NOUNS & ARTICLES | A2-B1 English Course | Lesson # 1/12

[Music]

Hello and welcome everyone to today's lesson, which  is all about nouns. Let me share my screen with you  

[موسیقی]

سلام و به همه به درس امروز که درباره اسم‌ها است، خوش آمدید. بگذارید صفحه نمایشم را با شما به اشتراک بگذارم

and share the lesson. Okay. So, nouns are divided  into several categories. We have common and proper  

و درس را به اشتراک بگذارم. باشه. بنابراین، اسم‌ها به چند دسته تقسیم می‌شوند. ما اسم‌های عام و خاص داریم

nouns. We have singular and plural nouns. We also  have countable and uncountable nouns. So, let's have  

. ما اسم مفرد و اسم جمع داریم. ما همچنین اسم‌های قابل شمارش و غیرقابل شمارش داریم. بنابراین، بیایید

a look at what we mean by common or proper nouns. Common nouns are words for types of things, 

نگاهی به منظورمان از اسم عام یا خاص بیندازیم.  اسم‌های عام کلماتی هستند که برای انواع چیزها،

people, and places. For example: company, founder,  country. These are what we call common nouns.  

افراد و مکان‌ها به کار می‌روند. برای مثال: شرکت، بنیانگذار، کشور. اینها همان چیزی هستند که ما اسم‌های عام می‌نامیم.

A common noun is not capitalized. You don't start  a common noun with a capital letter, only a small  

اسم عام با حرف بزرگ نوشته نمی‌شود. اسم عام را با حرف بزرگ شروع نمی‌کنید، فقط با یک

letter. And in a sentence, a common noun usually  comes after an article 'a' and/or 'the', or another  

حرف کوچک. و در یک جمله، یک اسم عام معمولاً بعد از حرف تعریف 'a' و/یا 'the' یا یک

determiner. What is a proper noun? A proper noun  is the name of specific things, people, and places.  

حرف تعریف دیگر می‌آید. اسم خاص چیست؟ اسم خاص، نام چیزها، افراد و مکان‌های خاص است.

For example: company is the common noun, and the  specific noun in this context would be Apple.

برای مثال: company اسم عام است و اسم خاص در این متن Apple خواهد بود. کلمه

Founder is a common noun, and the specific example  for this common noun is Steve Jobs. And the common  

Founder یک اسم عام است و مثال خاص برای این اسم عام، Steve Jobs است. و

noun is country, and the specific proper noun  is America. Basically, it's the name of someone  

اسم عام «کشور» و اسم خاص « آمریکا» است. اساساً، اسم کسی

or something. Right. Now, a proper noun is always  capitalized. So, you must always start your proper  

یا چیزی است. درست است. حال، یک اسم خاص همیشه با حرف بزرگ نوشته می‌شود. بنابراین، شما همیشه باید اسم خاص خود را

noun with a capital letter, but it does not come  after an article or a determiner. So, our example  

با حرف بزرگ شروع کنید، اما بعد از حرف تعریف یا حرف تعریف نمی‌آید. بنابراین، جمله‌ی مثال ما

sentence is: Steve Jobs was the founder of a  company called Apple. I think this distinction  

این است: استیو جابز بنیانگذار شرکتی به نام اپل بود. فکر می‌کنم این تمایز

is very clear for you. And a small common mistake  that I sometimes see is adding a determiner or  

برای شما کاملاً واضح است. و یک اشتباه رایج کوچک که گاهی اوقات می‌بینم، اضافه کردن یک حرف تعریف یا

an article to a proper noun. Make sure you avoid  that. So, we never hear things like 'the Steve' or 'an  

یک حرف تعریف به یک اسم خاص است. مطمئن شوید که از آن اجتناب می‌کنید. بنابراین، ما هرگز چیزهایی مثل «استیو» یا «یک

America'. These are names. They stand alone. Right. But, an important exception is that some countries and  

آمریکا» را نمی‌شنویم. اینها اسم هستند. آنها به تنهایی ایستاده‌اند. درست است. اما یک استثنای مهم این است که برخی کشورها و

organizations have the word 'the' as part of their  name. But 'the' is not here a separate article  

سازمان‌ها کلمه «the» را به عنوان بخشی از نام خود دارند . اما «the» در اینجا یک حرف تعریف

or determiner; it's part of the name, like the United  States, the Netherlands, the United Nations, or the  

یا حرف تعریف جداگانه نیست؛ این بخشی از نام است، مانند ایالات متحده، هلند، سازمان ملل متحد یا

BBC. Okay. I think that's quite easy to categorize  the difference between common and proper. Now under  

بی‌بی‌سی. باشه. فکر می‌کنم دسته‌بندی تفاوت بین common و proper خیلی راحت باشد. حالا در بخش

common nouns, we come to two other categories. One  is plural and singular nouns. So obviously you  

اسم‌های عام، به دو دسته‌ی دیگر می‌رسیم. یکی اسم‌های جمع و مفرد است. بنابراین بدیهی است که می‌دانید

understand that a common noun can be just one:  singular, or more than one: plural. Let's look at  

یک اسم عام می‌تواند فقط یکی باشد: مفرد، یا بیش از یکی باشد: جمع. بیایید

singular common nouns first. When they are singular,  they must have an article or a determiner before  

ابتدا به اسم‌های عام مفرد نگاهی بیندازیم. وقتی مفرد هستند، باید قبل از آنها یک حرف تعریف یا یک حرف تعریف داشته باشند

them. This is the most common mistake I hear. So  if your noun is one of many, then it needs  

. این رایج‌ترین اشتباهی است که می‌شنوم. بنابراین اگر اسم شما یکی از چندین اسم باشد، به

an indefinite article; that's 'a' or 'an'. For example:  Bob is an IT specialist and works in a bank. Now  

حرف تعریف نامعین نیاز دارد؛ این «a» یا «an» است. برای مثال: باب متخصص فناوری اطلاعات است و در یک بانک کار می‌کند. حال

if this noun - common noun - is specific, then it needs  the definite article 'the' or another determiner, for  

اگر این اسم - اسم عام - خاص باشد، به حرف تعریف «the» یا یک حرف تعریف دیگر،

example 'our' or' that'. So example: Bob is the - the only  one - the IT manager at our bank - a specific bank. So,   

مثلاً «our» یا «that» نیاز دارد. بنابراین به عنوان مثال: باب تنها مدیر فناوری اطلاعات در بانک ما است - یک بانک خاص. خب،

how do we uh ... what are the common mistakes that  can happen here, and they are common, is saying  

چطور... اشتباهات رایجی که اینجا ممکنه اتفاق بیفته چیه، و خیلی هم رایجه، مثلاً گفتن

things like: Janet is manager. Manager is a singular  common noun. There must be something before it. So,  

چیزهایی مثل اینه: جانت مدیره. مدیر (Manager) یک اسم عام مفرد است. حتماً قبلش یه چیزی هست. بنابراین، می‌توانید

you can say: Janet is a manager, is our manager,  is the manager, but not on its own. Another  

بگویید: جانت یک مدیر است، مدیر ماست، مدیر است، اما نه به تنهایی.

example of a mistake is saying: There is apple in  bag. We can't say that. You need something before  

مثال دیگری از اشتباه این است که بگوییم: سیب در کیسه است. ما که نمی‌توانیم این را بگوییم. شما به چیزی قبل از

a common, a singular common, noun: There is an apple  - indefinite article - in the bag, or in my bag, or in  

یک اسم عام، یک اسم عام مفرد، نیاز دارید: There is an apple - حرف تعریف نامعین - in the bag, or in my bag, or in the that bag. یک سیب وجود دارد - در کیف، یا در کیف من، یا در

that bag. So, as you can see, there are two indefinite articles: a or an. How do we choose  

آن کیف. بنابراین، همانطور که می‌بینید، دو حرف تعریف نامعین وجود دارد: a یا an. چگونه

which one? And I think you all know this. When  a singular noun starts with a vowel sound - sound -  

کدام یک را انتخاب کنیم؟ و فکر می‌کنم همه شما این را می‌دانید. وقتی اسم مفرد با یک حرف صدادار - sound - شروع می‌شود،

we use the indefinite article 'an' instead of 'a'. So,  we have an apple, an egg, an ice cream, an orange, an  

به جای «a» از حرف تعریف نامعین «an» استفاده می‌کنیم. بنابراین، ما یک سیب، یک تخم مرغ، یک بستنی، یک پرتقال، یک

umbrella, an hour - Because the h is not pronounced  here; it's a mute h - So hour: an hour. And also be  

چتر، یک ساعت داریم - زیرا h در اینجا تلفظ نمی‌شود؛ این یک ساعت بی‌صدا است - بنابراین ساعت: یک ساعت. و همچنین

very careful. Sometimes, we see a consonant  letter like X. But if you think about it, X begins  

بسیار مراقب باشید. بعضی وقت‌ها، ما یک حرف بی‌صدا مثل X می‌بینیم. اما اگر در موردش فکر کنید، X

with the sound E So: an X-ray, NOT a X-ray. Or M: an  MBA degree. Right. So, always think of the sound not  

با صدای E شروع می‌شود. بنابراین: یک اشعه ایکس، نه یک اشعه ایکس. یا M: مدرک MBA. درست است. بنابراین، همیشه به صدا فکر کنید، نه

necessarily the letter. A very important  note here is that when you see sometimes the  

لزوماً به حرف. یک نکته بسیار مهم در اینجا این است که وقتی گاهی اوقات

vowel letters O and particularly U or sometimes  EU, sometimes they don't have a consonant sound.  

حروف صدادار O و به ویژه U یا گاهی اوقات EU را می‌بینید، گاهی اوقات صدای صامت ندارند.

They have a semi-vowel sound, in which case you  must use 'a'. So, it's: a university and a one-way trip.  

آنها صدای نیمه مصوت دارند، در این صورت باید از 'a' استفاده کنید. بنابراین، این است: یک دانشگاه و یک سفر یک طرفه.

Right. So, this is all to do with phonetics, not  so much grammar. And while we're on the subject  

درست است. بنابراین، این کاملاً به آواشناسی مربوط می‌شود، نه دستور زبان. و حالا که بحث

of phonetics and pronunciation, let's also look  at the pronunciation of the definite article  

آواشناسی و تلفظ شد، بیایید نگاهی هم به تلفظ حرف تعریف

'the'. The definite article is always 'the', whether  your word begins with a vowel or a consonant  

«the» بیندازیم. حرف تعریف معین همیشه «the» است، چه کلمه شما با یک مصوت شروع شود و چه با یک

sound. But, the pronunciation is different. So, before a vowel sound like the letter O sounding  

صامت. اما، تلفظش فرق داره. بنابراین، قبل از یک مصوت مانند حرف O که صدای

like 'o': orange, it's 'thee'. Your pronunciation of the  letter, the definite article, is 'thee': thee orange, thee  

'o' می‌دهد: orange، کلمه 'thee' قرار می‌گیرد. تلفظ شما از این حرف، حرف تعریف معین، «thee» است: thee orange، thee

umbrellas, thee MBA degrees. But if it's  before a semi-vowel or a consonant sound, it's  

umbrellas، thee MBA degrees. اما اگر قبل از یک نیمه مصوت یا صامت باشد،

not pronounced 'thee' but it's pronounced 'the'. So: the  one-way trip, the university, the managers. Right. So,  

«thee» تلفظ نمی‌شود بلکه «the» تلفظ می‌شود. خب: سفر یک‌طرفه، دانشگاه، مدیران. درست است. خب،

this was a little aside just for the pronunciation  of definite and indefinite articles. Okay. The next  

این کمی حاشیه‌ای بود برای تلفظ حروف تعریف معلوم و مجهول. باشه.

point to do with singular and plural nouns  is that we have some irregular plurals as well. You  

نکته بعدی که در مورد اسم‌های مفرد و جمع باید به آن توجه کرد این است که ما تعدادی جمع بی‌قاعده هم داریم. شما

have to be aware of them. Now, most singular nouns  become plural when we add an 's' to them. You know  

باید از آنها آگاه باشید. حالا، بیشتر اسم‌های مفرد وقتی به آنها 's' اضافه می‌کنیم، جمع می‌شوند. شما می‌دانید

that: an apple - two apples, a manager - many managers.  But, as you all know, there are also a few irregular  

که: یک سیب - دو سیب، یک مدیر - چندین مدیر. اما، همانطور که همه شما می‌دانید، تعدادی جمع بی‌قاعده نیز وجود دارند

plurals that are not formed with the letter 's'.  I have listed the most common ones here for you:  

که با حرف «س» ساخته نمی‌شوند. من رایج‌ترین آنها را اینجا برای شما فهرست کرده‌ام:

a person - two people, a child - many children, a man  several men, a woman - some women, a foot - both feet,  

یک شخص - دو نفر، یک کودک - چند فرزند، یک مرد - چندین مرد، یک زن - چند زن، یک پا - هر دو پا،

a tooth - a lot of teeth, a mouse - three mice, and an  analysis - a few analyses. There are a few more, but  

یک دندان - تعداد زیادی دندان، یک موش - سه موش، و یک تحلیل - چند تحلیل. چند مورد دیگر هم وجود دارد، اما

these are the common ones that you need to know.  So where do we go from here? When the common noun  

اینها موارد رایجی هستند که باید بدانید. خب، از اینجا به کجا می‌رویم؟ وقتی اسم عام

is plural, now there are two possibilities: Your  plural common noun can refer to that noun in  

جمع است، دو حالت وجود دارد: اسم عام جمع شما می‌تواند به طور کلی به آن اسم اشاره کند

general, in which case you don't need an article  or a determiner. For example: I love flowers. I  

، که در این صورت به حرف تعریف یا حرف تعریف نیاز ندارید. مثلاً: من عاشق گل‌ها هستم. من

love children. So when it's plural and your noun -  your common noun - is plural you don't necessarily  

عاشق بچه‌ها هستم. بنابراین وقتی جمع است و اسم شما - اسم عام شما - جمع است، لزوماً به

need an article. When you don't have an article  you're talking about all, everything, in that  

حرف تعریف نیاز ندارید. وقتی مقاله‌ای ندارید، دارید درباره همه چیز، همه چیز، در آن

group: I love flowers in general. I love children in  general. But, if your plural common noun refers to  

گروه صحبت می‌کنید: من عاشق گل‌ها به طور کلی هستم. من در کل عاشق بچه‌ها هستم . اما، اگر اسم عام جمع شما به

a specific group of that noun, then again you must  have a determiner before it. So, for example: I love  

گروه خاصی از آن اسم اشاره دارد، در آن صورت نیز باید قبل از آن یک حرف تعریف داشته باشید. بنابراین، برای مثال: من عاشق

the flowers in your garden. I love these flowers,   a specific group. I love her children, or I love those  

گل‌های باغچه‌ات هستم. من عاشق این گل‌ها هستم، یک گروه خاص. من عاشق بچه‌هاش هستم، یا من عاشق اون

children. So another important message, point, here  is that you must not add an 's' to an adjective even  

بچه‌ها هستم. بنابراین پیام و نکته مهم دیگر این است که حتی وقتی صفت یک اسم جمع را توصیف می‌کند، نباید به آن 's' اضافه کنید

when it describes a plural noun. So obviously: a  pink flower, but not some pinks flowers. Adjectives  

. بنابراین بدیهی است: یک گل صورتی، اما نه بعضی از گل‌های صورتی. صفت‌ها

do not become plural. Remember that because in  some languages they do, and I sometimes hear this  

جمع بسته نمی‌شوند. این را به خاطر داشته باشید چون در بعضی زبان‌ها این کار را می‌کنند، و من گاهی اوقات این

mistake. So: an important analysis - a few important  analyses. No 's' on an adjective. Right. That's all for  

اشتباه را می‌شنوم. بنابراین: یک تحلیل مهم - چند تحلیل مهم. بدون «s» روی صفت. درست است. این تمام چیزی بود که برای

singular, plural nouns - common nouns. Let's finish  with the next category, the final category, which  

اسم‌های مفرد، جمع - اسم‌های عام - لازم بود. بیایید با دسته بعدی، دسته آخر، که

is countable and uncountable nouns. So, most common  nouns are countable. That means they have a plural  

اسامی قابل شمارش و غیرقابل شمارش هستند، بحث را تمام کنیم. بنابراین، بیشتر اسم‌های رایج قابل شمارش هستند. یعنی آنها شکل جمع دارند

form. We have just looked at some regular and some  irregular ones: a manager - many managers with 's' -  

. ما به تازگی به برخی از موارد باقاعده و برخی بی‌قاعده نگاهی انداخته‌ایم : یک مدیر - بسیاری از مدیران با 's' -

that's a regular plural. A person - two people -  irregular plural. That's 99% of nouns; they're countable.  

که یک جمع باقاعده است. یک نفر - دو نفر - جمع بی‌قاعده. این ۹۹٪ اسم‌ها است؛ آنها قابل شمارش هستند.

But, there are a few also common nouns that do  not have a plural form. They're always singular,  

اما، چند اسم رایج نیز وجود دارند که شکل جمع ندارند. آنها همیشه مفرد هستند

and we call these 'uncountable nouns'. And some  examples are: milk, bread, rice, flour - things like  

و ما به آنها «اسم‌های غیرقابل شمارش» می‌گوییم. و برخی از مثال‌ها عبارتند از: شیر، نان، برنج، آرد - چیزهایی از

that - furniture, equipment, traffic, snow, fog, and  some abstract ones that I often hear mistakes  

این قبیل - مبلمان، تجهیزات، ترافیک، برف، مه، و برخی از موارد انتزاعی که اغلب در

with are: knowledge, wisdom, advice, important ones:  news, information, and feedback. So what are the  

مورد آنها اشتباه می‌شنوم عبارتند از: دانش، خرد، نصیحت، و موارد مهم: اخبار، اطلاعات و بازخورد. بنابراین

common mistakes made in terms of this group? There are  two common mistakes that I hear. The first one  

اشتباهات رایج در رابطه با این گروه چیست؟ دو اشتباه رایج وجود دارد که من می‌شنوم. روش اول،

is obviously counting these nouns, adding 'a' or 'an'  or 's' to them, saying things like: I need an advice.  

مسلماً شمردن این اسم‌ها، اضافه کردن «a» یا «an» یا «s» به آنها، و گفتن چیزهایی مثل این است: من به یک نصیحت نیاز دارم.

or I need advices. Avoid! Avoid completely! You have  to say: I need advice. Right? No 'a' or 'an' no 's'. If you  

یا به راهنمایی نیاز دارم. اجتناب کنید! کاملاً اجتناب کنید! باید بگویی: من به نصیحت نیاز دارم. درست است؟ نه «آ» و نه «آن» و نه «ها». اگر

want to add a determiner before, you can use 'some'  or 'your': I need some advice. I need your advice. If  

می‌خواهید قبل از جمله یک حرف تعریف اضافه کنید، می‌توانید از 'some' یا 'your' استفاده کنید: من به کمی مشاوره نیاز دارم. به نصیحتت نیاز دارم. اگر

you absolutely want to count these nouns that are uncountable grammatically, you need  

واقعاً می‌خواهید این اسم‌هایی را که از نظر دستوری غیرقابل شمارش هستند، بشمارید، باید

to bring in a noun that counts them for you. For  example, for advice, the noun - a countable noun - that  

اسمی بیاورید که آنها را برای شما بشمارد. برای مثال، برای advice، اسمی که می‌توانید بیاورید - یک اسم قابل شمارش -

you can bring in is 'piece'. Now you can say: I need a  piece of advice. It has become countable. So, be very  

'piece' است. حالا می‌توانید بگویید: من به یک نصیحت نیاز دارم. قابل شمارش تبدیل شده است. بنابراین،

careful with these nouns. You need to more or less  memorize the list of these nouns. I have given you  

در مورد این اسم‌ها بسیار مراقب باشید. شما کم و بیش باید لیست این اسم‌ها را حفظ کنید.

in the previous slide the most common ones to make  sure at least you know those. And finally, common  

در اسلاید قبلی رایج‌ترین آنها را به شما نشان دادم تا مطمئن شوید که حداقل آنها را می‌دانید. و در نهایت،

mistake number 2 that happens a lot with these  countable and uncountable nouns is not respecting  

اشتباه رایج شماره ۲ که در مورد اسم‌های قابل شمارش و غیرقابل شمارش زیاد اتفاق می‌افتد، عدم رعایت

subject-verb agreement. A mistake - very common mistake -  is: Many people was surprised. because you don't  

تطابق فعل و فاعل است. یک اشتباه - اشتباه بسیار رایج - این است: بسیاری از مردم شگفت زده شدند. چون شما

see the 's', you think 'Oh, people: singular.' 'people'  is an irregular plural, so it's: Many people were  

«ها» را نمی‌بینید، فکر می‌کنید «ای مردم: مفرد.» «people» یک جمع بی‌قاعده است، بنابراین: بسیاری از مردم

surprised. Or if you think 'feedback' - a lot of  you think 'feedback' is countable - in your mind  

شگفت‌زده شدند. یا اگر فکر می‌کنید «بازخورد» - خیلی از شما فکر می‌کنید «بازخورد» قابل شمارش است - در ذهنتان

it's countable, and although you haven't put  the 's' - you've remembered it's not 'feedbacks', it's  

قابل شمارش است، و اگرچه «ها» را نگذاشته‌اید - به یاد دارید که «بازخوردها» نیست، «

'feedback', but your mind goes towards plural. And I  often hear this mistake: His feedback were helpful.  

بازخورد» است، اما ذهنتان به سمت جمع می‌رود. و من اغلب این اشتباه را می‌شنوم: بازخورد او مفید بود.

No! feedback is an uncountable noun. Therefore, it  needs a singular verb: His feedback was helpful.  

نه! بازخورد (feedback) یک اسم غیر قابل شمارش است. بنابراین، به فعل مفرد نیاز دارد: بازخورد او مفید بود.

Right that's the end of this review session,  review lesson on nouns. I hope it has clarified  

خب، این پایان جلسه مرور درس اسم‌ها است. امیدوارم

the differences between proper and common nouns,  singular and plural nouns, especially reminding  

تفاوت‌های بین اسم‌های خاص و عام، اسم‌های مفرد و جمع، و به خصوص یادآوری

you that there are some irregular plurals, and  finally countable and uncountable nouns. I hope  

اینکه برخی جمع‌های بی‌قاعده وجود دارند، و در نهایت اسم‌های قابل شمارش و غیرقابل شمارش را برایتان روشن کرده باشد. امیدوارم از

you've enjoyed this lesson. For more on this topic,  click here. Remember to also check out my complete  

این درس لذت برده باشید. برای اطلاعات بیشتر در مورد این موضوع، اینجا کلیک کنید. یادتان باشد که دوره کامل آنلاین من را هم ببینید

online course, and don't forget to like and  subscribe. Thank you for watching and happy studies!

، و لایک و سابسکرایب را فراموش نکنید . ممنون از تماشا و مطالعات شاد!