم را تنها در آپارتمانم دیدم که

apartment staring at my camera  photography had always been my escape my

به دوربینم خیره شده‌ام، عکاسی همیشه راه فرار من بود،

therapy i grabbed my gear and  decided to go out and take

درمان من بود، وسایلم را برداشتم و تصمیم گرفتم بیرون بروم و

pictures it was a warm evening and the  city was alive with lights and energy

عکس بگیرم، عصر گرمی بود و شهر پر از نور و انرژی بود،

as i walked through the streets i noticed  a young woman sitting on the bench crying

همینطور که در خیابان‌ها قدم می‌زدم، متوجه زن جوانی شدم که روی نیمکت نشسته بود و

softly she didn't seem to notice  me i hesitated but then approached  

آرام گریه می‌کرد، به نظر نمی‌رسید که متوجه من شده باشد، مکث کردم اما سپس با

her carefully "are you okay?" i asked  she looked up surprised "not really,"  

احتیاط به او نزدیک شدم، "حالت خوبه؟" پرسیدم. با تعجب سرش را بالا آورد و گفت: «نه واقعاً.»

she said her name was lily and  she had just ended a long-term

گفت اسمش لیلی است و تازه یک رابطه طولانی‌مدت را تمام کرده بود. برای اولین بار تمام

relationship she poured her heart out telling  me how she felt misunderstood and unappreciated

دلش را بیرون ریخت و از احساسش گفت که درک نشده و قدرش را ندانسته است.

for the first time i listened without trying to  

من بدون اینکه سعی کنم

fix anything i didn't offer solutions  or try to impress her i just listened  

چیزی را درست کنم گوش دادم، راه حلی ارائه ندادم یا سعی نکردم او را تحت تأثیر قرار دهم. فقط گوش دادم.

when she finished she said "thank you  for listening." most people try to give

وقتی حرفش تمام شد، گفت: «ممنون که گوش دادی.» بیشتر مردم سعی می‌کنند

advice but sometimes i just need someone to hear

نصیحت کنند، اما بعضی وقت‌ها فقط به کسی نیاز دارم که حرف‌هایم را بشنود.

me that moment hit me like a bolt of lightning  maybe i had been overthinking everything

آن لحظه مثل صاعقه به من برخورد کرد. شاید من زیادی به همه چیز فکر کرده بودم.

maybe understanding women wasn't about  solving their problems or guessing what they

شاید فهمیدن زن‌ها ربطی به حل مشکلاتشان یا حدس زدن

wanted maybe it was just about being  present and letting them be themselves

خواسته‌هایشان نداشت، شاید فقط به حضور داشتن و اجازه دادن به آنها برای خودشان بودن بود.

lily and i didn't start a  relationship but we became

لیلی و من رابطه‌ای را شروع نکردم، اما با هم

friends she taught me something  invaluable relationships aren't  

دوست شدیم. او چیزی به من آموخت. روابط به

about perfection they are about connection

کمال مربوط نمی‌شوند، بلکه به ارتباط مربوط می‌شوند.

now i'm taking things slow i've  stopped trying to figure women out

حالا من همه چیز را آرام پیش می‌برم. من تلاش برای شناخت کامل زن‌ها را متوقف کرده‌ام،

completely instead i focus  on being authentic honest and

در عوض روی صادق و

open maybe i'll never fully understand  women [Music] but i'm okay with

روراست بودن تمرکز می‌کنم. شاید هرگز نتوانم زن‌ها را کاملاً درک کنم. [موسیقی] اما من با

that and who knows maybe the right woman will come

این موضوع مشکلی ندارم و چه کسی می‌داند، شاید زن مناسب از

along not because i understand her perfectly  but because we'll figure things out together  

راه برسد، نه به این خاطر که من او را کاملاً درک می‌کنم، بلکه به این دلیل که ما با هم همه چیز را درک خواهیم کرد.

i hope you liked this story if you could improve  your english a little more please subscribe to  

امیدوارم از این داستان خوشتان آمده باشد. اگر می‌توانید انگلیسی خود را کمی بیشتر بهبود بخشید، لطفاً در

the channel and share this video with a friend  thank you very much for your support take care

کانال مشترک شوید و این ویدیو را با یک دوست به اشتراک بگذارید. از حمایت شما بسیار سپاسگزارم. مراقب خودتان باشید.