English for Beginners: "TO BE" in Past Tense

Hello. Sorry. I am really thirsty. Well, I was thirsty, but now I'm okay. Today, I'm

سلام. متاسف. من واقعا تشنه ام. خب تشنه بودم ولی الان خوبم. امروز، من

going to teach you about probably the most famous verb ever. Yes, the verb "to be". I

قصد دارم در مورد احتمالاً معروف ترین فعل تا کنون به شما آموزش دهم. بله، فعل «بودن».

know you hate it. I know you've studied the verb "to be" forever, but we have to look

میدونم ازش متنفری می دانم که شما فعل «بودن» را برای همیشه مطالعه کرده اید، اما باید

at the past tense of the verb "to be" because we use it a lot in the past, and you have

به زمان گذشته فعل «بودن» نگاه کنیم، زیرا در گذشته از آن زیاد استفاده می کنیم، و باید

to make sure that when you're speaking English, you can use the past tense as well as the

مطمئن شوید که وقتی وقتی انگلیسی صحبت می کنید، می توانید از زمان گذشته و همچنین

present tense because it's very important.

زمان حال استفاده کنید زیرا بسیار مهم است.

So let's look at the structure of the verb "to be" in the past. There are two different

پس بیایید ساختار فعل «بودن» را در گذشته بررسی کنیم. دو شکل مختلف وجود دارد

forms that you have to remember, so be careful with this one. If we use "I", it's "me", "he",

که باید آنها را به خاطر بسپارید، پس مراقب این یکی باشید. اگر از «من» استفاده کنیم، «من»، «او»،

"she", or "it". Now, remember, "it" can be a singular object like a water bottle, or

«او» یا «آن» است. اکنون، به یاد داشته باشید، "آن" می تواند یک شیء مفرد مانند یک بطری آب باشد، یا

it can also be an animal. We have to use the verb "was". So, the past tense of the verb

می تواند یک حیوان نیز باشد. باید از فعل "بود" استفاده کنیم. پس زمان گذشته فعل

"to be" with "I", "he", "she", and "it", we have to use "was". So, I can say, "I was

«بودن» با «من»، «او»، «او» و «آن» باید از «بود» استفاده کنیم. پس می توانم بگویم

thirsty". "Thirsty" means I need to drink. If we use "you", "they", or "we", we have

تشنه بودم. «تشنه» یعنی نیاز به نوشیدن دارم. اگر از «شما»، «آنها» یا «ما» استفاده کنیم، باید

to change it to "were". So, we have to say, for example, "You were thirsty." Okay? "I

آن را به «بود» تغییر دهیم. پس باید مثلاً بگوییم تشنه بودی. باشه؟ من

was thirsty, but you were thirsty." This is where it gets a little bit difficult to remember,

تشنه بودم اما تو تشنه بودی. اینجاست که به خاطر سپردن آن کمی سخت می شود،

okay?

خوب؟

Let's go through the examples. So, I can say, when I use the simple past, I can say, for

بیایید نمونه ها را مرور کنیم. بنابراین، می توانم بگویم، وقتی از گذشته ساده استفاده می کنم، می توانم

example, "I was tired." "Tired" means you need to sleep. "He was sad. She was funny."

مثلاً بگویم «خسته بودم». "خسته" یعنی باید بخوابی. "او غمگین بود. او خنده دار بود."

Now, be careful, because the word "funny", a lot of people can get mixed up in English.

حالا مواظب باشید چون کلمه "خنده دار" در انگلیسی ممکن است خیلی ها قاطی شوند.

"Funny" means something that makes you laugh, and the word that people get mixed up with

«خنده دار» به معنای چیزی است که باعث خنده شما می شود و کلمه ای که مردم با آن قاطی می شوند

is "fun". Now, if I say, "She was fun", that's okay, but it's a different meaning. "Fun"

«سرگرمی» است. حالا اگر بگویم «او سرگرم کننده بود»، اشکالی ندارد، اما معنای دیگری دارد. "تفریح" به

means like, "Whoa, I'm having a good time." So, "funny" means it makes you laugh, and

این معنی است که "اوووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووو خوب دارم خوش میگذرونم" بنابراین، "خنده دار" به این معنی است که شما را می خنداند، و "

"fun" means, "Whoa, look at my water. It's so fun." "It was good." So, let's go through

سرگرم کننده" به این معنی است: "وای، به آب من نگاه کن، خیلی سرگرم کننده است." "خوب بود." بنابراین، اجازه دهید از طریق

the examples. It's your turn. So, you say, "I was tired." Good. Perfect. "He was sad.

مثال ها. نوبت شماست بنابراین، شما می گویید: "خسته بودم." خوب کامل. "او غمگین بود.

She was funny. It was good." We also have to know the negative, because maybe it wasn't

او خنده دار بود. خوب بود." منفی را هم باید بدانیم، چون شاید

good. So, you have to know how to make the negative for this. So, when we make the negative,

خوب نبود. بنابراین، شما باید بدانید که چگونه برای این موضوع منفی ایجاد کنید. بنابراین، وقتی منفی را می‌سازیم،

we're just going to put "not", but in a fast, natural English, we don't usually say, "She

فقط «نه» را قرار می‌دهیم، اما در انگلیسی سریع و طبیعی، معمولاً نمی‌گوییم «او

was not tired." We say, "She wasn't tired." So, let's make these words - let's make these

خسته نبود». می گوییم خسته نبود. بنابراین، بیایید این کلمات را بسازیم - بیایید این

sentences negative. In the positive, I say, "I was tired." If we make it negative, all

جملات را منفی کنیم. در مثبت می گویم: «خسته بودم». اگر آن را منفی کنیم، تنها کاری که می‌خواهیم انجام دهیم این

we're going to do is put "nt", "nt", and say, "I wasn't tired." What about this one? "He

است که «nt»، «nt» را بگذاریم و بگوییم «خسته نبودم». در مورد این یکی چی؟ "او

wasn't sad." So, again, I can write "wasn't" here. What about this one? You do this, "She

غمگین نبود." بنابراین، دوباره، می توانم اینجا بنویسم "نبود" . در مورد این یکی چی؟ شما این کار را می کنید، "او

wasn't funny." Good. "She wasn't funny." "She was boring." Oh my god, she wasn't funny.

خنده دار نبود." خوب "او خنده دار نبود." "او خسته کننده بود." وای خدای من اون بامزه نبود

And try this one. "It" in the negative, "wasn't good." "It wasn't good." Perfect. So, oh,

و این یکی را امتحان کنید "این" در منفی، " خوب نبود." "خوب نبود." کامل. خب، اوه،

you know what, Ronnie? It wasn't good.

میدونی چیه، رونی؟ خوب نبود

Okay. Let's do some examples using the other part of the verb. So, again, we have "you",

باشه. بیایید چند مثال را با استفاده از قسمت دیگر فعل انجام دهیم. بنابراین، دوباره، ما "شما"،

"they", and "we". We're going to use "were". And if we use the negative, we're going to

"آنها" و "ما" را داریم. ما از "بودند" استفاده می کنیم. و اگر از منفی استفاده کنیم، از

use "weren't". And, of course, we have to use the adjective again. So, let's go through

"نبود" استفاده می کنیم. و البته باید دوباره از صفت استفاده کنیم. بنابراین، اجازه دهید

some examples. "You were" -- oh, this thirsty -- I don't drink my marker. Oh, Ronnie, you

چند نمونه را مرور کنیم. "تو بودی" -- اوه این تشنه -- من نشانگرم را نمی نوشم. اوه، رونی، تو

were thirsty. Yes, I was. "They were bad." "We were angry." "Angry" and "mad" is the

تشنه بودی. بله، من بودم. "آنها بد بودند." ما عصبانی بودیم. «عصبانی» و «دیوانه»

same thing. If you're angry or mad, it's not really a good emotion. Again, these are all

یکی است. اگر عصبانی یا عصبانی هستید، واقعاً احساس خوبی نیست. باز هم اینها همه

adjectives, so let's make these positive sentences into a negative sentence. Let's see if you

صفت هستند، پس بیایید این جملات مثبت را به یک جمله منفی تبدیل کنیم. بیایید ببینیم آیا

can do it. So, for example, "You were thirsty" is going to become "You weren't thirsty."

می توانید آن را انجام دهید. بنابراین، برای مثال، "تو تشنه بودی" تبدیل به "تشنه نبودی" می شود.

Good. "Hey, you weren't thirsty." The next one, "They were bad" -- in the negative, we're

خوب "هی تو تشنه نبودی." مورد بعدی، "آنها بد بودند" -- در حالت منفی،

going to say "They weren't" plus our adjective "bad". Good. Good, bad. They weren't good

می گوییم "آنها نبودند" به اضافه صفت "بد". خوب خوب بد. آنها خوب

or bad. And "We were angry" -- can you make that sentence negative? "We weren't angry."

یا بد نبودند. و "ما عصبانی بودیم" -- می توانید آن جمله را منفی کنید؟ ما عصبانی نبودیم.

Perfect. Yahoo. So, we've done the positive and the negative, but you cannot forget the

کامل. یاهو بنابراین، ما مثبت و منفی را انجام داده ایم ، اما شما نمی توانید این

question because a lot of the times in English, we learn the positive and the negative, and

سوال را فراموش کنید، زیرا بسیاری از مواقع در زبان انگلیسی، ما مثبت و منفی را یاد می گیریم و

then in conversation, when you're talking to someone, you want to ask them a question,

سپس در مکالمه، زمانی که با کسی صحبت می کنید ، می خواهید از آنها سوال بپرسید،

but you don't know how. No fear. Let's go. When we ask a question -- let's say I want

اما شما نمی دانید چگونه. بدون ترس. بیا بریم. وقتی سوالی می پرسیم - فرض کنید می خواهم

to say "thirsty", what I have to do is I have to put the verb at the beginning of the sentence,

بگویم "تشنه"، کاری که باید انجام دهم این است که باید فعل را در ابتدای جمله قرار دهم

and it doesn't change with "was". "I", "he", and "she", and "it" we use "was", but we put

و با "بود" تغییر نمی کند. «من»، «او» و «او» و «آن» از «بود» استفاده می‌کنیم، اما

it at the beginning so I can say, "Oh, guess what? Was I thirsty?" So, "was I" -- my subject

آن را در ابتدا قرار می‌دهیم تا بتوانم بگویم: «اوه، حدس بزنید ؟ آیا تشنه بودم؟» بنابراین، "آیا من" -- موضوع من

and then my adjective -- "thirsty". When you ask a question in English, make sure that

و سپس صفت من -- "تشنه". وقتی سوالی را به زبان انگلیسی می‌پرسید، مطمئن شوید که

your intonation goes up at the end of the sentence so you know or the person knows you're

لحن شما در انتهای جمله بالا می‌رود تا بدانید یا شخص بداند که دارید از

asking them a question. "Was he tired?" Make sure it goes up. When you use "you", "we",

او سوال می‌پرسید. "خسته بود؟" مطمئن باش بالا میره وقتی از «شما»، «ما»

and "they", we have to change it to "were". So, instead of saying "was", we say "were".

و «آنها» استفاده می کنید، باید آن را به «بود» تغییر دهیم. بنابراین به جای گفتن «بود» می گوییم «بود».

"Were you tired?" So, be careful with this. So, "was" and "were" in the positive to make

"خسته بودی؟" بنابراین، مراقب این موضوع باشید. بنابراین، "بود" و "بود" برای طرح

a question, all we're going to do is reverse the order. We're going to put the "was" and

یک سوال مثبت است، تنها کاری که می‌خواهیم انجام دهیم این است که ترتیب را معکوس کنیم. ما «بود» و

the "were", the subject, and then the adjective. Let's go through some questions. Let's make

«بود»، فاعل و سپس صفت را قرار می دهیم. بیایید چند سوال را مرور کنیم. بیایید

this a question. "You were thirsty." How would you ask that as a question? Ask me. Yes, yes.

این یک سوال باشد. تو تشنه بودی. چگونه آن را به عنوان یک سوال می پرسید؟ از من بپرس. بله بله.

So, you said, "Ronnie, were you -- hey, Ronnie, were you thirsty?" Yes, I was. "Were you thirsty?"

بنابراین، تو گفتی، "رونی، آیا تو -- هی، رونی، تشنه بودی؟" بله، من بودم. "تشنه بودی؟"

And what about the next one? "They were bad." How would you ask that as a question? "Were

و در مورد بعدی چطور؟ "آنها بد بودند." چگونه آن را به عنوان یک سوال می پرسید؟ "آیا

they bad?" Good. And the last one, "We were angry." As a question, we're going to say,

آنها بد بودند؟" خوب و آخری « عصبانی بودیم». به عنوان یک سوال، ما می خواهیم بگوییم:

"Were we angry?" "Were we angry?" Let's go through the examples using "I". And again,

"عصبانی بودیم؟" "عصبانی بودیم؟" بیایید با استفاده از "I" مثال ها را مرور کنیم. و دوباره

you're going to talk to yourself and say, "Huh, was I tired?" Yeah. "He was sad." Can

با خودت صحبت می کنی و می گویی: "هه، خسته بودم؟" آره "او غمگین بود." میشه

you ask that as a question? So, remember, we use the verb, the subject, and the adjective.

به عنوان سوال بپرسید؟ بنابراین، به یاد داشته باشید، ما از فعل، فاعل و صفت استفاده می کنیم.

So, we say, "Was he sad?" "Was he sad?" "She was funny." Can you make that a question?

بنابراین، ما می گوییم: "آیا او غمگین بود؟" "آیا او غمگین بود؟" "او بامزه بود." آیا می توانید آن را یک سوال مطرح کنید؟

We're going to start with "was", and then the subject, and the adjective. "Was she funny?"

ما با "بود" و سپس موضوع و صفت شروع می کنیم. "او بامزه بود؟"

And the last one, "It was good." As a question, we would say, "Was it good?" So, we'd say,

و آخری "خوب بود." به عنوان سوال می گفتیم خوب بود؟ بنابراین، ما می‌گوییم:

"Hey, was it good?" All right. There's one other way that you have to be careful in English

"هی، خوب بود؟" خیلی خوب. یک راه دیگر وجود دارد که باید در دستور زبان انگلیسی مراقب باشید

grammar that we're going to use the auxiliary verb "was" or "were" in a sentence. So, this

که ما از فعل کمکی "was" یا "were" در جمله استفاده می کنیم. بنابراین، این

is just the simple "past", and I'll be right back to tell you one other grammar point called

فقط «گذشته» ساده است، و من بلافاصله برمی گردم تا یک نکته گرامری دیگر به نام

the "past continuous" where you have to use this grammar as well.

«ماضی استمراری» را به شما بگویم که در آن باید از این دستور زبان نیز استفاده کنید.

Okay. So, the second part, when we use the verb "to be in the past", we have to use with

باشه. پس قسمت دوم وقتی از فعل «بودن در گذشته» استفاده می کنیم باید با

this grammar called "past continuous". So, "past continuous", we're going to have a subject,

این گرامر به نام «ماضی استمراری» استفاده کنیم. بنابراین، "ماضی استمراری"، ما یک فاعل خواهیم داشت،

and we're going to use either "was" or "were", and we're going to use a verb in the "ing"

و از "بود" یا "were" استفاده می کنیم، و از یک فعل در شکل "ing" استفاده می کنیم

form, and this is what makes it continuous. So, "continuous" has a verb with "ing". For

، و این چیزی است که آن را مستمر می کند. بنابراین، "مستمر" یک فعل با "ing" دارد. به عنوان

example, "I was eating." So, "eating" makes the sentence continuous. "Past continuous",

مثال، "من داشتم غذا می خوردم". پس «خوردن» جمله را مستمر می کند. «ماضی استمراری»،

a lot of people are kind of like, "Oh, Ronnie, I don't know the past continuous." It's okay.

بسیاری از مردم به نوعی می‌گویند: «اوه، رونی، من گذشته استمراری را نمی‌دانم». مشکلی نیست.

We use it to tell stories in the past. So, I can say, for example, "Okay. Yesterday,

ما از آن برای گفتن داستان های گذشته استفاده می کنیم. بنابراین، می توانم مثلاً بگویم: "باشه. دیروز

I was eating breakfast, and I dropped my cereal." So, we always use this for telling stories

داشتم صبحانه می خوردم و غلاتم را ریختم." بنابراین، ما همیشه از این برای گفتن داستان های

about the past. So, that's it. It's just about storytelling. Do you like to tell stories?

گذشته استفاده می کنیم. پس همین است. این فقط در مورد داستان سرایی است. آیا دوست دارید داستان بگویید؟

If you do, you have to know this grammar. So, it's just like the simple past. You have

اگر دارید، باید این گرامر را بدانید. بنابراین، درست مانند گذشته ساده است. شما باید از

to use "he", "I", "she", and "it" with "was" or "wasn't", and "you", "we", and "they",

«او»، «من»، «او» و «آن» با «بود» یا «نبود» و «شما»، «ما» و «آنها» استفاده کنید. از

we're going to use "were" or "weren't" in the negative. So, it's the same idea. The

«بودند» یا «نبود» به صورت منفی استفاده کنید. بنابراین، این همان ایده است.

difference is how we use it. We use it in the past continuous for storytelling, and

تفاوت در نحوه استفاده ماست. ما آن را در گذشته استمراری برای داستان سرایی به کار می بریم و از

we don't use an adjective. For this one, we're going to use the verb plus "ing". The question

صفت استفاده نمی کنیم. برای این مورد، از فعل به اضافه "ing" استفاده می کنیم. سوال به

is going to be the same format. The question is going to be "was" or "were", and then your

همین شکل خواهد بود. سوال قرار است "بود" یا "بود" و سپس

subject. So, your subject is "I", "you", "we", "they", "he", "she", "it" plus the verb "ing".

موضوع شما. بنابراین، موضوع شما «من»، «تو»، «ما»، « آنها»، «او»، «او»، «آن» به اضافه فعل «ing» است.

So, let's go through some examples. I'm telling a story, okay? So, "I was eating". This is

بنابراین، اجازه دهید چند نمونه را مرور کنیم. دارم قصه می گویم، باشه؟ بنابراین، "من داشتم می خوردم". این

in the past tense, and I'm telling you, "Something else is going to happen. I was eating." "He

در زمان گذشته است و من به شما می گویم "یک چیز دیگری قرار است بیفتد. داشتم می خوردم." "او

was", remember, "he was running." "It was jumping." Running, don't jump. Okay. Let's

بود"، به یاد داشته باشید، "او در حال اجرا بود." داشت می پرید. دویدن، نپرید. باشه. بیایید

put these into the negative. So, when we want to put the negative, it's very easy, just

اینها را در موارد منفی قرار دهیم. بنابراین، وقتی می‌خواهیم منفی را قرار دهیم، بسیار آسان است، درست

like we did before in the past, in the simple past. We're just going to use "wasn't". So,

مانند گذشته در گذشته، در گذشته ساده. ما فقط از "نبود" استفاده می کنیم. بنابراین،

we're going to say, "I wasn't eating." Good. Let's try this. "He was running." If we want

ما می خواهیم بگوییم، "من غذا نمی خوردم." خوب بیایید این را امتحان کنیم. "او داشت می دوید." اگر بخواهیم از

to use this in the negative, we have to say, "He wasn't running." And if I say, "It was

این به صورت منفی استفاده کنیم، باید بگوییم «او در حال اجرا نبود». و اگر بگویم «

jumping", in the negative, I would say, "It wasn't jumping." Let's go through our examples

پریدن بود»، منفی، می‌گویم « پریدن نبود». بیایید مثال های خود را

using "you", "we", and "they". "You were eating." "We were running." "They were jumping." Let's

با استفاده از "شما"، "ما" و "آنها" مرور کنیم. "تو غذا خوردی." "ما داشتیم می دویدیم." "آنها می پریدند."

make these negative. When in the negative, we have to put "weren't", so we're going to

اینها را منفی کنیم. وقتی منفی است، باید «نبود» را بگذاریم، بنابراین می‌خواهیم

say, "You weren't eating." You do this one. "We weren't running." And when we do this,

بگوییم «تو غذا نمی‌خوردی». شما این یکی را انجام دهید "ما نمی دویدیم." و وقتی این کار را انجام می‌دهیم،

we have to make sure that we put the apostrophe here because in the long form, it's "not",

باید مطمئن شویم که آپاستروف را اینجا قرار می‌دهیم، زیرا در شکل طولانی، «نه» است،

but as I told you before, we usually don't say "not". We don't say, "We were not running."

اما همانطور که قبلاً به شما گفتم، معمولاً «نه» نمی‌گوییم. ما نمی گوییم "ما در حال اجرا نبودیم."

We say, "Weren't". So, make sure you put the apostrophe. And then, this one. Okay. Can

ما می گوییم "نبود". بنابراین، مطمئن شوید که آپستروف را قرار داده اید . و سپس، این یکی. باشه. آیا می توانید

you say this in the negative? If I say, "We", no, "They were jumping", in the negative,

این را منفی بگویید؟ اگر بگویم «ما»، نه، «آنها می پریدند»، منفی،

your turn. Good. We're going to say, "They weren't jumping." Cool. Let's try the question,

نوبت شماست. خوب ما می خواهیم بگوییم، "آنها نمی پریدند." سرد. بیایید این سوال را امتحان کنیم،

shall we? So, remember, with the question, we're going to use "was" or "were" first,

آیا؟ بنابراین، به یاد داشته باشید، در مورد سوال، ابتدا از "بود" یا "بودند"

and then the subject, and then we're going to use the verb plus -ing. So, "They were

و سپس از فاعل و سپس از فعل به اضافه -ing استفاده می کنیم. بنابراین، "آنها می

jumping." Can you make that a question? We have to put, "Were they jumping?" Jump, jump,

پریدند." آیا می توانید آن را یک سوال مطرح کنید؟ باید بگیم "آیا می پریدند؟" بپر، بپر،

jump, jump. "Were they jumping?" So, remember, the "were" part goes first. "We were running."

بپر، بپر. "آیا آنها می پریدند؟" بنابراین، به یاد داشته باشید، قسمت "بودند" ابتدا می رود. "ما داشتیم می دویدیم."

As a question mark, we're going to say, "Were we running?" "Were we running?" I don't remember.

به عنوان علامت سوال می گوییم "آیا می دویدیم؟" "ما داشتیم می دویدیم؟" یادم نمیاد

What about this one? "You were eating." I want to ask you. I can say, "Hey, were you

در مورد این یکی چی؟ "تو غذا خوردی." من میخواهم از تو بپرسم. می توانم بگویم: "هی، داشتی می

eating?" Oh, good. Good. Hey, do you know what? If you're hungry, please eat. Give me

خوردی؟" اوه خوبه. خوب هی میدونی چیه؟ اگر گرسنه هستید، لطفا بخورید. به من

some food, though, too. What are you eating? Oh, okay. Delicious. "It was jumping." Can

هم غذا بده چی میخوری؟ اوه، باشه خوشمزه - لذیذ. داشت می پرید. آیا می توانید

you make that a question? Okay. "Was it jumping?" "He was running." You want to ask as a question,

آن را یک سوال مطرح کنید؟ باشه. "پریدن بود؟" "او داشت می دوید." شما می خواهید به عنوان یک سوال بپرسید،

we say, "Was he running?" And the last one, "I was eating." As a question, we say, "Oh,

می گوییم آیا او در حال اجرا بود؟ و آخرین مورد، "من داشتم می خوردم." به عنوان سوال می گوییم آخه من

hey, was I eating?" I don't remember. So, if you have questions about this, please ask

داشتم می خوردم؟ یادم نمیاد بنابراین، اگر در این مورد سؤالی دارید، لطفاً

in the comments, and I'll try and get back to you. Till then, I'm going to go on an adventure.

در نظرات بپرسید، و من سعی می کنم با شما تماس بگیرم . تا آن زمان، من قصد دارم به یک ماجراجویی بروم.

Bye.

خدا حافظ.