How to Use BE, BEING and BEEN - Learn English Grammar

Want to speak real English from your first lesson?

آیا می خواهید از اولین درس خود به زبان انگلیسی واقعی صحبت کنید ؟

Sign up for your free lifetime account at EnglishClass101.com.

برای حساب مادام العمر رایگان خود در EnglishClass101.com ثبت نام کنید .

Hi, everybody. My name is Alisha.

سلام به همه. اسم من علیشاه است.

Today, I'm going to be talking about the verb, “to be.”

امروز، من در مورد فعل "بودن" صحبت خواهم کرد.

So, in this lesson I'm going to talk about the use of the word, “to be,” and I'm

بنابراین، در این درس قصد دارم در مورد استفاده از کلمه "بودن" صحبت

going to introduce a few example sentences, as well as, give some explanations about some

کنم و چند جمله مثال را معرفی کنم و همچنین در مورد

questions that you guys have had about the different uses of the verb, “to be,” specifically

سوالاتی که شما بچه ها داشته اید توضیحاتی ارائه کنم. در مورد کاربردهای مختلف فعل «بودن»، به‌ویژه

different conjugations of the verb, “to be.”

صیغه‌های صرف فعل « بودن».

So, let's get started.

بنابراین، بیایید شروع کنیم.

Okay.

باشه.

The first point I want to mention about the verb, “to be,” is that “be” expresses

اولین نکته ای که می خواهم در مورد فعل «بودن» به آن اشاره کنم این است که «بودن» بیانگر

a state or a condition.

یک حالت یا یک شرط است.

This is some point about the way a person is or a characteristic, a feature of a person,

این یک نکته در مورد نحوه یک شخص یا یک ویژگی، ویژگی یک شخص،

an object, a situation.

یک شی، یک موقعیت است.

So, we use “be” to talk about existence.

بنابراین، ما از "بودن" برای صحبت در مورد هستی استفاده می کنیم.

Existence is like the base level of the verb, the base meaning of the verb.

وجود مانند سطح پایه فعل، معنای پایه فعل است.

Maybe you've heard the very famous Shakespeare expression, the expression from the Shakespeare

شاید اصطلاح بسیار معروف شکسپیر را شنیده باشید ، عبارتی از نمایشنامه شکسپیر

play “Hamlet,” “To be or not to be.”

"هملت"، "بودن یا نبودن".

This is a very famous expression which uses the verb, “to be.”

این یک عبارت بسیار معروف است که از فعل "بودن" استفاده می کند.

But here, this famous speech comes from the characters kind of internal monologue or the

اما در اینجا، این گفتار معروف از نوعی تک‌گویی درونی شخصیت‌ها یا

character's thoughts about whether “to be,” “to be alive,” “to exist,” or, “not

افکار شخصیت در مورد «بودن»، «زنده بودن»، «وجود داشتن» یا «نبودن»، «نبودن»

to be,” “to not exist,” “to be dead.”

ناشی می‌شود. "مرده بودن."

In this case, yes, we are using the verb or the verb is used to mean existence, to mean

در این صورت، بله، ما از فعل استفاده می کنیم یا فعل به معنای وجود، به معنای

alive or not alive.

زنده یا غیر زنده است.

However, in modern English today, we use the verb, “to be,” in many, many cases.

با این حال، در زبان انگلیسی مدرن امروزی ، در بسیاری از موارد از فعل «بودن» استفاده می‌کنیم.

Not referring to being alive or not alive but we use it as a linking verb.

به زنده بودن یا نبودن اشاره نمی کند، بلکه از آن به عنوان یک فعل پیوند دهنده استفاده می کنیم.

So, “to be,” and the negative form is used to connect the subject to its other information.

بنابراین، "بودن" و شکل منفی برای اتصال موضوع به اطلاعات دیگر آن استفاده می شود.

This is the purpose of a linking verb.

این هدف یک فعل پیوند دهنده است.

We have a subject and some other information about the subject.

ما یک موضوع و اطلاعات دیگری در مورد موضوع داریم.

We use the verb, “to be,” to link those two things together.

ما از فعل «بودن» برای پیوند دادن این دو چیز به یکدیگر استفاده می کنیم.

I've prepared a lot of examples and some conjugation review points that I hope can help show some

من نمونه‌های زیادی را آماده کرده‌ام و برخی از نکات مرور صرف‌شده را آماده کرده‌ام که امیدوارم بتواند به نشان دادن برخی

of these--the ways we can use the verb, “to be,” as in modern American English.

از این موارد کمک کند - روش‌هایی که می‌توانیم از فعل « be» مانند انگلیسی مدرن آمریکایی استفاده کنیم.

Let's take a look.

بیا یک نگاهی بیندازیم.

First, at the present tense.

اول، در زمان حال.

So, please remember that depending on the subject of the sentence, the conjugation of

بنابراین، لطفاً به یاد داشته باشید که بسته به موضوع جمله،

the verb, “to be,” is going to change.

صرف فعل "بودن" تغییر می کند.

So, if the subject of the present sentence is “I,” we’ll use “am.”

بنابراین، اگر موضوع جمله فعلی "من" باشد، از "am" استفاده می کنیم.

If the subject is “he,” “she,” or “it,” we’ll use “is.”

اگر موضوع «او»، «او» یا «آن» باشد، از «است» استفاده می‌کنیم.

If the subject is “you,” “we,” or “they,” we use “are.”

اگر موضوع "شما"، "ما" یا "آنها" باشد، از "هستند" استفاده می کنیم.

So, please keep these in mind.

پس لطفا این موارد را در نظر داشته باشید.

Of course, the negative form, we add “not,” after this.

البته شکل منفی را بعد از آن "نه" اضافه می کنیم.

So, “I am not,” “he is not,” “you are not,” for example.

بنابراین، برای مثال، «من نیستم»، «او نیست» ، «تو نیستی».

Let's look at a few simple examples here.

بیایید در اینجا به چند مثال ساده نگاه کنیم.

The subject, “he,” for, “he,” I apply “is,” the conjugation “is.”

فاعل «او» برای «او» من «است» را به کار می‌برم، حرف صرف «است».

“He is my brother.”

"او برادر من است."

So, here is my subject, “He,” extra information, “my brother,” and, “is,” this is my

بنابراین، موضوع من، «او»، اطلاعات اضافی، «برادر من» و «است»، این

linking verb.

فعل پیوند دهنده من است.

It connects the information together.

این اطلاعات را به یکدیگر متصل می کند.

Another example, “The neighbors are noisy.”

مثال دیگر، "همسایه ها پر سر و صدا هستند."

Please be careful.

لطفا مراقب باش.

I've noticed that many people forget that they're actually using a plural when they

من متوجه شده ام که بسیاری از مردم فراموش می کنند که در واقع وقتی

talk about “neighbors” or “parents,” for example.

در مورد "همسایه ها" یا "والد" صحبت می کنند، از یک جمع استفاده می کنند.

This little “S” here, the “neighbors,” the people who live next to me, this is a

این «S» کوچک اینجا، «همسایه‌ها »، افرادی که در کنار من زندگی می‌کنند، این یک

plural subject.

موضوع جمع است.

So, we should apply the same rule we use for “they.”

بنابراین، ما باید همان قاعده ای را که برای «آنها» استفاده می کنیم، اعمال کنیم .

“They are,” in this case.

در این مورد "آنها هستند".

“The neighbors are noisy.”

"همسایه ها پر سر و صدا هستند."

Here is another example, “the computers,” not people here but multiple objects, “the

در اینجا مثال دیگری وجود دارد، "کامپیوترها"، نه افراد در اینجا بلکه چندین اشیاء، "

computers,” that “S” sound, it marks the plural form.

کامپیوترها"، که "S" صدا می کند، شکل جمع را مشخص می کند.

So, we have to use the same conjugation rules, “the computers,” “they are.”

بنابراین، ما باید از همان قوانین صرف، "رایانه ها"، "آنها هستند" استفاده کنیم.

Essentially, “They are all broken,” here.

اساساً، "همه آنها شکسته اند"، در اینجا.

One more, “You are not my friend.”

یکی دیگر، "تو دوست من نیستی."

So, here, we have the subject, “You,” and the negative, “not my friend.”

بنابراین، در اینجا، ما موضوع "تو" و منفی "نه دوست من" را داریم.

“You are not my friend.”

"تو دوست من نیستی."

So, in each of these, we are connecting the subject with some other information using

بنابراین، در هر یک از اینها، ما با استفاده از شکل مزدوج فعل "be"، موضوع را با برخی اطلاعات دیگر مرتبط می

a conjugated form of the verb, “be.”

کنیم.

Okay.

باشه.

I also want to mention the infinitive form, this “to” plus “be.”

من همچنین می خواهم به شکل مصدر، این "به" به علاوه "بودن" اشاره کنم.

I talked about, “to be,” a little bit here.

من در مورد "بودن" کمی اینجا صحبت کردم .

“To be,” meaning existence.

«بودن» به معنای وجود.

We can use “to be” in modern English, as well, meaning there's no change to the

می‌توانیم در انگلیسی مدرن نیز از «بودن» استفاده کنیم ، به این معنی که هیچ تغییری در فعل وجود ندارد

verb.

.

But, we use it in a few situations referring to existence, referring to a situation.

اما، ما آن را در چند موقعیت با اشاره به وجود، اشاره به یک وضعیت، به کار می بریم.

So, let's take a look at a few examples.

بنابراین، اجازه دهید نگاهی به چند نمونه بیاندازیم.

So, here, I have, “I want her to be my boss.”

بنابراین، در اینجا، من می خواهم، "من می خواهم او رئیس من باشد."

“I want her to be my boss,” meaning she is not my boss now but in the future, I want

"من می خواهم که او رئیس من شود"، به این معنی که او اکنون رئیس من نیست، اما در آینده، من می خواهم

her to be.

که او باشد.

I want her to be in the state of being my boss.

من می خواهم او در وضعیت رئیس من باشد.

I want her to become my boss.

من می خواهم که او رئیس من شود.

However, we don't say “become,” “I want her to be my boss.”

با این حال، ما نمی گوییم "شدن"، "من می خواهم او رئیس من شود."

So, this is maybe a desire I want for a future situation where a person, “her,” in this

بنابراین، این شاید آرزویی باشد که من برای موقعیتی در آینده می‌خواهم که در آن شخصی، «او»، در این

case, is desired “to be,” to exist in a condition as this person's boss.

مورد، «بودن» مورد نظر باشد، تا در شرایطی به عنوان رئیس این شخص وجود داشته باشد.

Okay, let's try another example.

خوب، بیایید مثال دیگری را امتحان کنیم.

This is a very, very common example.

این یک مثال بسیار بسیار رایج است.

“Please tell him to be on time.”

"لطفاً به او بگویید به موقع بیاید."

“To be” is used here before the expression, “on time.”

"بودن" در اینجا قبل از عبارت "به موقع" استفاده می شود.

So, “on time” means the correct time.

بنابراین، "به موقع" به معنای زمان صحیح است.

For example, if the meeting begins at 1 o'clock, he needs “to be” in the meeting room at

به عنوان مثال، اگر جلسه در ساعت 1 شروع شود، او باید ساعت 1 در اتاق جلسه

1 o'clock.

باشد.

So, “to be,” in this case, means be in a condition, be in the state of on time, at

پس «بودن» در این صورت به معنای در وضعیت بودن، به موقع بودن،

the correct time.

به موقع بودن است.

This is a very common one.

این یک مورد بسیار رایج است.

“Tell him to be on time.”

به او بگو به موقع حاضر شود.

“Please be on time,” meaning you, in your condition, your status in the day, should

«لطفا به موقع باشید»، یعنی شما، در شرایط خود، وضعیت شما در روز،

be on time.

باید به موقع باشد.

So, this is a great one to remember.

بنابراین، این یک یادداشت عالی است.

Here's one more example, again, about time.

در اینجا یک مثال دیگر، دوباره، در مورد زمان است.

It's very commonly used for time, for schedules.

این بسیار معمول برای زمان، برای برنامه ها استفاده می شود.

“Didn't they tell you to be here at 8 o'clock?”

مگه بهت نگفتن ساعت 8 اینجا باش؟

So, again, “to be,” meaning exists here, to bring yourself here.

بنابراین، دوباره، «بودن»، یعنی اینجا وجود دارد، تا خود را به اینجا بیاورید.

“You need to exist here at 8 o'clock.

«شما باید ساعت 8 اینجا حضور داشته باشید.

Didn't they tell you that?”

این را به شما نگفتند؟»

So, again, “to be,” refers to your body, your person here, existing.

بنابراین، دوباره، "بودن" به بدن شما، شخص شما در اینجا، موجود اشاره دارد.

So, “I need to be here to make these videos,” or “I need to be in the studio to do a live

بنابراین، "من باید اینجا باشم تا این ویدئوها را بسازم" یا "من باید هر هفته در استودیو باشم تا یک

stream every week,” “I need to be somewhere.”

پخش زنده پخش کنم"، "من باید جایی باشم."

So, we use “be,” to talk about our body's position or our body's location where we exist.

بنابراین، ما از "بودن" استفاده می کنیم تا در مورد موقعیت بدن خود یا مکان بدن خود که در آن وجود داریم صحبت کنیم.

We can use “to be,” with that.

با آن می توانیم از «بودن» استفاده کنیم.

Okay, so I've already started talking about a few different prepositions, actually.

خوب، بنابراین من قبلاً شروع کردم به صحبت در مورد چند حرف اضافه مختلف، در واقع.

I mentioned, “I need to be at the studio,” or “I need to be in the office,” for example.

من به عنوان مثال اشاره کردم، "من باید در استودیو باشم" یا "من باید در دفتر باشم".

There are a few common prepositions that we can use with the verb, “to be.”

چند حرف اضافه متداول وجود دارد که می توانیم با فعل «بودن» استفاده کنیم.

Because “to be,” refers to our existence, refers to our location, for example.

زیرا «بودن» به وجود ما اشاره دارد، برای مثال به مکان ما اشاره دارد.

We can use it with a few prepositions like, “in” or “at.”

می‌توانیم آن را با چند حرف اضافه مانند «in» یا «at» استفاده کنیم.

So, I can say, “I need to be in the office,” “I need to be at the office.”

بنابراین، می توانم بگویم، "من باید در دفتر باشم"، "من باید در دفتر باشم."

Both are okay to use with the verb, “to be,” because they talk about or they help

استفاده از هر دو با فعل "بودن" خوب است، زیرا آنها در مورد

us express our existence, our condition, where we are located.

وجود خود، وضعیت خود، جایی که در آن قرار داریم صحبت می کنند یا به ما کمک می کنند.

We can also use “with,” to talk about people.

همچنین می‌توانیم از «با» برای صحبت در مورد افراد استفاده کنیم.

Like, “I want to be with my family this weekend,” or “I want to be with my husband

مثلاً «می‌خواهم آخر هفته با خانواده‌ام باشم» یا «می‌خواهم بعداً با

or my wife later,” or “I want to be with my friends every day,” for example.

همسرم یا همسرم باشم» یا «می‌خواهم هر روز با دوستانم باشم».

So, we can use “with,” along with the verb, “to be.”

بنابراین، می‌توانیم از «با» به همراه فعل «بودن» استفاده کنیم.

So, these are a couple of common prepositions you'll see with the verb, “to be,” and

بنابراین، اینها چند حرف اضافه رایج هستند که با فعل «بودن» و

its various forms.

اشکال مختلف آن خواهید دید.

Okay, so, let's continue on to a couple different grammar points.

خوب، پس بیایید به چند نکته گرامری مختلف ادامه دهیم .

Let's talk now about the past tense.

حالا بیایید در مورد زمان گذشته صحبت کنیم.

We can use “to be,” in past tense.

می‌توانیم از «بودن» در زمان گذشته استفاده کنیم.

Just remember, again, the verb does conjugate here.

فقط به یاد داشته باشید، دوباره، فعل در اینجا مزدوج می شود.

It's, “I was,” if the subject of the sentence is, “I.”

اگر موضوع جمله «من» باشد، «من بودم » است.

“He,” “she,” and “it,” “was.”

«او»، «او» و «آن» «بود».

“He was,” “she was,” “it was.”

«او بود»، «او بود»، «این بود».

And, with “you,” “we,” and “they,” we use “were.”

و با «شما»، «ما» و «آنها» از «بود» استفاده می کنیم.

“You were, “they were,” “We were.”

«تو بودی، «آنها بودند»، «ما بودیم».

Here, I've used “it,” as an, “I was late to work,” past tense.

در اینجا، من از "آن" به عنوان زمان گذشته "دیر آمدم سر کار" استفاده کرده ام.

“The neighbors were noisy.”

"همسایه ها پر سر و صدا بودند."

So, again, as I talked about with the present tense example, “neighbors” is plural,

بنابراین، دوباره، همانطور که با مثال زمان حال صحبت کردم ، "همسایگان" جمع است،

so the rule for “they” applies here.

بنابراین قاعده "آنها" در اینجا اعمال می شود.

“They were noisy.”

آنها پر سر و صدا بودند.

Same thing here, I used the same sentence, just in past tense.

اینجا هم همینطور، من از همین جمله فقط در زمان گذشته استفاده کردم.

“The computers were all broken.”

"کامپیوترها همه خراب بودند."

One more, “She wasn't very friendly.”

یکی دیگر، "او خیلی دوستانه نبود."

So, a negative form.

بنابراین، یک شکل منفی.

And, please, remember, that you can use the contracted form instead of “was not,”

و لطفاً به یاد داشته باشید که می‌توانید از فرم قراردادی به جای «نبود»

we can use “wasn't.”

استفاده کنید، ما می‌توانیم از «نبود» استفاده کنیم.

It sounds a lot more natural.

خیلی طبیعی تر به نظر می رسد.

“She wasn't very friendly.”

"او خیلی دوستانه نبود."

So, please, keep in mind the past tense forms as well, the past tense form and the negative

پس لطفا فرم های زمان گذشته را نیز در نظر داشته باشید ، فرم های زمان گذشته و

forms too.

اشکال منفی را نیز در نظر داشته باشید.

Alright.

بسیار خوب.

Let's continue on to a couple different points.

بیایید به چند نکته مختلف ادامه دهیم.

I want to talk about the continuous or the progressive form.

می خواهم در مورد شکل پیوسته یا پیشرونده صحبت کنم.

A couple patterns some of you have sent in questions about the use of the word, “being,”

برخی از شما در مورد استفاده از کلمه «بودن»

in sentences like these.

در جملاتی مانند این سؤالاتی را مطرح کرده‌اید.

Like, what's the difference between including “being” and know “being” in an example

مثلاً چه تفاوتی بین گنجاندن «بودن» و دانستن «بودن» در یک جمله مثال وجود دارد

sentence.

.

So, let's take a look in a couple of examples.

بنابراین، اجازه دهید نگاهی به چند مثال بیندازیم.

We use “being,” in this progressive form to express a temporary state.

ما از "بودن" در این شکل پیشرو برای بیان یک حالت موقت استفاده می کنیم.

So, if you've watched any videos about the continuous form or the progressive form, you

بنابراین، اگر ویدیویی در مورد فرم پیوسته یا پیشرونده تماشا کرده‌اید،

know we you use it, sometimes, to talk about a temporary state, something that's not always

می‌دانید که ما از آن برای صحبت در مورد یک حالت موقت استفاده می‌کنیم، چیزی که همیشه

true, but for now, it is true.

درست نیست، اما در حال حاضر، درست است.

The same rule applies to “being.”

همین قاعده در مورد «بودن» نیز صادق است.

So, if we can imagine the blue line here is a present tense statement.

بنابراین، اگر بتوانیم خط آبی را در اینجا تصور کنیم یک عبارت زمان حال است.

Present tense, remember, is something that's always true, it's a general fact.

زمان حال، به یاد داشته باشید، چیزی است که همیشه درست است، این یک واقعیت کلی است.

The red line here is a temporary situation.

خط قرمز اینجا یک وضعیت موقتی است.

So, here, I have past, present, now and the future.

بنابراین، در اینجا، من گذشته، حال، اکنون و آینده را دارم.

So, let's look at these two example sentences.

بنابراین، بیایید به این دو جمله مثال نگاه کنیم.

“My brother is annoying.”

"برادرم مزاحم است."

My brother is not really annoying.

برادر من واقعاً مزاحم نیست.

“My brother is annoying,” is a present tense sentence.

«برادرم مزاحم است» یک جمله زمان حال است.

So, this is a general fact, for an example.

بنابراین، برای مثال، این یک واقعیت کلی است.

A general fact, always true.

یک واقعیت کلی، همیشه درست است.

“My brother is annoying,” I have an adjective here, “My brother is annoying.”

"برادرم مزاحم است"، من در اینجا یک صفت دارم ، "برادرم مزاحم است."

However, in this sentence, “My brother is being annoying right now.”

اما در این جمله «برادرم الان مزاحم است».

“My brother is being annoying,” means, in this point in time only, for this short

«برادرم مزاحم است» یعنی فقط در این مقطع زمانی، فقط برای همین مدت کوتاه

period of time only, right now, my brother is “being,” he's in the condition, his

، همین الان، برادرم در حال «بودن» است، او در شرایط،

status, his existence is annoying right now.

وضعیتش، وجودش آزاردهنده است.

If I said, “My brother is annoying right now.”

اگر بگویم: "برادرم در حال حاضر مزاحم است ."

It's okay.

مشکلی نیست.

But, “being annoying,” it sounds a bit more natural to a native speaker.

اما، "آزاردهنده بودن"، برای یک زبان مادری کمی طبیعی تر به نظر می رسد.

“My brother is being annoying right now.”

"برادرم در حال حاضر آزاردهنده است."

Let's look at one more example, “My computer is not cooperative.”

بیایید به یک مثال دیگر نگاه کنیم، " کامپیوتر من همکاری نمی کند."

I've used the negative, “not cooperative.”

من از منفی استفاده کرده ام، "نه همکاری".

So, this is a little bit of a funny sentence.

بنابراین، این یک جمله کمی خنده دار است.

It suggests, maybe my computer can think for itself.

این نشان می دهد، شاید کامپیوتر من بتواند خودش فکر کند.

So, “cooperative,” meaning my computer is not working very well, in other words.

بنابراین، "تعاون"، به این معنی که کامپیوتر من خیلی خوب کار نمی کند، به عبارت دیگر.

But, here, I've used the adjective.

اما، در اینجا، من از صفت استفاده کرده ام.

“My computer is not cooperative.”

"کامپیوتر من همکاری نمی کند."

So, maybe, I have an old computer.

بنابراین، شاید، من یک کامپیوتر قدیمی دارم.

So, “every day,” in this sentence, in a present tense sentence, “My computer is

بنابراین، "هر روز"، در این جمله، در یک جمله زمان حال، "کامپیوتر

not cooperative,” it doesn't work very well.

من تعاونی نیست"، خیلی خوب کار نمی کند.

However, if I want to use “being” here, I can say, “My computer wasn't,” in past

با این حال، اگر بخواهم از «بودن» در اینجا استفاده کنم، می‌توانم بگویم: «کامپیوتر من نبود»، در

tense maybe, “My computer wasn't being cooperative today.”

زمان گذشته شاید «کامپیوتر من امروز همکاری نداشت».

So, in this sentence, we see today only.

بنابراین، در این جمله فقط امروز را می بینیم.

“My computer was not being,” my computer was not functioning, my computer was not existing

«کامپیوتر من نبود»، رایانه‌ام کار نمی‌کرد، رایانه‌ام

in a cooperative state, its condition was not cooperative for me in that day.

در حالت تعاونی وجود نداشت، شرایط آن در آن روز برای من همکاری نداشت.

So, here, I've used “being.”

بنابراین، در اینجا، من از "بودن" استفاده کرده ام.

“My computer wasn't cooperative today,” is okay, as well.

"کامپیوتر من امروز همکاری نداشت " نیز مشکلی ندارد.

But, we can use “being,” it sounds--it kind of emphasizes the existence, it emphasizes

اما، به نظر می رسد، می توانیم از "بودن" استفاده کنیم - به نوعی بر وجود تأکید

that temporary condition here.

می کند، در اینجا بر آن وضعیت موقت تأکید می کند.

So, this sounds really nice, “My computer wasn't being cooperative today.”

بنابراین، این واقعاً خوب به نظر می رسد، "کامپیوتر من امروز همکاری نداشت."

Try to use this if you like.

اگر دوست دارید سعی کنید از این استفاده کنید.

So, again, we use this for a temporary situation, keep that in mind, “being blah, blah, blah,”

بنابراین، دوباره، ما از این برای یک موقعیت موقت استفاده می‌کنیم، این را در نظر داشته باشید، «بودن، بله، بله، بلا»،

“being” before your adjective, in this case.

«بودن» قبل از صفت شما، در این مورد.

So, that's one point I wanted to mention.

بنابراین، این یک نکته است که می خواستم به آن اشاره کنم.

Let's move on to a couple more may be difficult or advanced points I wanted to share and I

بیایید به چند مورد دیگر برویم که ممکن است نکات دشوار یا پیشرفته ای باشد که می خواستم به اشتراک بگذارم و می

want to introduce a few examples here, too.

خواهم چند نمونه را در اینجا نیز معرفی کنم.

First, present perfect tense.

ابتدا زمان حال کامل.

We've talked about the present perfect tense in some other videos before but let's review.

قبلاً در چند ویدیو دیگر در مورد زمان حال کامل صحبت کرده ایم اما اجازه دهید مرور کنیم.

When your subject is “I,” we use “have been.”

هنگامی که موضوع شما "من" است، از "هسته شده" استفاده می کنیم.

When the subject is “he,” “she,” or “it.”

وقتی موضوع «او»، «او» یا «آن» باشد.

It’s “has been.”

"بوده است"

“He has been,” “she has been,” “it has been.”

«او بوده است»، «او بوده است»، «این بوده است».

When we use “you,” “we,” and “they,” it’s “have been.”

وقتی از «شما»، «ما» و «آنها» استفاده می کنیم، «همان بوده است».

“You have been,” “they have been,” “we have been.”

«شما بوده‌اید»، «آنها بوده‌اند»، «ما بوده‌ایم».

So, we can use this as we've looked at in the past, “I have been studying,” here's

بنابراین، می‌توانیم از این همان‌طور که در گذشته به آن نگاه کرده‌ایم استفاده کنیم ، «من در حال مطالعه بودم»، در اینجا

our present perfect form, the past participle form, “been.”

شکل کامل کنونی ما، شکل فعل ماضی ، «بوده» است.

“I have been,” “she has been working,” “they have been living.”

«من بوده‌ام»، «او کار می‌کرده»، «آنها زندگی می‌کردند».

And then, some questions, “Have we been sleeping?” or “Where have you been living?”

و سپس، چند سوال، "آیا ما خواب بودیم؟" یا "کجا زندگی می کردی؟"

for example.

مثلا.

Here, you'll see, we use “been,” the past participle form of the verb here in present

در اینجا، خواهید دید، ما از "been"، شکل ماضی فعل در اینجا در زمان حال

perfect tense.

کامل استفاده می کنیم.

So, maybe many of you are familiar, maybe this kind of pattern is okay for you.

بنابراین، شاید بسیاری از شما آشنا باشید، شاید این نوع الگو برای شما مناسب باشد.

But, let's kind of look at a few examples that are a bit more difficult or a bit more

اما، بیایید به چند نمونه نگاه کنیم که کمی دشوارتر یا کمی پیشرفته تر هستند

advanced.

.

Like, the past perfect tense.

مانند زمان گذشته کامل.

So, here, in past perfect tense, we need to change from “have,” as we've done with

بنابراین، در اینجا، در زمان گذشته کامل، ما باید از "داشتن"، همانطور که با

present perfect, to “had,” the past tense.

زمان حال کامل انجام دادیم، به "داشتن"، زمان گذشته تغییر دهیم.

So, here, all of these are going to be the same verb.

بنابراین، در اینجا، همه اینها یک فعل خواهند بود.

“I had been,” “he had been,” “you had been.”

«من بودم»، «او بود»، «تو بودی».

We keep the verb, “be,” with “been here.”

ما فعل "be" را با "been here" حفظ می کنیم.

But, we can actually change all of these sentences I just talked about in past perfect, or sorry,

اما، ما در واقع می‌توانیم همه این جملاتی را که در گذشته کامل درباره آنها صحبت کردم، یا متأسفم،

present perfect to the past perfect tense just by changing the verb, “have,” here.

حال کامل را به زمان گذشته کامل فقط با تغییر فعل «دارن» در اینجا تغییر دهیم.

So, for example, “I had been studying,” “She had been working,” “They had been

بنابراین، برای مثال، "من درس می خواندم"، "او کار می کرد"، "آنها

living,” for example.

زندگی می کردند"، برای مثال.

We can make past perfect sentences just by changing the verb here.

فقط با تغییر فعل در اینجا می توانیم جملات گذشته کامل بسازیم .

So, please keep this in mind, the verb, “to be,” does not change in this case.

بنابراین، لطفاً این را در نظر داشته باشید، فعل "بودن" در این مورد تغییر نمی کند.

But, we can make some more complex sentences in this case, a past perfect sentence, quite

اما، می‌توانیم در این مورد جملات پیچیده‌تری بسازیم، یک جمله گذشته کامل، به

easily, actually, with no change to the “be,” verb.

راحتی، در واقع، بدون تغییر به فعل «بودن» .

Alright.

بسیار خوب.

There's one more situation or one more kind of sentence I want to mention today.

یک موقعیت دیگر یا یک نوع جمله دیگر وجود دارد که امروز می خواهم به آن اشاره کنم.

And, that sentences that use “if” clauses.

و جملاتی که از جملات "اگر" استفاده می کنند.

so, if something, then something else is.

بنابراین، اگر چیزی، پس چیز دیگری است.

“If-then,” type statements.

عبارت «اگر-پس» را تایپ کنید.

So, here's one example.

بنابراین، در اینجا یک مثال است.

“If more people had come, it would have been a better party.”

"اگر افراد بیشتری آمده بودند، مهمانی بهتری بود."

“It would have been,” so, here, we see, there's an “if” statement that introduces

"اینطور می شد"، بنابراین، در اینجا، می بینیم که یک عبارت "اگر" وجود دارد که

a point.

یک نکته را معرفی می کند.

So, here's my “if” clause, “If more people had come, it would have been a better

بنابراین، این بند "اگر" من است، "اگر افراد بیشتری آمده بودند، مهمانی بهتری

party.”

بود."

So, here, I'm talking about a past situation.

بنابراین، در اینجا، من در مورد وضعیت گذشته صحبت می کنم.

So, at the party, maybe not a lot of people came to the party.

بنابراین، در مهمانی، شاید افراد زیادی به مهمانی نیامدند.

But, if more people had come, in the past, it would have been a better party.

اما، اگر افراد بیشتری آمده بودند، در گذشته ، مهمانی بهتری بود.

So, I want to introduce this because a lot of people have no problem with the “if”

بنابراین، من می خواهم این را معرفی کنم زیرا بسیاری از مردم با بند "اگر" مشکلی ندارند

clause.

.

Like, “if more people had come,” or “if more people had been at the party.”

مانند «اگر افراد بیشتری آمده بودند» یا «اگر افراد بیشتری در مهمانی حضور داشتند».

However, many people forget to conjugate the verb in the main clause, “it would have

با این حال، بسیاری از مردم فراموش می‌کنند که فعل را در بند اصلی، "it would have

been.”

been" صرف کنند.

So, please, don't forget this part, “it would have been.”

بنابراین، لطفا، این بخش را فراموش نکنید، "اینطور می شد."

Don't forget your “would,” either here.

در اینجا هم "خواست" خود را فراموش نکنید.

Let's look at one more.

بیایید به یکی دیگر نگاه کنیم.

“If you had been here earlier,” so, here, we see the verb, “to be,” is in our “if”

«اگر قبلاً اینجا بودید»، بنابراین، در اینجا ، فعل «بودن» را در بند «اگر» ما می‌بینیم

clause.

. در این مورد

“If you had been here earlier, you would have heard my good news,” in this case.

"اگر زودتر اینجا بودید ، خبر خوب من را می شنیدید."

So, here, the “to be” verb is in the “if” clause, in that “if” clause at the beginning

بنابراین، در اینجا، فعل "بودن" در بند "اگر" ، در آن بند "اگر" در

of the sentence.

ابتدای جمله قرار دارد.

“If you had been here,” if your body had existed in this place earlier, you would have

«اگر اینجا بودی»، اگر جسدت قبلاً در این مکان وجود داشت،

heard my good news.

خبر خوب من را می شنیدی.

So, here, we can see it in the “if” clause of the sentence.

بنابراین، در اینجا، می توانیم آن را در بند "اگر" جمله ببینیم .

This is a very useful one.

این یک مورد بسیار مفید است. فکر می‌کنم

“If you had been here earlier,” you can use this in a surprising number of situations,

«اگر قبلاً اینجا بودید»، می‌توانید از آن در موقعیت‌های شگفت‌انگیز استفاده

I think.

کنید.

Let's look at one more.

بیایید به یکی دیگر نگاه کنیم.

“If we hadn't been at the beach today,” so, here, I have a negative in the “if”

"اگر ما امروز در ساحل نبودیم" ، بنابراین، در اینجا، من یک منفی در بند "اگر" دارم

clause.

.

So, “hadn't been,” “If we hadn't been at the beach today, we wouldn't have seen

بنابراین، برای مثال، «نبوده بود»، «اگر امروز در ساحل نبودیم،

whales,” for example.

نهنگ‌ها را نمی‌دیدیم».

So, here, I've made a kind of complex sentence with a negative.

بنابراین، در اینجا، یک نوع جمله پیچیده با یک منفی ساخته ام.

“If we hadn't been at the beach,” if our bodies had not been at the beach, if we had

"اگر ما در ساحل نبودیم"، اگر بدنمان در ساحل نبود، اگر

not existed at the beach today, “we would not have seen whales,” it would not have

امروز در ساحل وجود نداشتیم، "نهنگ ها را نمی دیدیم"،

been possible to see whales.

دیدن نهنگ ها ممکن نبود. .

So, you can use this in the positive and the negative to make some very complex sentences

بنابراین، می‌توانید از این در مثبت و منفی استفاده کنید تا جملات بسیار پیچیده‌ای بسازید که

just about existence, about where you or where an object is, where your body is.

فقط در مورد هستی، در مورد اینکه کجا هستید یا یک شی، کجاست، بدن شما کجاست.

I know that “to be” can be a difficult verb to use.

من می دانم که "بودن" می تواند یک فعل دشوار برای استفاده باشد.

But, think about the various ways we've talked about in this lesson to use the verb, “to

اما، به روش‌های مختلفی که در این درس در مورد استفاده از فعل «

be,” and try to make some interesting sentences.

بودن» صحبت کرده‌ایم فکر کنید و سعی کنید جملات جالبی بسازید.

So, there are a lot of different ways to use this verb.

بنابراین، روش های مختلفی برای استفاده از این فعل وجود دارد.

But, keep in mind, it's so useful as a linking verb.

اما، به خاطر داشته باشید، این به عنوان یک فعل پیوند دهنده بسیار مفید است .

So, we're connecting a subject to some key information about the subject and we're talking

بنابراین، ما یک فاعل را به برخی اطلاعات کلیدی در مورد فاعل وصل می کنیم و

about our existence with this verb.

با این فعل در مورد وجود خود صحبت می کنیم.

So, give it a try.

بنابراین آن را امتحان کنید.

If you have any questions or if you want to try just an example sentence, leave it in

اگر سوالی دارید یا می خواهید فقط یک جمله مثال را امتحان کنید، آن را

the comment and we can check it out.

در نظر بگذارید تا ما آن را بررسی کنیم.

If you like this lesson, please make sure to give it a thumbs up and subscribe to the

اگر این درس را دوست دارید، لطفاً حتماً آن را تأیید کنید و در

channel too.

کانال نیز عضو شوید.

Thanks very much for watching.

خیلی ممنون که تماشا کردید

Check us out at EnglishClass101.com and we’ll see you again soon for more good stuff. Bye!

ما را در EnglishClass101.com ببینید و به زودی دوباره شما را برای چیزهای خوب بیشتر می بینیم. خدا حافظ!