Basic English: The 8 Parts of Speech

Hello. I'm Gill at engVid, and today's lesson is looking at the parts of speech. Okay? So,

سلام. من Gill در engVid هستم، و درس امروز نگاهی به بخش‌های گفتار است. باشه؟ بنابراین،

grammar and these grammatical terms. So, this is if you're a beginner learning English or

دستور زبان و این اصطلاحات دستوری. بنابراین، اگر در یادگیری زبان انگلیسی مبتدی هستید یا

you may be a native speaker, you just want to refresh your memory about what the parts

ممکن است یک زبان مادری باشید، فقط می‌خواهید حافظه خود را در مورد بخش‌های

of speech are. Or if you were at school at a time when grammar wasn't taught very much

گفتار تازه کنید. یا اگر زمانی در مدرسه بودید که گرامر زیاد آموزش داده نمی شد

and you're a bit unsure about what nouns and verbs and adjectives are, this should be quite

و کمی مطمئن نیستید که اسم ها و افعال و صفت ها چیست، این باید

a useful overview... Review for you of the different terms and what they are with some

یک مرور کلی مفید باشد... اصطلاحات مختلف را برای شما مرور کنید. و چه هستند با چند

examples to illustrate. Okay, so let's have a look. So, starting with nouns, which are usually

مثال برای نشان دادن. خوب، پس بیایید نگاهی بیندازیم. بنابراین، با اسامی شروع کنید، که معمولاً

things or people, or they could be abstract ideas as well, but... So, things like table, chair, cat,

چیزها یا افراد هستند، یا می توانند ایده های انتزاعی نیز باشند، اما ... بنابراین، چیزهایی مانند میز، صندلی، گربه،

dog, and people. People's names, John, Mary, with a capital first letter. Okay? You can have

سگ و مردم. نام افراد، جان، مریم، با حرف اول بزرگ. باشه؟ شما می توانید

abstract nouns as well, such as thought and love, happiness. Those are sort of intangible, as they're

اسامی انتزاعی نیز داشته باشید، مانند فکر و عشق، شادی. آن‌ها به نوعی

called, abstract nouns. Proper nouns are the ones which are names, and then just ordinary nouns,

اسم‌های انتزاعی ناملموس هستند. اسم‌های خاص آن‌هایی هستند که اسم هستند، و سپس فقط اسم‌های معمولی،

common nouns are the ones which are things, objects, or animals. Okay? So, those are things and people,

اسم‌های مشترک آن‌هایی هستند که چیزها، اشیاء یا حیوانات هستند. باشه؟ بنابراین، آنها چیزها و افراد هستند،

sometimes concepts, abstract concepts as well. Okay. Right. So, next one is a verb, which is

گاهی اوقات مفاهیم، ​​مفاهیم انتزاعی نیز. باشه. درست. بنابراین، بعدی یک فعل است، که

either an action, mostly actions, but it can also be just a state of being in a particular state.

یا یک عمل است، بیشتر افعال، اما می تواند فقط یک حالت قرار گرفتن در یک حالت خاص باشد.

So... And the verb, the infinitive of the verb begins with "to", so "to be", "to have", etc.

پس... و فعل مصدر فعل با "to" شروع می شود، پس "بودن"، "داشتن" و غیره

So, "to be" is a verb of state because it just means you exist, something... Or something exists.

پس "بودن" فعل حالت است زیرا فقط به معنای وجودت است. چیزی... یا چیزی وجود دارد.

It is "to be", so that's a state rather than an action, but most verbs are actions. Okay.

این "بودن" است، بنابراین یک حالت است تا یک عمل، اما بیشتر افعال کنش هستند. باشه.

So, "to be", "to have", "to do", "to work", "to sing". So, anything to do with

بنابراین، "بودن"، "داشتن"، "انجام دادن"، "کار کردن"، "آواز خواندن". بنابراین، هر کاری که با

something that you do, an action, really. Okay.

کاری که انجام می دهید انجام دهید، واقعاً یک عمل. باشه.

Then an adjective describes a noun, so back to the nouns. Large, so "large table",

سپس یک صفت یک اسم را توصیف می کند، بنابراین به اسم ها برگردید. بزرگ، بنابراین «میز بزرگ»،

small, "small chair", so it goes in front of the noun. Unlike in a lot of other languages,

کوچک، «صندلی کوچک»، بنابراین جلوی اسم می رود. برخلاف بسیاری از زبان های دیگر،

other than English, the adjective comes after the noun quite often, but in English

به غیر از انگلیسی، این صفت اغلب بعد از اسم می آید، اما در انگلیسی

the adjective comes before the noun. Okay. So, "large", "small", "red", any colours are adjectives.

این صفت قبل از اسم می آید. باشه. بنابراین، "بزرگ"، "کوچک"، "قرمز"، هر رنگی صفت هستند.

"Clean", "clean" or "dirty" are adjectives. "Nice", "horrible", they're all adjectives

"تمیز"، "پاک" یا "کثیف" صفت هستند. "خوب"، "وحشتناک"، همه آنها صفاتی هستند که

describing something. So, "a small cat", "a red dog", "a nice chair", "a clean table". Okay?

چیزی را توصیف می کنند. بنابراین، "یک گربه کوچک"، "یک سگ قرمز"، "یک صندلی خوب"، "یک میز تمیز". باشه؟

So, these... Obviously all these parts of speech work together with other parts of speech in a

بنابراین، این ... بدیهی است که همه این بخش های گفتار با سایر بخش های گفتار با

certain order. Right. So, next one is an adverb. You see the word "verb" is in it, "adverb" which

نظم خاصی همراه هستند. درست. بنابراین، بعدی یک قید است. می بینید که کلمه "فعل" در آن است، "قید" که

describes how an action is done. So, the action is the verb, and the adverb describes how the

نحوه انجام یک عمل را توصیف می کند. بنابراین، عمل فعل است و قید نحوه انجام عمل را توصیف می کند

action is done. So, you either do something quickly or slowly or happily or sadly, or you

. بنابراین، شما یا کاری را سریع یا آهسته یا با خوشحالی یا ناراحتی انجام می دهید، یا

do it well or badly. So, often adverbs end "ly", but not always. So, words like "well" are also

آن را خوب یا بد انجام می دهید. بنابراین، اغلب قیدها به "ly" ختم می شوند، اما نه همیشه. بنابراین، کلماتی مانند "خوب" نیز

adverbs, but usually you can recognise an adverb from "ly" at the end. Okay.

قید هستند، اما معمولاً می توانید یک قید را از "ly" در آخر تشخیص دهید. باشه.

Right, so thinking of a sentence, the structure of it, a conjunction is a word that joins

درست است، بنابراین فکر کردن به یک جمله، ساختار آن، یک کلمه ربط کلمه ای است که

different parts of the sentence. So, an obvious one is "and", and another is "but",

قسمت های مختلف جمله را به هم می پیوندد. بنابراین، یکی آشکار «و» است، و دیگری «اما»،

but you can also have other sort of joining words like "which" and "when", and so on. Okay.

اما می‌توانید انواع دیگری از واژه‌های پیوسته مانند «کدام» و «وقتی» و غیره را نیز داشته باشید. باشه.

Right. And then the next one is the article. So, usually it's either "the" or "a" or "an".

درست. و سپس مورد بعدی مقاله است. بنابراین، معمولاً یا "the" یا "a" یا "an" است.

Because "the" is a specific one that you're pointing to, and "a" is just maybe one of many

زیرا "the" یک مورد خاص است که شما به آن اشاره می کنید، و "a" شاید یکی از بسیاری از

possible ones. Okay. More general. So, those are called articles. So, that comes in front of,

موارد ممکن باشد. باشه. کلی تر. بنابراین، به آنها مقاله می گویند. بنابراین،

usually, a noun. It could come in front of... It could come first, and then an adjective,

معمولاً جلوی یک اسم می آید. می تواند در مقابل ... می تواند اول بیاید و بعد صفت

and then a noun. You know, "the red dog" you could have, or just "the chair". So,

و بعد اسم. می دانید، "سگ قرمز" شما می توانید داشته باشید، یا فقط "صندلی". بنابراین،

sometimes you put the adjective in between the article and the noun. Okay. You can also have

گاهی اوقات صفت را بین ماده و اسم قرار می دهید. باشه. شما همچنین می توانید

words like "some", which come before the noun. "Some dogs", "many chairs", so it sort of defines

کلماتی مانند "some" داشته باشید که قبل از اسم می آیند. "بعضی سگ ها"، "صندلی های زیاد"، بنابراین به نوعی تعریف می کند که می

you know, how many sometimes. "Some" and "many", as well as "the", "a", "an".

دانید، گاهی اوقات چند نفر. "بعضی" و "بسیاری" و همچنین "the"، "a"، "an".

Okay. Then a pronoun. So, we've got the word "noun" here, and "pro" in front of it. So,

باشه. سپس یک ضمیر. بنابراین، ما در اینجا کلمه "اسم" و "pro" را در مقابل آن داریم. بنابراین،

a pronoun replaces a noun. It saves you having to give the noun. So, "I", rather than my name,

یک ضمیر جایگزین اسم می شود. این باعث می‌شود که مجبور شوید اسم را بدهید. بنابراین، "من" به جای نام من،

I... It's "I" and "you", rather than "John", "you", and "he", "she", "it", "we", "they",

من... این "من" و "تو" است، نه "جان"، "تو" و "او"، "او"، "آن"، "ما" ، "آنها"،

those are called personal pronouns, all to do with people or things, again. "It" can refer to

آنهایی که ضمایر شخصی نامیده می شوند، همه مربوط به افراد یا چیزها هستند، دوباره. "آن" می تواند به

a chair, the chair. "It", "it is broken", and people say, "What? What is broken?"

یک صندلی، صندلی اشاره کند. «این»، «شکسته است» و مردم می گویند: «چی؟ چی شکسته؟»

"The chair that I just mentioned, it is broken." So, you have to mention the noun first

"صندلی که به آن اشاره کردم، شکسته است." بنابراین، شما باید ابتدا اسم را

in the previous sentence, perhaps. "Oh, look at the chair, it is broken." So,

در جمله قبل ذکر کنید، شاید. "اوه، به صندلی نگاه کن، شکسته است." بنابراین،

it refers back to something you've already mentioned, and it saves you having to say,

به چیزی که قبلاً اشاره کردید اشاره دارد و شما را از گفتن

"Look at the chair, the chair is broken." It saves having to repeat the same word again.

"صندلی نگاه کنید، صندلی شکسته است." باعث صرفه جویی در تکرار دوباره همان کلمه می شود.

Okay. And then finally, prepositions, which are all to do with a location or a direction.

باشه. و در نهایت، حروف اضافه، که همه مربوط به مکان یا جهت هستند.

It could be some movement towards something, or it could be to do with being in a location

این می تواند حرکتی به سمت چیزی باشد، یا می تواند مربوط به حضور در یک مکان

and your relationship to that location. So, "at", "I am at the supermarket."

و رابطه شما با آن مکان باشد. بنابراین، "در"، "من در سوپرمارکت هستم."

"I'm going to the supermarket", so that's more movement direction. "On", "I'm sitting on the

"من به سوپرمارکت می روم"، بنابراین جهت حرکت بیشتر است. "روشن"، "روی صندلی نشسته ام

chair." "I'm going up the stairs" or "down the stairs." "I'm in the house." So, that's all to

." «از پله ها بالا می روم» یا «از پله ها پایین می روم». "من در خانه هستم." بنابراین، این همه

do with the relationship to where you are, or where you're going from one place to another.

به رابطه با جایی که هستید، یا جایی که از یک مکان به مکان دیگر می روید، مربوط می شود.

Okay. So, I hope that's been a useful run-through, revision of these parts of speech. So, if you

باشه. بنابراین، امیدوارم که بازنگری این بخش‌های سخنرانی مفید بوده باشد. بنابراین، اگر

remember eight, most people say eight parts of speech, so you can always think, okay, try to

هشت قسمت را به خاطر دارید، اکثر مردم هشت قسمت از سخنرانی را می گویند، بنابراین شما همیشه می توانید فکر کنید، خوب، سعی کنید

test yourself in your head. Can I think of all eight of these words? Okay. So, if you'd like to

خود را در ذهن خود آزمایش کنید. آیا می توانم به تمام این هشت کلمه فکر کنم؟ باشه. بنابراین، اگر می‌خواهید

test yourself on the parts of speech, there's a quiz on the website, www.engvid.com, if you'd

خودتان را روی بخش‌های گفتار آزمایش کنید، یک مسابقه در وب‌سایت www.engvid.com وجود دارد، اگر می‌خواهید به

like to go there and see how you do. And I hope that's been a helpful session. So, thanks for

آنجا بروید و ببینید که چگونه انجام می‌دهید. و امیدوارم جلسه مفیدی بوده باشد. بنابراین، از

watching, and hope to see you again soon. Okay. Bye for now.

تماشای شما متشکرم و امیدوارم به زودی دوباره شما را ببینم. باشه. فعلا خداحافظ.