English Grammar: Should you use DO or BE?

Hi, everyone. I'm Alex. Thanks for clicking, and welcome to this beginner lesson on questions

سلام به همه. من الکس هستم از اینکه کلیک کردید متشکریم، و به این درس مبتدی در مورد سؤالات

with "do" and "be". This is a very common problem, a very common question that students,

با «do» و «be» خوش آمدید. این یک مشکل بسیار رایج است، یک سوال بسیار رایج که دانش

who are learning English for the first time, ask. "When do I use 'be' and when do I use

آموزانی که برای اولین بار در حال یادگیری زبان انگلیسی هستند، می پرسند. "چه زمانی از "be" استفاده می کنم و چه زمانی از

'do'? Especially when I'm asking questions."

"do" استفاده می کنم؟ به خصوص زمانی که در حال پرسیدن سوال هستم."

So, first, what I'm going to do is actually just to go through these with you, and see

بنابراین، اول، کاری که من می‌خواهم انجام دهم این است که در واقع فقط این موارد را با شما مرور کنم، و ببینم

what your natural instinct tells you, and afterwards, I'm going to explain the rules

غریزه طبیعی شما به شما چه می‌گوید، و بعد، قوانینی را

which are behind me, and we'll explain why,

که پشت سر من هستند توضیح می‌دهم، و ما به شما خواهیم گفت. توضیح دهید که چرا،

you know, these answers are the answers that we gave.

می دانید، این پاسخ ها پاسخ هایی است که ما دادیم.

For example, number one: "Where _______ you from?"

به عنوان مثال، شماره یک: "از کجا _______ هستید؟"

Do we say: "Where are you from?" or "Where do you from?"

آیا می گوییم: اهل کجایی ؟ یا "از کجا آمده ای؟"

- "Where are you from".

- "شما اهل کجا هستید".

That's one of the most common questions, so you probably knew that one.

این یکی از رایج ترین سؤالات است، بنابراین احتمالاً آن را می دانستید.

"What _______ you do?" "What are you do?", "What do you do?"

"تو _______ چیکار میکنی؟" "چه کار می کنی؟"، "چه کار می کنی؟"

- "What do you do". Not: "What are you do".

- "چه کار میکنی". نه: "چه کار می کنی".

"_______ you want to go?" "Do you want to go?", "Are you want to go?"

"_______ میخواهی بروی؟" " میخوای بری؟"، "میخوای بری؟"

Okay? "Do you".

باشه؟ "آیا تو".

"How old _______ he?" "How old does he?", "How old is he?"

"او _______ چند ساله است؟" "چند سال دارد؟"، "چند سال دارد؟"

- "How old is he". Okay?

- "چند سالشه". باشه؟

"_______ she a student?" "Does she a student?", "Is she a student?"

"_______ او دانش آموز است؟" "آیا او دانشجو است؟"، "آیا او دانشجو است؟"

- "Is she a student". Okay?

- "دانشجوئه". باشه؟

"_______ you happy?" "Do you happy?" or "Are you happy?"

"_______ خوشحالی؟" " شادی؟" یا "خوشحالی؟"

- "Are you happy".

- "شادی هستی".

"Where _______ you going?" "Where do you going?" or "Where are you going?"

"کجا می روی؟" "کجا میری؟" یا "کجا میری؟"

- "Where are you going".

- "کجا میری".

And finally: "_______ he here?" "Is he here?" or "Does he here?"

و در نهایت: "_______ او اینجاست؟" "او اینجاست؟" یا "آیا او اینجاست؟"

- "Is he here". "Is he here?"

- "اون اینجاست" "او اینجاست؟"

Okay, so do you notice anything common about some of these questions when we use "do" and

خوب، پس وقتی از «do»

when we use "be"? The ones with "be" are a little more complicated, so let's look at

استفاده می کنیم و وقتی از «be» استفاده می کنیم، متوجه چیز مشترکی در مورد برخی از این سؤالات می شوید؟ مواردی که «be» دارند کمی پیچیده‌تر هستند، بنابراین بیایید

the two examples we have with "do", and you can tell me what is the same; what is common

به دو مثالی که با «do» داریم نگاه کنیم، و می‌توانید به من بگویید که چه چیزی یکی است. چه چیزی در

to these two questions.

این دو سوال مشترک است

"What do you do?", "Do you want to go?" Number one: one is an open question; one is a yes

"چیکار میکنی؟"، "میخوای بری؟" شماره یک: یک سوال باز است. یکی سوال بله

or no question. But they still have something in common. Specifically, they both use a verb:

یا خیر است. اما آنها هنوز هم چیزهای مشترکی دارند. به طور خاص، هر دو از یک فعل استفاده می کنند:

"do" and "want". So, here, you see: "What do you do?" Base verb. "Do" is a base verb.

"کردن" و "خواستن". بنابراین، در اینجا، می بینید: "چه کار می کنی؟" فعل اصلی. "Do" یک فعل پایه است.

"Do you want to go?", "want" is a base verb. So, this is the basic, basic rule when you're

"آیا می خواهی بروی؟"، "خواستن" یک فعل پایه است. بنابراین، اگر در گذشته صحبت می‌کنید، این قانون اساسی و اساسی است وقتی

using questions with "do" or "did" if you're speaking in the past. If you want to ask a

از سؤالاتی با «انجام» یا «انجام داد» استفاده می‌کنید . اگر می‌خواهید سؤالی بپرسید

question that uses an action, a base action, always use "do" or "did", if you're speaking

که از یک عمل استفاده می‌کند، یک عمل پایه ، اگر در گذشته صحبت می‌کنید، همیشه از «do» یا «did» استفاده کنید

in the past. "Where did you go?", "What do you do?", "Who did you see?",

. "کجا رفتی؟"، "چه کار می کنی؟"، "چه کسی را دیدی؟"،

"What do you want?" These types of questions

"چه می خواهی؟" این نوع سوالات

where you have an action, a base verb, always use "do" or "did".

در جایی که شما یک عمل، یک فعل پایه دارید ، همیشه از "do" یا "did" استفاده کنید.

Now, "be" can be used in many more situations than "do". It's much more versatile in that

در حال حاضر، "be" را می توان در موقعیت های بسیار بیشتری از "do" استفاده کرد. در این راه بسیار متنوع تر است

way. So, let's look at the rules. Like I said, for "do", you can ask the question word, "do"

. بنابراین، بیایید به قوانین نگاه کنیم. همانطور که گفتم، برای "do"، می توانید کلمه سوال، "do"

or "did" plus the subject, plus the base verb. And we can say "do" is only for actions. Only

یا "did" را به اضافه فاعل، به اضافه فعل پایه بپرسید. و می توانیم بگوییم "انجام" فقط برای اعمال است. آن

use it with actions, only with base verbs.

را فقط با اعمال، فقط با افعال پایه استفاده کنید.

Now, "be", you have your question, you have the verb "to be", which can be "am", "is",

حالا «بودن»، سؤال خود را دارید، فعل «بودن» را دارید که می تواند «ام»، «هست»،

"are", "was", "were", "will be" even. You have your subject: "I", "you", "he", "she",

«هست»، «بود»، «بود»، «می شود» زوج باشد. شما موضوع خود را دارید: "من"، "تو"، "او"، "او"،

"it", "we", "they", and then you have a number of different parts of speech and functions

"آن"، "ما"، "آنها"، و سپس تعدادی بخش مختلف گفتار و عملکرد

that you can use. So, you can ask a question about age with the verb "to be": How old are

دارید که می توانید از آنها استفاده کنید. . بنابراین، می توانید با فعل «بودن» در مورد سن سؤال کنید: چند ساله

you? "I am", whatever your age is. You can use actions with the questions with the verb

هستید؟ "من هستم"، هر سنی که باشی. می توانید از کنش ها با سؤالات با فعل

"be", but they can only be continuous actions. So: "Where are you going?" Right? "What are

"be" استفاده کنید، اما آنها فقط می توانند کنش های مداوم باشند. بنابراین: "کجا می روی؟" درست؟ "چه

you doing?" So you can add verb+ing, present continuous.

کار می کنی؟" بنابراین می توانید فعل+ing، حال استمراری اضافه کنید.

You can ask questions with adjectives: "Are you happy?" You can ask questions with nouns

می توانید سوالاتی را با صفت بپرسید: "آیا خوشحال هستید؟" می توانید با اسم

or jobs, for example: "Is he a student?", "Are you a teacher?" I am... You don't say

یا شغل سؤال کنید، به عنوان مثال: "آیا او دانش آموز است؟"، "آیا شما معلم هستید؟" من هستم... شما نمی گویید

"I do", but you would say: "I am an engineer", for example.

"من"، بلکه می گویید: "من مهندس هستم" مثلا.

And finally, you can use "be" with prepositions and adverbs. And when I say adverbs and prepositions,

و در نهایت، می توانید از "be" با حروف اضافه و قید استفاده کنید. و وقتی قید و حروف اضافه می‌گویم،

sometimes they relate to locations, adverbs specifically. So: "Is he here?" And again,

گاهی اوقات به مکان‌ها مربوط می‌شوند، مخصوصاً قیدها. بنابراین: "او اینجاست؟" و باز هم

"here" is an adverb, and it refers to a space, a location. So you don't say: "Do you here?"

«اینجا» یک قید است و به یک فاصله، یک مکان اشاره دارد. پس نمی گویید: "اینجا هستی؟"

or "Does he here?" but: "Is he here?", "Are you here?" And same with prepositions. So,

یا "آیا او اینجاست؟" اما: "آیا او اینجاست؟"، " شما اینجا هستید؟" و همینطور با حروف اضافه. بنابراین،

in the first question: "Where are you from?", "from" is, again, a preposition, so you would

در سؤال اول: «از کجایی؟»، «از» باز هم حرف اضافه است، بنابراین در این موقعیت

use the verb "to be" in this situation.

از فعل «بودن» استفاده می‌کنید .

So let's look at these. We have "from", which is a preposition. "How old is he?" Here, we're

پس بیایید به اینها نگاه کنیم. «از» داریم که حرف اضافه است. "چند سالشه؟" در اینجا، ما در

asking about age. "Is she a student?", "student" is a noun. "Are you happy?", "happy" is an

مورد سن می پرسیم. "آیا او دانش آموز است؟"، "دانشجو " یک اسم است. "خوشحالی؟"، "خوشحال"

adjective. "Where are you going?" This is verb+ing, "going".

صفت است. "کجا میری؟" این فعل + کردن، "رفتن" است.

And: "Is he here?", "here" is an adverb.

و: «آیا او اینجاست؟»، «اینجا» یک قید است.

So, I hope this makes it a little more simple for you. Just remember: If it's an action,

بنابراین، امیدوارم این کار را برای شما کمی ساده‌تر کند . فقط به یاد داشته باشید: اگر یک عمل است،

a basic action, only use the verb "do" or "did" for actions. If it's almost anything

یک عمل اساسی، فقط از فعل "do" یا "did" برای اعمال استفاده کنید. اگر تقریباً هر

else, you're going to be using the verb "be". Okay? If you'd like to test your understanding

چیز دیگری باشد، از فعل "be" استفاده خواهید کرد. باشه؟ اگر می‌خواهید درک خود را

of how to make questions with the verb "do", "did", or the verb "be", you can always

از نحوه ایجاد سؤال با فعل "do"، "did" یا فعل "be" آزمایش کنید، همیشه می‌توانید

do the quiz on www.engvid.com. And don't forget to subscribe to my YouTube channel.

آزمون را در www.engvid.com انجام دهید. و فراموش نکنید که در کانال یوتیوب من مشترک شوید.

Thanks, guys, and see you next time.

ممنون بچه ها، دفعه بعد می بینمت.