Confusing English Grammar: “HAVE” or “HAVING”?

The verb "to have" is one of the most commonly used verbs in English, yet it's also one of

فعل "داشتن" یکی از رایج ترین افعال در زبان انگلیسی است که در عین حال یکی از

the most challenging. So, let's find out first if you're using it correctly, and then I'll

چالش برانگیزترین آنها نیز می باشد. بنابراین، اجازه دهید ابتدا بفهمیم که آیا از آن به درستی استفاده می کنید یا خیر، سپس

explain how to use it and how not to use it. Okay? Let's get started.

نحوه استفاده و عدم استفاده از آن را توضیح می دهم. باشه؟ بیایید شروع کنیم.

So, we have eight sentences on the board. Some are correct and some are incorrect. So,

بنابراین، ما هشت جمله روی تابلو داریم. برخی صحیح و برخی نادرست است. بنابراین، از

I want you to tell me which ones are right, which ones are wrong. Number one, "I'm having

شما می خواهم به من بگویید که کدام یک درست است، کدام یک اشتباه است. شماره یک، "من

a job." Right or wrong? That one is wrong. Now, afterwards, I'm going to explain to you

کار دارم." درست یا غلط؟ اون یکی اشتباهه حالا، بعد، من دقیقاً به شما توضیح می دهم که

exactly why it's wrong and so on, okay? But for now, let's go through them first, and

چرا اشتباه است و غیره، باشه؟ اما در حال حاضر، اجازه دهید ابتدا آنها را مرور کنیم و

then we'll do it again. Number two, "They're having fun." Right or wrong? This one is correct.

سپس دوباره این کار را انجام خواهیم داد. شماره دو، "آنها سرگرم می شوند." درست یا غلط؟ این یکی درسته

Number three, "The company is having 200 employees." What do you say? That one is incorrect.

شماره سه، "شرکت 200 کارمند دارد." شما چه می گویید؟ اون یکی نادرسته

Number four, "We're having a meeting." Right or wrong? This is fine. Number five, "She's

شماره چهار، "ما در حال برگزاری یک جلسه." درست یا غلط؟ این خوب است. شماره پنج، "او

not having a visa." That one is wrong. Number six, "Are you having a credit card?" That

ویزا ندارد." اون یکی اشتباهه شماره شش، "آیا کارت اعتباری دارید؟" آن

is also wrong. Number seven, "I'm having an idea." What do you say? Sorry, that's wrong.

هم اشتباه است. شماره هفت، "من یک ایده دارم." شما چه می گویید؟ با عرض پوزش، این اشتباه است.

And number eight, "He has a headache." That one is correct. Okay? So, how did you do?

و شماره هشت، "سردرد دارد." اون یکی درسته باشه؟ خوب، چگونه انجام دادید؟

Did you have several questions there? Okay? So now, I'm going to explain to you exactly

آیا چندین سوال در آنجا داشتید؟ باشه؟ بنابراین اکنون، من دقیقاً برای شما توضیح می دهم که

how we understand the verb "to have", why some of these issues arise, and how you can

چگونه فعل "داشتن" را درک می کنیم، چرا برخی از این مسائل به وجود می آیند، و چگونه می توانید

understand them and start using this very, very common verb correctly and confidently.

آنها را درک کنید و شروع به استفاده صحیح و مطمئن از این فعل بسیار بسیار رایج کنید.

Now, let's understand why some of those answers were right and some were incorrect,

حال، بیایید بفهمیم که چرا برخی از آن پاسخ ها درست و برخی نادرست بودند،

and what it is that's special about the verb "to have" versus other verbs. So, first,

و چه ویژگی خاصی در مورد فعل «داشتن» در مقابل افعال دیگر دارد. بنابراین، ابتدا

let's look at verbs in general. So, some verbs in English can be classified as dynamic,

به افعال به طور کلی نگاه می کنیم. بنابراین، برخی از افعال در زبان انگلیسی را می توان به عنوان پویا

and other verbs can be classified as stative. As you know, we can divide verbs in many different

و افعال دیگر را می توان به عنوان ثابت طبقه بندی کرد. همانطور که می دانید، ما می توانیم افعال را به روش های مختلف تقسیم کنیم

ways, like regular, irregular, and this is another way. Dynamic or stative. So,

، مانند منظم، نامنظم، و این یک راه دیگر است. پویا یا ثابت. بنابراین،

let's understand what that means. So, dynamic verbs, in general, describe some kind of actions.

بیایید بفهمیم که این به چه معناست. بنابراین، افعال پویا، به طور کلی، نوعی از اعمال را توصیف می کنند.

They might be physical actions or even mental actions, such as the verb "work" or "play" or

آنها ممکن است اعمال فیزیکی یا حتی اعمال ذهنی باشند، مانند فعل "کار" یا "بازی" یا

"read" or "sleep". What is special about them, this dynamic state that we talked about?

"خواندن" یا "خواب". این حالت پویایی که در مورد آنها صحبت کردیم چه ویژگی خاصی دارد؟

These dynamic verbs can be used in all tenses. That means we can use them in the simple tenses

این افعال پویا را می توان در همه زمان ها استفاده کرد. یعنی می توانیم در زمان های ساده

and in the continuous tenses, okay? The continuous tenses are the ones which have the -ing form.

و در زمان های استمراری استفاده کنیم، خوب است؟ زمان های استمراری آنهایی هستند که شکل -ing دارند.

For example, we could say "I work", "I am working" in the present. "I worked", "I was working".

به عنوان مثال، می توانیم بگوییم "من کار می کنم"، "من کار می کنم" در حال حاضر. "کار می کردم"، "کار می کردم".

"I will work", "I will be working". "I have worked", "I have been working". But "work" is a

"کار خواهم کرد"، "کار خواهم کرد". «کار کرده ام»، «کار کرده ام». اما "کار"

along with many, many others, and most verbs are dynamic. We can use them in the simple forms,

همراه با بسیاری از افعال دیگر است و بیشتر افعال پویا هستند. ما می توانیم آنها را در حالت های ساده،

the simple tenses, and the continuous tenses, right? So, there's no problem. We just adjust

زمان های ساده و زمان های استمراری استفاده کنیم، درست است؟ بنابراین، هیچ مشکلی وجود ندارد. ما فقط

according to whatever we're talking about. However, on the other side, we have this special

با توجه به هر چیزی که در مورد آن صحبت می کنیم تنظیم می کنیم. با این حال، از طرف دیگر، ما این

group, just for you, of verbs called stative verbs. So, here, we have either the verb is dynamic

گروه ویژه، فقط برای شما، از افعال به نام افعال ثابت را داریم. بنابراین، در اینجا، یا فعل پویا است

or the verb is stative. So, there are some verbs which are always stative. Just like here,

یا فعل ثابت است. بنابراین، برخی از افعال هستند که همیشه ثابت هستند. درست مانند اینجا،

there are some verbs which are always dynamic and can use all tenses. There are some verbs that are

برخی از افعال هستند که همیشه پویا هستند و می توانند از همه زمان ها استفاده کنند. برخی از افعال هستند که

always stative, and what does that mean? The stative verb describes a state or a condition.

همیشه ثابت هستند و این به چه معناست؟ فعل ثابت وضعیت یا وضعیتی را توصیف می کند.

I know it's a little challenging to understand that, but let's look at the examples.

می دانم که درک آن کمی چالش برانگیز است، اما بیایید به مثال ها نگاه کنیم.

Verbs like "I know", "I believe", "I like", "I understand". These verbs are examples of stative

افعالی مانند «می دانم»، «باورم»، «دوست دارم»، «می فهمم». این افعال نمونه هایی از افعال ثابت هستند

verbs. What does that mean? For you, grammatically, or in terms of using it,

. این به چه معناست؟ برای شما از نظر گرامری یا از نظر استفاده به

it means that you can only use it in some tenses. You can use it in all the simple tenses,

این معنی است که فقط در برخی زمان ها می توانید از آن استفاده کنید. شما می توانید آن را در تمام زمان های ساده استفاده کنید،

but you cannot use any of the stative verbs in a continuous tense. Alright? So,

اما نمی توانید از هیچ یک از افعال ثابت در زمان استمراری استفاده کنید. باشه؟ بنابراین،

you could say "I know", but you cannot say "I am knowing". You could say "I understand",

شما می توانید بگویید "من می دانم"، اما نمی توانید بگویید "من می دانم". شما می توانید بگویید "من می فهمم"،

but not "I am understanding". Okay? So, that's what's important there. Okay?

اما نه "من می فهمم". باشه؟ بنابراین، این چیزی است که در آنجا مهم است. باشه؟

So, that's the first point that you should know in general, and you need to know for all verbs.

بنابراین، این اولین نکته ای است که باید به طور کلی بدانید و برای همه افعال باید بدانید.

Is it a dynamic verb or a stative verb? So, it's either this or that, right? Yes, until now,

آیا این یک فعل پویا است یا یک فعل ثابت؟ بنابراین، یا این است یا آن، درست است؟ بله، تا به حال،

because now what happens? When we come to our verb of the day, "have", "have" can be dynamic

زیرا حالا چه اتفاقی می افتد؟ وقتی به فعل روز خود می رسیم، «داشتن»، «داشتن» می تواند پویا

and stative. It depends on the context, depends on the situation. So, when we're talking about

و ثابت باشد. بستگی به زمینه دارد، بستگی به شرایط دارد. بنابراین، وقتی در مورد

some things, "have" behaves like a dynamic verb, and we can say "I have" or "I am having".

برخی چیزها صحبت می کنیم، "دارم" مانند یک فعل پویا عمل می کند و می توانیم بگوییم "دارم" یا "دارم".

But when we're talking about other things, other kinds of situations, or activities,

اما وقتی در مورد چیزهای دیگر، انواع موقعیت‌ها، فعالیت‌ها

or subjects, then "have" becomes a stative verb, and it can only be used in that simple form,

یا موضوعات دیگر صحبت می‌کنیم، «داشتن» به یک فعل ثابت تبدیل می‌شود و فقط می‌توان آن را در همین شکل ساده استفاده کرد

and not in a continuous form, in the present, or in the past, or in the future,

و نه به صورت استمراری، در حال، یا در گذشته، یا در آینده

or in the perfect tenses. Okay? That's the theory. So, what's important then? Okay,

یا در زمان‌های کامل. باشه؟ این تئوری است. پس، چه چیزی مهم است؟ خوب،

so you say, "Alright, so I could use it this way or that way, but how do I know when to use it?

پس شما می گویید، "بسیار خوب، بنابراین می توانم از آن به این صورت یا آن طرف استفاده کنم، اما چگونه می توانم بدانم چه زمانی باید از آن استفاده کنم؟

What is that context in which I have to use it only in this way, or in this way?" That's what

آن زمینه چیست که در آن باید فقط به این صورت یا در این راه از آن استفاده کنم؟" این چیزی است که

I'm going to show you next. So, now let's understand the situations in which "have"

در ادامه به شما نشان خواهم داد. بنابراین، اکنون بیایید موقعیت‌هایی را که در آن "have"

is a stative verb, and when it's dynamic. It depends on the context. Now, as you can see,

یک فعل ثابت است و زمانی که پویا است را درک کنیم. بستگی به زمینه دارد. اکنون، همانطور که می بینید،

there are many more situations in which the verb "to have" is used in this stative way.

موقعیت های بسیار بیشتری وجود دارد که در آنها فعل "داشتن" به این شکل ثابت استفاده می شود.

What does that mean? It means we cannot use that -ing form. But on the dynamic side, we can,

این به چه معناست؟ به این معنی است که ما نمی توانیم از آن فرم -ing استفاده کنیم. اما در بخش پویا، ما می توانیم،

okay? We can use either way. So, let's look at the stative situations first,

خوب؟ ما می توانیم از هر راه استفاده کنیم. بنابراین، بیایید ابتدا به موقعیت‌های ثابت نگاه کنیم،

the stative context. So, when we're talking about people who kind of belong to us,

بافت ثابت. بنابراین، وقتی در مورد افرادی صحبت می کنیم که به نوعی به ما تعلق دارند،

or work with us, or something like that, then we can only use "have" in the stative form.

یا با ما کار می کنند، یا چیزی شبیه به آن، فقط می توانیم از "داشتن" در شکل ثابت استفاده کنیم.

So, for example, "He has three children." "They have 17 workers." Okay? Alright? Like that.

بنابراین، برای مثال، "او سه فرزند دارد." آنها 17 کارگر دارند. باشه؟ باشه؟ مثل اون.

Not "They are having". "They have". Here, it's always going to be "have", or "has", or "had",

نه «دارند». "آنها دارند". در اینجا، همیشه «داشتن»، یا «داشتن»، یا «داشتن»

or "will have", and so on. All the simple forms, alright? No -ing forms. That's the

یا «داشتن» و غیره خواهد بود. همه اشکال ساده، خوب؟ اشکال بدون ing. این

basic thing you have to remember on this side. Similarly, when we're talking about objects,

نکته اساسی است که باید از این طرف به خاطر بسپارید. به طور مشابه، وقتی در مورد اشیاء صحبت می کنیم،

not just people, but things, like "They have a nice house." "She has a blue car." Okay?

نه فقط افراد، بلکه چیزهایی مانند "آنها خانه خوبی دارند." او یک ماشین آبی دارد. باشه؟

So, things. Also, something abstract. For example, you need to say "I have an idea."

بنابراین، چیزها. همچنین یک چیز انتزاعی. برای مثال، باید بگویید "من یک ایده دارم".

"I have a suggestion." "I have a recommendation." Or, "He has an account." "She has a job."

"من یک پیشنهاد دارم." "من یک توصیه دارم." یا «او حسابی دارد». "او کار دارد."

"They have a website." We cannot use the -ing form for any of these abstract concepts, okay?

آنها یک وب سایت دارند. ما نمی توانیم از فرم -ing برای هیچ یک از این مفاهیم انتزاعی استفاده کنیم، خوب است؟

Similarly, when we're talking about qualities, such as confidence or skills, you could say

به طور مشابه، وقتی در مورد ویژگی هایی مانند اعتماد به نفس یا مهارت ها صحبت می کنیم، می توانید بگویید

"She has a lot of confidence." "He has amazing technical skills." No -ing forms, okay?

"او اعتماد به نفس زیادی دارد." او مهارت های فنی شگفت انگیزی دارد." اشکال ندارد، باشه؟

Also, when we're describing somebody's features, okay? So, for example, you could say "She has

همچنین، وقتی در حال توصیف ویژگی های فردی هستیم، خوب است؟ بنابراین، برای مثال، می توانید بگویید "او

beautiful hair." "He has brown eyes." Things like that, okay? Next, generally speaking,

موهای زیبایی دارد." "او چشمان قهوه ای دارد." چنین چیزهایی، باشه؟ بعد، به طور کلی،

when we're talking about time. So, for example, you say "Well, I have ten minutes. I could talk

زمانی که ما در مورد زمان صحبت می کنیم. به عنوان مثال، شما می گویید "خب، من ده دقیقه وقت دارم. اکنون می توانم

to you now." Or, "I have three hours before my flight." Right? You could use it like that. Also,

با شما صحبت کنم." یا «سه ساعت تا پروازم وقت دارم». درسته؟ شما می توانید از آن استفاده کنید. همچنین،

in this stative way only, no -ing. Similarly, for any health issues that one has that last for some

فقط در این روش ثابت، بدون -ing. به طور مشابه، برای هر مشکل سلامتی که فرد برای مدتی طول می کشد،

time, let's say. Let's say a general situation, a general disease that somebody may have,

بگوییم. بیایید یک وضعیت عمومی، یک بیماری عمومی که ممکن است فردی داشته باشد،

or illness that somebody may have, or something that's happening for some time, but it's not

یا بیماری که ممکن است کسی داشته باشد، یا چیزی که برای مدتی در حال وقوع است، اما

an emergency. So, for example, somebody could say that "I have a backache." Or,

اورژانسی نیست. بنابراین، برای مثال، کسی می تواند بگوید که "من کمردرد دارم." یا

"He has a heart condition." For those health issues also, we need to use the stative form,

"او ناراحتی قلبی دارد." برای آن مسائل بهداشتی نیز، باید از فرم ثابت استفاده کنیم،

okay? So, these are many examples, and what that tells you is that really for most, in most

خوب؟ بنابراین، این‌ها مثال‌های زیادی هستند، و چیزی که به شما می‌گوید این است که واقعاً در اکثر

situations, we need the stative form. However, let's go to this side. There are a few situations

موقعیت‌ها، ما به شکل ثابت نیاز داریم. با این حال، اجازه دهید به این سمت برویم. چند موقعیت وجود دارد

in which you can, in fact, use the verb "to have" in that dynamic form. What does that mean? You

که می توانید در واقع از فعل "داشتن" در آن شکل پویا استفاده کنید. این به چه معناست؟ می

could say "I have a meeting." Or, "I'm having a meeting." You could say "I have a party on - I

توانید بگویید "من یک جلسه دارم." یا "من جلسه دارم." می توانید بگویید "من یک مهمانی دارم -

have a party on Friday." Or, "I'm having a party on Friday." Okay? You can use both forms, or all

جمعه یک مهمانی دارم." یا «جمعه مهمانی دارم». باشه؟ می توانید از هر دو شکل یا تمام

verb tenses. Dynamic means you can use all the verb tenses, right? Stative means only the simple

زمان های فعل استفاده کنید. پویا یعنی می توانید از تمام زمان های فعل استفاده کنید، درست است؟ Stative فقط به معنای ساده

ones, not the continuous ones. So, when we're talking about any kind of event, then you could

هاست، نه مستمر ها. بنابراین، هنگامی که ما در مورد هر نوع رویدادی صحبت می کنیم، می توانید از

use the dynamic form either way. Similarly, when we're talking about an experience, like "We're

فرم پویا به هر صورت استفاده کنید. به همین ترتیب، هنگامی که ما در مورد تجربه ای صحبت می کنیم، مانند "ما در حال

having a good time." Or, "We're having a busy week." You can also use the dynamic form, which

گذراندن اوقات خوبی هستیم." یا "ما هفته شلوغی را سپری می کنیم." شما همچنین می توانید از فرم پویا استفاده کنید، به این

means, again, that you can use, like I did, "I'm having", okay? Or, you could say, "I always have

معنی که، دوباره، می توانید مانند من از "من دارم" استفاده کنید، خوب؟ یا می توانید بگویید: "همیشه

a good time when I go on holiday." Or, "We always have a busy week." Okay? So, you could use either

وقتی به تعطیلات می روم اوقات خوبی را سپری می کنم." یا "ما همیشه هفته شلوغی داریم." باشه؟ بنابراین، می توانید از

the simple or the continuous forms, no problem, for experiences. Also, when you're talking about

فرم های ساده یا پیوسته استفاده کنید، مشکلی نیست، برای تجربیات. همچنین، وقتی در مورد

meals, something that you eat or drink, okay? So, you could say, "I have breakfast every day at

وعده های غذایی صحبت می کنید، چیزی که می خورید یا می نوشید، خوب است؟ بنابراین، می توانید بگویید: "من هر روز

7 o'clock." Or, "I'm having breakfast right now." "I'm having a coffee." "I always have

ساعت 7 صبحانه می خورم." یا "من الان دارم صبحانه میخورم." "من دارم قهوه میخورم." "من همیشه

coffee." Okay? So, those also. So, those are some specific kinds of situations in which

قهوه می خورم." باشه؟ بنابراین، آنها نیز. بنابراین، آن‌ها انواع خاصی از موقعیت‌ها هستند که در آنها

you can use the verb "to have" in this dynamic form. Now, here's just a few exceptions regarding

می‌توانید از فعل «داشتن» در این شکل پویا استفاده کنید. اکنون، در اینجا فقط چند استثنا در مورد

health. Remember I said, if it's kind of an ongoing thing or something not very

سلامتی وجود دارد. به یاد داشته باشید که گفتم، اگر این یک چیز در حال انجام است یا چیزی خیلی

urgent, then you use the stative form. But if something is happening that's urgent or it's

فوری نیست، از فرم ثابت استفاده کنید. اما اگر چیزی در حال وقوع است که فوری است یا

happening right now, then we do use the dynamic form, which means we say, "He's having", we can,

در حال حاضر اتفاق می‌افتد، از شکل پویا استفاده می‌کنیم، به این معنی که می‌گوییم «او دارد»، می‌توانیم، می‌توانیم

we can say, "He's having a heart attack right now." Or, "He's having surgery." Or,

بگوییم «او در حال حاضر دچار حمله قلبی شده است». یا "او در حال جراحی است." یا

"She's having difficulty speaking." Or, "She's having difficulty breathing." Or whatever it may

"او در صحبت کردن مشکل دارد." یا "او در تنفس مشکل دارد." یا هر چه که ممکن است

be. Okay? So, that's the - those are the exceptions when something is happening regarding health

باشد. باشه؟ بنابراین، این همان است - این موارد استثنا هستند زمانی که چیزی در مورد سلامتی اتفاق می افتد

that's sort of immediate and urgent. However, what I recommend, if anything is urgent and it's

که به نوعی فوری و فوری است. با این حال، آنچه من توصیه می کنم، اگر چیزی فوری است و

health, just speak. Don't waste your time thinking about "have", "having". Just speak,

سلامتی است، فقط صحبت کنید. وقت خود را با فکر کردن به «داشتن»، «داشتن» تلف نکنید. فقط صحبت کنید،

get the information out. Doctors are trained to understand what you mean, okay? And they'll ask

اطلاعات را دریافت کنید. پزشکان برای درک منظور شما آموزش دیده اند، خوب؟ و

you questions if you need to. Most important thing is communicate. Alright? So, this gives

در صورت نیاز از شما سوالاتی می پرسند. مهمترین چیز ارتباط است. باشه؟ بنابراین، این به

you a good understanding of the dynamic ways in which the verb "have" can be used and the

شما درک خوبی از روش‌های پویایی می‌دهد که می‌توان از آن فعل "have" استفاده کرد و

stative ways in which we must use the verb "to have". Now, let's go back and try that little

روش‌های ثابتی که در آن باید از فعل "داشتن" استفاده کنیم. حالا، بیایید به عقب برگردیم و

test that we did at the beginning and see how well you do now that you understand so much more.

آزمون کوچکی را که در ابتدا انجام دادیم، امتحان کنیم و ببینیم که اکنون که خیلی چیزهای بیشتری می‌فهمید چقدر خوب انجام می‌دهید.

Now that you've learned the stative usage of the verb "to have" and the dynamic usage of the verb

اکنون که کاربرد ثابت فعل "داشتن" و استفاده پویا از فعل

"to have", let's go back to our original quiz and see how you do this time and how you can

"داشتن" را یاد گرفتید، بیایید به مسابقه اصلی خود برگردیم و ببینیم این بار چگونه انجام می‌دهید و چگونه می‌توانید

analyze and understand it in case you still have any questions, alright? Number one. So,

آن را تجزیه و تحلیل و درک کنید اگر هنوز سوالی دارید، خوب؟ شماره یک بنابراین،

it was - the sentence said, "I'm having a job." So, try it again. Is that right or wrong now that

این بود - جمله گفت: "من یک کار دارم." بنابراین، آن را دوباره امتحان کنید. اکنون که می

you know what you know about stative and dynamic uses of the verb "to have"? Is that right or wrong?

دانید در مورد کاربردهای ثابت و پویا فعل "داشتن" چه می دانید درست است یا غلط؟ درسته یا غلط؟

That one is wrong. And why is it wrong? Because here, we're talking about a job, right? So,

اون یکی اشتباهه و چرا اشتباه است؟ چون در اینجا، ما در مورد یک شغل صحبت می کنیم، درست است؟ بنابراین،

we talked about things that you own or things that you have, like a job, like an account,

ما در مورد چیزهایی صحبت کردیم که شما صاحب آنها هستید یا چیزهایی که دارید، مانند یک شغل، مانند یک حساب،

they cannot be used in this way, with this dynamic expression, with the -ing form, right?

آنها را نمی توان به این شکل استفاده کرد، با این عبارت پویا، با شکل -ing، درست است؟

So, what do we say instead? We can only say, "I have a job", okay? So, remember, when it's dynamic,

بنابراین، به جای آن چه می گوییم؟ ما فقط می توانیم بگوییم "من کار دارم"، باشه؟ بنابراین، به یاد داشته باشید، هنگامی که پویا است،

it can be used in any verb tense, including those with -ing, including the continuous forms.

می توان آن را در هر زمان فعل، از جمله موارد با -ing، از جمله اشکال استمراری استفاده کرد.

But when it's stative, we cannot use any of those -ing or continuous forms of the verb,

اما وقتی ثابت است، نمی‌توانیم از هیچ یک از آن شکل‌های -ing یا استمراری فعل استفاده کنیم،

alright? Number two, "They're having fun." Is that right or wrong?

درست است؟ شماره دو، "آنها سرگرم می شوند." درسته یا غلط؟

That one is correct. But why is it correct? It's correct because as we explained,

اون یکی درسته اما چرا درست است؟ درست است زیرا همانطور که توضیح دادیم،

when we're talking about an experience, okay, like this, a fun experience, an adventure,

وقتی در مورد یک تجربه صحبت می کنیم، خوب، مانند این، یک تجربه سرگرم کننده، یک ماجراجویی،

okay, they're having an adventure, they're having fun, then it's fine. We can use it like that.

خوب، آنها دارند یک ماجراجویی دارند، آنها سرگرم می شوند، پس خوب است. ما می توانیم از آن استفاده کنیم.

We can use the -ing form, the dynamic form to express, to describe an experience, okay?

ما می توانیم از فرم -ing، شکل پویا برای بیان، برای توصیف یک تجربه استفاده کنیم، خوب است؟

Next, number three, "The company is having 200 employees." Right or wrong?

بعد، شماره سه، "شرکت 200 کارمند دارد." درست یا غلط؟

It is wrong. Why? Because again, we're talking about employees. We're talking about people.

اشتباه است. چرا؟ چون باز هم در مورد کارمندان صحبت می کنیم. ما در مورد مردم صحبت می کنیم.

So, people that belong to you, or belong to a company, or that you have, you can only have.

بنابراین، افرادی که متعلق به شما هستند، یا متعلق به یک شرکت هستند، یا شما دارید، فقط می توانید داشته باشید.

So, the company has 200 employees. Just as you would say, "I have a brother", "I have a sister",

بنابراین، این شرکت 200 کارمند دارد. همانطور که شما می گویید "من یک برادر دارم"، "من یک خواهر دارم"،

"I have some employees who work for me", like that, okay? So, the company has 200 employees.

"من چند کارمند دارم که برای من کار می کنند"، خوب است؟ بنابراین، این شرکت 200 کارمند دارد.

So, when we're talking about people, we cannot use the continuous form. We can only use this form,

بنابراین، وقتی در مورد افراد صحبت می کنیم، نمی توانیم از شکل پیوسته استفاده کنیم. ما فقط می توانیم از این فرم استفاده کنیم،

the stative form. Good. Number four, "We're having a meeting."

فرم ثابت. خوب شماره چهار، "ما در حال برگزاری یک جلسه."

What do you say? That is correct. But why is it correct? Because we're talking about a meeting,

شما چه می گویید؟ درست است. اما چرا درست است؟ زیرا ما در مورد یک جلسه صحبت می کنیم

which is an event, and that we can use with the continuous form in the dynamic way. So,

که یک رویداد است و می توانیم با فرم پیوسته به صورت پویا از آن استفاده کنیم. بنابراین، می‌توانیم

we could say, "We're having a meeting", "We're having a conference", "We're having a training

بگوییم، "ما در حال برگزاری یک جلسه هستیم"، "ما در حال برگزاری یک کنفرانس هستیم"، "ما یک

session", "We're having a lesson", okay? So, when we're talking about events, as we saw before,

جلسه آموزشی داریم"، "ما در حال برگزاری یک درس هستیم"، خوب؟ بنابراین، هنگامی که در مورد رویدادها صحبت می کنیم، همانطور که قبلاً دیدیم،

you can use it like that with the continuous form. You could also say, "We have a meeting",

می توانید آن را به همین شکل با فرم پیوسته استفاده کنید. شما همچنین می توانید بگویید "ما یک جلسه داریم"،

"We have a meeting next week." That's also fine. Dynamic means you can go either way.

"ما یک جلسه در هفته آینده." این هم خوبه پویا به این معنی است که می توانید به هر طرف بروید.

Stative means you can only use them in the simple forms, not in the continuous forms.

Stative به این معنی است که شما فقط می توانید آنها را در فرم های ساده استفاده کنید، نه در فرم های پیوسته.

Good. Number five, "She's not having a visa."

خوب شماره پنج، "او ویزا ندارد."

That one is wrong. Again, we're talking about a visa, which is a thing, so we cannot use that

اون یکی اشتباهه باز هم، ما در مورد ویزا صحبت می کنیم، که یک چیز است، بنابراین ما نمی توانیم از آن

continuous form here. So, what would we have to say instead? Not "She's not having", "She

فرم پیوسته در اینجا استفاده کنیم. بنابراین، به جای آن چه باید بگوییم؟ نه "او ندارد"، "او

doesn't have a visa." She doesn't have a visa. She doesn't have a computer. She doesn't have

ویزا ندارد." ویزا نداره او کامپیوتر ندارد او

a cell phone, like that. Or, like we talked about people, she doesn't have a brother,

یک تلفن همراه ندارد، مثل آن. یا مثل اینکه ما در مورد مردم صحبت کردیم، او نه برادر دارد،

she doesn't have a sister, okay? Like that. So, that's that one. Let's look at number six now.

نه خواهر دارد، باشه؟ مثل اون. بنابراین، آن یکی است. حالا به شماره شش نگاه می کنیم.

"Are you having a credit card?" That one is wrong. Same reason. Just like a visa, right? It's a

"آیا کارت اعتباری دارید؟" اون یکی اشتباهه به همین دلیل درست مثل ویزا، درسته؟ این یک

thing. It's an object, or it's something that - it's not necessarily physical, but it's something.

چیز است. این یک شی است، یا چیزی است که - لزوماً فیزیکی نیست، اما چیزی است.

So, we cannot say that. We have to say what? "Do you have - do you have a credit card?" Okay?

بنابراین، ما نمی توانیم این را بگوییم. باید بگیم چی؟ "آیا دارید - آیا کارت اعتباری دارید؟" باشه؟

The answer would be yes, I have a credit card, right? I have a book, I have a phone,

پاسخ این است که بله، من یک کارت اعتباری دارم، درست است؟ من یک کتاب دارم، یک گوشی دارم،

things like that, right? We're talking about things. And also things which are abstract,

چیزهایی از این قبیل، درست است؟ ما در مورد چیزهایی صحبت می کنیم. و همچنین چیزهایی که انتزاعی هستند،

right? We said, remember, like an account or something like that, or a website. We have

درست است؟ گفتیم یادت باشه مثل یک اکانت یا چیزی شبیه به آن یا یک وب سایت. ما

a website, right? Remember? Number seven. "I'm having an idea."

یک وب سایت داریم، درست است؟ یادت هست؟ شماره هفت. "من یک ایده دارم."

That one is incorrect, because we talked about idea. An idea is something abstract,

این یکی نادرست است، زیرا ما در مورد ایده صحبت کردیم. ایده چیزی انتزاعی است،

like I just mentioned. So, we cannot say this. We need to say, "I have an idea." Oh, I have an idea.

همانطور که قبلاً ذکر کردم. بنابراین، ما نمی توانیم این را بگوییم. باید بگوییم "من یک ایده دارم." اوه، من یک ایده دارم.

Even if it's happening right now, but it's an abstract concept, like an idea, or an account,

حتی اگر در حال حاضر اتفاق می افتد، اما یک مفهوم انتزاعی است، مانند یک ایده، یا یک حساب،

and therefore, we cannot use this continuous form there. We can only use the stative form,

و بنابراین، ما نمی توانیم از این شکل پیوسته در آنجا استفاده کنیم. ما فقط می توانیم از فرم ثابت استفاده کنیم

which is the simple form. Oh, I have an idea. Even if it's happening right now,

که همان فرم ساده است. اوه، من یک ایده دارم. حتی اگر در حال حاضر اتفاق می افتد،

you cannot express it in the other way. And the last one here, "He has a headache."

نمی توانید آن را به روش دیگری بیان کنید. و آخرین مورد اینجا "سردرد دارد."

That one is correct. Why? Because we had said that health issues, like a headache, a backache,

اون یکی درسته چرا؟ چون گفته بودیم که مشکلات سلامتی، مانند سردرد، کمردرد،

a stomachache, a toothache, or whatever, if you're describing the fact that somebody has that,

معده درد، دندان درد یا هر چیز دیگری، اگر این واقعیت را توصیف می‌کنید که کسی آن را دارد،

then you have to use this stative form, right? Not with the -ing. And as I explained,

پس باید از این شکل ثابت استفاده کنید، درست است؟ نه با -ing. و همانطور که توضیح دادم،

only in some situations do we use that -ing for health reasons, alright? But now, I believe not

فقط در برخی موقعیت ها به دلایل سلامتی از آن استفاده می کنیم، خوب است؟ اما اکنون، من معتقدم نه

only that you probably got more of them right, if not all of them right, but more importantly,

تنها احتمالاً تعداد بیشتری از آنها را درست دریافت کرده‌اید، اگر نه همه آنها را درست، بلکه مهمتر از آن، می‌دانید که

you understand why and what context "have" becomes a stative - uses the stative form,

چرا و چه زمینه‌ای «دار» به حالت ثابت تبدیل می‌شود - از فرم ثابت استفاده می‌کند،

and when it uses the dynamic form, alright? So, if you really want to lock this down 100%,

و چه زمانی از شکل پویا استفاده می‌کند، خوب؟ بنابراین، اگر واقعاً می‌خواهید این را 100% قفل کنید،

please go to our website, www.engvid.com, and there, you can do a quiz and really master this

لطفاً به وب‌سایت ما، www.engvid.com بروید، و در آنجا، می‌توانید یک مسابقه امتحانی انجام دهید و واقعاً به این

very, very important verb, alright? Because we use the verb "to have" all the time, alright?

فعل بسیار بسیار مهم مسلط شوید، درست است؟ چون ما همیشه از فعل "داشتن" استفاده می کنیم، درست است؟

Thanks very much for watching. I know you're a serious student, because you stuck with me all

خیلی ممنون که تماشا کردید من می دانم که شما یک دانش آموز جدی هستید، زیرا

the way through to the end, and this is such an important topic, and it's going to make a

تا انتها با من همراه بودید، و این موضوع بسیار مهمی است، و

great difference to the level of your English. Bye for now. Take care.

تفاوت زیادی در سطح زبان انگلیسی شما ایجاد خواهد کرد. فعلا خداحافظ مراقب باشید.