Advanced English Grammar Made Easy | "I Know" & "I DO Know" Explained in 15 Minutes

What's the difference between I know  the answer, I do know the answer. Well,  

چه تفاوتی بین «من جواب را می‌دانم» و «من جواب را می‌دانم» وجود دارد؟ خب،

they're both correct, but grammatically they're  

هر دو درست هستند، اما از نظر گرامری

different. I know the answer. Is the  present simple? I do know the answer.

متفاوتند. من جواب را می‌دانم. آیا زمان حال ساده است؟ من جواب را می‌دانم.

Is the emphatic form of the present simple?  Today you'll learn everything you need to  

آیا شکل تاکیدی زمان حال ساده است؟ امروز هر آنچه را که باید

know about the emphatic form. Welcome back to  JForrest English, of course I'm Jennifer. Now  

در مورد فرم تأکیدی بدانید، یاد خواهید گرفت. به جی‌فارست انگلیش خوش آمدید، البته که من جنیفر هستم. حالا

let's get started. Let's review our sentence  again. I know the answer. Of course this is  

بیایید شروع کنیم. بیایید دوباره جمله‌مان را مرور کنیم . من جواب را می‌دانم. البته این

the present symbol. The structure is subject  base verb plus S or ES, and this is used for.

نماد فعلی است. ساختار آن فعل پایه فاعل به همراه S یا ES است، و this برای ... استفاده می‌شود.

states and routines, you know that, right?  Now let's review. I do know the answer.  

حالت‌ها و روال‌ها، تو که اینو می‌دونی، درسته؟ حالا بیایید مرور کنیم. من جواب را می‌دانم.

This is the emphatic form of the present symbol.  So this sentence is still the present simple,  

این شکل تأکیدی نماد فعلی است. بنابراین این جمله هنوز زمان حال ساده است،

but the emphatic form. The structure is  different. The structure is subject plus  

اما شکل تاکیدی آن. ساختار متفاوت است. ساختار آن به صورت فاعل به علاوه‌ی

do or does conjugated with  the subject plus base verb.

do یا does است که با فاعل به علاوه‌ی فعل پایه ترکیب شده است.

Now the emphatic form is used to add strong  emphasis to show surprise or contradiction,  

حال، از شکل تأکیدی برای افزودن تأکید قوی برای نشان دادن تعجب یا تناقض،

or to confirm or insist that something is true,  

یا برای تأیید یا اصرار بر درست بودن چیزی،

especially if someone doubts it. Now don't  worry about taking these notes because I  

به خصوص اگر کسی در آن شک داشته باشد، استفاده می‌شود. حالا نگران یادداشت‌برداری از این موارد نباشید، چون من

summarize everything in a free less PDF.  You can find the link in the description.

همه چیز را در یک فایل PDF رایگان و کم‌حجم خلاصه کرده‌ام. لینک را می‌توانید در توضیحات پیدا کنید.

Now let's review an example where you would use  the emphatic form to add strong emphasis. I could  

حالا بیایید مثالی را مرور کنیم که در آن از شکل تأکیدی برای افزودن تأکید قوی استفاده می‌کنید. می‌توانم

say to you, you've been studying for hours.  You do know the answer, so I'm emphasizing.

به شما بگویم، شما ساعت‌ها مشغول مطالعه بوده‌اید. خودت جواب رو میدونی، برای همین دارم تاکید میکنم.

That fact. You do know, you do know. Now,  

آن واقعیت. تو که میدونی، تو که میدونی. حالا،

let's review an example to show  surprise or contradiction. I could say,  

بیایید مثالی را برای نشان دادن تعجب یا تناقض بررسی کنیم. می‌توانم بگویم،

oh wow, you do know the answer. I'm  impressed, or I'm surprised, perhaps.

اوه، تو که جواب را می‌دانی. تحت تأثیر قرار گرفتم، یا شاید تعجب کردم.

And to confirm or insist that something  is true, especially if someone doubts it,  

و برای تأیید یا اصرار بر اینکه چیزی درست است، به خصوص اگر کسی در مورد آن شک داشته باشد،

this is a very common time to use the emphatic  form. I could say you don't have to believe me,  

اکنون زمان بسیار رایجی برای استفاده از شکل تأکیدی است. می‌توانم بگویم لازم نیست حرفم را باور کنید،

but I do know the answer, so  I'm insisting this is true.

اما من جواب را می‌دانم، بنابراین اصرار دارم که این درست است.

Now just know grammatically  the present simple is always  

حالا فقط بدانید که از نظر گرامری، زمان حال ساده همیشه

correct and can be used instead of the  emphatic form. So every example I give  

صحیح است و می‌تواند به جای حالت تاکیدی استفاده شود. بنابراین هر مثالی که

you in this lesson, you can replace  the emphatic form with the present.

در این درس به شما می‌دهم، می‌توانید شکل تأکیدی را با زمان حال جایگزین کنید.

Simple, but there is a subtle  difference in meaning between  

ساده است، اما تفاوت ظریفی در معنا بین

the present simple and the emphatic form.  If I say you've been studying for hours,  

حال ساده و شکل تأکیدی وجود دارد. اگر بگویم ساعت‌هاست که درس می‌خوانید، و

you know the answer in the present  simple, I'm stating a fact. If I say  

شما جواب را به زمان حال ساده می‌دانید، دارم یک حقیقت را بیان می‌کنم. اگر بگویم

you've been studying for hours, you do  know the answer. I'm emphasizing a fact.

ساعت‌ها درس خوانده‌ای، جواب را می‌دانی. دارم روی یه واقعیت تاکید می‌کنم.

Or same thing. Oh wow, you know the answer.  I'm impressed again stating a fact. Oh wow,  

یا همین چیز. ای وای، خودت جواب رو میدونی. دوباره از بیان یک حقیقت تحت تأثیر قرار گرفتم. اوه، وای،

you do know the answer. I'm impressed, stating  a fact while also showing surprise or that I  

تو که جواب رو می‌دونی. من تحت تأثیر قرار گرفتم، واقعیتی را بیان می‌کنم و در عین حال تعجب خود را نشان می‌دهم یا اینکه

thought you wouldn't know the answer and that's  the subtle but important difference. Or again,  

فکر می‌کردم جواب را نمی‌دانید و این تفاوت ظریف اما مهم است. یا دوباره،

you don't have to believe me, but  I know the answer, stating a fact.

لازم نیست حرف من را باور کنید، اما من جواب را می‌دانم، که یک واقعیت را بیان می‌کند.

You don't have to believe me, but I do  know the answer. I'm stating that fact  

لازم نیست حرفم را باور کنی، اما من جواب را می‌دانم. من این حقیقت را

strongly to emphasize it in the face of  doubt. Remember, you're doubting me. Now  

قویاً بیان می‌کنم تا در مواجهه با هرگونه شک و تردیدی، بر آن تأکید کنم. یادت باشه، داری بهم شک می‌کنی. تا

so far all my examples used the verb no, but  any verb can be formed into the emphatic form.

اینجا در تمام مثال‌های من از فعل نه استفاده شده است، اما هر فعلی را می‌توان به شکل تأکیدی درآورد.

Let's review some examples. I do go  there. I, I do go to bed pretty early.  

بیایید چند نمونه را مرور کنیم. من آنجا می‌روم. من، من خیلی زود به رختخواب می‌روم.

I do live in Canada. I do like pizza.  I do write emails every day. I do cook  

من در کانادا زندگی می‌کنم. من پیتزا دوست دارم. من هر روز ایمیل می‌نویسم. من

dinner sometimes. But when I do cook,  you know, I'm following a recipe. I do.

بعضی وقت‌ها شام می‌پزم. اما وقتی آشپزی می‌کنم، می‌دانید، دارم از یک دستور غذا پیروی می‌کنم. من این کار را می‌کنم.

Fix my bicycle when it breaks. I do jump over  fences. I do cry during sad movies. That's  

وقتی دوچرخه‌ام خراب می‌شود، آن را تعمیر کنم. من از روی نرده‌ها می‌پرم. من موقع دیدن فیلم‌های غمگین گریه می‌کنم. این

true. I do dream big. I do die for coffee, so any  verb you can think of can be used emphatically.

درست است. من رویاهای بزرگی در سر دارم. من عاشق قهوه هستم، بنابراین هر فعلی که به ذهنتان می‌رسد می‌تواند به صورت تأکیدی استفاده شود.

But just know, only use the emphatic  form if you're adding a strong emphasis,  

اما فقط بدانید، فقط زمانی از حالت تأکیدی استفاده کنید که می‌خواهید تأکید زیادی داشته باشید،

showing surprise or contradiction, or confirming  that something is true in the face of doubt.  

تعجب یا تناقض را نشان دهید، یا در مواجهه با شک، درستی چیزی را تأیید کنید.

Use the present simple if you're simply  stating a fact. So if you just ask me,  

اگر صرفاً می‌خواهید یک واقعیت را بیان کنید، از زمان حال ساده استفاده کنید . خب، اگر از من بپرسید،

oh Jennifer, where do you live? I would reply  and say, I live in Canada. I'm stating a fact.

جنیفر، کجا زندگی می‌کنی؟ من در پاسخ می‌گفتم ، من در کانادا زندگی می‌کنم. دارم یه واقعیت رو میگم

If you say Jennifer, where do you live? and  I say I do live in Canada, it sounds awkward  

اگر بگویید جنیفر، کجا زندگی می کنی؟ و من می‌گویم که در کانادا زندگی می‌کنم، شاید کمی عجیب به نظر برسد،

because there's no reason to emphasize this,  but if you say to me you don't live in Canada,  

چون دلیلی برای تأکید بر این موضوع وجود ندارد، اما اگر به من بگویید که در کانادا زندگی نمی‌کنید،

well now I can emphasize that something is  true and say no no no I do live in Canada.

خب، حالا می‌توانم تأکید کنم که چیزی درست است و بگویم نه نه نه، من در کانادا زندگی می‌کنم.

I do live in Nashville, Tennessee.  I think everybody knows that.

من در نشویل، تنسی زندگی می‌کنم. فکر کنم همه اینو میدونن.

So far all the examples have used.

تا اینجا از همه مثال‌ها استفاده شده است.

The subject I, but remember in the  emphatic form, you need to use do does  

فاعل من هستم، اما به یاد داشته باشید که در حالت تأکیدی، باید از do does

based on the subject. I do love pizza.  You do love pizza. He does love pizza.  

بر اساس فاعل استفاده کنید. من عاشق پیتزا هستم.  تو عاشق پیتزا هستی. او عاشق پیتزا است.

She does love pizza. It the dog does  love pizza. We do love pizza. They do.

او عاشق پیتزا است. این سگ واقعاً پیتزا دوست دارد. ما عاشق پیتزا هستیم. آنها این کار را می‌کنند.

pizza. So of course the same rules as the  present simple you use do with I you we they  

پیتزا. بنابراین مسلماً همان قوانین زمان حال ساده‌ای که شما برای «من، تو، ما، آنها، آیا او، او، او» استفاده می‌کنید، برای

does he she it third person singular. You  already know that it's the same rule as the  

سوم شخص مفرد نیز صدق می‌کند. شما از قبل می‌دانید که این همان قانون

present simple. So now you know the difference  between I know the answer. I do know the answer.  

زمان حال ساده است. حالا شما تفاوت بین «من جواب را می‌دانم» و «من جواب را می‌دانم» را می‌دانید. من جواب را می‌دانم.   در

What about these two sentences? I knew  the answer. I did know the answer.

مورد این دو جمله چطور؟ من جواب را می‌دانستم. من جواب را می‌دانستم.

Well, I knew the answer. Of course this is the  past simple. I didn't know the answer. This is,  

خب، من جواب را می‌دانستم. البته این گذشته ساده است. جواب را نمی‌دانستم. بله

yes, you got it, the emphatic  form of the past, simple.

، درست متوجه شدید، این شکل تاکیدی گذشته ساده است.

So if you say I knew the answer, of course this  is the pasty. We have subject plus past verb,  

بنابراین اگر می‌گویید من جواب را می‌دانستم، البته که این خمیر است. ما فاعل به علاوه فعل گذشته داریم،

and this is used of course for completed past  actions. If you say I did know the answer,  

و این البته برای اعمال گذشته کامل شده استفاده می‌شود . اگر بگویید من جواب را می‌دانستم،

this is the emphatic form of the  pasty. The structure is different,  

این شکل تأکیدی فعل pasty است. ساختار متفاوت است،

subject plus did for all subjects plus base verb.

فاعل به علاوه did برای همه فاعل‌ها به علاوه فعل پایه.

And this is used for the same reasons as the  present symbol. It's used to add strong emphasis  

و این به همان دلایلی استفاده می‌شود که نماد فعلی به کار می‌رود. از این زمان برای تأکید بیشتر

in the past to show surprise or contradiction  in the past or to confirm or insist something  

در گذشته استفاده می‌شود تا تعجب یا تناقض را نشان دهد یا تأیید یا اصرار کند که چیزی

was true in the past, especially if someone  doubts it. So the exact same reasons why is  

در گذشته درست بوده است، به خصوص اگر کسی در مورد آن شک داشته باشد. بنابراین دقیقاً همان دلایل،

just the difference in structure between the  present and the past. So let's review some.

فقط تفاوت در ساختار بین حال و گذشته است. پس بیایید برخی را مرور کنیم.

Realistic sentences. I can say, Yes, you  lifted 50 pound weights. See? You did

جملات واقع گرایانه می‌توانم بگویم، بله، شما وزنه‌های ۵۰ پوندی بلند کردید. می‌بینید؟ تو واقعاً

improve. I think you really  did improve night over night.

بهبود پیدا کردی. فکر می‌کنم واقعاً هر شب بهتر شدی.

So I'm using the emphatic pasty to add emphasis  to a fact. The fact would simply be, see,  

بنابراین من از ضمایر تاکیدی برای تأکید بر یک واقعیت استفاده می‌کنم. واقعیت این است که، ببین،

you improved. That's the pasty to state a fact.

تو پیشرفت کردی. این نهایتِ بیان یک واقعیت است.

Or I could say, you did call him. I thought you  forgot. So I'm showing surprise or contradiction.  

یا می‌توانم بگویم، تو به او زنگ زدی. فکر کردم فراموش کردی. بنابراین من دارم تعجب یا تناقض را نشان می‌دهم.

Honey, you did call him back because it's, it's  really old. If I simply say you called him,  

عزیزم، تو دوباره بهش زنگ زدی چون خیلی قدیمیه. اگر فقط بگویم که به او زنگ زدی،

I thought you forgot. I'm stating  a fact in the past, of course.

فکر کردم فراموش کردی. البته دارم واقعیتی را که مربوط به گذشته است، بیان می‌کنم.

Or if I say I did send the report on time, I'm  confirming or insisting that something was true  

یا اگر بگویم گزارش را به موقع ارسال کردم، دارم تایید یا اصرار می‌کنم که چیزی درست بوده است.

remember the past, especially if someone  doubts me maybe my coworker or my boss even  

گذشته را به یاد داشته باشید، به خصوص اگر کسی به من شک داشته باشد، شاید همکارم یا حتی رئیسم.

but if I say I sent the report on time,  I'm just stating a fact about a complete.

اما اگر بگویم گزارش را به موقع ارسال کردم، فقط دارم یک واقعیت را در مورد یک موضوع کامل بیان می‌کنم.

Needed past action. Remember that  in the past simple emphatic form  

نیاز به اقدامات گذشته داشت. به یاد داشته باشید که در گذشته ساده با تاکید،

all subjects use the same structure so it's easier  

همه فاعل‌ها از ساختار یکسانی استفاده می‌کنند، بنابراین آسان‌تر است

and any verb can be formed into the emphatic  form in the pasty just like we saw with the  

و هر فعلی را می‌توان در زمان گذشته ساده به شکل تاکیدی درآورد، درست همانطور که در

present symbol so you could say I did finish  my homework you did call her last night he.

نماد حال دیدیم، بنابراین می‌توانید بگویید: من تکالیفم را تمام کردم، تو دیشب به او زنگ زدی.

Did help with the project. She did find her  keys. It did rain yesterday we did watch the  

در پروژه کمک کرد. او کلیدهایش را پیدا کرد. دیروز باران بارید، ما فیلم را تماشا کردیم،

movie they did arrive early. Also keep in mind  the emphatic form that you've just learned exists  

آنها زود رسیدند. همچنین به خاطر داشته باشید که شکل تأکیدی که یاد گرفتید،

in the present or past simple affirmative, which  means positive sentences only. So you can't use.

در حال یا گذشته ساده مثبت وجود دارد، که فقط به معنای جملات مثبت است. پس نمیتونی استفاده کنی.

Emphatic form with perfect tenses, future  tenses, continuous tenses, the negative form,  

شکل تاکیدی با زمان‌های کامل، زمان‌های آینده، زمان‌های استمراری، شکل منفی

or question form, present simple positive, past  simple positive. Now that you know the rules,  

یا سوالی، حال ساده مثبت، گذشته ساده مثبت. حالا که قوانین را می‌دانید،

quite simple, right? Now that you  know the rules and the structure,  

کاملاً ساده است، درست است؟ حالا که قوانین و ساختار را می‌دانید،

let's quiz your knowledge.  You're going to see a question.

بیایید دانش شما را محک بزنیم. قراره یه سوال ببینی.

And then you need to answer out loud and  your answer must use the emphatic form.

و سپس باید با صدای بلند پاسخ دهید و پاسخ شما باید از فرم تأکیدی استفاده کند.

And you'll have to look at the question to  decide if you need the present or the past.  

و شما باید به سوال نگاه کنید تا تصمیم بگیرید که آیا به زمان حال نیاز دارید یا گذشته.

I'm not going to tell you just to make this quiz  more difficult. I'll only give you 3 seconds,  

من این را به شما نمی‌گویم تا این آزمون را دشوارتر کنم. من فقط ۳ ثانیه به شما فرصت می‌دهم،

so of course feel free to pause the video,  think about it, and then hit play when you're  

بنابراین می‌توانید ویدیو را متوقف کنید، در مورد آن فکر کنید و سپس وقتی

ready and you can say the answer out  loud. Question 1, you know how to swim?

آماده بودید و توانستید جواب را با صدای بلند بگویید، پخش را بزنید. سوال اول، شما شنا بلدید؟

The answer, I do know how to swim. You're  emphasizing this and notice my question,  

جواب این است که من شنا بلدم. شما دارید روی این موضوع تأکید می‌کنید و به سوال من توجه کنید،

almost a statement but said as a question,  

تقریباً یک جمله خبری است اما به صورت سوالی مطرح شده،

there's an assumption that you don't know  how to swim or there's surprise in this.  

این فرض وجود دارد که شما شنا بلد نیستید یا اینکه در این موضوع تعجب وجود دارد.

So that's why you're using the emphatic.  Question two, did he call you yesterday?

پس به همین دلیل است که از جملات تاکیدی استفاده می‌کنید. سوال دوم، آیا او دیروز با شما تماس گرفت؟

The answer? Yes, he did call me yesterday. The  question you did, so you know it's the past  

جواب؟ بله، او دیروز با من تماس گرفت. سوالی که پرسیدی، پس می‌دونی که گذشته

simple, and I'm emphasizing the truth of this.  Question three, you don't like coffee, do you?

ساده‌ست، و من دارم روی درستی این موضوع تأکید می‌کنم. سوال سوم، تو قهوه دوست نداری، درسته؟

The answer

جواب:

Actually, I do like coffee. You don't need to add  actually or you could say yes, I do like coffee,  

راستش را بخواهید، من قهوه دوست دارم. لازم نیست واقعاً اضافه کنید یا می‌توانید بگویید بله، من قهوه دوست دارم،

or you could simply say I do like coffee  and notice in the question again there's an  

یا می‌توانید به سادگی بگویید من قهوه دوست دارم و دوباره توجه کنید که در سوال

assumption that you don't like coffee. So that's  why you're using the emphatic form. Question 4.

فرض بر این است که شما قهوه دوست ندارید. پس به همین دلیل است که شما از شکل تاکیدی استفاده می‌کنید. سوال ۴.

This might be a little tricky. Feel free to  

این ممکن است کمی پیچیده باشد. می‌توانید

pause. Question 4. It's OK that you  didn't finish the project on time.

مکث کنید. سوال ۴. اشکالی ندارد که پروژه را به موقع تمام نکردید.

How would you reply?

چگونه پاسخ خواهید داد؟

I did finish the project on time,  so the question assumes you didn't  

من پروژه را به موقع تمام کردم، بنابراین سوال فرض می‌کند که شما این کار را نکرده‌اید

and you want to correct that by saying  no, I did finish the project on time.

و شما می‌خواهید با گفتن « نه، من پروژه را به موقع تمام کردم» این را اصلاح کنید.

Question 5, they never help with the cleaning.

سوال ۵، آنها هیچ‌وقت در تمیزکاری کمک نمی‌کنند.

How could you reply?

چطور تونستی جواب بدی؟

They do help they do help with the  cleaning. They do help sometimes,  

آنها واقعاً در تمیز کردن کمک می‌کنند. آنها گاهی اوقات کمک می‌کنند،

but you could simply say they do help.  So again, the question states that they  

اما می‌توان به سادگی گفت که واقعاً کمک می‌کنند. بنابراین، دوباره، سوال بیان می‌کند که آنها این کار را

don't and you want to affirm the opposite,  insist the opposite. They do help sometimes.

نمی‌کنند و شما می‌خواهید عکس آن را تأیید کنید، بر عکس آن اصرار کنید. اونا بعضی وقتا کمک میکنن

How are you doing with this? Question 6,  

با این اوضاع چطور کنار میای؟ سوال ۶،

I think I forgot to lock the  door. We should go back and check.

فکر کنم فراموش کردم در را قفل کنم. باید برگردیم و بررسی کنیم.

What could you say?

چی میتونستی بگی؟

You did lock the door. I saw you.

تو در رو قفل کردی. من تو را دیدم. می‌توانید

You could add that or maybe you say I did lock the  door so you're affirming that you did the action  

این را اضافه کنید یا شاید بگویید که من در را قفل کردم، به این ترتیب تأیید می‌کنید که شما آن عمل را انجام داده‌اید

so the person doesn't have to worry. So again  the person assumes that the opposite is true and  

تا آن شخص نگران نباشد. بنابراین دوباره آن شخص فرض می‌کند که عکس این قضیه صادق است و

you're emphasizing, you're affirminguestion  7, does she always come to work on time?

شما دارید تأکید می‌کنید، دارید جمله‌ی ۷ را تأیید می‌کنید، آیا او همیشه سر وقت سر کار می‌آید؟

What could you say?

چی میتونستی بگی؟

Yes, she does come to work on time,  so you're emphasizing that fact.

بله، او سر وقت سر کار می‌آید، بنابراین شما دارید روی این واقعیت تأکید می‌کنید.

Question 8, why don't you eat vegetables?

سوال ۸، چرا سبزیجات نمی‌خورید؟

You can reply back and say.

شما می‌توانید پاسخ دهید و بگویید.

I do eat vegetables or maybe add I do eat  some vegetables. I do eat certain vegetables,  

من سبزیجات می‌خورم یا شاید اضافه کنم که مقداری سبزیجات می‌خورم. من سبزیجات خاصی می‌خورم،

so again the questioner assumes you don't  do something and you want to infer affirm  

بنابراین دوباره سوال‌کننده فرض می‌کند که شما کاری انجام نمی‌دهید و شما می‌خواهید نتیجه بگیرید که

or insist the opposite. Question 9, we need to  discuss why you didn't follow the checklist.

خلاف آن را تأیید یا تأکید می‌کنید. سوال ۹، ما باید در مورد اینکه چرا از چک لیست پیروی نکردید، بحث کنیم.

You can reply back to this and say.

شما می‌توانید به این پاسخ دهید و بگویید. من

I did follow the checklist. I did  follow the checklist. So again,  

طبق چک لیست عمل کردم. من چک لیست را دنبال کردم. بنابراین، دوباره،

contrary to what the person believed.

برخلاف آنچه آن شخص باور داشت.

And question 10, they didn't attend  the meeting last Friday, did they?

و سوال ۱۰، آنها جمعه‌ی گذشته در جلسه شرکت نکردند، درسته؟

You would say?

شما می‌گویید؟

They did attend the meeting, so how do you  do with that quiz? Share your score in the  

آنها در جلسه شرکت کردند، پس تکلیف آن مسابقه چه می‌شود؟ امتیاز خود را در قسمت نظرات به اشتراک بگذارید

comments and review this again so you  understand the structure of the present,  

و دوباره آن را مرور کنید تا ساختار زمان حال،

the structure of the past, and when it's  used. And do you want me to keep helping  

ساختار زمان گذشته و زمان استفاده از هر کدام را درک کنید. و

you improve your grammar if you do put  yes, yes, yes, yes, yes, yes, put yes yes.

اگر قرار است بله، بله، بله، بله، بله، بله، بله، بله بله را قرار دهید، آیا می‌خواهید به شما در بهبود دستور زبانتان کمک کنم؟

Yes in the comments below and of  course make sure you like this lesson,  

بله، در قسمت نظرات پایین صفحه بنویسید و البته مطمئن شوید که از این درس خوشتان آمده،

share it with your friends and subscribe  to your notified every time I post a new  

آن را با دوستانتان به اشتراک بگذارید و در خبرنامه‌ی من عضو شوید تا هر بار که درس جدیدی منتشر می‌کنم، به شما اطلاع داده شود.

lesson and you can get this free speaking  guide where I share 6 tips on how to speak  

می‌توانید این راهنمای رایگان صحبت کردن را دریافت کنید که در آن 6 نکته در مورد چگونگی صحبت کردن

English fluently and confidently. You can  click here to download it or look for the  

روان و با اعتماد به نفس به زبان انگلیسی را به اشتراک گذاشته‌ام. می‌توانید برای دانلود اینجا کلیک کنید یا

link in the description. And here's another  lesson I know you'll love. Watch it now.

لینک را در توضیحات جستجو کنید. و این هم یک درس دیگر که می‌دانم دوست خواهید داشت. حالا تماشاش کن.