Grammar to Help You Move from B2 to C1

Let's look at three grammar points you need to  know as you move from B2 to C1. These patterns  

بیایید به سه نکته گرامری که باید هنگام حرکت از B2 به C1 بدانید، نگاه کنیم. این الگوها

may look and sound weird, but they're correct. I'm  Jennifer from English with Jennifer, and here's  

ممکن است عجیب و غریب به نظر برسند، اما درست هستند. من جنیفر از انگلیسی با جنیفر هستم، و در اینجا

the first odd-sounding piece of grammar. I'll  usually attend classes in the morning. Using "will"  

اولین قطعه دستور زبان عجیب و غریب است. معمولاً صبح‌ها در کلاس‌ها شرکت می‌کنم. استفاده از «اراده»

to refer to the present is correct. First, "will" for  present habits or tendencies. Maybe you know that  

برای اشاره به حال صحیح است. اول، «اراده» برای عادات یا تمایلات فعلی. شاید می دانید که

I actively study Russian and Spanish. I make time  for this every week. I'll often schedule a language  

من به طور فعال روسی و اسپانیایی را مطالعه می کنم. هر هفته برای این کار وقت می گذارم. من اغلب

lesson after breakfast. I don't like to study in  the evening. I'll usually attend classes in the  

بعد از صبحانه یک درس زبان برنامه ریزی می کنم. من دوست ندارم عصرها درس بخوانم . من معمولاً صبح‌ها در کلاس‌ها شرکت می‌کنم

morning. That's my habit. We can use an adverb of  frequency like "usually" to make it clear that this  

. این عادت من است. می‌توانیم از یک قید با فرکانس مانند «معمولا» استفاده کنیم تا مشخص کنیم که این

is a repetitive action. I like reading, but I'll  often end up watching TV if I'm free at night.

یک عمل تکراری است. من خواندن را دوست دارم، اما اگر شب‌ها آزاد باشم اغلب به تماشای تلویزیون می‌روم.

Could I drop "will" and just use the simple present?  I often end up watching... Yes, but American English  

آیا می توانم "اراده" را رها کنم و فقط از هدیه ساده استفاده کنم؟ من اغلب در نهایت تماشا می‌کنم... بله، اما سخنرانان انگلیسی آمریکایی از

speakers do use "will" for present habits and  tendencies, that is actions that repeat. Did  

«اراده» برای عادت‌ها و تمایلات فعلی استفاده می‌کنند، یعنی اعمالی که تکرار می‌شوند. آیا می‌دانستید

you know that there are many courteous drivers in  the U.S.? There are some rude ones, but drivers will  

که رانندگان مودب زیادی در ایالات متحده وجود دارد؟ برخی از آنها بی‌ادب هستند، اما رانندگان

often wave to say thank you if you let them turn  or go ahead of you. How about where you live?

اغلب برای تشکر از شما دست تکان می‌دهند، اگر اجازه دهید آنها بپیچند یا جلوتر از شما بروند. محل زندگیت چطوره؟

Are drivers rude or courteous? Write an example  in the comments and use "will" for a present habit  

آیا رانندگان بی ادب هستند یا مودب؟ مثالی را در نظرات بنویسید و از "اراده" برای عادت

or tendency. Second, "will" for assumptions about the  present. This is kind of related to the first use. 

یا گرایش فعلی استفاده کنید. دوم، «اراده» برای مفروضات مربوط به حال. این به نوعی مربوط به اولین استفاده است.

If we know habits, tendencies, and general truths, we  can make logical guesses about a present situation. 

اگر عادت‌ها، گرایش‌ها و حقایق کلی را بشناسیم، می‌توانیم در مورد وضعیت فعلی حدس‌های منطقی بزنیم.

We can express our assumptions with "will." Going  to a theater performance like the ballet or opera  

ما می توانیم فرضیات خود را با «اراده» بیان کنیم. رفتن به اجرای تئاتر مانند باله یا اپرا

isn't like going to the movies. Trust me. I've been  to both. You can always walk in late to a movie, but  

مانند رفتن به سینما نیست. به من اعتماد کن من به هر دو رفته ام. همیشه می‌توانید تا دیروقت وارد یک فیلم شوید، اما

at the opera or ballet, they won't let you enter  until intermission. Let's imagine we're driving  

در اپرا یا باله، اجازه ورود شما را نمی‌دهند . بیایید تصور کنیم که

into Boston for a theater performance, and I'm  giving you advice about where to park. "Don't go  

برای اجرای تئاتر به بوستون می رویم، و من به شما توصیه می کنم که کجا پارک کنید. "

to that parking garage. It'll be full by now. They  won't have any space. Let's go to the other one."  

به آن گاراژ پارکینگ نرو. تا الان پر شده است. آنها فضایی نخواهند داشت. بیایید به گاراژ دیگر برویم."

I'm using "will" to make a present assumption.  I don't know for sure, but I'm assuming that  

من از "اراده" برای ایجاد یک فرض فعلی استفاده می کنم. من مطمئناً نمی دانم، اما فرض می کنم که

I'm right. I almost always wake up before my  kids. I do everything quietly because I know  

حق با من است. من تقریباً همیشه قبل از بچه‌هایم از خواب بیدار می‌شوم. من همه کارها را بی سر و صدا انجام می دهم زیرا می دانم

they'll still be sleeping. How about you? what  do you assume about the other members of your  

آنها همچنان می خوابند. شما چطور؟ در مورد سایر اعضای خانواده خود چه تصوری دارید

household? Give me an example with "will." Third,  "will" for unwillingness or lack of cooperation.  

؟ برای من مثالی با "اراده" بزنید. سوم، «اراده» برای عدم تمایل یا عدم همکاری.

Do you ever have trouble opening a jar or a  bottle? I do. I then put on rubber gloves, and I  

آیا تا به حال برای باز کردن یک شیشه یا بطری مشکل دارید ؟ من انجام می دهم. سپس دستکش‌های لاستیکی می‌پوشم و

try to twist off the lid. if that doesn't work,  I'll complain, and then I'll ask for help. I say,  

سعی می‌کنم درب آن را بچرخانم. اگر کار نکرد، شکایت می‌کنم و سپس از شما کمک می‌خواهم. می‌گویم،

"This lid won't come off. I tried and tried, and  it won't open. Can you get it?" Think about when  

"این درب باز نمی‌شود. سعی کردم و تلاش کردم، باز نمی‌شود. می‌توانید آن را دریافت کنید؟" به این فکر کنید که   وقتی

we have internet issues. This site won't accept  my password. I've entered it three times already. 

مشکل اینترنت داریم. این سایت رمز عبور من را نمی‌پذیرد. قبلا سه بار واردش کردم

I keep clicking, and the page won't open. I think  the link is broken. Notice how these forms are  

من به کلیک کردن ادامه می دهم و صفحه باز نمی شود. فکر می‌کنم پیوند خراب است. توجه کنید که چگونه این فرم‌ها

negative. How about you? What kinds of problems do  you face with technology? Share an example with  

منفی هستند. شما چطور؟ با چه نوع مشکلاتی با فناوری مواجه هستید؟ یک مثال را با

"will." I suggest that everyone study this closely.  Using a base verb in the that-clause after "suggest"  

"will" به اشتراک بگذارید. به همه پیشنهاد می کنم این موضوع را از نزدیک مطالعه کنند. استفاده از فعل پایه در that-clause بعد از «پیشنهاد»

and "recommend" is correct. The subjunctive is a mood.  In grammar, "mood" refers to the speaker's attitude  

و «توصیه» صحیح است. فاعل یک حالت است. در دستور زبان، "حال" به نگرش گوینده

toward what is being said. With the subjunctive  mood, we express wishes and possibilities. When  

نسبت به آنچه گفته می شود، اشاره دارد. با حالت اطلاق، آرزوها و احتمالات را بیان می کنیم. وقتی   از

we use the subjunctive with verbs like "suggest"  and "recommend," we're expressing our wishes in  

فاعل با افعالی مانند "پیشنهاد" و "توصیه" استفاده می کنیم، در حال بیان خواسته های خود در

relation to other people's actions. Please don't  say, "I suggested him to go to a doctor" or even "I  

رابطه با اعمال دیگران هستیم. لطفاً نگویید: "من به او پیشنهاد دادم به دکتر برود" یا حتی "

suggest that he sees a doctor. You'll likely be  understood if you say it that way, but here are  

پیشنهاد می‌کنم که به دکتر مراجعه کند. اگر اینطور بگویید احتمالاً متوجه خواهید شد، اما

the standard patterns. I suggested going to a  doctor. "Suggest" + gerund. I suggested that he  

الگوهای استاندارد در اینجا آمده است. من پیشنهاد کردم بروم. به یک دکتر "پیشنهاد" + یک بند اسمی را پیشنهاد دادم

see a doctor. "Suggest" + a noun clause, a that-  clause, and inside the noun clause, we use the  

present subjunctive. We use a base verb. There  are other verbs that express a stronger wish,  

افعال دیگری هستند که آرزوی قوی تری را بیان می کنند،

and they too will use the present subjunctive in  the noun clause. I insisted that he go to a doctor.  

و آنها نیز از فاعل فعلی در بند اسمی استفاده می کنند به

I demanded that he go to a doctor. The verbs  "request" and "order" work this way too. To learn  

این ترتیب،

more, see my related video on the subjunctive.  I'll put the link in the video description.

ویدیوی مرتبط من را در قسمت توضیحات ویدیویی مشاهده کنید

[Music]

If I were you, I wouldn't do that. Saying "if  I were you" is correct. You learned that the  

درست یاد گرفتید که

present subjunctive uses the base verb. The  past subjunctive is also used for wishes and  

فاعل فعلی از فعل پایه استفاده می شود.

possibilities, but we use past tense verb forms.  Saying "if I were you" is hypothetical. The use  

استفاده

of "were" for all subjects marks the statement  as unreal. If I were you. If you were me. If he  

از «بودند» برای همه موضوعات، عبارت را غیرواقعی نشان می‌دهد . اگر من جای تو بودم اگه جای من بودی اگر او

were here. Consider this possibility. If I were  an animal, I'd like to be a squirrel or a bird.  

اینجا بود. این احتمال را در نظر بگیرید. اگر من یک حیوان بودم، دوست داشتم یک سنجاب یا یک پرنده باشم.

How about you? If you could be any animal for  a day, what would you be? The past subjunctive

شما چطور؟ اگر بتوانید برای یک روز هر حیوانی باشید، چه می‌شدید؟ از فاعل گذشته

is also used for wishes. Wishes are different  from hopes, right? If we hope for something, it  

برای آرزوها نیز استفاده می شود. آرزوها با امیدها فرق دارند، درست است؟ اگر به چیزی امیدوار باشیم،

may be possible. If we wish for something, it's  not realistic. That's why wishing requires the  

ممکن است این کار ممکن باشد. اگر چیزی را آرزو کنیم، واقع بینانه نیست. به همین دلیل است که آرزو کردن مستلزم

subjunctive. I wish you were here. I wish it  weren't so hard. Any present wish expressed  

فرعی است. کاش اینجا بودی ای کاش آنقدر سخت نبود. هر آرزوی فعلی که

with the verb "be" uses the past subjunctive  "were." Do you know what happens to these

با فعل «be» بیان می‌شود، از فاعل گذشته « بود» استفاده می‌کند. آیا می دانید چه اتفاقی برای این

verbs? These are unreal situations in the  present. We use past tense forms to express  

افعال می افتد؟ اینها موقعیت‌های غیر واقعی در حال حاضر هستند. برای بیان خواسته‌هایمان از فرم‌های زمان گذشته استفاده می‌کنیم

our wishes. I wish I could fly. I wish I had more  time. Don't you wish we knew the answers to life's

. کاش می توانستم پرواز کنم. ای کاش زمان بیشتری داشتم . آیا دوست ندارید که ما پاسخ مشکلات زندگی را بدانیم

problems? If the present shifts back to the  past, guess what happens with past tense

؟ اگر زمان حال به گذشته برگردد، حدس بزنید که با افعال زمان گذشته چه اتفاقی می‌افتد

verbs. We shift the simple past to the past  perfect. I wish I hadn't done that. I wish I  

. ما گذشته ساده را به گذشته کامل تغییر می دهیم . کاش این کار را نمی کردم. کاش

had learned the truth sooner. What do you wish for?  Share a wish for the past or the present. Use the

زودتر حقیقت را می فهمیدم. چه آرزویی دارید؟ آرزویی را برای گذشته یا حال به اشتراک بگذارید. از فاعل استفاده کنید

subjunctive. Review and practice. Remember using "will" to refer to the present is correct.  

. مرور و تمرین کنید. به یاد داشته باشید که استفاده از "اراده" برای اشاره به حال صحیح است.

Using the base verb in a noun clause after  verbs like "suggest" and "recommend" is correct.  

استفاده از فعل پایه در بند اسمی بعد از افعالی مانند "پیشنهاد" و "توصیه" صحیح است.

It's the present subjunctive. And saying  "if I were you" is correct. It's the past

فاعل حال است. و گفتن «اگر جای تو بودم» صحیح است. این

subjunctive. That's all for now. Please remember to  like and share the video if you found the lesson  

فعل ماضی است. فعلاً همین است. لطفاً به یاد داشته باشید که اگر این درس را مفید یافتید، ویدیو را لایک کنید و به اشتراک بگذارید

useful. Don't forget to subscribe and follow me.  As always, thanks for watching and happy studies!

. فراموش نکنید که مشترک شوید و من را دنبال کنید. مثل همیشه، از تماشای شما و مطالعات شاد متشکریم!